Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 września 2018 roku małoletnia N. K. reprezentowana przez matkę A. Z. wniosła o zasądzenie od pozwanego K. K. alimentów w kwocie po 1.200 zł miesięcznie. Wraz z pozwem małoletnia powódka wniosła o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego na czas postępowania do łożenia na rzecz powódki po 1.200 zł miesięcznie (k.4-7).

W odpowiedzi na wniosek o udzielenie zabezpieczenia pozwany uznał powództwo do kwoty po 500 zł, w pozostałym zakresie wnosząc o oddalenie wniosku (k. 19-22).

Postanowieniem z dnia 28 września 2019 roku tut. Sąd udzielił zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania na rzecz córki kwoty po 800 zł tytułem alimentów (k. 74-77), na co pozwany złożył zażalenie (k. 84-86).

Na rozprawie w dniu 07 marca 2019 roku pełnomocnik strony powodowej podtrzymał żądanie pozwu w kwocie po 1.200 zł miesięcznie, pełnomocnik pozwanego uznał powództwo do kwoty po 550 zł miesięcznie (k. 285).

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Małoletnia N. K. urodzona w dniu (...) jest córką A. Z. i K. K. pochodzącą z ich związku nieformalnego (k. 9). Rodzice małoletniej nie tworzą związku od kwietnia 2019 roku, kiedy to pozwany wyprowadził się ze wspólnie zajmowanego mieszkania, małoletnia mieszka obecnie z matką (k. 5).

W trakcie trwania związku rodzina wyjeżdżała na wspólne wakacje raz w roku, wyjazdy te trwały zazwyczaj około 10 dni.

Od czasu rozstania pozwany regularnie kontaktuje się z dzieckiem, zarówno w weekendy i okresy wolne kiedy zabiera dziecko do swoich rodziców, jak również w dni powszednie, gdy odbiera małoletnią z przedszkola, odprowadza ją do miejsca zamieszkania, gdzie wraz z dzieckiem i jego matką do pory kąpieli spędzają czas. W wakacje 2018 roku pozwany przejął opiekę nad małoletnią na łącznie około 3,5 tygodnia, w tym czasie zapewniał dziecku rozrywki i opiekę.

Małoletnia N. K. ma 5 lat. Uczęszcza do publicznego przedszkola. Małoletnia ma zdiagnozowaną koślawość nóg i płaskostopie, zalecono jej noszenie obuwia ortopedycznego kosztującego w przypadku kapci do przedszkola 320 zł i 250 zł w przypadku zwykłych butów. Rodzice porozumiewają się w zakresie ponoszenia kosztów obuwia dla córki, pozwany dobrowolnie partycypuje w tych kosztach ponad ustaloną kwotę alimentów. Obecnie u dziecka zakończono diagnostykę alergiczną, z uwagi na alergie wymaga regularnego leczenie.

Przedstawicielka ustawowa oceniła miesięczne koszty utrzymania małoletniej powódki na kwotę 2.850 zł, na którą zaliczyła następujące wydatki: opłaty za przedszkole – 250 zł, tańce – 150 zł, rozrywka – 200 zł, wyżywienie – 600 zł, obuwie – 55 zł, leczenie alergiczne – 50 zł, środki higieniczne – 43 zł, środki dla alergików – 50 zł, gazetki, kredki i flamastry – 100 zł, transport – 400 zł, wyjazdy – 250 zł, czynsz w mieszkaniu – 300 zł.

Przedstawicielka ustawowa A. Z. ma 40 lat. Pracuje w (...) jako księgowa. Zarabia około 4.400 zł netto (k. 5, w sierpniu 2018 roku osiągnęła 4.521,82 zł netto - k. 8). Mieszka razem z córką we własnościowym mieszkaniu obciążonym kredytem o miesięcznej racie w kwocie około 1.000 zł.

Jest właścicielką samochodu M. (...) z 2002 roku wartego około 28.000 zł.

Pozwany K. K. ma 38 lat. Pracuje w Urzędzie D. B. na stanowisku głównego specjalisty z wynagrodzeniem około 4.400 zł netto miesięcznie (k. 201). Uzyskuje od swoich rodziców wsparcie finansowe w ramach regularnych pożyczek w kwocie po 700 zł miesięcznie.

Pierwotnie po rozstaniu z matką małoletniej zamieszkiwał u swoich rodziców w G., z tytułu czego ponosił koszty związane z partycypacją w kosztach utrzymania ich mieszkania po 400 zł miesięcznie oraz koszty dojazdów do W. wysokości około 390 zł miesięcznie (k. 57).

W późniejszym okresie przeprowadził się do W., gdzie zamieszkuje w wynajmowanym za kwotę około 900 zł miesięcznie pokoju.

Jednocześnie pozwany poczynił kroki zmierzające do zakupu własnej nieruchomości – mieszkania w (...) J. o powierzchni 26 m2, w związku z czym zaciągnął kredyt hipoteczny, pożyczkę konsumencką w banku i pożyczkę pracowniczą u swojego pracodawcy. Docelowa (od sierpnia 2019 roku) wysokość raty kredytu hipotecznego ma wynosić 900 zł miesięcznie – obecnie wynosi ona 530 zł, rata pożyczki z banku wynosi 460 zł przez dwa lata, a rata pożyczki od pracodawcy wynosi 424 zł.

Pozwany jest właścicielem samochodu C. (...) z 2002 roku wartego około 4.000 zł.

Jako swoje koszty utrzymania pozwany wskazał: koszty paliwa – 250 zł, karta miejska – 110 zł, telefon – 30 zł, ubrania – 100 zł, opłaty i ubezpieczenie samochodu – 200 zł, kosmetyki i chemia – 50 zł, żywność – 800 zł, rzeczy dla małoletniej powódki – 100-150 zł.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w tym w szczególności na podstawie zeznań przedstawicielki ustawowej A. Z. (k. 281-283) oraz pozwanego K. K. (k. 283-285), a także pozostałych dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w znacznej części.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro rodzice mają obowiązek świadczeń względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego, zgodnie z treścią art. 135 § 1 i 2 kro, zależy z jednej strony od potrzeb osoby uprawnionej, z drugiej zaś strony od możliwości zarobkowych i majątkowych osoby zobowiązanej. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Przyjmuje się, za uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku (III CZP 91/86), że „przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody”.

Granicę obowiązku alimentacyjnego stanowią uzasadnione potrzeby uprawnionego. Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą „dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Nie będzie to jednak dotyczyło potrzeb będących przejawem zbytku” (por. Z. Krzemiński, Alimenty i ojcostwo. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III opubl. Lex).

Nie ulega wątpliwości, że pozwany, jako ojciec małoletniej, jest zobowiązany do jej alimentowania. Ustalając wysokość alimentów należy jednak wziąć pod uwagę usprawiedliwione potrzeby dziecka praz możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału oraz w oparciu o zasady logiki i doświadczenia życiowego Sąd uznał, że miesięczne koszty utrzymania małoletniej wynoszą około 1.600 zł, na co składają się koszty: opłaty za przedszkole – 250 zł, tańce – 150 zł, rozrywka, gazetki, kredki i flamastry – 100 zł, wyżywienie – 350 zł, odzież i obuwie – 250 zł, leczenie alergiczne – 50 zł, środki higieniczne – 43 zł, środki dla alergików – 50 zł, czynsz i opłaty za mieszkanie – 400 zł. Sąd ustalając koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniej miał na względzie przede wszystkim wiek małoletniej oraz potrzebę zapewnienia jej odpowiednich warunków do prawidłowego rozwoju.

Opierając się na zebranym w sprawie materiale Sąd ustalił koszty wyżywienia dziecka na około 350 zł miesięcznie. Sąd miał na uwadze, że małoletnia uczęszcza do placówki przedszkolnej, gdzie ma zapewnione posiłki, co znacznie obniża jej koszty wyżywienia w domu.

Przechodząc do wydatków na odzież należy zaznaczyć, że chociaż Sąd miał na względzie, iż kosztów ubrań czy obuwia zasadniczo nie można zaliczać do comiesięcznych wydatków, to jednak mając na uwadze, że małoletnia powódka jest w fazie intensywnego wzrostu należy uznać, że jej potrzeby są w tym względzie wzmożone, szczególnie przy uwzględnieniu konieczności zakupu obuwia ortopedycznego. Mając na względzie powyższe Sąd kierując się posiadanym doświadczeniem życiowym uznał koszty ubrań i obuwia w kwocie 250 zł.

Jeżeli chodzi o koszty środków higienicznych, kosmetyków i środków specjalistycznych na alergię Sąd uznał wskazywane przez matkę koszty.

Koszty partycypacji w opłatach za czynsz i media Sąd uznał w kwocie 400 zł. Na ponoszenie kosztów w takiej wysokości wskazuje przede wszystkim materiał zebrany w sprawie. Uznaniu ich w takiej wysokości nie sprzeciwiają się również zasady logiki – biorąc pod uwagę, że jest to około ½ wydatków czynionych na mieszkanie, które zajmują dwie osoby.

Zdaniem Sądu, w obecnej sytuacji rynkowej, jest to kwota w pełni realna. Jeżeli chodzi o wydatki na zabawki, rozrywkę i inne akcesoria to zostały uznane przez Sąd do wysokości około 100 zł. Co prawda, podobnie jak ubrania, nie są to wydatki ponoszone comiesięcznie, jednak nie ulega wątpliwości, że zapewnienie dziecku przedmiotów stymulujących jego rozwój jest nieodzowne, niemniej należy również uwzględnić, że zarówno pozwany jak i jego rodzice w tym zakresie zaspokajają również potrzeby małoletniej niezależnie od płaconych przez pozwanego alimentów.

Sąd uznał uwzględnienie w kosztach utrzymania małoletniej kosztów związanych z tańcami. Co prawda strona powodowa nie wykazała, że dziecko uczęszcza na takie zajęcia, jednakże jak wynika z doświadczenia życiowego tut. Sądu uczęszczanie na zajęcia dodatkowe jest sytuacją często występującą w przypadku dzieci w wieku powódki, wobec czego Sąd uwzględnił wskazywany koszt.

Sąd całkowicie nie uznał kosztów związanych z transportem mając na uwadze, że koszt ten nie został przez stronę powodową wykazany, przy jednoczesnym uwzględnieniu bliskiej odległości od miejsca zamieszkania do przedszkola oraz faktu bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską dla dzieci w wieku małoletniej powódki. Jednocześnie wskazać należy, że matka dziecka wskazywała na ponoszenie tych kosztów w związku z dojazdami do znajomych i rodziny poza W., jednakże mając na uwadze, że pozwany również ponosi koszty związane z wyjazdami małoletniej do jego rodziców uwzględnienie tego kosztu nie byłoby by zasadne, gdyż pozwany ponosiłby koszty wyjazdów dziecka nie tylko związanych z własnymi terminami opieki, ale również w okresach gdy dziecko przebywa pod opieką matki.

Odnosząc się do kosztów związanych z wyjazdami Sąd w całości nie uwzględnił żądania strony powodowej w tym zakresie, gdyż w toku postepowania okolicznością nie kwestionowaną było, iż oboje rodzice dzielą się opieką nad małoletnią, również w okresach wolnych od zajęć edukacyjnych i w tych okresach każde z rodziców niezależnie ponosi koszty utrzymania, wyjazdów i rozrywek organizowanych dla dziecka. Mając jednocześnie na uwadze, że dotychczasowe zaangażowanie pozwanego w opiekę nad córką jest znaczne i obejmuje okresy nawet kilkunastodniowe w skali miesiąca niezasadne byłoby obciążanie pozwanego kosztami wyjazdów i rozrywek dziecka nie tylko w zakresie kiedy przebywa ono pod opieką ojca, ale również w czasie kiedy przebywa pod opieką matki.

Przechodząc do możliwości zarobkowych pozwanego, to w ocenie Sądu są one wystarczające do ustalenia partycypacji w kosztach utrzymania małoletniej do kwoty po 900 zł miesięcznie począwszy od dnia 19 marca 2018 roku. Wskazać należy, że chociaż obecnie jego dochody kształtują się około kwoty 4.400 zł, przy czym ponosi on koszty zobowiązań finansowych związanych z zakupem własnej nieruchomości oraz koszty związane z tymczasowym wynajmem mieszkania. Nawet przy uwzględnieniu tych zobowiązań finansowych pozwanemu obecnie miesięcznie pozostaje do dyspozycji kwota około 2.300 zł, z czego bez wątpienia jest w stanie wygospodarować kwotę alimentów potrzebną do zaspokojenia potrzeb jego córki. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że koszty związane z koniecznością najmu nieruchomości w najbliższym czasie zostaną zniwelowane, gdyż pozwany przeprowadzi się do własnego mieszkania.

Matka wykonuje obowiązek alimentacyjny względem dziecka nie tylko poprzez łożenie na jego utrzymanie ale również poprzez osobiste starania. Możliwości zarobkowe obojga rodziców dziecka są na porównywalnym poziomie.

W ocenie Sądu pozwany ma możliwość przyczyniania się do utrzymania i wychowania powódki osobistymi staraniami, którą to możliwość w pełni wykorzystuje spotykając się z córką niemal codziennie oraz zabierając ją pod swoją opiekę na łącznie kilka dni w miesiącu. Dlatego też Sąd uznał, iż zasadne jest aby pozwany pokrywał koszty utrzymania małoletniej powódki kwotą 900 złotych miesięcznie, co stanowi niewiele ponad 55% kosztów utrzymania dziecka. Kwota ta, jak wyżej wskazano, pozostaje w zasięgu możliwości finansowych pozwanego, przy jednoczesnym uwzględnieniu jego zaangażowania w opiekę nad córką.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo jako niezasadne, gdyż w tym zakresie koszty utrzymania małoletniej powinna ponosić jej matka, która ma podobną sytuację zarobkową jak pozwany, zaś jej sytuacja zarówno majątkowa jak i rodzinna jest również podobna do sytuacji pozwanego, gdyż oboje rodziców małoletniej powódki są obciążeni kredytem hipotecznym i nie posiadają innych osób na swoim utrzymaniu.

Strona powodowa jest z mocy ustawy zwolniona od kosztów sądowych, nie mogłaby zatem ponieść kosztów nieuiszczonej opłaty od pozwu w części, w której przegrała proces. Pozwany przegrał proces w znacznej części, jednakże, mając na uwadze, że również w znacznej części uznawał on powództwo, Sąd nakazał pobrać od niego jedynie taką część nieuiszczonej opłaty od pozwu, która odpowiadała różnicy między zakresem powództwa uwzględnionego (900 zł) a uznawanego (550 zł), to jest od wartości przedmiotu sporu równej (350 zł x 12) 4.200 złotych, zatem kwotę 210 złotych. Wobec czego należało orzec jak w pkt 3 na podstawie art. 98 kpc.

O kosztach zastępstwa adwokackiego orzeczono na podstawie art. 102 kpc, znosząc je wzajemnie miedzy stronami, biorąc pod uwagę wynik postępowania.

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt. 1 kpc Sąd z urzędu nada wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności jeżeli zasądza alimenty - co do rat płatnych po dniu wniesienie powództwa, co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiąca. Stosowanie do wyżej przywołanej treści należało orzec jak w pkt. 5.