Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Sygn. akt V RC 738/16

Uzasadnienie
wyroku z dnia 13 czerwca 2017 roku

Pozwem z dnia 28 października 2016 roku (data wpływu) powodowie I. L. i K. L., reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika wnieśli o zmianę obowiązku alimentacyjnego obciążającego pozwanego J. L., ustalonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Mławie, III Wydział Rodzinny z dnia 24 lutego 2014 roku w sprawie o sygn. akt III RC 471/13 poprzez podwyższenie alimentów na rzecz syna I. L. z kwoty 500 zł miesięcznie do kwoty 1300 zł miesięcznie oraz podwyższenie alimentów na rzecz K. L. z kwoty 500 zł miesięcznie do kwoty 1600 zł miesięcznie, płatnych z góry do rąk powodów do 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, począwszy od daty złożenia pozwu.

Nadto wniesiono o udzielenie na czas trwającego postępowania zabezpieczenia roszczenia poprzez zobowiązanie pozwanego J. L. do łożenia na rzecz powoda I. L. kwoty po 1000 zł miesięcznie oraz na rzecz powódki K. L. kwoty po 1300 zł miesięcznie, płatnych do 10-tego dnia każdego miesiąca, począwszy od dnia złożenia pozwu, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat (k. 3-12).

Postanowieniem z dnia 21 listopada 2016 roku tut. Sąd oddalił wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia (k. 76).

Pismem z dnia 14 grudnia 2016 roku (data wpływu) profesjonalny pełnomocnik, działając w imieniu powodów złożył zażalenie na powyższe postanowienie (k. 104).

Odpowiedzią na pozew, złożoną dnia 21 grudnia 2016 roku (data wpływu) pozwany J. L., działając przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł o oddalenie powództwa, a także o zasądzenie od powodów kosztów postępowania (k. 118-121v).

Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2017 roku w sprawie o sygn. akt VI Cz 141/17 Sąd Okręgowy w Warszawie, VI Wydział Cywilny Rodzinny Odwoławczy oddalił zażalenie złożone na postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy- Mokotowa w W. z dnia 21 listopada 2016 roku w sprawie o sygn. akt V RC 738/16 (k.374).

Do zamknięcia rozprawy strony podtrzymywały swoje stanowiska (k. 413).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód I. L. urodził się dnia (...), natomiast powódka K. L. urodziła się (...). Pochodzą ze związku małżeńskiego pozwanego J. L. z A. L. (k. 15-17).

Wyrokiem z dnia 12 listopada 2014 roku w spawie o sygn. akt III RC 409/14 Sąd Rejonowy w Mławie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich orzekł rozdzielność majątkową pomiędzy matką powodów A. L., a pozwanym J. L. z dniem 11 listopada 2014 roku (k. 18).

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Mławie III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 24 lutego 2014 r. zasądzone zostały od J. L. alimenty w wysokości po 500 zł na rzecz każdego z powodów od dnia 22.11.2013r. (k. 31).

W chwili ostatniego orzekania o alimentach sytuacja stron kształtowała się następująco:

Powód I. L., miał 18 lat. Uczęszczał do III klasy Liceum Ogólnokształcącego w M.. Był w klasie maturalnej. Nie korzystał z dodatkowych zajęć płatnych. Koszt utrzymania powoda matka oceniła na kwotę 1300 zł miesięcznie (k. 14, 37-38, sygn. akt III RC 471/13).

Powódka K. L., miała 16 lat. Uczęszczała do I klasy Liceum Ogólnokształcącego w M.. Koszt utrzymania córki matka oceniła na kwotę 1300 zł miesięcznie (k. 14,37-38, sygn. akt III RC 471/13).

Pozwany J. L., miał 52 lata, z zawodu mechanik. Od 15 lat pracował jako sprzedawca samochodów. Od 5-7 lat zarobki pozwanego były mniejsze. Od 2005 roku posiadał jednostki inwestycyjne w (...). Nadto posiadał oszczędności w Banku Spółdzielczym. Posiadał dochody z akcji i funduszy, a także oszczędności w kwocie około 40 000 zł. Na koncie rozliczeniowym posiadał 4000 zł., natomiast na funduszach 5000 zł. Posiadał nadto oszczędności w formie gotówkowej w domu w kwocie 30 000 zł, a także 36 udziałów w spółce (...). Nie wykonywał prac dorywczych. Nieodpłatnie naprawiał pojazdy osób z rodziny. W ramach rekompensaty otrzymywał pomoc przy zakupie i przywozie drewna. Zamieszkiwał wraz z powodami. Ponosił koszt zakupu opału do domu. Uiszczał łącznie kwotę 600 zł na rzecz dzieci. Posiadali dwa samochody, pozwany użytkował F. (...) z 2007 roku, natomiast matka powodów F. (...) z 2004 roku. Nie chorował przewlekle. Nie posiadał innej partnerki. Zgodnie z zaświadczeniem z zakładu pracy w okresie od 01 czerwca 2013 roku do 30 listopada 2013 roku otrzymał wynagrodzenie w kwocie 8 268,07 zł netto, co stanowiło średnie miesięczne wynagrodzenie w kwocie 1 378,01 zł netto (k. 11, 15, 24, 37-38, sygn. akt III RC 471/13).

Matka powodów, A. L. miała 49 lat, nauczyciel. Pracowała jako nauczycielka, osiągając miesięczny dochód w kwocie 3350 zł netto. Nie posiadała innych dochodów. Posiadała zobowiązanie pożyczkowe zaciągnięte w zakładzie pracy o miesięcznej racie spłaty w kwocie ponad 100 zł. Chorowała na przepuklinę kręgosłupa. Wydawała na leczenie około 50 zł miesięcznie. Pomiędzy nią, a pozwanym nie toczyło się postępowanie o rozwód, jednakże strony żyły w faktycznej separacji. Za rok podatkowy 2012 osiągnęła przychód w wysokości 58.358,44 zł natomiast pozwany w kwocie 22.114,28 zł (k. 6, 14-15, 17, 37-38, sygn. akt III RC 471/13).

Obecnie sytuacja stron przedstawia się następująco:

Powód I. L. ma 21 lat. Jest studentem III roku Akademii (...) w W. na kierunku (...). Własny miesięczny koszt utrzymania ocenia na kwotę 1800 zł w tym: koszt wynajęcia pokoju 700 zł; wyżywienie 600 zł; odzież 200 zł; środki higieny, kosmetyki 50 zł; fryzjer 15-20 zł (M.),35zł (W.); koszt wizyt stomatologicznych 150-200 zł/rok; wydatki szkolne 50 zł; koszt karty miejskiej 50 zł; dojazd do M. 25 zł; rozrywka 50 zł. Nadto powód wskazał na koszty wypoczynku letniego w kwocie 600-700 zł. Korzysta z wyżywienia otrzymywanego od matki. W wakacje przez dwa miesiące pracował jako magazynier, otrzymując miesięczne wynagrodzenie w kwocie 1400-1500 zł. W trakcie roku akademickiego nie posiada możliwości zatrudnienia. Okresowo pracował w trakcie drugiego roku studiów. Posiada nieregularny plan zajęć. Zazwyczaj zajęcia trwają w godzinach 08:00-13:00. Obecnie zakończył pisanie pracy licencjackiej. W sierpniu przystąpi do egzaminów wstępnych na drugi stopień studiów, jednakże o innym kierunku. Nie składał podania o przyznanie stypendium socjalnego. Otrzymuje kwotę 1200 zł miesięcznie od matki, co stanowi kwotę zawierającą alimenty od pozwanego. Nie posiada dostępu do samochodu marki A. M., który zarejestrowany jest na pozwanego. Jak wynika z zaświadczenia (k. 122) powód widnieje jako właściciel/współwłaściciel we wniosku o ubezpieczenie, a także jako właściciel przy zakupie polisy (k. 126). Samochód marki A. M. użytkował do końca 2016 roku. Powód nie jest zorientowany w stanie zdrowia ojca (k. 32, 302-304, 409-411).

Powódka K. L. ma 19 lat. Studiuje w trybie stacjonarnym na Politechnice (...) na I roku (...). Nie posiada dochodów, nie ma także możliwości podjęcia pracy zarobkowej, gdyż wolny czas poświęca na naukę. Własny miesięczny koszt utrzymania ocenia na kwotę ponad 1800 zł miesięcznie w tym: koszt wynajęcia pokoju 700 zł; wyżywienie 600 zł; odzież i obuwie 300 zł; środki higieny 200 zł; karta miejska 50 zł; koszt telefonu 50 zł; koszty dojazdów do M. 25 zł; ksero, przybory 50zł; zajęcia w-f 100 zł;

Powódka potrzebuje dodatkowych zajęć z matematyki w liczbie ok. 4 godzin w miesiącu o jednostkowej kwocie 130 zł za godzinę. Nadto 800 zł na wyjazdy wakacyjne i 50 zł na rozrywkę. Otrzymuje 1400 zł od matki, kwota ta zawiera alimenty od pozwanego. Od matki otrzymuje także część wyżywienia, a także pomoc finansową w przypadku zapotrzebowania na odzież lub wydatki jak na przykład zakup komputera. Pomoc w zakresie wyżywienia ocenia na kwotę ok. 150 zł. Wraz z bratem wynajmuje pokój w mieszkaniu dwupokojowym w łącznej kwocie 1250 zł plus opłata za media w kwocie 150 zł. Nie kwalifikuje się do przyjęcia do akademika. W wakacje starała się o pracę, której jednak nie uzyskała. Pozostaje w związku partnerskim z mężczyzną posiadającym własne mieszkanie. Zajęcia na uczelni odbywa w godzinach: poniedziałek 08:00-18:00, wtorek 08:00-17:00, środa 08:00-16:00, czwartek 08:00-15:00, a także jeden wykład w piątek i zajęcia w-f. Alimenty od ojca przelewane są na konto matki. Często otrzymuje pomoc finansową od babci, czasem od wujka. Posiada wadę wzroku w związku z czym uczęszcza do okulisty w ramach NFZ, a także uiszcza koszty zakupu szkieł okularowych w kwocie 150 zł. Uczęszcza na prywatne wizyty stomatologiczne (k. 34, 302, 407-408).

Pozwany J. L., lat 55, kierowca-mechanik. Pracuje w (...) sp. z o.o. Posiada wykształcenie zawodowe w charakterze kierowcy-mechanika. Utrzymuje się z wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu świadczonej pracy w kwocie 1500-1700 zł miesięcznie. Pełni funkcję pełnomocnika (...), co znajduje się w wynagrodzeniu. Firma opłaca ZUS pozwanego. Nie posiada dodatkowego źródła dochodów poza umowami o dzieło, jednakże w tym roku takiej nie zawarł (ostatnia zawarta w dniu 01 maja 2015 roku - k. 326). Nie zarabia poprzez naprawy aut. Nie posiada oszczędności. Wraz z małżonką posiada na współwłasność dom w M., samochód F. (...) z 2007 roku, 36 udziałów w spółce na kwotę 24 000 zł, nadto 5000 w formie 3000 jednostek o nieznanej wartości w formie funduszu inwestycyjnego. Nie posiada zobowiązań, poza obowiązkiem alimentacyjnym w kwocie 1000 zł miesięcznie na rzecz powodów. Na własne potrzeby pozostaje mu kwota 600-900 zł. Wydaje 200-300 zł miesięcznie na benzynę. Od kilku lat nie handluje samochodami. W 2015 roku pogorszeniu uległ stan zdrowia pozwanego z powodu choroby kręgosłupa, rwy kulszowej. W 2016 roku przebywał na zwolnieniu chorobowym. Przeszedł rehabilitację. Uiszcza koszty opału w domu w kwocie 3000 zł rocznie (k. 114-116, 162, 411-413).

Za rok podatkowy 2014 uzyskał dochód w wysokości 24 165,56 zł brutto (k.185), za 2015 rok uzyskał dochód w wysokości 27 331,20 zł brutto, natomiast na rok 2016 dochód w wysokości 32 607,69 zł brutto (k. 181, 415).

Matka powodów A. L., ma 52 lata. Pracuje jako nauczycielka, osiągając miesięczny dochód w wysokości 3400-3600 zł miesięcznie w zależności od godzin nadliczbowych. Za rok podatkowy 2014 osiągnęła dochód w wysokości 68 695,91 zł brutto, za rok 2015 dochód w wysokości 65 813,56 zł brutto, natomiast za rok 2016 dochód w wysokości 62 943,60 zł brutto. Posiadała problemy zdrowotne, przeszła operację. Posiada oszczędności w kwocie 25 000 zł . (k. 194, 198, 349, 364-365).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów
z dokumentów i innych dowodów, zeznań stron – powoda (k. 302-304, 409-411) powódki (k. 302, 407-408) oraz pozwanego (k. 409-413), zeznań świadków A. L. (k. 364-365), O. M. (k. 366—367), J. Z. (k.367-368), R. L. (k. 406-407), a także akt sprawy Sądu Rejonowego w Mławie sygn. III RC 471/13. Dokumenty zgromadzone w aktach niniejszej sprawy Sąd uznał za wiarygodny i w pełni wartościowy materiał dowodowy. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron, zaś Sąd nie znalazł podstaw by czynić to
z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o., rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone
z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (art. 133 § 3 k.r.o.).

Zakres obowiązku alimentacyjnego, zgodnie z art. 135 § 1 i 2 k.r.o., zależy
z jednej strony od potrzeb osoby uprawnionej, z drugiej zaś strony od możliwości zarobkowych i majątkowych osoby zobowiązanej. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach
o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub
w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zmiana obowiązku alimentacyjnego, zgodnie z art. 138 k.r.o., możliwa jest
w razie zmiany stosunków tzn. wtedy, gdy zmianie ulegają uzasadnione potrzeby uprawnionego albo możliwości zarobkowe zobowiązanego. Zmiana taka musi jednak być istotna.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się
o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je do pracy dla dobra społeczeństwa.

Z kolei za uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r.
(III CZP 91/86) przyjmuje się, że „przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień- prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe
i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody.”

Granicę obowiązku alimentacyjnego stanowią uzasadnione potrzeby uprawnionego. „Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie,
jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Nie będzie to jednak dotyczyło potrzeb będących przejawem zbytku” (por. Z. K., Alimenty
i ojcostwo. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III opubl. Lex).

Dotychczasowy obowiązek alimentacyjny pozwanego w kwocie po 500 zł miesięcznie na rzecz każdego z powodów został orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Mławie III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 24 lutego 2014 r. W ocenie Sądu, od dnia wydania orzeczenia ustalającego wysokość alimentów nastąpiła istotna zmiana, w rozumieniu art. 138 k.r.o., uzasadniająca podwyższenie alimentów na rzecz każdego z powodów.

Na zmianę po stronie powodów wpływ miał z całą pewnością upływ czasu i idący za nim ogólny wzrost cen, a także rozwój powodów i osiąganie przez nich kolejnego szczebla edukacji, co niewątpliwie spowodowało, że koszty ich utrzymania wzrosły. W chwili orzekania o pierwotnym obowiązku alimentacyjnym powodowie uczęszczali do liceum – I. L. był w klasie maturalnej, natomiast K. L. uczęszczała do pierwszej klasy szkoły średniej. Obecnie oboje studiują na uczelniach wyższych. Zmieniło się także miejsce zamieszkania powodów, którzy w związku z podjętą edukacją przeprowadzili się do W.. Obecnie oboje wynajmują pokój.

Własny miesięczny koszt utrzymania I. L. ocenił na kwotę 1800 zł miesięcznie. W ocenie Sądu szacunki te są zawyżone. Kierując się doświadczeniem życiowym oraz uwzględniając możliwości zarobkowe stron Sąd ocenił uzasadnione koszty utrzymania powoda na kwotę około 1500-1600 zł miesięcznie.

Sąd musiał obliczyć potencjalne wydatki na rzecz powoda przy uwzględnieniu możliwości zarobkowych i majątkowych obojga rodziców powoda. Za uzasadnione koszty uznano: wyżywienie 350 zł; koszt wynajęcia pokoju 700 zł; odzież 150 zł; higiena 50 zł; fryzjer 20 zł; wydatki szkolne 25 zł; wizyty stomatologiczne 15 zł; rozrywka 50 zł; koszty wakacji 50 zł; karta miejska 50 zł; dojazdy do M. 25 zł.

Za zasadne uznał Sąd wskazywane przez powoda pozycje, jednakże weryfikacji podlegały wskazane kwoty. Sąd uznał kwotę 600 zł tytułem wyżywienia powoda za nadmierną, biorąc pod uwagę fakt, iż jak zostało wskazane oboje powodowie korzystają z pomocy matki w zakresie wyżywienia, poprzez otrzymywane podczas pobytu w domu w M. produkty spożywcze. Mając na uwadze powyższe uznano, iż zasadnym będzie przyznanie na poczet wyżywienia powoda kwoty 350 zł miesięcznie. Nadto za nadmierną uznano kwotę 200 zł miesięcznie wskazywaną na poczet wydatków odzieżowych.

Powódka K. L. swój miesięczny koszt utrzymania oceniła również na kwotę 1800 zł miesięcznie. W ocenie Sądu szacunki te również
są zawyżone. Kierując się doświadczeniem życiowym oraz uwzględniając możliwości zarobkowe stron Sąd ocenił uzasadnione koszty utrzymania powódki na kwotę około 1600 zł miesięcznie w tym: koszt wyżywienia 350 zł; koszt wynajęcia pokoju 700 zł; koszt odzieży 150 zł; higiena 50 zł; przybory i ksero 25 zł; rozrywka 50 zł; wyjazdy 50 zł; karta miejska 50 zł; koszt utrzymania telefonu 50 zł; zajęcia w-f 100 zł; dojazdy do M. 25 zł.

Również w przypadku powódki, Sąd uznał kwotę 600 zł tytułem wyżywienia za nadmierną, kierując się tożsamymi przesłankami. Sąd nie uznał do miesięcznych kosztów utrzymania powódki kwot zaznaczanych jako ewentualne zajęcia z matematyki, gdyż de facto powódka ich nie pobiera.

Wskazać należy w tym momencie, że dziecko dzieli standard życia z obojgiem rodziców, zaś standard życia obojga rodziców wyznaczany jest przez ich zarobki oraz ewentualne posiadanie na utrzymaniu innych małoletnich dzieci. Zdaniem Sądu
pozwany jest w stanie przekazywać alimenty w kwotach po około 650 zł miesięcznie. Wprawdzie powodowie w różnym wieku jakkolwiek koszt ich utrzymania kształtuje się na podobnym poziomie.

Sytuacja matki powodów – A. L. uległa nieznacznej poprawie. Nadal jest ona zatrudniona w szkole jako nauczyciel osiągając porównywalne wynagrodzenie do tego jakie otrzymywała w czasie orzekania o pierwotnym obowiązku alimentacyjnym. Jednakże jak wynika z zeznań podatkowych, dochody matki powodów obecnie kształtują się na wyższym poziomie. Matka wspiera małoletnich poprzez przekazywanie kwot pieniężnych na rzecz powódki w wysokości 1400 zł miesięcznie oraz na rzecz powoda w kwocie 1200 zł miesięcznie. Kwoty te jednak zawierają alimenty jakie pozwany uiszcza na jej konto, a więc matka osobiście partycypuje w kosztach utrzymania powodów odpowiednio kwotą 900 zł i 700 zł. Należy mieć jednak na uwadze, iż A. L. osiąga znacznie wyższe wynagrodzenie niż pozwany, co podnoszone było w toku postępowania także przez samych powodów. Z racji osiąganych większych zarobków ma wiec możliwość partycypowania w kosztach utrzymania dzieci w stopniu wyższym niż pozwany J. L.. W ocenie Sądu matka powodów posiada możliwości zarobkowe na poziomie około 3500 zł, natomiast pozwany na poziomie około 1000 zł mniejszym, a więc maksymalnie 2500 zł.

Z kolei obecną sytuację pozwanego należy uznać w niewielkim tylko stopniu za lepszą w porównaniu do sytuacji jaka istniała w trakcie orzekania o obowiązku alimentacyjnym. Pozwany jest 57-letnim mężczyzną, posiadającym wykształcenie zawodowe jako mechanik-kierowca. W dalszym ciągu pracuje jako sprzedawca samochodów. Powód wskazał, iż nie osiąga zysków tytułem napraw samochodów, dokonywanych sporadycznie na rzecz członków rodziny. Sąd podziela w tym zakresie twierdzenia pozwanego. Strona powodowa nie udowodniła ewentualnego odmiennego stanu rzeczy. Same wskazania powodów, iż pozwany uzyskuje dodatkowe dochody z tytułu napraw samochodowych stanowią w przekonaniu Sądu okoliczność nieudowodnioną, nie popartą konkretnymi, realnymi dowodami. Nadto wskazać należy, iż pozwany posiada problemy zdrowotne. Owszem, pozwany posiada akcje, a także fundusz inwestycyjny, jednakże w czasie orzekania o pierwotnym obowiązku alimentacyjnym również znajdował się w ich posiadaniu.

Nie ulega wszelkiej wątpliwości, iż zamiana miejsca zamieszkania przez powodów i przeprowadzenie się do W. w celu osiągania wyższych szczebli edukacji, jak i sama edukacja spowodowała, iż po stronie uprawnionych pojawiły się dodatkowe koszty, które wcześniej nie występowały. Powodowie podnoszą, iż nie są w stanie podjąć pracy zarobkowej z uwagi na liczne godziny zajęć na uczelni, co powoduje brak możliwości pokrywania choć części kosztów utrzymania we własnym zakresie. Nie sposób w tym zakresie podzielić stanowisko wyrażone przez powodów. Należy wskazać, iż I. L. właśnie skończył pisać pracę licencjacką. Obecnie zdaniem Sądu ma możliwość podjęcia chociażby pracy dorywczej, wakacyjnej czy też weekendowej. Nadto powód posiadający ukończony pierwszy stopień edukacji wyższej niewątpliwie posiada większe możliwości na rynku pracy.

Jeśli chodzi o pozycję powódki K. L. w tym zakresie, wskazała ona, iż starała się podjąć zatrudnienie w okresie wakacyjnym jednakże staranie nie powiodły się. Taka postawa nie zasługuje z całą pewnością na uwzględnienie. Znalezienie zatrudnienia, chociażby na okres wakacyjny zwłaszcza w takim mieście jak W. nie stanowi większego problemu.

Wobec powyższego, Sąd uznał udział pozwanego w partycypowaniu w kosztach utrzymania każdego z powodów do kwoty po 650 zł miesięcznie. Sąd miał na uwadze zarówno wykształcenie pozwanego, wiek, jego stan zdrowia i wykonywaną pracę. Zdaniem Sądu możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego nie pozwalają jemu na partycypowanie w kosztach utrzymywania powodów w wyższej kwocie. Powodowie nie utrzymują kontaktu z pozwanym, nie interesują się jego stanem zdrowia. Pozwany podniósł, iż w złej sytuacji zdrowotnej powodowie nie udzielili jemu pomocy. Zdaniem Sądu pozwany musi posiadać środki na swoje utrzymanie, przy czym zabezpiecza on również opał na zimę do domu w M., do którego również przyjeżdżają powodowie. Istotną okolicznością jest to, iż pozwany posiada problemy zdrowotne, korzystał z odpłatnej rehabilitacji i wobec powyższego płacenie kwoty wyższej niż po 650 zł miesięcznie na rzecz każdego z powodów byłoby połączone z nadmiernym dla pozwanego uszczerbkiem. Pozostałe koszty związane z utrzymaniem powodów powinna zaś pokrywać matka powodów, tym bardziej, iż przychód matki powodów za 2016r. wyniósł 64.612,32 zł /k. 349-352/, a przychód pozwanego wyniósł 34.134,58 zł/ k. 415-416/. W zakresie majątku wspólnego rodzice powodów powinny dążyć do jego podziału gdyż wówczas mieliby środki, oprócz dochodów z wynagrodzenia za pracę, na pokrycie kosztów utrzymania powodów.

Mając na uwadze powyższe, Sąd postanowił oddalić powództwo w pozostałym zakresie.

Sąd nakazał również ściągnięcie od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. kwoty 180 zł tytułem opłaty od pozwu w zakresie uwzględnionego powództwa. Podstawą tego rozstrzygnięcia był art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 k.p.c.

W pozostałym zakresie Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. W części,
w jakiej powództwo zostało oddalone, strona powodowa jest stroną przegrywającą proces. Jednakże z uwagi na cel niniejszego postępowania, a więc zapewnienie środków utrzymania oraz brak majątku, Sąd uznał za celowe nieobciążanie strony powodowej kosztami procesu, w jakim powództwo zostało oddalone.

O kosztach procesu w części odnoszącej się do kosztów zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., znosząc je wzajemnie między stronami.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.