Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 02 października 2015 roku (data prezentaty) powódka E. P. wniosła o ustanowienie, z dniem 7 lutego 2010 roku, rozdzielności majątkowej z pozwanym K. P. oraz zasądzenie od pozwanego, na rzecz powódki, kosztów postępowania według norm przepisanych /k. 2 – 5/.

Pozwany K. P. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki kosztów procesu według norm przepisanych /k. 34 – 37/.

Prokurator Prokuratury Rejonowej W. – M. wniósł o ustanowienie rozdzielności majątkowej z dniem wytoczenia powództwa o rozwód /k. 128/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. P. i K. P. pozostawali w związku małżeńskim od 19 września 1985 roku /k. 6/. Nie zawierali umów majątkowych małżeńskich /k. 120/. Z małżeństwa posiadają dwie dorosłe, samodzielne finansowo córki: 26 – letnią A. i 28 – letnią M. /k. 75, 120/. Wyrokiem z dnia 30 września 2015 roku, w sprawie sygn. VI C 30/15 Sąd Okręgowy w Warszawie rozwiązał przez rozwód związek małżeński stron. Orzeczenie uprawomocniło się z dniem 31 października 2015 roku /k. 73/. Powództwo rozwodowe pozwany złożył w grudniu 2014 roku. We wrześniu 2014 roku pozwany uprzedził powódkę o swoim zamiarze. Usiłował, za pośrednictwem pełnomocnika, porozumieć się z powódką w kwestii warunków rozwodu, ale ostatecznie do porozumienia stron nie doszło. Powódka domagała się orzeczenia rozwodu z winy pozwanego /k. 123, 125/.

W trakcie trwania małżeństwa strony zgromadziły następujący majątek wspólny: mieszkanie przy Al. (...), nabyte w 1999 roku częściowo za środki pochodzące z kredytu oraz nieruchomość w R., nabytą w 2009 roku jako niezabudowana, za kwotę 80 000 zł. Nadto strony posiadały dwa samochody: R. (...) (zarejestrowany na pozwanego) i C. (...) (zarejestrowany na powódkę). Samochód R. (...) zakupiony został za środki pochodzące z kredytu. Średnia wysokość raty kredytu hipotecznego oraz wysokość raty kredytu za samochód kształtowały się na poziomie 700 zł miesięcznie. Okresowo rata za kredyt na samochód wynosiła 800 zł miesięcznie, a rata za kredyt hipotetyczny 500 zł. Zgodnie z ustaleniami stron, w trakcie wspólnego zamieszkiwania koszty utrzymania mieszkania oraz raty kredytu za samochód ponosił pozwany, a ciężar spłaty kredytu hipotecznego spoczywał na powódce /k. 40 – 58, 64 – 66, 105 – 113, 120 – 121, 124 – 125/. Strony nie posiadały wspólnego rachunku bankowego /k. 122/. Z dniem 12 kwietnia 2010 roku powódka upoważniła pozwanego do swojego rachunku bankowego w Banku (...) /k. 116/. Od 2006 roku strony nie rozliczały się wspólnie z Urzędem Skarbowym /k. 126/.

Małżonkowie pozostawali w separacji faktycznej od 7 lutego 2010 roku. Pozwany wyprowadził się wówczas na nieruchomość w R., a powódka pozostała z córkami w mieszkaniu przy Al. (...). W styczniu 2010 roku pozwany, bez wiedzy powódki, nabył domek na kółkach, za kwotę 23 000 zł, który posadowił na nieruchomości w R.. Na ten cel zlikwidował polisę ubezpieczeniową na kwotę 18 631 zł. Na urządzenie działki pożyczył od znajomego kwotę 4 000 zł, którą już oddał. Pozwany zagospodarował działkę na własne potrzeby. Wraz z wyprowadzką pozwany zatrzymał samochód marki R. (...), a powódka zatrzymała samochód C. (...). Po wyprowadzce pozwanego powódka ponosiła koszty eksploatacji mieszkania. Nie domagała się od pozwanego partycypacji w kosztach utrzymania mieszkania, ani w spłacie kredytu hipotecznego. Pozwany nie domagał się od powódki udziału w kosztach utrzymania działki w R., ani w spłacie kredytu za samochód. Pozwany na bieżąco pokrywa wszystkie koszty utrzymania nieruchomości w R.. Wartość nieruchomości ocenia aktualnie na kwotę 160 000 – 180 000 zł. Kredyt na samochód spłacił w 2012 roku /k. 67, 75 – 76, 118, 120 – 121, 125 – 126/.

Powódka nie posiada dostępu do nieruchomości w R.. Od rozstania nie przebywała na nieruchomości, deklaruje, iż nie wie jak nieruchomość została zagospodarowana przez pozwanego. Nie chciała odwiedzać tej nieruchomości i narażać się na konflikty z pozwanym /k. 119, 121/. W 2011 roku matka powódki nabyła w sąsiedztwie pozwanego nieruchomość. Powódka deklaruje, iż częściowo za środki finansowe powódki. Pozwany podnosi, iż matka powódki nie posiadała środków na zakup takiej nieruchomości ponieważ w trakcie wspólnego zamieszkiwania stron pozostawała za utrzymaniu stron. Powódka bywa na nieruchomości matki, spędza tam weekendy /k. 124, 126/. Pozwany nie posiada dostępu do mieszkania zajmowanego przez powódkę; w momencie wyprowadzki oddał klucze powódce na jej żądanie. Nie domagał się od powódki dostępu do tej nieruchomości /k. 125/. Powódka nadal spłaca kredyt hipoteczny w miesięcznych ratach po 830 zł /k 124/. Do spłaty pozostała kwota około 70 000 zł. W 2014 roku wartość kredytu spadła do kwoty 30 000 zł. Pozwany deklaruje, iż kredyt mógł zostać spłacony wówczas w całości ale nie zawracał się do powódki w tej kwestii /k. 127/.

W 2011 roku strony dokonały wzajemnego przerejestrowania samochodów, a w dniu 30 września 2011 roku pozwany, za zgodą powódki, sprzedał samochód marki R. (...) /k. 39, 122/. Po rozstaniu stron powódka nie zaciągała żadnych zobowiązań finansowych. Nie dysponuje wiedzą aby pozwany podejmował działania na szkodę majątku wspólnego /k. 122/. Powódka zbyła samochód C. (...) bez wiedzy pozwanego. Pozwany, po sprzedaży R. (...), nabywał kolejne samochody bez wiedzy powódki. Strony nie rościły sobie żadnych pretensji finansowych z tego tytułu /k. 123, 127/. Od 2010 roku do maja 2013 roku pozwany przekazywał na rachunek bankowy córki A. kwoty 800 zł miesięcznie. Deklaruje, iż z uwagi na brak numeru rachunku bankowego powódki środki te przekazywał na rachunek córki, z przeznaczeniem na koszty utrzymania mieszkania. Nie informował powódki o przeznaczeniu tych środków. Pozwany nie posiadał ustalonego sądownie obowiązku alimentacyjnego na rzecz córek. W dacie jego wyprowadzki starsza córka stron pracowała, a młodsza córka studiowała i pracowała dorywczo u matki /k. 60, 62 – 63, 76 – 77, 114, 120 – 121, 125, 127/. W 2013 roku podarował córce A. kwotę 8 000 zł na wesele /k. 114, 126/.

Powódka E. P. ma 51 lat, z wykształcenia jest inżynierem ochrony środowiska. W dacie rozstania stron zarabiała około 3 500 zł netto z tytułu zatrudnienia oraz 30 000/40 000 zł – 150 000 zł rocznie z tytułu dodatkowych zleceń. Po dwóch latach straciła pracę. Od września 2014 roku pracuje na ¾ etatu oraz prowadzi własną działalność gospodarczą związaną z ochroną środowiska. Deklaruje dochody w wysokości 4 000 zł netto miesięcznie. Z tytułu działalności gospodarczej deklaruje w 2015 roku dochód w kwocie około 90 000 zł /k. 122/.

Pozwany K. P. ma 54 lata. Jest finansistą /k. 124/. Zarobki pozwanego od dnia rozstania z powódką nie uległy zmianie; pozwany deklaruje zarobki około 4 000 – 5 000 zł miesięcznie /k.122, 126/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zgromadzonego, w tym w szczególności: przesłuchania powódki /k. 119 – 124/ oraz pozwanego /124 – 128/ zeznań świadka G. Ł. /k. 118 – 119/, zeznań świadka M. P. /k. 75 – 77/, umowy sprzedaży samochodu /k. 39/, potwierdzeń przelewów i dyspozycji do rachunku /k. 40 – 66, 89 – 107, 109, 112 – 115/, potwierdzenia likwidacji polisy ubezpieczeniowej pozwanego /k. 67/, wyroku rozwodowego stron z akt sprawy Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie sygn. VI C 30/15.

Zeznania świadków, w ocenie Sądu, potwierdzają zeznania stron co do podziału, w okresie separacji, obowiązków finansowych związanych z utrzymywaniem wspólnych nieruchomości, realizacji zobowiązań finansowych przez strony oraz wzajemną niechęć stron do kontaktu w okresie separacji.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 52 § 1 kro, z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej. Rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu (art. 52 § 2 kro).

Pojęcie „ważne powody”, w rozumieniu w/w przepisu, jest pojęciem niedookreślonym. W doktrynie i judykaturze przyjmuje się, że przesłankami do ustanowienia rozdzielności majątkowej małżeńskiej są: poważne zagrożenie lub naruszenie interesu majątkowego małżonka żądającego zniesienia wspólności, trwonienie majątku, alkoholizm, narkomania, hazard, rażąca niegospodarność, uporczywy brak przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, uporczywe dokonywanie szczególnie ryzykownych operacji finansowych zagrażających materialnym podstawom bytu rodziny, separacja faktyczna, która uniemożliwia małżonkom współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym. Decydujące znaczenie mają zatem kwestie czysto majątkowe i możliwość porozumienia małżonków w sprawach związanych z zarządem ich majątkiem.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie brak jest ważnych powodów – w rozumieniu art. 152 kro, uzasadniających orzeczenie rozdzielności majątkowej.

W pierwszej kolejności podnieść należy, iż strony pozostają w rozdzielności majątkowej od dnia uprawomocnienia się wyroku rozwodowego tj. 31 października 2015 roku. Ustanowienie rozdzielności majątkowej z dniem 7 lutego 2010 roku nie znajduje uzasadnienia w zebranym materiale dowodowym.

Istotnie, od lutego 2010 roku strony pozostają w separacji faktycznej. W ocenie Sądu powyższa separacja nie uniemożliwiała małżonkom współdziałania w zarządzie majątkiem wspólnym. W trakcie trwania separacji strony podjęły jedną próbę porozumienia w sprawach majątkowych, zakończoną powodzeniem – dokonały wzajemnego przerejestrowania samochodów, a następnie pozwany, za zgodą powódki, sprzedał samochód marki R. (...). Innych prób porozumienia strony nie podejmowały, żywiąc wzajemną niechęć do kontaktu ze współmałżonkiem. W okresie separacji powódka osiągała zbliżone lub wyższe dochody od pozwanego. W okresie separacji strony zachowały podział obowiązków finansowych ustalony w okresie wspólnego zamieszkiwania. Powódka spłacała kredyt hipoteczny, a pozwany spłacał kredyt na samochód. Wartość rat tych kredytów okresowo była zbliżona lub nawet wartość raty kredytu na samochód przewyższała wartość raty kredytu hipotecznego. Obie strony, bez wiedzy współmałżonka, nabywały nowe samochody bez roszczeń finansowych do współmałżonka. Każda ze stron ponosi koszty utrzymania zajmowanej przez siebie nieruchomości i nigdy nie wysuwała żądań finansowych pod adresem drugiej strony, związanych z partycypacją w kosztach utrzymania nieruchomości. Wartość nieruchomości zajmowanej przez pozwanego, od początku separacji faktycznej stron, wzrosła dwukrotnie. Strony nie posiadają dostępu do zajmowanych przez siebie nieruchomości ale takiego dostępu się nie domagały. Stanowisko powódki, iż nie posiada wiedzy na temat sposobu zagospodarowania nieruchomości w R. nie znajduje uzasadnienia w świetle ustaleń, iż regularnie odwiedza sąsiednią działkę, na której spędza weekendy i w zakup której zainwestowała środki finansowe. W ocenie Sądu, żadna ze stron, w okresie separacji, nie podejmowała działań na szkodę majątku wspólnego. Strony regularnie spłacały zobowiązania finansowe. Okoliczność, iż w 2014 roku wartość kredytu hipotecznego spadła do kwoty 30 000 zł nie uzasadnia stanowiska, iż powódka działała na szkodę majątku wspólnego poprzez niespłacenie kredytu w tym okresie. Powódka nie posiadała takiego obowiązku, raty kredytu spłacała i spłaca regularnie, a pozwany nie wykazał, iż posiadała środki na jednorazową spłatę. Pozwany nie zwrócił się z propozycją spłaty do powódki. W ocenie Sądu stanowisko pozwanego jest oceną postawy powódki z perspektywy dzisiejszej wiedzy o kursie waluty (franka szwajcarskiego). Wprawdzie w 2014 roku strony podjęły nieudana próbę porozumienia w kwestii warunków rozwodu, ale trudno uznać brak porozumienia stron w tej kwestii za przesłankę wypełniającą znamiona art. 52 kro.

Z uwagi na powyższe okoliczności, na mocy art. 52 § 1 kro, Sąd orzekł jak w sentencji.

O kosztach Sąd orzekł na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z art. 27 pkt 6 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku w zw. z § 7 ust. 1 pkt 9 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

SSR Marzena Rzońca