Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 września 2016 (data wpływu) J. J. (1) działając jako przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda J. J. (2) wniosła o zasądzenie od pozwanego M. I. na rzecz małoletniego syna alimentów w kwocie po 10.000 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki dziecka do 10 –go dnia każdego miesiąca z góry, wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat /k. 3 – 9/.

W odpowiedzi na pozew z dnia 07 listopada 2016 r. pozwany uznał powództwo w części, wnosząc o zasądzenie alimentów na rzecz syna w wysokości 1.500 zł miesięcznie i oddalenie powództwa w pozostałym zakresie /k. 120 – 123/.

Na rozprawie w dniu 08 grudnia 2016 r. pozwany uznał powództwo do kwoty 2.000 zł miesięcznie, powód zaś zmodyfikował żądanie pozwu i wniósł o zasądzenie alimentów w kwocie po 14.000 zł miesięcznie /k. 210/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni J. J. (2) urodził się w dniu (...) i pochodzi z nieformalnego związku (...) oraz M. I..

Dotychczas obowiązek alimentacyjny pozwanego względem syna nie został ustalony na drodze sądowej. M. I. przekazywał na rzecz syna dobrowolnie kwoty w wysokości 1.500 – 2.000 zł miesięcznie.

Małoletni powód J. J. (2) ma 14 lat, uczęszcza do II klasy gimnazjum. Małoletni osiąga bardzo dobre wyniki w nauce. Powód planuje w przyszłości studiować medycynę za granicą.

Dziecko korzysta z dodatkowych zajęć pozalekcyjnych, uczęszcza m.in. na zajęcia z języka angielskiego, hiszpańskiego, basen, rehabilitację (z uwagi na nierówność kończyn dolnych – lewe udo krótsze o 0,5 cm, nadto powód cierpi na boczne przyparcie rzepek).

Małoletni regularne wyjeżdża na wyjazdy wakacyjne oraz zimowe, których koszt wynosi odpowiednio 3.500 zł oraz 2.500 zł.

Matka wskazuje, że niezbędne jest dokonanie zakupu aparatu ortodontycznego dla syna, którego koszt wynosi około 5.000 zł, nadto podnosi, iż celowe jest zakupienie dziecku licznych podręczników, pomocy naukowych, jak też komputera stacjonarnego, w pokryciu których to wydatków nie partycypuje pozwany.

Nadto, J. J. (2) cierpi na trądzik młodzieńczy, w związku z czym odbywa regularne zabiegi kosmetyczne, pozostaje pod opieką dermatologa i zażywa antybiotyki.

Przedstawicielka ustawowa w poczet usprawiedliwionych, miesięcznych kosztów utrzymania syna wlicza następujące wydatki: wyżywienie – 800 zł, obuwie – 350 zł, odzież – 400 zł, opiekunka – 480 zł, leki – 100 zł, leki przeciwtrądzikowe – 200 zł, środki higieny i kosmetyki – 150 zł, zabiegi kosmetyczne – 435 zł, pielęgnacja skóry głowy i włosów – 385 zł, fryzjer – 100 zł, rehabilitacja – 400 zł, basen – 200 zł, rozrywka – 400 zł, Internet – 100 zł, gry komputerowe, komputer stacjonarny – 150 zł, kieszonkowe – 200 zł, lekcje angielskiego – 520 zł, lekcje hiszpańskiego – 560 zł, opłaty szkolne – 100 zł, materiały szkolne – 300 zł, leczenie stomatologiczne – 625 zł, czynsz mieszkania przy ul. (...) w Ł. oraz podatki od nieruchomości – 288 zł, prąd – 200 zł, gaz – 500 zł, dowozy do szkoły – 500 zł, wakacje letnie – 291 zł, wakacje zimowe – 208 zł, obóz tenisowy – 291 zł, szkoła językowa w Anglii – 4.350 zł jednorazowo, rejs „Niebieska szkoła” pod żaglami – 20.000 zł jednorazowo, korepetycje z chemii – 320 zł, korepetycje z fizyki – 320 zł.

Ponadto, ze względu na schorzenie ortopedyczne dziecka, matka dokonuje zakupu wkładek ortopedycznych dla syna, których koszt wynosi 100 zł za trzy miesiące. Nadto, J. J. (1) zamierza poddać syna zabiegom przeciwtrądzikowym leczenia fototerapią (...), której koszt wynosi 1.500 zł bądź zabiegom laserowym, których koszt wynosi 1.300 zł. Małoletni odbywa zabiegi w postaci pola magnetycznego, o wartości 50 zł za zabieg, opłacane przez pracodawcę matki.

Matka dowozi syna do szkoły oraz na zajęcia dodatkowe, co argumentuje niedogodnościami w korzystaniu z transportu miejskiego – autobusy z miejsca zamieszkania dziecka odjeżdżają co godzinę. Małoletni wraz z matką mieszka w domu pod Ł..

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda J. J. (1) ma 43 lata, z zawodu stomatolog. Matka powoda jest zatrudniona w (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę w wymiarze ¼ etatu z wynagrodzeniem w wysokości 2.100 zł brutto miesięcznie jako kierownik stomatologii. Ponadto, wykonuje pracę w ramach kontraktu gospodarczego, a jej zarobki w powyższym zakresie zależne są od wypracowanych procedur i kształtują się na poziomie kwoty około 12.000 zł brutto miesięcznie.

W roku 2015 uzyskała przychód w wysokości 183.997,10 zł, przy dochodzie wynoszącym 147.867,49 zł (Pit 36), dochód w wysokości 121.589,49 zł (Pit B) oraz w wysokości 26.278 zł (Pit 11).

J. J. (1) spłaca poniższe zobowiązania i pokrywa wymienione wydatki: raty za kredyt hipoteczny zaciągnięty na zakup domu – 2.600 zł miesięcznie, ubezpieczenie kredytu – 269,27 zł miesięcznie, raty za kredyt samochodowy – 1.188 zł miesięcznie, 75 zł, ubezpieczenie samochodu – 184 zł miesięcznie, ubezpieczenie domu – 766 zł rocznie, składki lekarskie – 60 zł miesięcznie, czynsz za mieszkanie przy ul. (...) w Ł. – 404,21 zł miesięcznie, podatek gruntowy za dom oraz nieruchomość przy ul. (...) w Ł. – 55 zł miesięcznie, prąd za mieszkanie oraz dom – 330 zł miesięcznie, gaz za mieszkanie przy ul. (...) w Ł. – 600 zł miesięcznie, olej opałowy – 750 zł miesięcznie, benzyna – 1000 zł miesięcznie, Internet – 89,90 zł miesięcznie, wakacje – 3500 zł jednorazowo, ferie zimowe 2.000 zł jednorazowo, telefon komórkowy 160 – 180 zł miesięcznie, ZUS – 288 zł miesięcznie.

Matka powoda jest właścicielką lokalu mieszkalnego położonego w centrum Ł., w którym małoletni syn przebywa po szkole, do czasu zakończenia pracy przez matkę. Ponadto, jest właścicielką domu, w którym zamieszkuje wspólnie z dzieckiem.

J. J. (1) korzysta z pomocy opiekunki, która zajmuje się powodem, gdy jest chory, podczas gdy przedstawicielka ustawowa pozostaje dłużej w pracy, wyjeżdża na szkolenia zawodowe. Opiekunka przygotowuje powodowi posiłki. Wynagrodzenie opiekunki wynosi 500 zł miesięcznie.

Przedstawicielka ustawowa w opiece oraz pokrywaniu kosztów utrzymania syna korzysta z pomocy babki macierzystej małoletniego, która wykonywała zawód adwokata. Babka powoda od stycznia 2017 r. przeszła na emeryturę. Dotychczas łożyła na rzecz syna kwotę 2.500 – 3.000 zł miesięcznie.

Pozwany M. I. ma 46 lat, dyrektor sprzedaży. Pozwany zatrudniony jest w (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 10 września 2001 r. na stanowisku dyrektora działu sprzedaży, w wymiarze pełnego etatu. Pozwany w okresie 01 stycznia 2016 r. – 30 czerwca 2016 r. uzyskał wynagrodzenie w średniej wysokości 65.835,26 zł netto. Ponadto, w marcu 2016 r. pozwany uzyskał bonus roczny w wysokości 187.122,50 zł, nadto w maju 2016 bonus za I kwartał 2016 r. w wysokości 21.419,05 zł, we wrześniu 2016 r. bonus za II kwartał w wysokości 22.276,28 zł, zaś w grudniu 2016 r. bonus za III kwartał w wysokości 8.735,45 zł. W roku 2015 pozwany uzyskał dochód w wysokości 849.842,91 zł (PIT 37).

Pozwany regularnie partycypuje w kosztach utrzymania syna na poziomie kwoty 1.500 zł miesięcznie.

M. I. nie posiada innych osób na utrzymaniu.

W ocenie pozwanego, koszt utrzymania syna nie przekracza kwoty 3.000 zł miesięcznie. Nadto, M. I. wyraża wolę partycypowania w kosztach zakupu aparatu ortodontycznego dla syna, w przypadku udokumentowania przez matkę stosownej potrzeby.

Pozwany nie utrzymuje kontaktu z synem, pomimo podejmowanych prób. Jak wskazuje – wynika on jedynie z niechęci dziecka do osoby ojca, pozostawaniem w konflikcie lojalnościowym między rodzicami. W przeszłości toczyła się pomiędzy rodzicami dziecka sprawa z wniosku ojca o ustalenie kontaktów z synem. Pomimo ich sądowego ustalenia, do spotkań nie dochodziło. Ostatni raz pozwany widział syna w 2011 r.

M. I. ubezpiecza syna w klinice (...), pokrywając wydatki z powyższego tytułu.

Pozwany uiszcza opłaty za prąd w wysokości 100 zł miesięcznie, opłaty za gaz – 250 zł miesięcznie oraz spłaca kredyt w ratach wynoszących 550 Euro miesięcznie.

M. I. prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe.

Ojciec powoda jest współwłaścicielem mieszkania przy ul. (...) w W. oraz budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. (...) w W., jak również nieruchomości przy ul. (...) oraz przy ul. (...) w W., posiada również dwie nieruchomości obciążone kredytem na ul. (...) w W.. Nadto, pozwany posiada nieruchomość na Półwyspie H.. Część ww. nieruchomości jest wynajmowana przez M. I. (z tytułu powyższego pozwany czerpie dochód w łącznej wysokości około 3.550 zł po odliczeniu opłat za ww. nieruchomości).

Pozwany posiada oszczędności w wysokości 1.000.000 zł, samochód osobowy marki B. z roku 2013, na który otrzymuje pakiet 150 litrów benzyny miesięcznie.

Łączna wartość zobowiązań finansowych strony wynosi około 2.000.000 zł, spłacanych w ratach w wysokości 9.000 zł miesięcznie.

Pozwany dwukrotnie w ciągu roku przebywa na wakacjach, których koszt wynosi około 2.500 zł jednorazowo.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w szczególności w oparciu o zeznania stron, jak też świadka Z. J. oraz dokumentację załączoną przez strony do akt sprawy w toku postępowania.

Dokumenty i wydruki złożone do akt sprawy niniejszej nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności. Zeznania stron postępowania oraz świadka Z. J. w niniejszej sprawie były wiarygodne w zakresie mającym istotne znaczenie w sprawie. W zasadzie znajdowały one potwierdzenie w zgromadzonej dokumentacji. Podawane przez te osoby kwoty co do kosztów utrzymania powoda podlegały weryfikacji w toku procesu. Zeznania te nie były w zasadniczej części ze sobą sprzeczne, a strony różniła przede wszystkim ocena określonych faktów. Strony wypowiadały też swoje oceny, sądy, które nie stanowiły podstawy ustaleń faktycznych.

Sąd nie oparł ustaleń na załączonych do akt sprawy paragonach, albowiem nie mogą one stanowić dowodu w sprawie – nie wynika z nich kto poniósł w rzeczywistości wydatki na nich widniejące.

Sąd nie uwzględnił wniosku strony powodowej o dalsze badanie sytuacji finansowej pozwanego, po jego deklaracji złożonej na rozprawie, że jest on osobą majętną i stać go na łożenie na małoletniego.

Opracowane przez matkę małoletniego zestawienia kosztu jego utrzymania stanowiły ocenę matki, ile aktualnie potrzeba za zaspokojenie potrzeb jej syna. Zestawienie to podlegało weryfikacji w toku procesu wobec stanowiska ojca małoletniego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Jak stanowi natomiast treść art. 135 § 1 i 2 kro, zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Odmienny pogląd pozostawałby, bowiem w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1985 r., sygn. akt III CZP 91/86). Rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Nie dotyczy to jednak potrzeb będących przejawem zbytku. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody.

W ocenie Sądu Rejonowego, z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wynika, że małoletni powód nie posiada żadnego majątku przynoszącego dochód, przez co zaspokojenie jego usprawiedliwionych potrzeb i kosztów utrzymania spoczywa na jego rodzicach.

W ocenie Sądu I Instancji, przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda zawyżyła koszty utrzymania syna.

W szczególności za zawyżone uznać należy koszty wskazywane przez matkę z tytułu zakupu odzieży i obuwia dla dziecka. Z jednej strony przedstawicielka ustawowa nie udowodniła ponoszenia na rzecz syna wydatków w podnoszonej wysokości (350 zł oraz 400 zł miesięcznie), z drugiej zaś kwoty te nie odpowiadają zasadom doświadczenia życiowego. Mając na względzie powyższe, Sąd uznał, iż usprawiedliwione potrzeby dziecka w powyższym zakresie zaspokoi kwota 250 zł tytułem zakupu obuwia oraz kwota 350 zł tytułem zakupu odzieży dla dziecka. Jedynie na marginesie zważyć należy, że strona powodowa kwoty w ustalonym przez Sąd zakresie wskazywała w tabeli znajdującej się przy piśmie z dnia 03 listopada 2016 r., nie uzasadniając przyczyn ich podwyższenia na późniejszym etapie postępowania.

Nadto, matka powoda nie udowodniła, iż małoletni wymaga ponoszenia wydatków z tytułu rehabilitacji dziecka w wysokości 400 zł miesięcznie. Sąd w tym zakresie uznał za zasadne oraz wykazane w toku postępowania, ponoszenie przez przedstawicielkę ustawową kwot 40 zł miesięcznie na zakup wkładek ortopedycznych dla syna, podlegających regularnej wymianie. Zasadność ponoszenia wydatków w ww. zakresie wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności zaświadczeń lekarskich. Z drugiej zaś strony, Sąd uznał za nieuzasadnione co do zasady oraz wysokości kwoty wskazywane przez J. J. (1) z tytułu zabiegów ortopedycznych syna. W szczególności mieć należy na uwadze, że małoletni podlega prywatnej opiece medycznej w ramach LuxMed (pakiet medyczny opłacany przez ojca), w ramach której może zostać poddawany specjalistycznym zabiegom bezpłatnie. Ponadto, małoletni ma możliwość korzystania z zabiegów bez konieczności uiszczania opłat (począwszy od lutego 2017 r.) w ramach świadczeń uzyskiwanych od pracodawcy matki.

Sąd uznał za częściowo zawyżone wydatki tytułem zaspokajania potrzeb dermatologicznych powoda (związanych z trądzikiem dziecka). Przedstawicielka ustawowa wskazywała, że miesięcznie przeznacza na leki przeciwtrądzikowe – 200 zł, na zakupów środków higieny i kosmetyków – 150 zł, zabiegi kosmetyczne – 435 zł, pielęgnację skóry głowy i włosów – 385 zł. Sąd uznał za usprawiedliwione wydatki z tytułu zakupu leków oraz środków higieny i kosmetyków dla powoda. Kwoty wskazywane w powyższym zakresie znajdują uzasadnienie w zasadach doświadczenia życiowego Sądu, nie odbiegają od kwot średnio wydatkowanych z tego tytułu na pokrycie potrzeb osób w wieku J. J. (2). Nadto, znajdują one uzasadnienie w zgromadzonym materiale dowodowym (załączonej dokumentacji medycznej) i adekwatne są do sytuacji majątkowej rodziców małoletniego. Z drugiej zaś strony, za zawyżone uznano pozostałe wydatki wskazywane przez przedstawicielkę ustawową, a związane ze stanem zdrowia powoda. W ocenie Sądu, łączna kwota 450 zł pokryje potrzeby dziecka związane z zabiegami kosmetycznymi oraz pielęgnacją skóry głowy J. J. (2). O ile Sąd nie kwestionuje potrzeby szczególnej dbałości o stan zdrowia skóry głowy oraz poddawania się zabiegom medycznym przez dziecko w związku z posiadanym schorzeniem, to kwoty wskazywane przez J. J. (1) przekraczają potrzeby powoda w omawianym zakresie.

Sąd za zawyżoną uznał również kwotę wskazywaną przez przedstawicielkę ustawową na zajęcia basenu dziecka (200 zł miesięcznie). Potrzeby w powyższym zakresie pokryje kwota 100 zł miesięcznie, zważając, że nie istnieje potrzeba ponoszenia znacznych wydatków w barze znajdującym się na terenie ośrodka sportowego, a zasadne jest pokrywanie jedynie opłat z tytułu zajęć sportowych małoletniego.

Ponadto, Sąd uznał, że potrzeby małoletniego z tytułu rozrywki, zakupu gier komputerowych oraz akcesoriów komputerowych, a także kieszonkowego pokryją odpowiednio kwoty 150 zł, 50 zł oraz 100 zł miesięcznie. Pozwolą one na zaspokojenie potrzeb osoby w wieku powoda, adekwatne są do wieku dziecka, jego środowiska, a także stopy życia rodziców. Ewentualne dodatkowe koszty w powyższym zakresie powinien ponosić ten rodzic samodzielnie, który zdecydował się na ich poczynienie.

Kierując się powyższymi względami Sąd uznał, że kwota 200 zł miesięcznie pokryje potrzeby powoda z tytułu zakupu materiałów i pomocy szkolnych. Bacząc na wiek dziecka, etap jego rozwoju i edukacji, a także fakt, iż Sąd nie kwestionuje zasadności ponoszenia opłat w wysokości 100 zł na opłaty szkolne małoletniego (który to koszt został również uznany przez pozwanego), wydatki w ustalonym zakresie pokryją wszelkie usprawiedliwione potrzeby dziecka uczęszczającego do II klasy gimnazjum.

Sąd Rejonowy przyjął również, że kwota 100 zł miesięcznie pokryje uzasadnione potrzeby dziecka w zakresie opieki stomatologicznej. W szczególności mieć należy na względzie, że przedstawicielka ustawowa jest z wykształcenia stomatologiem, w związku z czym ma ona możliwość zapewnienia dziecku bezpłatnej opieki dentystycznej, przy ponoszeniu opłat wyłącznie w zakresie wykorzystywanych materiałów, ewentualnie znacznego obniżenia kosztów leczenia dziecka przez inne osoby. Ponadto, Sąd nie uwzględnił wydatków wskazywanych przez J. J. (1) z tytułu zakupu dla syna aparatu ortodontycznego. Mieć bowiem należy na uwadze, że jest to wydatek przyszły, niepewny, nieuzasadniony co do wysokości. Słuszności jego poniesienia nie udowodniono w toku postępowania, zgodnie z ciążącym na stronie obowiązkiem dowodowym. Nadto, zważyć należy, iż zasądzone alimenty mają zaś za zadanie pokrywanie bieżących, uzasadnionych potrzeb osoby uprawnionej. Co więcej, pozwany wyraża wolę partycypowania w kosztach założenia aparatu dla syna. W przypadku zatem podjęcia decyzji w powyższym zakresie, rodzice powinni poczynić wspólne ustalenia odnośnie podziału kosztów opieki ortodontycznej syna pomiędzy siebie.

Nadto Sąd uznał, iż koszt utrzymania powoda związany z udziałem w kosztach utrzymania nieruchomości, w których przebywa, wynosi około 600 zł miesięcznie. Sąd miał na względzie, iż przedstawicielka ustawowa uiszcza opłaty w wysokości około 300 zł za energię elektryczną obu posiadanych nieruchomości, opłaca Internet w wysokości 90 zł miesięcznie, na ogrzewanie domu przeznacza około 750 zł miesięcznie, ubezpieczenie nieruchomości około 63 zł miesięcznie, czynsz za mieszkanie w wysokości 440 zł, a także gaz na terenie nieruchomości lokalowej w wysokości 175 zł plus dodatkowo dopłaty. Łącznie zatem w przeliczeniu na osobę, koszt użytkowania lokalów (mieszkania oraz domu) wynosi około 600 zł. Zważyć należy, że Sąd uznał za uzasadnione partycypowanie przez dziecko w kosztach utrzymania obu nieruchomości. Powód przebywa bowiem nie tylko w domu, gdzie nocuje wspólnie z matką, ale również na terenie nieruchomości w centrum Ł., gdzie spędza czas po zajęciach szkolnych. Co więcej, wydatki w powyższym zakresie znajdują uzasadnienie w materiale dowodowym, nie zostały one zawyżone przez stronę.

Jednocześnie, Sąd zakwestionował potrzebę uiszczania wynagrodzenia na rzecz opiekunki dla powoda. J. J. (2), z uwagi na swój wiek, nie wymaga opieki osób trzecich, podczas pobytu w mieszkaniu, oczekując na matkę po zajęciach szkolnych. Ze względu na etap swojego rozwoju, nie istnieją również przeciwwskazania, aby sam przygotowywał sobie posiłki.

Ponadto, Sąd uznał, że kwota 200 zł miesięcznie zaspokoi potrzeby powoda w zakresie zakupu benzyny. Bacząc na wiek powoda, a także okoliczność zamieszkiwania na obrzeżach dużego miasta, ma on możliwość korzystania z biletu komunikacji miejskiej, dojeżdżając do szkoły czy na zajęcia pozalekcyjne. Fakt rzadkiego kursowania autobusów spod domu strony, wymaga jedynie odpowiedniej organizacji zajęć danego dnia przez stronę.

Nadto, Sąd za nieuzasadnione co do zasady uznał również wydatki na wyjazdy dziecka w zakresie rejsu „Niebieska szkoła”, a także do szkoły językowej w Anglii oraz Hiszpanii. Wydatki w tym zakresie nie pokrywają uzasadnionych, usprawiedliwionych potrzeb strony. W zakresie wyjazdów językowych wskazać należy, że powód odbywa regularne zajęcia dodatkowe z nauki języków, w ten sposób rozwijając swoje umiejętności w powyższym zakresie. Tym samym, wyjazdy dziecka nie są niezbędne do rozwijania jego zainteresowań naukowych. Co więcej, wydatki w powyższym zakresie są niepewne, przyszłe, a ich możliwość poniesienia jedynie ewentualna. Tym samym, konieczność ich poniesienia nie powinna obciążać strony zobowiązanej. Nadto, odnośnie wyjazdu przez dziecko na rejs zważyć należy, że małoletni dotychczas nie wykazywał zainteresowania żeglarstwem – nie posiada w tym zakresie ukończonych kursów, szkoleń. Powyższe, wzbudza wątpliwości odnośnie rzeczywistej, nieprzemijającej chęci dziecka uczestnictwa w ww. wyjeździe.

Sąd uznał za nieuzasadnione wydatki z tytułu korepetycji dziecka. Małoletni uzyskuje wysoce zadowalające wyniki w nauce, tym samym nie istnieje potrzeba odbywania zajęć korepetycyjnych w omawianym zakresie. Ponadto na rozprawie dnia 04 kwietnia 2017 r. przedstawicielka ustawowa wskazywała, że wobec deklarowanej przez małoletniego chęci kosztownych studiów zagranicznych, z bieżących alimentów żądanych od ojca chciałaby odkładać określone sumy na przyszłe studia syna. Takie rozwiązanie nie może uzyskać akceptacji Sądu, bowiem należy pamiętać że małoletni ma 14 lat i uczęszcza dopiero do II klasy gimnazjum, stąd wydatki na studia małoletniego to wydatki przyszłe i niepewne, natomiast alimenty mają zaspokajać bieżące potrzeby uprawnionego.

Za nieudowodnione co do zasady oraz wysokości, mając na względzie niepewność ich ponoszenia w przyszłości, Sąd uznał również wydatki na lecenie dziecka fototerapią (...) czy laserem H. X..

Niezależnie od powyższego, Sąd nie zakwestionował pozostałych wydatków tytułem kosztów utrzymania dziecka. Za zasadne uznano w szczególności kwoty wskazywane na zakup wyżywienia dla małoletniego w wysokości 800 zł. Nie były one kwestionowane przez pozwanego, a nadto odpowiadają potrzebom osób w wieku powoda – stale rozwijających się.

Nadto, za uzasadnione przyjęto wydatki związane z zakupem leków dla dziecka – wynoszące 100 zł. Znajdują one uzasadnienie w zasadach doświadczenia życiowego Sądu i nie zostały zawyżone przez przedstawicielkę ustawową, adekwatne wnioski należy odnieść do kosztów fryzjera dziecka, które nie zostały zakwestionowane przez pozwanego.

Sąd za uzasadnione uznał również wydatki przeznaczane na zajęcia dodatkowe małoletniego w zakresie lekcji języka angielskiego oraz hiszpańskiego. Zmierzają one niewątpliwie do rozwoju dziecka, poszerzają spektrum jego zainteresowań. Nadto, Sąd miał na względzie, że małoletni wykazuje łatwość w nauce języków obcych. Znajomość języków będzie również niezbędna w przypadku podjęcia przez dziecko studiów za granicą czy ewentualnej pracy w dalszej przyszłości.

Sąd nie zakwestionował również wysokości kosztów utrzymania dziecka związanych z wyjazdami letnimi oraz zimowymi (w tym obozami), w łącznej wysokości 788 zł miesięcznie. Wydatki w tym zakresie pozwolą na rozwój małoletniego, poszerzenie jego horyzontów, zainteresowań. Nadto, sytuacja majątkowa rodziców strony pozwala na partycypowanie w kosztach utrzymania dziecka związanych z jego wypoczynkiem na ww. poziomie.

Reasumując, Sąd Rejonowy uznał, że usprawiedliwione koszty utrzymania powoda kształtują się na poziomie kwoty około 6.000 zł miesięcznie.

Oceniając możliwości zarobkowe rodziców małoletniego powoda, Sąd uznał za zasadne obciążenie pozwanego obowiązkiem alimentacyjnym w kwocie 4.000 zł miesięcznie. W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo jako bezzasadne.

Pozwany posiada korzystną sytuację zarobkową oraz majątkową. Posiada on stałe źródło utrzymania – zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę, regularnie uzyskując wysokie wynagrodzenie. M. I. zatrudniony jest w (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora działu sprzedaży, w okresie 01 stycznia 2016 r. – 30 czerwca 2016 r. uzyskał wynagrodzenie w średniej wysokości 65.835,26 zł netto. Ponadto, w marcu 2016 r. pozwany uzyskał bonus roczny w wysokości 187.122,50 zł, nadto w maju 2016 bonus za I kwartał 2016 r. w wysokości 21.419,05 zł, we wrześniu 2016 r. bonus za II kwartał w wysokości 22.276,28 zł, zaś w grudniu 2016 r. bonus za III kwartał w wysokości 8.735,45 zł. W roku 2015 pozwany uzyskał dochód w wysokości 849.842,91 zł (PIT 37).

Ponadto, M. I. nie posiada na utrzymaniu innych osób, co mogłaby wpływać ograniczająco na zakres jego obowiązku względem syna.

Nadto, Sąd wziął również pod uwagę, że ojciec powoda posiada znaczny majątek. Ojciec powoda jest współwłaścicielem mieszkania przy ul. (...) w W. oraz budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. (...) w W., jak również nieruchomości przy ul. (...) oraz przy ul. (...) w W., posiada również dwie nieruchomości przy ul. (...) w W.. Nadto, pozwany posiada nieruchomość na Półwyspie H.. Część ww. nieruchomości jest wynajmowana przez M. I. (z tytułu powyższego pozwany czerpie dochód w łącznej wysokości około 3.550 zł po odliczeniu opłat za ww. nieruchomości). Co więcej, M. I. posiada oszczędności w wysokości 1.000.000 zł, samochód osobowy marki B. z roku 2013, na który otrzymuje pakiet 150 litrów benzyny miesięcznie.

Tym samym aktywa strony znacznie przewyższają jej zobowiązania finansowe, a wynoszące około 2.000.000 zł.

Ponadto, Sąd wziął pod uwagę, że pozwany nie uczestniczy w życiu syna. Nie sprawuje nad nim opieki, nie bierze udziału w wychowaniu małoletniego. Całkowity ciężar pieczy nad dzieckiem spoczywa wyłącznie na jego matce. To J. J. (1) sprawując codzienną opiekę nad dzieckiem, w ten sposób realizuje swój obowiązek alimentacyjny względem J. J. (2).

Tym samym Sąd uznał, że pozwany posiada możliwości zarobkowe, by łożyć na rzecz syna alimenty w wysokości 4.000 zł miesięcznie, a tym samym zakresie wyższym niż matka dziecka partycypować w kosztach utrzymania dziecka.

Analizując zaś możliwości zarobkowe i sytuację majątkową przedstawicielki ustawowej małoletniego należy wskazać, że matka powoda również posiada korzystną sytuację finansową, chociaż jej możliwości zarobkowe są mniejsze niż ojca dziecka. J. J. (1) jest zatrudniona w (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę w wymiarze ¼ etatu z wynagrodzeniem w wysokości 2.100 zł brutto miesięcznie jako koordynator stomatologii. Ponadto, wykonuje pracę w ramach kontraktu gospodarczego, a jej zarobki w powyższym zakresie zależne są od wypracowanych procedur i kształtują się na poziomie kwoty około 12.000 zł brutto miesięcznie.

Ponadto, matka powoda jest właścicielką lokalu mieszkalnego położonego w centrum Ł., w którym małoletni syn przebywa po szkole, do czasu zakończenia pracy przez matkę. Ponadto, jest właścicielką domu, w którym zamieszkuje wspólnie z dzieckiem.

Mając na względzie powyższe, Sąd uznał, że J. J. (1) posiada możliwości zarobkowe oraz majątkowe, by pokrywać potrzeby syna w pozostałym zakresie.

Z powyższych względów, mając na uwadze możliwości zarobkowe rodziców małoletniego oraz uzasadnione potrzeby dziecka, nadto uwzględniając osobisty wkład rodziców w wychowanie i opiekę nad dzieckiem, na mocy art. 133 § 1 kro w zw. z art. 135 § 1 i 2 kro orzeczono jak w pkt 1 oraz 2 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 kpc, natomiast biorąc pod uwagę wynik postępowania Sąd zniósł wzajemnie między stronami koszty zastępstwa adwokackiego.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.