Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

Dnia 11 kwietnia 2018 roku

R. T. (1) został oskarżony o to, że działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w okresie od dnia 01 czerwca 2016 roku do dnia 03 czerwca 2016 roku pracując jako pracownik sortowni w firmie (...) sp. z o.o. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia o łącznej wartości ok. 2 110,99 zł w postaci zawartości przesyłek kurierskich znajdujących się w magazynie przy ul. (...) w W., w tym:

- w dniu 01 czerwca 2016 roku wody perfumowanej E. D. o wartości 110,99 zł znajdującego się w przesyłce numer (...) na szkodę (...) sp. z o.o.

- w dniu 03 czerwca 2016 roku telefonu komórkowego (...) znajdującego się w przesyłce nr (...) o wartości 2000 zł na szkodę (...) sp. z o.o.

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. T. (2), zatrudniony za pośrednictwem zewnętrznej agencji, pracował w sortowni paczek kurierskich (...) sp. z o.o. od 2 maja do 7 czerwca 2016 roku jako sorter.

( dowód: zeznania świadka A. K. k. 22-25, 166-168, 219, wyjaśnienia oskarżonego k. 164-165)

Praca sortera polega na układaniu paczek z taśmociągu w samochodzie ciężarowym. Zdarza się, że paczek przyjeżdża tak dużo, że spadają z taśmociągu. Wówczas sorter powinien zatrzymać taśmę i zebrać paczki lub ich zawartość.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 164-165, zeznania świadka A. K. k. 166-168, 219, zeznania świadka O. T. k. 185, zeznania świadka V. S. k. 186)

Po załadowaniu paczek do ciężarówki sorter zakłada siatkę zabezpieczającą, która ma powstrzymać paczki przed przesuwaniem się lub wypadnięciem przy rozładowywaniu w miejscu docelowym. Siatka jest luźna i nie jest plombowana. Po założeniu siatki samochód dostawczy odjeżdża od rampy. Następnie samochód jest zamykany i plombowany. Otwarcie i rozplombowanie samochodu dostawczego następuje dopiero w miejscu rozładunku.

( dowód: zeznania świadka S. R. k. 73-75, 83-84, 168-170, wyjaśnienia oskarżonego k. 164-165, zeznania świadka A. K. k. 166-168, 219, zeznania świadka O. T. k. 185)

Pracownicy sortowni układający paczki w pojazdach nie uczestniczą w zamykaniu i plombowaniu ciężarówek.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 164-165, zeznania świadka O. T. k. 185)

Paczki po dojechaniu do kolejnej sortowni lub miejsca docelowego są rozładowywane z samochodów dostawczych przez sorterów i ponownie ważone i mierzone na pasie transmisyjnym.

( dowód: zeznania świadka S. R. k. 168-170)

Jeżeli przy rozładunku samochodu okaże się, że paczka jest rozerwana, nie kładzie się jej na pas transmisyjny, ale odkłada w specjalne miejsce do kontroli zawartości.

( dowód: zeznania świadka O. T. k. 185, zeznania świadka V. S. k. 186)

Przed wejściem na stanowisko pracy oraz po jego opuszczeniu sorterzy są kontrolowani przez wykrywacz metali w postaci bramki, ewentualnie przy użyciu ręcznego wykrywacza metali przez pracownika ochrony. S. nie mogą wnieść na teren sortowni metalowych przedmiotów (kluczy, telefonów komórkowych), które należy zostawić w szafce pracowniczej, muszą opróżnić kieszenie, podciągnąć nogawki spodni.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 164-165, zeznania świadka A. K. k. 166-168, 219, zeznania świadka O. T. k. 185, zeznania świadka V. S. k. 186)

W dniu 30 maja 2016 roku z P. w województwie (...) do W. została nadana paczka nr (...). W paczce znajdowała się woda perfumowana E. D. o wartości 99,00 zł.

( dowód: list przewozowy k. 27, protokół oględzin k. 51-52, 197-198, załączniki do protokołu k. 64, 177)

W czasie pierwszego ważenia paczki w sortowni w P. (kod (...)) w dniu 30 maja 2016 roku paczka nr (...) ważyła 0,29 kg. W czasie drugiego ważenia paczki w W. (kod (...)) w dniu 31 maja 2016 roku ww. paczka ważyła 0,28 kg. W czasie trzeciego ważenia w magazynie w W. w dniu 1 czerwca 2016 roku ww. paczka ważyła 0,9 kg.

( dowód: wydruk z systemu (...) dot. paczki nr (...) k. 181)

W dniu 1 czerwca 2016 roku R. T. (1) wykonywał załadunek paczek na ciężarówkę na stanowisku „zsyp 317”.

( dowód: nagranie z monitoringu sortowni k. 32, protokół oględzin nagrania monitoringu wideo k. 51-52, 197-198, załączniki do protokołu k. 54-62).

Po zakończonej pracy R. T. (1) poddał się kontroli w postaci przejścia przez bramki wykrywającej metalowe przedmioty obsługiwanej przez pracownika ochrony. W toku kontroli nie ujawniono posiadania przez R. T. (1) przedmiotów zawierających metalowe elementy.

( dowód: nagranie z monitoringu sortowni k. 32, protokół oględzin nagrania monitoringu wideo k. 51-52, 197-198, załączniki do protokołu k. 63)

W dniu 2 czerwca 2016 roku w sortowni (...) w P. znaleziono pusty karton przesyłki, w którym znajdowało się jedynie opakowanie (kartonik) po perfumach.

( dowód: protokół oględzin k. 51-52, 197-198, załączniki do protokołu k. 65-67)

W dniu 3 czerwca 2016 roku z W. do W. (gm. G.) w województwie (...) została nadana paczka nr (...). W paczce znajdował się telefon komórkowy (...) o wartości 2000 zł.

( dowód: list przewozowy k. 26)

W czasie pierwszego ważenia paczki w sortowni w W. (kod (...)) w dniu 3 czerwca 2016 roku paczka nr (...) ważyła 0,64 kg. W czasie drugiego ważenia paczki w P. (kod (...)) w dniu 6 czerwca 2016 roku ww. paczka ważyła 0,29 kg. W magazynie (...) w K., gdzie paczka została przywieziona w dniu 6 czerwca 2016 roku, nie waży się paczek.

( dowód: wydruk z systemu (...) dot. paczki nr (...) k. 28, zeznania świadka S. R. k. 73-75, 83-84, 168-170, zeznania świadka A. K. k. 166-168, 219)

Z przesyłką miało kontakt co najmniej 4 pracowników różnych sortowni.

( dowód: zeznania świadka A. K. k. 166-168, 219)

W dniu 3 czerwca 2016 roku R. T. (1) wykonywał załadunek paczek na ciężarówkę na stanowisku „zsyp 317”. Na nagraniu sporządzonym w czasie załadunku widać, że z taśmy do samochodu spadło czarne pudełko z jednym białym bokiem.

( dowód: nagranie z monitoringu sortowni k. 33, protokół oględzin nagrania monitoringu wideo k. 51-52, 197-198, załączniki do protokołu k. 68-69)

Po zakończonej pracy R. T. (1) poddał się kontroli w postaci przejścia przez bramki wykrywającej metalowe przedmioty obsługiwanej przez pracownika ochrony. W toku kontroli nie ujawniono posiadania przez R. T. (1) przedmiotów zawierających metalowe elementy.

( dowód: nagranie z monitoringu sortowni k. 33, protokół oględzin nagrania monitoringu wideo k. 51-52, 197-198)

W dniu 6 czerwca 2016 roku w sortowni paczek (...) w P. znaleziono białe pudełko po telefonie komórkowym. W opakowaniu znajdowały się ładowarka i słuchawki, natomiast nie było w nim samego telefonu komórkowego.

( dowód: zeznania świadka A. K. k. 22-25, 166-168, 219, zdjęcia k. 29-30, zeznania świadka S. R. k. 73-75, 83-84, 168-170

Tego samego dnia w sortowni paczek (...) w K. ujawniono, że paczka nr (...), w której powinien znajdować się telefon komórkowy, jest pusta.

( dowód: protokół oględzin k. 51-52, 197-198, załączniki do protokołu k. 70-71, zeznania świadka S. R. k. 73-75, 83-84, 168-170)

Sortownia paczek (...) sp. z o.o. w W. zaopatrzona jest w monitoring. Po przejrzeniu zapisów monitoringu pracownicy ds. bezpieczeństwa uznali, że sprawcą kradzieży jest R. T. (1) i zwrócili się do Policji z prośbą o interwencję.

( dowód: zeznania świadka A. K. k. 22-25, 166-168, 219, zeznania świadka S. R. k. 73-75, 83-84, 168-170)

Przedmiotów pochodzących z przestępstwa nie ujawniono u R. T. (1) ani w toku przeprowadzonego w dniu 7 czerwca 2016 roku na terenie sortowni przeszukania osobistego oraz przeszukania szafki pracowniczej, ani w toku przeprowadzonego w dniu 8 czerwca 2016 przeszukania mieszkania.

( dowód: protokół przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów k. 5-6, postanowienie o zatwierdzeniu przeszukania k. 7, protokół przeszukania k. 8-11, postanowienie o zatwierdzeniu przeszukania k. 12, protokół przeszukania mieszkania k. 35-36, postanowienie o zatwierdzeniu przeszukania k. 37

Przesłuchany w charakterze podejrzanego w toku postępowania przygotowawczego R. T. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i nie składał wyjaśnień ( k. 43-44).

W toku postępowania sądowego R. T. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że pracował w (...) od 2 maja 2016 roku przez miesiąc i 5 dni jako sorter. Stał przy taśmie, z której zdejmował paczki i układał je w samochodzie dostawczym. Jeśli przesyłek było za dużo, to spadały z taśmy, którą trzeba było zatrzymać w celu pozbierania paczek. Jeśli zawartość paczek z nich wypadała, również należało ją zebrać. Po zakończeniu pakowania zakładał na samochód siatkę, następnie samochód odjeżdżał od rampy, gdzie kierowca zamykał samochód i go plombował. Siatka nie jest plombowana i można ją podnieść. Nigdy niczego nie ukradł z paczek, wiedział, że jego praca objęta jest monitoringiem. Ponadto był sprawdzany przy wejściu i wyjściu z pracy wykrywaczem metali, na teren sortowni wnosił tylko rękawiczki i papierosy. Telefon i klucze zostawiał w szafce pracowniczej. Przyjechał do Polski w celach zarobkowych, a nie kraść ( k. 164-165).

R. T. (1) nie figuruje w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego ( dane o karalności k. 47, 158, 202a).

Sąd zważył, co następuje

Wyjaśnienia oskarżonego R. T. (1) Sąd uznał za wiarygodne w pełni. Są one spójne i logicznie, a także korelują z zeznaniami świadków i innymi dowodami uznanymi za wiarygodne, tworząc razem z nimi kompletny obraz stanu faktycznego niniejszej sprawy. Oskarżony szczegółowo wyjaśnił, na czym polegała jego praca w sortowni paczek, jaki był zakres jego obowiązków i warunki pracy. Sąd, dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego, miał na względzie, że wyjaśnienia te mogą stanowić przyjętą linię obrony. Biorąc pod uwagę, że wyjaśnienia te znalazły dokładne potwierdzenie w zeznaniach świadków O. T. i V. S., którzy również pracowali jako sorterzy w sortowni (...) sp. z o.o. w W., jednak w innym okresie niż oskarżony, Sąd uznał, że wyjaśnienia te stanowią dowód wiarygodny i odzwierciadlający rzeczywisty przebieg wydarzeń w dniu 1 i 3 czerwca 2016 roku. Wyjaśnienia te znalazły również odzwierciedlenie w nagraniu monitoringu z sortowni – w szczególności fragmentów zapisu dokumentujących bezproblemowe, wręcz rutynowe przejście oskarżonego przez stanowisko ochrony sortowni i urządzenia wykrywające metal. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd poczynił ustalenia faktyczne na podstawie powyższego dowodu w uzupełnieniu innych wiarygodnych dowodów.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków A. K. i S. R., pracowników ds. bezpieczeństwa sortowni (...) w W., jednak poczynił na ich podstawie ustalenia jedynie w części. Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka S. R. w zakresie, w jakim świadek opisał przebieg czynności ładowania i rozładowywania paczek w samochodach dostawczych, a także ich ważenia i mierzenia przez urządzenia znajdujące się na terenie sortowni. Zeznania te znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków A. K., O. T. i V. S.. Sąd nie poczynił jednak ustaleń faktycznych na podstawie zeznań świadka w zakresie, w jakim świadek opisywał zawartość zapisu monitoringu z sortowni z dnia 1 i 3 czerwca 2016 roku, gdyż to Sąd na podstawie przeprowadzonych oględzin procesowych czyni ustalenia faktyczne w tym zakresie. Z kolei w zakresie, w jakim świadek opisywał przebieg interwencji w sortowni w dniu 7 czerwca 2016 roku, Sąd nie poczynił na podstawie jego zeznań ustaleń, gdyż nie były one przedmiotem okoliczności faktycznych związanych ze stawianym oskarżonemu zarzutem. Analogicznie Sąd poczynił ustalenia na podstawie zeznań świadka A. K., które były spójne i logicznie uzupełniały się z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami świadów S. R., V. S. i O. T. w zakresie, w jakim świadek opisywał czynności wykonywane przez sorterów. Ponadto świadek szczegółowo opisał wykrycie kradzieży z paczek nr (...) i (...) oraz sposób ich udokumentowania i zbadania przez przewoźnika przesyłki, przy czym w tym zakresie zeznania świadka znalazły pokrycie w wiarygodnych zeznaniach świadka S. R.. Ponownie jak w przypadku ww. świadka, Sąd nie poczynił ustaleń faktycznych na podstawie zeznań świadka A. K. w zakresie, w jakim świadek opisywał, co widział na zapisie z monitoringu z sortowni, gdyż było to przedmiotem innej czynności procesowej – dowodu z oględzin nagrania.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania świadka O. T. i poczynił na ich podstawie ustalenia faktyczne. Świadek szczegółowo opisał proces przejścia paczki przez sortownię – od momentu jej rozładunku do ponownego załadunku, gdyż świadek pracował zarówno przy ładowaniu, jak i rozładowaniu samochodów dostawczych. Zeznania świadka znalazły całkowite potwierdzenie w pozostałym uznanym za wiarygodny materiale dowodowym, jak również w wyjaśnieniach oskarżonego. Również zeznania świadka V. S. Sąd uznał za wiarygodne, spójne i logiczne i poczynił na ich podstawie ustalenia faktyczne w takim samym zakresie, jak w przypadku świadka O. T., gdyż świadek ten również dokładnie opisywał czynności i charakter pracy sortera. Obaj świadkowie opisali też dokładność i szczegółowość kontroli bezpieczeństwa w sortowni paczek oraz wskazali na obowiązek pozostawienia metalowych przedmiotów osobistych przez pracowników w szafkach pracowniczych, czym potwierdzili dodatkowo wyjaśnienia oskarżonego. Pomimo faktu, że obaj wyżej wymienieni świadkowie pracowali w sortowni w innym okresie niż oskarżony, to w ocenie Sądu nie wpływa to negatywnie na ocenę zeznań świadków, gdyż świadkowie pracowali w sortowni w okresie zbliżonym do oskarżonego, czynności wykonywane przez pracowników mają powtarzalny, wręcz monotonny charakter, a z uwagi na oczywiście ciężki charakter pracy ma w niej miejsce duża rotacja pracowników.

Sąd przy ustalaniu faktycznego sprawy pominął zeznania świadka M. K., gdyż zeznania te mają charakter drugorzędny. Świadek nie był bezpośrednim świadkiem lub uczestnikiem zdarzenia, a jedynie interweniował w patrolu, który przybył do sortowni w celu zatrzymania oskarżonego, co miało miejsce po kilku dniach od zaginięcia zawartości przesyłek, a o wszelkich okolicznościach samego zajścia M. K. dowiedział się od S. R., wykonując czynności służbowe na miejscu zdarzenia. Wobec powyższego świadek nie posiadał informacji, którymi Sąd mógłby się posiłkować ustalając stan faktyczny sprawy.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom ze wszystkich ujawnionych na rozprawie dokumentów, albowiem dokumenty powyższe sporządzone zostały rzetelnie, prawidłowo pod względem formalnym i zgodnie z obowiązującymi przepisami. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości i brak jest podstaw, aby kwestionować ich wartość dowodową.

Sąd również dał w pełni wiarę protokołom oględzin oraz nagraniom monitoringu w sortowni z dnia 1 i 3 czerwca 2016 roku. Dowody sporządzone zostały przez uprawnione podmioty, nie nosiły śladów podrabiania, przerabiania lub montowania, a jednocześnie posiadały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Ich prawdziwość i wiarygodność nie była przy tym kwestionowana przez strony.

Zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy jest kompletny i w ocenie Sądu brak jest możliwości jego uzupełnienia o dowody, które mogłyby mieć istotne znaczenie dla jej rozstrzygnięcia. Nadto, żadna ze stron nie zgłaszała w toku postępowania zastrzeżeń co do ich prawidłowości, również i Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować ich wartość dowodową. Jak wynika z dokonanych ustaleń teza aktu oskarżenia została oparta na relacji świadków A. K. i S. R., którzy po zapoznaniu się z monitoringiem sortowni wytypowali jako winnego kradzieży telefonu komórkowego i wody perfumowanej oskarżonego R. T. (1).

W całym zebranym i ujawnionym materiale dowodowym brak jest jednak dowodów zarówno na to, że to właśnie oskarżony R. T. (1) dopuścił się kradzieży wody perfumowanej w dniu 1 czerwca 2016 roku, jak i telefonu komórkowego w dniu 3 czerwca 2016 roku.

Sama okoliczność, że w dniu 1 czerwca 2016 roku oraz w dniu 3 czerwca 2016 roku, w czasie pakowania paczek do samochodu dostawczego, R. T. (1) został zasłonięty na kilkanaście sekund przez znajdujące się na podajniku duże paczki, nie może przesądzać o jego odpowiedzialności karnej. Oczywiście istnieje hipotetyczna możliwość, że oskarżony mógł dokonać zarzucanych mu kradzieży, jednak w połączeniu z innymi uznanymi za wiarygodne dowodami w postaci zeznań świadków i dokumentów, a także nagrań z monitoringu, powstaje spójny stan faktyczny niepozwalający w sposób niebudzący wątpliwości przypisać oskarżonemu sprawstwa zarzucanego mu czynu.

Orzekając w sprawie, Sąd miał na uwadze przede wszystkim treść konstytutywnej w prawie karnym procesowym zasady domniemania niewinności, wyrażonej w art. 5 § 2 k.p.k. Sąd brał pod uwagę oczywistą prawdę normatywną, iż to oskarżony jest w procesie karnym osobą niewinną i to jemu należy udowodnić winę, przy czym udowodnienie winy musi być całkowite, pewne, wolne od jakichkolwiek wątpliwości, bowiem właśnie obowiązująca w procesie karnym zasada domniemania niewinności wymaga zawsze pewności stwierdzeń co do winy. Te powinności winny korelować z ogólnymi zasadami postępowania karnego, a w szczególności w odniesieniu do postępowania sądowego, z wyrażonym w art. 2 § 1 pkt. 1 k.p.k., nakazem takiego ukształtowania postępowania karnego, aby sprawca przestępstwa został pociągnięty do odpowiedzialności karnej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności ( wyrok SN z dnia 24.02.1999r., V KKN 362.97, Prok. i Pr. Nr 7-8 z 1999r.).

Nie ulega wątpliwości, że doszło do kradzieży zawartości przesyłek numer (...) oraz numer (...). Niemniej z zebranego materiału dowodowego nie wynika w sposób bezwzględny, że kradzieży powyższych przedmiotów miał się dopuścić oskarżony. W szczególności wskazać należy, że z zeznań wszystkich świadków pracujących w sortowi wynika, iż sorterzy nie byli obecni przy zamykaniu samochodów dostawczych, również przedstawiony zapis z monitoringu nie zawiera zapisu zaplombowania samochodów. Nie można zatem wykluczyć, że do kradzieży doszło po załadowaniu towarów przez oskarżonego. Co więcej, wszyscy świadkowie zgodnie zeznali, że w miejscu docelowym (w przypadku obu paczek – sortowni w P.) paczki są ręcznie rozładowywane z samochodów dostawczych przez sorterów i ponownie ważone na pasie transmisyjnym. Istnieje zatem hipotetyczna możliwość, że do kradzieży doszło nie przy załadunku, lecz przy rozładunku samochodów w sortowni w P.. Nadto, mając na uwadze w szczególności treść zeznań świadków V. S. i O. T., którzy pełnili funkcję sorterów-rozładowywaczy, podkreślić należy, że w przypadku zauważenia uszkodzenia przesyłki pracownik nie powinien odkładać jej na pas transmisyjny, lecz na osobne miejsce, skąd jest ona zabierana przez kierownika w celu sprawdzenia zawartości. Natomiast w okolicznościach niniejszej sprawy z zapisów z systemu elektronicznego wynika, że uszkodzone przesyłki znalazły się na pasie transmisyjnym, gdzie zostały ponownie zważone, co rodzi kolejną wątpliwość co do miejsca uszkodzenia przesyłek. W aktach sprawy nie znajduje się również zapis monitoringu z sortowni w P. z chwili rozładunku samochodu dostawczego, na który paczki ładował oskarżony, czy też ujawnienia uszkodzenia paczek, a jedynie zdjęcie (wydruk z monitoringu) pracownika sortowni trzymającego otwartą paczkę. Wszystkie powyższe okoliczności budzą poważne wątpliwości co do możliwości przypisania sprawstwa kradzieży oskarżonemu, bowiem z powyższych dowodów nie sposób niepodważalnie wysnuć tezy, że oskarżony dopuścił się zarzucanej mu kradzieży ani że do kradzieży doszło w W., a nie w P..

Z kolei w przypadku przesyłki zawierającej telefon komórkowy szczególną wątpliwość zrodził fakt, że w magazynie w K. znaleziono samą paczkę (kartonik) przesyłki, natomiast w sortowni w P. – pudełko po telefonie komórkowym zawierające prawie całą zawartość tj. ładowarkę, słuchawki, wytłoczkę – jedynie bez samego aparatu komórkowego. Powyższe rodzi uzasadnione przypuszczenie, że do wydobycia opakowania telefonu z paczki mogło dojść w P., gdzie sprawca porzucił opakowanie telefonu, a na taśmociągu pozostawił pustą paczkę (kartonik), który trafił do K.. Gdyby bowiem do kradzieży doszło przy załadunku samochodu w W., wówczas – zgodnie z procedurami obowiązującymi u pokrzywdzonego – przy rozładunku samochodu dostawczego w miejscu docelowym należałoby odłożyć pustą paczkę (kartonik) na przeznaczonym do tego miejscu, a nie na pasie transmisyjnym. Tymczasem w sortowni w P. co najmniej dwóch kolejnych sorterów miało styczność z przesyłką (pracownik, który dokonał rozładunku samochodu z W. i pracownik, który ładował paczki do K.), a więc w przypadku gdyby do kradzieży telefonu doszło w W., co najmniej te dwie osoby powinny wykryć, że pomiędzy kolejnymi magazynami pokrzywdzonego przesyłany jest pusty kartonik, co jednak nie nastąpiło. Nie wiadomo też, czy pudełko po telefonie komórkowym zostało znalezione w samochodzie dostawczym przy jego rozładunku czy też na terenie sortowni w P.. Wszystkie powyższe okoliczności budzą uzasadnione wątpliwości co do możliwości przypisania oskarżonemu sprawstwa zarzucanego mu czynu.

Kolejną wątpliwość Sądu wzbudziła okoliczność, że zarówno w dniu 1 czerwca 2016 roku, jaki i 3 czerwca 2016 roku, po rzekomym dokonaniu przez oskarżonego kradzieży przedmiotów zawierających metalowe elementy, oskarżony bez żadnych uwag czy problemów przeszedł kontrolę bezpieczeństwa przeprowadzaną w sortowni w W., czego dowodzi stosowny zapis z monitoringu. Co prawda zapis z dnia 1 czerwca 2016 roku został skrócony jedynie do momentu przechodzenia oskarżonego przez bramkę bez żadnych uwag pracownika ochrony, wobec czego nie można wykluczać awarii urządzenia w danym dniu. Niemniej zapis z dnia 3 czerwca 2016 roku, kiedy oskarżony miał zgodnie z zarzutem dopuścić się kradzieży telefonu komórkowego, jest zdecydowanie dłuższy i obejmuje również przejście przez bramki przez innych pracowników sortowni, u których urządzenie wykrywa posiadanie metalowych elementów i dochodzi do osobnej kontroli za pomocą ręcznego wykrywacza metali. Nie budzi zatem wątpliwości Sądu, że w tym dniu kontrola funkcjonowała w sposób prawidłowy. Skoro zaś urządzenie było na tyle czułe, że wykrywało płytkę w nodze jednego ze świadków czy też aluminiową folię, w którą zawinięty był kawałek czekolady, to tym bardziej powinno wykryć metalowy rozpylacz wody perfumowanej czy metalowe podzespoły telefonu komórkowego. Tymczasem kontrola nie wykazała posiadania przez oskarżonego w żadnym z ww. dni jakichkolwiek metalowych przedmiotów. Jednocześnie podkreślić należy, że skradzionych przedmiotów nie ujawniono w czasie przeszukania oskarżonego, jego szafki pracowniczej ani mieszkania.

Najwięcej wątpliwości Sądu wzbudził dowód w postaci nagrań monitoringu z dnia 1 i 3 czerwca 2016 roku, na których oskarżony miał wykonywać podejrzane czynności ukryty za kartonem, wewnątrz pojazdu dostawczego. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że na obu nagraniach osoba układająca paczki znajduje się w znacznej odległości od kamery wewnątrz samochodu dostawczego, jest częściowo zasłonięta przez pas transmisyjny i dach ciężarówki. Wobec powyższego przez zdecydowaną większość nagrania sorter widoczny jest od pasa do szyi, a zatem naturalne jest – biorąc również pod uwagę odległość od kamery – że na nagraniach postać sortera wielokrotnie zasłaniana jest przez duże paczki znajdujące się na taśmociągu. Nie można zatem czynić oskarżonemu zarzutu z samego faktu bycia zasłoniętym przez duże paczki, skoro z nagrań nie wynika, aby oskarżony specjalnie zasłaniał się paczkami, ustawiał je w inny sposób lub aby sam stawał w innym miejscu – tak aby jego postać była całkowicie przesłonięta przez dużą przesyłkę. Z nagrania wynika, że przy sortowaniu panuje duże zamieszkanie – paczki spadają z taśmociągu na podłogę, przy czym nie zawsze są zbierane, są przewracane, wpadają na siebie. Również ładowanie paczek polega raczej na ich wrzucaniu w wolne miejsca w samochodzie niż dokładnym układaniu, co spowodowane jest ilością paczek i ciągłym nadjeżdżaniem kolejnych paczek na taśmie. Biorąc pod uwagę powyższe nie sposób z całą stanowczością stwierdzić, że w momencie zasłonięcia przez dużą paczkę oskarżony kradł zawartość innej przesyłki, a nie chociażby układał inne paczki, które się obsunęły lub zbierał z podłogi samochodu paczki, które tam w niekontrolowany sposób spadły.

Szczegółowo należy odnieść się do nagrania z dnia 3 czerwca 2016 roku, a dokładnie momentu, w którym widać upadający wewnątrz samochodu czarny, prostopadłościenny przedmiot, posiadający jeden, krótszy bok biały. Zapis powyższy był zasadniczym powodem wytypowania oskarżonego jako sprawcy obu przestępstw przez pracowników pokrzywdzonego. Uwagę Sądu zwróciła jednak okoliczność, że pudełko po skradzionym telefonie, którego zdjęcie znajduje się na karcie 29, jest białe z ciemnym przedstawieniem znajdującego się wewnątrz telefonu na wierzchu – a zatem stanowi swoisty „negatyw” pudełka, które wypadło przy pakowaniu samochodu przez oskarżonego w dniu 3 czerwca 2016 roku. Niemożliwe jest zatem przypisanie oskarżonemu sprawstwa kradzieży tego telefonu na podstawie powyższego dowodu, skoro pudełko, z którego oskarżony miał ukraść aparat telefoniczny, jest różni się zdecydowanie od opróżnionego pudełka znalezionego w sortowni w P..

Mając na uwadze wszystkie opisane powyżej i uzasadnione wątpliwości co do sprawstwa przez oskarżonego zarzucanego mu czynu, Sąd zobowiązany był pokierować się zasadą wyrażoną w art. 5 § 2 k.p.k. i rozstrzygnąć zaistniałe wątpliwości na korzyść oskarżonego, co skutkowało uniewinnieniem oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

Wobec treści rozstrzygnięcia merytorycznego, Sąd obciążył kosztami postępowania Skarb Państwa.