Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 01 lutego 2017 roku (data prezentaty), zmodyfikowanym na rozprawie w dniu 14 września 2017 roku. małoletni powód A. S. (1), reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową A. M., działającą poprzez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zasądzenie od pozwanego R. S. alimentów w kwocie 1.100 zł miesięcznie, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda A. M., do 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat oraz o zasądzenie od pozwanego R. S. na rzecz małoletniego kwoty w wysokości 11.000 zł (pierwotne kwoty 6.600 zł) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty tytułem zaległych alimentów, za okres od 01 lipca 2016 roku do 30 grudnia 2016 roku Jednocześnie wniesiono o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz małoletniego powoda A. S. (1) kwoty w wysokości po 700 zł miesięcznie, płatnych z góry, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda do 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia którejkolwiek z rat (pozew – k. 3-7, 201).

Dnia 13 lutego 2017 roku Sąd udzielił zabezpieczenia kwoty alimentów po 350 zł miesięcznie (k. 57-60).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa ponad 150 zł miesięcznie oraz oddalenie w całości powództwa o zaległe alimenty (k. 63-67).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Małoletni powód A. S. (1) urodził się w dniu (...) Pochodzi z nieformalnego związku (...) (odpis skrócony aktu urodzenia – k. 10). Rodzice małoletniego nie tworzą związku nieformalnego od jesieni 2016 roku.

Małoletni powód ma rok. Mieszka z matką i starszą siostrą Z.. Małoletni w początkowym okresie od rozstania rodziców pozostawał na wyłącznym utrzymaniu matki. W okresie od lipca go rudnia 2016 roku małoletni powód miał zaspokojone wszystkie potrzeby (k. 203).

Jak wynika z treści pozwu, jego miesięczny koszt utrzymania wynosi 2 100 zł (k. 5). Na koszty utrzymania syna przedstawicielka ustawowa zalicza: 400-500 zł jedzenie, 300-400 zł ubrania, okresowo 150-200 zł lekarstwa, 500 zł higiena i pieluchy (według innego zestawienia wyżywienie kosztuje około 8.600 zł rocznie tj. 716 zł miesięcznie, higiena około 1780 zł rocznie, tj. 49 zł miesięcznie, ubrania 2.645 zł rocznie, tj. 220 zł miesięcznie, płyn do prania 300 zł rocznie, tj. 25 zł miesięcznie, zabawki 960 zł rocznie, tj.80 zł miesięcznie (k. 153).

Pozwany zakwestionował większość kosztów, szacując samemu, iż utrzymanie dziecka kosztuje 300 zł miesięcznie (k. 64-67, 163-167)

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda A. M. ma 33 lata,

Posiada dwoje małoletnich dzieci – córkę Z., na którą otrzymuje 350 zł alimentów oraz syna A..

Do października 2015 roku pozostawała w związku z pozwanym. Od listopada 2015 roku mieszka na M. u swoich rodziców razem z małoletnim A. S. (1) i córką Z. S. (k. 202). Partycypuje w opłatach związanych z utrzymaniem domu kwotą około 1.000 zł miesięcznie

Posiada mieszkanie w W. obciążone kredytem hipotecznym o racie 3.500 zł miesięcznie. Łączne koszty utrzymania tego mieszkania to 4.000 zł miesięcznie Mieszkania nie wynajmuje, gdyż zatrzymuje się w nim podczas wizyt z dziećmi u lekarza (k.202). Ponadto posiada zobowiązania z tytułu pożyczek gotówkowych w racie 500 zł miesięcznie (k. 202).

Jest zatrudniona. W czasie inicjowania postępowania pozostawała na zasiłku rodzicielskim z dochodami rzędu 8.000-10.000 zł miesięcznie (k. 176). Obecnie otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 10.000 zł miesięcznie (k. 202). Od października 2017 roku wraca do pracy zawodowej. Zamierza opiekę nad dziećmi powierzyć opiekunce (3.000 zł za dwoje) lub posłać do prywatnego przedszkola (1.500 zł miesięcznie za dziecko)(k. 203).

W roku 2014 osiągnęła dochód po odliczeniach w wysokości 46 057,58 zł. Za 2015 r. nie złożyła deklaracji (deklaracja podatkowa A. M. za 2014 r. – k. 11-15; zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. – U. z dnia 18 sierpnia 2016 r. – k. 16, 105). Związane to było z faktycznym nieotrzymywaniem dochodów w owym roku, na skutek decyzji ZUS stwierdzającej iż nie podlegała ubezpieczeniom obowiązkowym (decyzja została zmieniona w całości wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie XIII Wydział Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 października 2015 roku k. 102, 157). W 2016 roku osiągnęła 290.741,95 zł przychodu, co dało jej 290,519,45 zł dochodu po odliczeniach (PIT-37 k. 106-112). Był to dochód za zasiłek macierzyński (k. 113-116, 168-169). Gdy nie otrzymywała zasiłku macierzyńskiego korzystała z pomocy brata, od którego otrzymywała pożyczki, które spłacała na bieżąco (k. 202).

Przedstawicielka ustawowa swoje własne koszty utrzymania szacuje na 500 zł miesięcznie (k. 202). Koszty utrzymania córki Z. mającej dwa lata szacuje na 2.000 zł miesięcznie (k. 202).

Przedstawicielka ustawowa dokonywała zakupu drogich rzeczy dla dzieci. Np. zakupiła wózek B. D. D. o wartości około 5.600 zł(k. 38, 65). Nie były to jedyne wózki zakupione przez matkę dziecka, pozostałe też należały do drogich marek (k. 164).

Pozwany R. S. ma 42 lata. Mieszka w O. u swojej matki (k.166). Posiada wyższe wykształcenie z zakresu zarządzania i marketingu. Pracuje jako marketing manager w (...) sp. z o.o. w W.. Jego przeciętne wynagrodzenie brutto w pierwszym kwartale 2017 roku wynosiło 1.424,88 zł netto. Wynagrodzenie jest obciążone zajęciem komorniczym w sprawie Kmp 5/15 w kwocie po 875,69 zł (kopia zaświadczenia k. 68). Posiada długi w kwoce 65.000 zł (k. 177).

W 2015 roku osiągnął 21.600 zł przychodu, co dało mu 20.265 zł dochodu, 17.303,64 zł dochodu po odliczeniach (PIT-37 k. 95-98). W 2016 roku osiągnął 22.700 zł przychodu co dało mu 21.365 zł dochodu (PIT-36 k. 89-94, 169-172). Pozwany jest współwłaścicielem w 1/24 nieruchomości w W. (k. 185-95).

Na portalu społecznościowym facebook pozwany publikuje m.in. zdjęcia drogiego obuwia sportowego oraz z ekskluzywnych wyjazdów zagranicznych (k. 196-200)

Pozwany ma czworo dzieci. Na córkę M. S. ma zasądzone alimenty po 1.000 zł miesięcznie, na pełnoletnią A. S. (2) ma zasądzone1.000 zł miesięcznie, na córkę Z. S., córkę A. M., 350 zł miesięcznie (ugoda z 2016 roku) (k. 202, ). Obecnie pozwany przekazuje na rzecz małoletniego A. po 150 zł miesięcznie (k. 202). Kontaktuje się z synem co około dwa tygodnie (k. 103).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w szczególności w oparciu o zeznania stron (informacyjne przedstawicielki ustawowej k. 176, zeznania przedstawicielski k. 202-203), (informacyjne k. 176-177 oraz stanowisko pozwanego wyrażone pismach procesowych).

Odnosząc się do zgromadzonego w aktach sprawy niniejszej materiału dowodowego wskazać należy, że Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom przedstawicielki ustawowej, przy czym jej wskazania co do szczegółowych kosztów utrzymania dziecka stanowiły jedynie punkt wyjścia dla rozważań Sądu o wysokości usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego powoda.

Sąd ponadto dał wiarę pozostałym dowodom, w tym dokumentom przedstawionym przez strony, albowiem nie zostały one zakwestionowane w toku postępowania przed Sądem oraz nie wzbudzały również wątpliwości Sądu co do ich rzetelności i wiarygodności zawartych w nich treści, pomimo iż niektóre z nich zostały złożone w kserokopiach niepoświadczonych za zgodność przez uprawnioną osobę.

Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanego, który nie stawił się na rozprawie w dniu 14 września 2017 roku, na którą był wezwany pod rygorem pominięcia dowodu z przesłuchania. Pozwany zajął stanowisko w sprawie, zatem dowód ten nie był niezbędny dla rozstrzygnięcia sprawy. Ponadto należy zauważyć, że informacja , iż pozwany nie stawi się na rozprawie z uwagi na pobyt w szpitalu przesłana przez pozwanego wraz z nieczytelną kopią skierowania do szpitala nie stanowiła podstawy do otwarcia przewodu sądowego i wyznaczenia nowego terminu rozprawy. Pozwany powinien był przedstawić czytelne zaświadczenie lekarskie poświadczone przez lekarza sądowego.

Sąd zauważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 krio, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania (§ 1). Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (§ 3).

Jak stanowi natomiast treść art. 135 § 1 i 2 krio, zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Granicę obowiązku alimentacyjnego stanowią uzasadnione potrzeby uprawnionego. Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą „dzieci mają prawo
do równej stopy życiowe z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Nie będzie to jednak dotyczyło potrzeb będących przejawem zbytku” (por. Z. K., Alimenty
i ojcostwo. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III opubl. Lex).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy podnieść należy, że małoletni powód ma rok , mieszka z matką, ojciec realizuje z synem rzadkie kontakty.

Koszty utrzymania małoletniego powoda zostały przez matkę ocenione na kwotę około 2.100 zł miesięcznie. W ocenie Sądu te koszty utrzymania małoletniego zostały zawyżone i wynoszą, na usprawiedliwionym poziomie około 1.200 zł miesięcznie, w tym: 500 zł wyżywienie, 200 zł ubrania, 50 zł lekarstwa, leczenie i witaminy, 250 zł higiena, kosmetyki i pieluchy, 50 zł zabawki, 150 zł udział dziecka w kosztach utrzymania mieszkania. Ustalając powyższe koszty Sąd brał pod uwagę sytuację majątkową obojga rodziców małoletniego .Przedstawicielka ustawowa osiąga wyższe zarobki niż pozwany, ma jednak dwoje dzieci na utrzymaniu oraz znaczące obciążenie kredytowe. Pozwany z kolei posiada na utrzymaniu czworo dzieci, na troje z nich ma zasądzone alimenty w kwocie łącznej 2.350 zł miesięcznie. Ponadto istotną okolicznością jest fakt , iż małoletni powód ma dopiero rok i pozostaje ( na dzień wyrokowania ) pod pieczą matki, co implikuje ograniczone koszty utrzymania dziecka oraz brak kosztów np. żłobka. Podkreślić należy że Sąd bierze pod uwagę jedynie koszty bieżące, aktualnie ponoszone, wyjątkowo jedynie przyszłe wydatki – te których poniesienie jest pewne i niezbędne. Koszty opiekunki lub żłobka nie są obecnie ponoszone i nie są pewne (strona nie przedstawiła dowodów na powyższe okoliczności).

Przechodząc do oceny możliwości zarobkowych obojga rodziców należy zauważyć, iż możliwości zarobkowe matki dziecka są wysokie. Osiąga ona zarobki 10.000 zł miesięcznie (do niedawna około 8.000-10.000 zł z tytułu zasiłku macierzyńskiego). Przedstawicielka ustawowa ma na utrzymywaniu dwoje dzieci: małoletniego powoda oraz starszą córką Z., także pochodzącą ze związku z pozwanym. Przedstawicielka ustawowa posiada wysokie obciążenie ratami kredytów (łącznie około 4.000 zł miesięcznie). Jest także pierwszoplanowym opiekunem dla małoletniego powoda, nad którym roztacza pieczę

. Pozwany ma 42 lata posiada wykształcenie wyższe, obecnie osiąga niskie wynagrodzenie wynoszącye mniej niż pensja minimalna (1.950 zł brutto). Wynagrodzenie to jest jeszcze pomniejszane przez zajęcie komornicze. W ocenie Sądu pozwany nie wykorzystuje w pełni posiadanych możliwości zarobkowych. Zauważyć należy, że na dwie najstarsze córki pozwany ma zasądzone alimenty po 1.000 zł każda, tj. łącznie 2.000 zł miesięcznie. Świadczy to o tym, iż pozwany w przeszłości posiadał znacząco wyższe zarobki niż obecnie. Biorąc zaś pod uwagę zawarcie przez pozwanego w 2016 roku ugody ustalającej alimenty na młodszą córkę na kwotę 350 zł, a tym samym zwiększające miesięczne zobowiązania pozwanego z tytułu alimentów do 2.350 zł, należy uznać, iż pozwany pozytywnie ocenia swoje własne możliwości zarobkowe. Świadczą też o tym złożone przez stronę powodową zdjęcia publikowane przez pozwanego w Internecie, jak wyjazd do Maroka czy drogie obuwie sportowe. Stwierdzić należy , że taka aktywność i rzeczy takiej klasy pozostają poza zasięgiem osoby która osiąga zarobki w wysokości mniejszej niż pensja minimalna a dodatkowo obniżone o zajęcie komornicze. W ocenie Sądu pozwany posada możliwości zarobkowe znacząco wykraczające poza pensję minimalną. Posiada wyższe wykształcenie, w przeszłości osiągał znacząco lepsze dochody niż obecnie. W ocenie Sądu możliwości zarobkowe pozwalają pozwanemu na łożenie na rzecz małoletniego syna kwoty po 600 zł miesięcznie tytułem alimentów. Brak jest podstaw do przyjęcia, iż świadczenie ojca powinno być znacząco niższe niż świadczenie matki, tym bardziej iż udział pozwanego w życiu dziecka jest nieporównywalnie mniejszy niż matki .

Podstawę żądania zaległych alimentów stanowi art. 137 § 2 k.r.o, zgodnie , z którym niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną. W uzasadnionych wypadkach sąd może rozłożyć zasądzone świadczenie na raty. Przede wszystkim wskazać należy, że możliwość zasądzenia alimentów za okres przed wniesieniem pozwu nie ma na celu zachęcenia strony do zwlekania z wytoczeniem powództwa o alimenty. Alimenty mają bowiem służyć zaspokojeniu bieżących potrzeb uprawnionego, a jedynie wyjątkowo, jak właśnie w przypadku alimentów zaległych, spłacie zobowiązań pozostających do uregulowania za miniony okres. Strona powodowa przyznała, iż za okres przed wytoczeniem powództwa nie istniały niezaspokojone potrzeby małoletniego. Wszelkie koszty utrzymania dziecka były opłacane, brak jest niespłaconych pożyczek zaciągniętych w związku z utrzymaniem małoletniego powoda. W ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała zasadności powództwa w tym zakresie (art. 6 k.c.) i dlatego w tym zakresie podlega ono oddaleniu. Podkreślić należy, że powództwo o zaległe alimenty nie ma na celu wzajemnych rozliczeń między rodzicami, dla tych celów wykorzystany powinien zostać regres z art. 141 kpc.

Reasumując, Sąd na mocy art. 133 § 1 kro, w zw. 135 § 1 i 2 kro i art. 137 § 2 krio orzekł, jak w pk I i II sentencji.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2016.623 j.t.). Wobec tego, Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 270 zł tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu, od której uiszczenia strona powodowa była zwolniona (pkt IV). Sąd odstąpił od zasądzania od pozwanego na rzecz strony powodowej kosztów zastępstwa procesowego (pkt V)

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c.