Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 29 stycznia 2016 roku (data prezentaty) Z. P., działając poprzez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o zmianę punktu III wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 07 marca 2005 r., wydanego w sprawie XXVI C 970/05, poprzez podwyższenie zasądzonej od M. P. na rzecz Z. P. kwoty alimentów z 1 250 zł miesięcznie do kwoty po 2 500 zł, płatnych do 10-tego dnia każdego miesiąca do jej rąk z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat (pozew – k. 1-4).

Pismem z dnia 13 lipca 2016 r. (data wpływu) M. P., działając poprzez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł odpowiedź na pozew, w której wniósł o oddalenie powództwa w całości (odpowiedź na pozew – k. 176-179).

Na chwilę zakończenia rozprawy, stanowiska stron pozostały bez zmian (protokół rozprawy z dnia 27 kwietnia 2017 r. – k. 339).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. P. urodziła się w dniu (...) Pochodzi ze związku małżeńskiej M. P. i H. P.. Wyrokiem z dnia 07 marca 2005 r., wydanym w sprawie XXVI C 970/05, Sąd Okręgowy w Warszawie rozwiązał poprzez rozwód związek małżeński rodziców powódki. Jednocześnie zasądził na jej rzecz alimenty w kwocie po 1 250 zł miesięcznie. Pozwany systematycznie łoży na rzecz córki alimenty (okoliczności bezsporne; wyrok SO w Warszawie z dnia 07 marca 2005 r., sygn. akt XXVI C 970/05 – k. 7-7v; zeznania H. P. z dnia 24 października 2016 r. – k. 276; zeznania M. P. z dnia 27 kwietnia 2017 r. – k. 337).

Z. P. od 2012 r. choruje na wrzodziejące zapalenie jelita grubego o przebiegu ciężkim. Ponadto zdiagnozowano u niej chorobę afektywną dwubiegunową. Powódka była wielokrotnie hospitalizowana. Od 5 lat nie ma remisji. W związku ze stwierdzoną chorobą powódka musi stosować odpowiednią dietę – je ryby, drób oraz rzeczy niemięsne, pije mleko sojowe. W stosunku do powódki wydano orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Wielokrotnie orzekano o potrzebie indywidualnego nauczania w stosunku do powódki. Podejmowała próby samobójcze (orzeczenia o stopniu niepełnosprawności– k. 9-9v, 298-298v; orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania – k. 10-10v, 11-11v; zaświadczenia lekarskie – k. 12-12v, 13; dokumentacja medyczna powódki – k. 14-75, 160-161; zeznania H. P. z dnia 24 października 2016 r. – k. 275-276).

Powódka mieszka wraz z matką i z nią prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Matka powódki, H. P., pracuje w Publicznym Gimnazjum im. (...) w C. jako psycholog. Łącznie osiąga miesięczne wynagrodzenie w wysokości 4 500 zł netto. Nadto otrzymuje od M. P. alimenty w kwocie 1 000 zł miesięcznie. Do kosztów lokalu zaliczyć należy: 700 zł – czynsz, 190 zł – prąd, (...) 130 zł, komórki – 150 zł (zaświadczenie z dnia 04 stycznia 2016 r. – k. 76; wyrok SO w Warszawie z dnia 07 marca 2005 r., sygn. akt XXVI C 970/05 – k. 7-7v; zeznania H. P. z dnia 24 października 2016 r. – k. 276-277).

W chwili wydawania pierwszego orzeczenia dotyczącego alimentów sytuacja stron wyglądała następująco:

Powódka Z. P. jej matka zgadzała się na alimenty w kwocie po 1 250 zł miesięcznie (protokół rozprawy z dnia 07 marca 2005 r. – k. 25 v dołączonych akt XXVI C 970/05).

Pozwany M. P. zobowiązał się łożyć na rzecz dziecka alimenty w kwocie po 1 250 zł miesięcznie. (protokół rozprawy z dnia 07 marca 2005 r. – k. 25 dołączonych akt XXVI C 970/05).

Obecna sytuacja stron wygląda następująco:

Powódka Z. P. ma 20 lat. Studiuje na Wydziale Dziennikarstwa, (...) i Bibliologii (...) na kierunku dziennikarstwo i medioznastwo. Planowany termin ukończenia studiów: 30 września 2019 r. Studia te są bezpłatne (zaświadczenia – k. 184, 317; zeznania H. P. z dnia 24 października 2016 r. – k. 276).

Uczestniczyła w psychoterapii indywidualnej w (...) w W.. Jest alergiczką – musi stosować jedynie produkty hipoalergiczne (zaświadczenie z dnia 13 czerwca 2016 r. – k. 159; zeznania H. P. z dnia 24 października 2016 r. – k. 276).

Miesięczny koszt utrzymania powódki wynosi 2 000 – 2 200 zł, na kwotę tę składają się: wyżywienie – 1 200 zł; kosmetyki – 180 zł; wizyty lekarskie – 120 zł; . Dodatkowo koszty partycypacji powódki w kosztach utrzymania mieszkania w kwocie 500 zł miesięcznie (zeznania H. P. z dnia 24 października 2016 r. – k. 276-277).

Pozwany M. P. ma 56 lat. Z zawodu jest lekarzem-kardiologiem. Pracuje w Instytucie (...) w W. na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Osiąga z tego tytułu średnie, miesięczne, wynagrodzenie w wysokości 22 582,70 zł brutto, 15 401,24 zł netto. Po rezygnacji z odbywania dyżurów, otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w wysokości 11 500 zł netto (zaświadczenie z dnia 24 maja 2016 r. – k. 116; zeznania M. P. z dnia 27 kwietnia 2017 r. – k. 337).

Pozwany ma dwójkę dzieci z kolejnego związku. Miesięczne wydatki na małoletnich, pozwany ocenia na kwotę około 4 000 zł. Jego druga żona również pracuje w Instytucie (...), otrzymuje pensję w wysokości 3 400 – 3 500 zł netto (zeznania H. P. z dnia 24 października 2016 r. – k. 276; zeznania M. P. z dnia 27 kwietnia 2017 r. – k. 337).

Leczy się w (...) Instytucie (...), Reumatologii i (...) w W. z rozpoznaniem zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa (karta informacyjna – k. 180; dokumentacja medyczna pozwanego – k. 196-199, 200).

Swoje miesięczne koszty utrzymania ocenia na kwotę około 3 000 zł, na kwotę tę składają się: wyżywienie – 1 000 zł; ubrania – 300 zł; lekarstwa – 50-70 zł. Mieszka w domu, którego koszt utrzymania wynosi około 2 000 zł (zeznania M. P. z dnia 27 kwietnia 2017 r. – k. 337-339

Spłaca kredyt hipoteczny w łącznej wysokości 350 000 zł – miesięczna rata kredytu wynosi 1 350-1 400 zł. Nie posiada innych zobowiązań finansowych (umowa o kredyt hipoteczny – k. 129; zeznania M. P. z dnia 27 kwietnia 2017 r. – k. 338).

W 2014 r. osiągnął dochód w wysokości 155 577,40 zł, zaś w 2015 r. – 152 678,19 zł (deklaracja podatkowa pozwanego za 2014 r. – k. 118-119v; deklaracja podatkowa pozwanego za 2014 r. – k. 120-123).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, jak również w aktach sprawy rozwodowej XXVI C 970/15, jak również zeznań świadków: H. P. (k. 275-278) oraz pozwanego M. P. (k. 337-339).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o., rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjnego pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art. 135 § 2 k.r.o.).

Z kolei, stosownie do art. 138 k.r.o., w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Nie ulega wszelkie wątpliwości, że rodzice zobowiązani są do dostarczania dziecku środków utrzymania i wychowania, przy czym obowiązek ten nie wygasa automatycznie wraz z osiągnięciem przez dziecko pełnoletniości.

Przyjmuje się, za uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku (III CZP 91/86), że „przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody”.

Granicę obowiązku alimentacyjnego stanowią uzasadnione potrzeby dziecka. „Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Nie będzie to jednak dotyczyło potrzeb będących przejawem zbytku” (por. Z. Krzemiński, Alimenty i ojcostwo. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III opubl. Lex).

Wysokość alimentów zależy nie tylko od zarobków zobowiązanego, ale również od możliwości zarobkowych osoby zobowiązanej, które nie zawsze są równe osiąganym dochodom. O. rodzice obowiązani są ponosić koszty niezbędne do zapewnienia dziecku prawidłowego rozwoju, wychowania i funkcjonowania na odpowiednim poziomie w środowisku, w którym żyją i zagwarantowania dziecku takiej stopy życiowej, na jakiej sami funkcjonują.

W ocenie tutejszego Sądu, powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest to, że powódka w dalszym ciągu jest osobą ucząca się, która nie posiada wystarczających możliwości samodzielnego utrzymania .

Powódka, z uwagi na niestawiennictwo na rozprawie nie przedstawiła swoich średnich, miesięcznych kosztów utrzymania. Niemniej jednak kwoty, jakie zostały przedstawione przez H. P., matkę powódki, która z nią mieszka, należy uznać za wiarygodne – ponosi ona bowiem bezpośrednie wydatki związane z utrzymaniem córki. Tutejszy Sąd ocenił koszty utrzymania powódki na kwotę około 2 000 zł miesięcznie, na co składają się koszty: partycypacji w kosztach utrzymania mieszkania – 500 zł, wyżywienia – 1 200 zł, kosmetyków – 180 zł, jak również wizyt lekarskich – 120 zł. Nie ulega bowiem wszelkiej wątpliwości, że wraz z wiekiem wydatki związane z utrzymaniem Z. P. niewątpliwie wzrosły. Nadto wskazać należy, że zmuszona jest ona do utrzymywania restrykcyjnej diety, co niewątpliwie uzasadnia ponoszenie przez nią tak dużych kosztów wyżywienia.

W tym miejscu wskazania wymaga to, że – zdaniem Sądu – pozwany M. P. posiada wysokie możliwości zarobkowe. Świadczą o tym jego wysokie dochody, jak również to, że osiągał on wynagrodzenie w wysokości około 15 000 zł miesięcznie. Odnosząc to do miesięcznych dochodów matki powódki, H. P., w wysokości około 4 500 zł, należałoby dojść do przekonania, że pozwany posiada trzykrotnie większe możliwości zarobkowe niż matka powódki, która obecnie utrzymuje Z. P.. Niewątpliwie zatem jego stopa życiowa na której żyje jest większa niż powódki i jej matki. W tym miejscu wskazać należy, że niewątpliwie dzieci mają prawo żyć na takim samym poziomie, na jakim żyją ich rodzice. W ocenie tutejszego Sądu uzasadnia to nierówny udział ojca w kosztach utrzymania wspólnego dziecka, poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz powódki kwoty po 1 800 zł miesięcznie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd, działając na podstawie wszystkich powołanych powyżej artykułów orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. 2016 poz. 623; dalej „u.k.s.c.”), kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na powyższe, kosztami sądowymi obciążono pozwanego – punkt 3 wyroku.

Stosownie do treści art. 100 k.p.c., w razie częściowego tylko uwzględnienia żądać koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Mając na uwadze to, że zarówno strona powodowa jak i pozwana uległa jedynie w stosunku do części swoich żądań, Sąd zniósł wzajemnie pomiędzy stronami koszty zastępstwa procesowego – punkt 4 wyroku.

Z kolei, stosownie do treści art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c., Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tego też względu, na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c., w punkcie 5 wyroku Sąd postanowił o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności.