Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 grudnia 2017 roku (data prezentaty), małoletnie powódki A. M. i M. M., reprezentowane przez przedstawicielkę ustawową P. M. (1) wniosły o zasądzenie od pozwanego P. M. (2) zaległych alimentów za okres od 1 września 2017 roku do dnia wniesienia pozwu w łącznej kwocie 9.166 zł na rzecz małoletniej A. M. oraz zaległych alimentów za okres od 1 września 2017 roku do dnia wniesienia pozwu w łącznej kwocie 8.432 zł na rzecz małoletniej M. M.. Jednocześnie wniosła o zasądzenie od pozwanego P. M. (2) alimentów w wysokości po 2.500 zł miesięcznie na rzecz małoletniej A. M. oraz alimentów w wysokości po 2.300 zł miesięcznie na rzecz małoletniej M. M., płatnych do rąk matki do 10-tego dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami, poczynając od dnia 01 stycznia 2018 r. Wraz z pozwem małoletnie powódki wniosły o udzielenie na czas toczącego się postępowania, zabezpieczenia powyższego powództwa (pozew – k. 3-8).

Postanowieniem z dnia 08 stycznia 2018 roku tut. Sąd udzielił zabezpieczenia na czas toczącego się postępowania zobowiązując pozwanego do łożenia na utrzymanie małoletniej A. M. alimentów w kwocie po 1.150 zł miesięcznie oraz na utrzymanie małoletniej M. M. alimentów w kwocie po 850 zł miesięcznie (postanowienie k. 39-46).

W odpowiedzi na pozew z dnia 01 sierpnia 2018 roku (data prezentaty) pozwany P. M. (2) działający przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w zakresie żądania zasądzenia alimentów zaległych za okres od 1 września 2017 roku do dnia wniesienia pozwu. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletnich powódek alimentów za okres od daty złożenia pozwu w niniejszej sprawie do dnia 29 grudnia 2017 roku – tj. do dnia złożenia pozwu w sprawie o rozwód, w kwocie po 300 zł na każdą z małoletnich (odpowiedź na pozew k. 291-293).

Pismem z dnia 8 lutego 2019 roku, przedłożonym na rozprawie, strona powodowa dokonała modyfikacji pozwu w ten sposób, że wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej powódki A. M. kosztów utrzymania w kwocie 3.600 zł miesięcznie, a małoletniej powódki M. M. w kwocie 3.100 zł miesięcznie, tj. łączną kwotę 6.700 zł miesięcznie począwszy od dnia 1 lutego 2018 roku (modyfikacja pozwu k. 387-422).

Strony podtrzymały swoje stanowiska do zakończenia postępowania w sprawie (protokół rozprawy k. 427).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia A. M. urodziła się (...) w W., zaś małoletnia M. M. urodziła się (...) w W.. Powódki pochodzą ze związku małżeńskiego P. M. (1) i P. M. (2).

Przed Sądem Okręgowym w Warszawie toczy się postępowanie rozwodowe pomiędzy P. M. (1) a P. M. (2) pod sygn. akt VI C 2814/17 Zainicjowane pozwem wniesionym przez pozwanego w dniu 29 grudnia 2017 roku.

Dowód: odpis skrócony aktu małżeństwa k. 11; odpis skrócony aktu urodzenia M. M. – k. 12; odpis skrócony aktu małżeństwa k. 11; odpowiedź na pozew k. 293.

Od lutego 2017 roku rodzice małoletnich nie zamieszkują razem, kiedy to matka wraz z dziećmi wyprowadziła się z mieszkania stanowiącego własność rodziców pozwanego. Obecnie małoletnie powódki zamieszkują z matką u jej partnera.

Pozwany dobrowolnie uiszczał alimenty na rzecz małoletnich córek w łącznej kwocie 2.000 zł miesięcznie.

Dzieci co drugi weekend od piątku do niedzieli oraz czwartki spędzają z ojcem. Podczas przebywania u pozwanego koszty związane z ich codziennymi potrzebami są wówczas pokrywane przez niego.

Od września 2017 roku, tj. od rozpoczęcia roku szkolnego, korzystają z zajęć dodatkowych. Małoletnie uczęszczają na zajęcia nauki gry na pianinie, które są opłacane przez rodziców, w zależności od tego, u którego znajdują się dzieci podczas gdy odbywają się zajęcia. Nauka odbywa się w czwartki, tj. również kiedy dzieci przebywają u ojca. We wrześniu 2017 roku pozwany zapłacił za jedne zajęcia, w październiku 2017 roku za trzy zajęcia, natomiast w listopadzie 2017 roku za cztery. Z pozwanym małoletnie uczęszczają również na basen.

Dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej k. 356-358, zeznania pozwanego k. 424-426.

Małoletnia A. M. ma 13 lat. Uczęszcza do szkoły podstawowej. Małoletnia A. ma problemy z przedmiotami ścisłymi w związku z czym wymaga korepetycji z matematyki i okazyjnie z fizyki. Korepetycje z matematyki rozpoczęły się w październiku i odbywają się dwa razy w tygodniu. W październiku 2017 roku koszt korepetycji z matematyki wyniósł 1.350 zł, natomiast w listopadzie 2017 roku 600 zł. Koszt korepetycji za dwie lekcje w tygodniu wynosi 300 zł. Miesięczny koszt jest zmienny w zależności od tego ile razy zajęcia się odbyły.

W związku z podejrzeniem epilepsji odbyła w 2017 roku sesję u psychologa, której koszt wyniósł 200 zł. Od 2018 roku małoletnia rozpoczęła regularne uczęszczanie na terapie psychologiczne.

Miesięczne koszty utrzymania małoletniej A. w grudniu 2017 roku kształtowały się około kwoty 2.200 zł, w skład czego wchodzi: szkoła – fundusz klasowy, rada rodziców i obiady – 206 zł, korepetycje z matematyki – 900 zł, ubezpieczenie – 10 zł, wyżywienie – 400 zł, ubrania – 100 zł, lekarstwa – 33 zł, wyprawka szkolna – 20 zł, czynsz – 229 zł, energia elektryczna – 40 zł, szkoła muzyczna – 237,50 zł.

Dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej k. 356-358, zeznania pozwanego k. 424-426.

Małoletnia M. M. ma 10 lat. Uczęszcza do szkoły podstawowej.

Miesięczne koszty utrzymania małoletniej M. M. kształtują się na poziomie kwoty około 1.500 zł, w skład czego wchodzi: szkoła – fundusz klasowy, rada rodziców, zajęcia taneczne, świetlica i obiady – 140 zł, lekcje angielskiego 190 zł, ubezpieczenie – 7 zł, jedzenie – 400 zł, ubrania – 100 zł, lekarstwa – 33 zł, wyprawka szkolna – 20 zł, rozrywka – 100 zł, czynsz – 229 zł, energia elektryczna – 40 zł, szkoła muzyczna – 237,50 zł.

Dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej k. 356-358, zeznania pozwanego k. 424-426.

Przedstawicielka ustawowa małoletnich powódek P. M. (1) ma 36 lat. Prowadzi własną działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje zawód terapeuty integracji sensorycznej, a nadto współpracuje z przedszkolem. Z obu tytułów otrzymuje łącznie dochód netto w kwocie 3.000-3.500 zł miesięcznie.

Matka domaga się, dochodząc alimentów zaległych, zwrotu za korepetycje z matematyki dla małoletniej A..

Celem zabezpieczenia wszelkich potrzeb małoletnich od 1 września 2017 roku do 20 grudnia 2017 roku matka małoletnich pożyczała środki pieniężne od członków rodziny, a także od partnera.

Dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej k. 356-358.

Pozwany P. M. (2) ma 47 lat. Z tytułu zatrudnienia uzyskuje dochody w kwocie 12.000 zł brutto, tj. 7.800 zł netto. Nie posiada dodatkowego źródła dochodu. Pozwany posiada oszczędności w kwocie około 10.000 zł i jest właścicielem działki o pow. 2000 m ² w miejscowości P. W.. Ponadto posiada mieszkanie własnościowe o pow. 70 m ² .

Pozwany nie kwestionuje okoliczności, iż małoletnia córka A. wymaga uczęszczania na korepetycje z uwagi na złe stopnie w szkole, kwestionuje jedynie wysokość opłat za nie ponoszonych. W jego ocenie koszt korepetycji z matematyki nie powinien przekroczyć kwoty 800-900 zł. Sam jednak wskazał, że nie czynił kroków zmierzających do znalezienia dla małoletniej korepetycji w niższej kwocie.

Dowód: zeznania pozwanego k. 424-426.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach przedmiotowej sprawy oraz na podstawie zeznań, przedstawicielki ustawowej małoletnich powódek P. M. (1) (k. 356-358) oraz pozwanego P. M. (2) (k. 424-426).

Sąd postanowił oddalić wniosek dowodowy pełnomocnika przedstawicielki ustawowej złożone na rozprawie w dniu 8 lutego 2019 roku jako spóźniony i zmierzający do przedłużenia postępowania w sprawie. Dokumenty przedmiotowe mogły zostać złożone na wcześniejszym etapie postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie tutejszego Sądu, powództwo w zakresie alimentów na rzecz małoletnich powódek zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 27 k.r.o., oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

Na podstawie art. 133 k.r.o., do dostarczania środków utrzymania względem dzieci, które nie są w stanie samodzielnie pokryć kosztów swojego utrzymania, zobowiązani są ich rodzice, chyba że dziecko posiada majątek wystarczający do pokrywania kosztów jego utrzymania oraz wychowania.

Zakres świadczeń alimentacyjnych jest, zgodnie z art. 135 k.r.o., uzależniony od potrzeb osoby uprawnionej do ich pobierania oraz od możliwości zarobkowych oraz majątkowych osoby zobowiązanej do ich łożenia.

Powyższe uregulowania mają na celu zapewnienie możliwości stałego utrzymania osoby uprawnionej do alimentów poprzez zagwarantowanie jej funduszy na opłacanie jej bieżących potrzeb. Do tych bieżących potrzeb zaliczyć należy takie rzeczy jak wyżywienie, odzież oraz pokrycie kosztów związanych z jej leczeniem.

Poza tym, alimenty powinny również służyć na pokrycie środków związanych z wychowaniem małoletniego, poprzez zapewnienie jemu środków związanych z jego kształceniem oraz zainteresowań.

Nie ulega wszelkiej wątpliwości, że małoletnie dzieci powinny korzystać z utrzymania na takim samym poziomie na jakim żyją ich rodzice. Konsekwencją tego jest to, że jednym z podstawowych czynników jakie Sąd bierze pod uwagę w toku postępowania oraz jakie mają realny wpływ na wysokość zasądzanych alimentów jest wysokość zarobków osiąganych przez rodziców dziecka. Pogląd taki wielokrotnie wyrażany był w doktrynie oraz orzecznictwie (por. uchwała Sądu Najwyższego – Izby Cywilnej i Administracji z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, LEX nr 3342).

Zaznaczenia wymaga również fakt, że obowiązek alimentacyjny obciąża w równiej mierze zarówno ojca małoletniego, jak również jego matkę. Zważenia wymaga jednak to, że w sytuacji gdy nie prowadzą oni wspólnie gospodarstwa domowego, żyją w faktycznej separacji, a samo dziecko przebywa u jednego z nich, to stwierdzić należy, że rodzic który na co dzień opiekuje się małoletnim obciążony jest łożeniem na to dziecko w naturze. W konsekwencji należałoby stwierdzić, że drugi rodzic, który na co dzień nie bierze czynnego udziału w wychowaniu małoletniego, powinien wspomóc pierwszego poprzez dokładanie się do jego kosztów utrzymania.

W przedmiotowym postępowaniu bezspornym jest to, że ciężar bieżącego utrzymywania i wychowania małoletnich córek spoczywa na ich matce – P. M. (1).

Dokonując oceny kosztów utrzymania małoletnich powódek Sąd miał na uwadze, iż wyrok częściowy zasadniczo dotyczy 8 dni w miesiącu grudniu 2017 roku. Aby precyzyjnie ocenić wysokość tych kosztów Sąd podjął się zliczenia kosztów jakie były poniesione na utrzymanie małoletnich w całym miesiącu grudniu, a następnie dokonał podziału na liczbę dni w miesiącu, po to by ostatecznie pomnożyć dzienny koszt utrzymania przez osiem dni, których wyrok dotyczy.

Małoletnia A. jest dzieckiem uczęszczającym do szkoły podstawowej. W związku z problemami, które przejawiają się złymi ocenami z matematyki i fizyki, dziecko uczęszcza na korepetycje z matematyki, które odbywają się różnorodnie, w zależności od liczby zajęć w jakich uczestniczy. Co do zasady strona powodowa wykazała, iż korepetycje te odbywają się dwa razy w tygodniu, a ich koszt jednej lekcji to 150 zł. Niemniej jednak z zebranego materiału dowodowego nie wynika wprost czy małoletnia uczęszcza 2 razy w tygodniu w każdy tydzień w miesiącu. W październiku korepetycje wyniosły 1350 zł, natomiast w listopadzie 900 zł. Sama matka wskazała, że kwota miesięczna jest zależna od tego ile razy rzeczywiście małoletnia uczestniczyła w zajęciach. Wobec tego przyjmując, iż w miesiącu grudniu przez okres świąteczny nie dobywają się co do zasady żadne zajęcia szkolne, w tym dodatkowe, należało przyjąć, że matka małoletniej nie poniosła pełnego kosztu za korepetycje. Sam pozwany nie kwestionował tego kosztu, jego ponoszenia i wysokości. Jego obiekcje przejawiały się w postrzeganiu kwoty korepetycji za zbyt wysokie, uznając iż możliwym byłoby zapewnienie nauki matematyki w niższej cenie. Sam jednak jak wskazał, nie podjął czynności zmierzających do zapewnienia małoletniej korepetycji w niższej kwocie.

Odnośnie terapii psychologicznej, w aktach sprawy zalega wyłącznie jeden dowód na potwierdzenie uiszczenia kwoty 200 zł z tego tytułu w miesiącu październiku 2017 roku., z akt sprawy i dowodów nie wynika jakoby małoletnia w 2017 roku, w szczególności w grudniu brała udział w terapii psychologicznej. Wobec tego nie zasadnym było uwzględnienie tego kosztu w kosztach utrzymania małoletniej.

Sąd uznał koszty zajęć z muzyki, na które uczęszczają obie małoletnie. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez stronę pozwaną. Sam ojciec małoletnich wskazał, że za zajęcia rodzice płacą w zależności od tego, czy zajęcia odbywają się podczas pobytu dzieci u ojca czy u matki. Ojciec podał, że w zależności od miesiąca zdarzało się, że płacił za trzy zajęcia, a czasami za jedne. Wobec braku konkretnego podziału w zakresie ponoszenia tych kosztów, a także braku konkretnych danych dotyczących grudnia, Sąd wliczył ten koszt w całości w koszty utrzymania zarówno A. jak i M..

Małoletnia M. uczęszcza na zajęcia dodatkowe z angielskiego, a okoliczność ta nie została podważona przez stronę pozwaną. Wskazano jedynie, że koszt podany przez matkę 232 zł dotyczy zajęć za miesiąc, przy czym nie odbywają się one w okresie wakacji, wobec czego średnio miesięcznie, w skali roku koszt ten wynosi 190 zł.

Pozostałe koszty wskazywane podczas zeznań matki małoletnich, jak zajęcia taneczne i zajęcia z integracji sensorycznej nie zostały udowodnione w stopniu wystarczającym na uznanie ich w kosztach utrzymania małoletnich. Należy mieć tutaj na uwadze, iż Sąd ważył koszty, które były ponoszone przez strony w bardzo krótkim okresie jakim jest jeden miesiąc. Koszty ponoszone w tym okresie winny być zatem precyzyjnie wykazane z zaznaczeniem, iż rzeczywiście zostały poniesione w tym miesiącu, ewentualnie, iż dotychczas ponoszone były regularnie.

Ostatecznie koszty małoletniej A. sięgają kwoty 2.200 zł, natomiast koszt utrzymania małoletniej M. to kwota 1.500 zł, z czego ojciec powinien pokrywać 70 %, wobec okoliczności, iż pomimo realizowania kontaktów w dużym zakresie, to wciąż na matce ciąży większy zakres obowiązków związanych z wychowaniem dzieci. Dodatkowo zarobki pozwanego są wyższe w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez matkę a także posiada majątek w postaci nieruchomości i oszczędności. Ostatecznie mając na uwadze, iż udział pozwanego w kosztach małoletniej A. to kwota 1.540 zł, a małoletniej M. 1.050 zł, za okres 8 dni od 20 grudnia 2017 roku do 28 grudnia 2017 roku pozwany na rzecz A. winien uiścić kwotę 400 zł, natomiast na rzecz M. kwotę 270 zł.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga to, że tutejszy Sąd – dokonując analizy kosztów utrzymania małoletnich dzieci stron – brał pod uwagę realne wydatki, jakie rodzice winni wspólnie ponosić w miesiącu grudniu. Należy bowiem mieć na uwadze to, że od dnia 29 grudnia 2017 r. przed Sądem Okręgowym w Warszawie toczy się postępowanie rozwodowe pomiędzy P. M. (1) i P. M. (2), a co za tym idzie wszelkie koszty utrzymania małoletnich które zaistniały po dniu 28 grudnia 2017 r. będą przedmiotem oceny po wydaniu wyroku przez Sąd Okręgowy w sprawie o rozwód.

Reasumując powyższe, tutejszy Sąd, działając na podstawie wszystkich wskazanych powyżej przepisów, orzekł jak w sentencji wyroku.

Odnośnie żądania alimentów za okres sprzed wniesienia powództwa, tj. za okres od 1 września 2017 roku do 20 grudnia 2017 roku, Sąd oddalił powództwo, gdyż strona powodowa nie wykazała niezaspokojonych potrzeb małoletnich powodów za ten okres, a zgodnie z art. 137 §2 k.r.o. to od istnienia niezaspokojonych potrzeb osoby uprawnionej zależy czy powództwo może być uwzględnione. Pozwany łożył dobrowolnie na utrzymanie rodziny kwotę 2.000 zł. Matka małoletnich nie wykazała, aby była zmuszona do zaciągania zobowiązań finansowych tytułem zabezpieczenia potrzeb dzieci. Ponadto o niezaspokojonych potrzebach dzieci nie świadczą pożyczki zaciągnięte u rodziny przez przedstawicielkę ustawową. W ocenie Sądu nie jest dopuszczalne stwierdzenie, że jest to przejaw nie alimentacji, a w konsekwencji niezaspokojenia potrzeb małoletnich, pozwanego za okres sprzed wniesienia powództwa. Zauważyć należy, że przedstawicielka ustawowa wskazała, że wszelkie potrzeby w tym korepetycji i wizyty u psychologa zostały przez nią pokryte. Podsumowując te rozważania uznać należy, że potrzeb małoletnich zostały w okresie niespełna trzech miesięcy sprzed wniesienia powództwa zaspokojone stosownie do możliwości zarobkowych rodziców, zaś zapożyczenia poczynione od członków rodziny za ten okres pozostają jedynie w luźnym związku z kosztami utrzymania małoletnich i ich rodziny, co nie pozwala na uznanie ich za przejaw niezaspokojonych potrzeb.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c., Sąd z urzędu nada wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty co do rat płatnych po dniu wniesieniu powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż trzy miesiące.

Z uwagi na powyższe, o rygorze natychmiastowej wykonalności, Sąd postanowił jak w punkcie 3 wyroku.

Zgodnie z art. 445 § 2 zd. 1 k.p.c., postępowanie w sprawie o zaspokojenie potrzeb rodziny lub o alimenty, wszczęte przed wytoczeniem powództwa o rozwód lub o separacją, ulega z urzędu zawieszeniu z chwilą wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację co do świadczeń za okres od jego wytoczenia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, tutejszy Sąd postanowił jak w punkcie 4 wyroku, mając przy tym na uwadze to, że pozew rozwodowy wpłynął do Sądu Okręgowego w Warszawie w dniu 29 grudnia 2017 r.