Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 1193/20

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Czyn przypisany oskarżone j M. H.

W dniu 18 października 2019 r. przy ul. (...) w W. uderzyła w twarz K. W., przez co naruszyła jego nietykalność cielesną,

tj. o czyn z art. 217 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

K. W. i M. H. do września 2018 r. pozostawali w konkubinacie, mają wspólne dziecko, nadal trwa między nimi nieustanny konflikt.

W dniu 18 października 2019 r., po zawodach dziecka w szkole, spotkali się przypadkowo w CH S. B. M., gdzie doszło między nimi do awantury.

K. W. wyrwał M. H. telefon i zaczął oddalać się, zaś ona szła za nim trzymając telefon za kabelek od słuchawek. Kłócili się na temat tego, do którego z nich należy telefon, M. H. głośno wołała o wezwanie Policji.

Przypadkowy mężczyzna próbował ich rozdzielić, K. W. kazał mu się nie wtrącać, bo telefon należy do niego i ma na niego fakturę. Wówczas M. H. odebrała telefon i uderzyła K. W. w twarz otwartą dłonią po wzięciu szerokiego zamachu.

Na Policję oboje czekali już „przy jednym stoliku” w kawiarni.

M. H. nie była karana, jej poczytalność nie budzi wątpliwości.

nagranie zdarzenia

(k. 25)

częściowo wyjaśnienia oskarżonej, oprócz stwierdzenia, iż tylko „szturchnęła” oskarżyciela

(k. 83-84)

częściowo zeznania oskarżyciela

(k. 65-66)

karta karna (k. 86)

opinia psychiatryczna

(k. 52-54 )

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

M. H. nie prowokowała oskarżyciela.

zeznania oskarżyciela

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

nagranie zdarzenia

strony nie kwestionowały nie kwestionowały autentyczności ani treści nagrania

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

co do zasady zgodne z treścią nagrania, oprócz zadeklarowanej okoliczności, iż tylko „szturchnęła” oskarżyciela

częściowo zeznania K. W.

odnośnie momentu uderzenia oraz sytuacji bezpośrednio je poprzedzającej nie odbiegają od treści nagrania, chociaż oskarżyciel w sposób wyraźny umniejsza swój udział w zdarzeniu, np. stwierdzając, iż „M. zaczęła otwarcie prowokować słownie, również prowokowała moim telefonem, bo się z niego nie rozliczyła”.

karta karna

dokument niekwestionowany przez strony, sporządzony przez uprawnione osoby, w sposób przewidziany we właściwych przepisach

opinia psychiatryczna

miarodajna, brak wad w rozumieniu art. 201 k.p.k.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania S. M. (k. 66-67)

jej relacja ze zdarzenia odbiega od nagrania, które sama zarejestrowała i w trakcie którego sama się odzywa, zatem musi znać przyczynę kłótni

zeznania K. K. (k. 82-83)

bez znaczenia dla sprawy, nie widziała samego zdarzenia, lecz sytuację pana pochylonego nad Panią, „ widać było, że nie mówią cicho, nie widzieli świata dookoła”

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

☒

Podstawa prawna warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd podzielił poprawność kwalifikacji prawnej, zaproponowanej przez oskarżyciela prywatnego. Oczywistość wypełnienia znamion przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej nie budzi wątpliwości i nie wymaga głębszych rozważań.

Zgodnie z art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W ocenie Sądu okoliczności popełnienia przestępstwa przez M. H. nie budzą wątpliwości. Należy wskazać, że również wina oskarżonej nie budzi wątpliwości - w chwili popełnienia czynu była osobą dorosłą, która winna zdawać sobie sprawę z konsekwencji swego postepowania. Jednocześnie w ocenie Sądu stopień winy oskarżonej i społecznej szkodliwości czynu nie był rażąco wysoki.

Sąd uznał również, że postawa M. H., niekaranej dotychczas za przestępstwo umyślne, jej warunki i właściwości osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie ona przestrzegała porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownego przestępstwa przeciwko oskarżycielowi.

Z powyższych względów Sąd uznał, że skazanie oskarżonej i wymierzenie jej kary grzywny czy ograniczenia wolności stanowiłoby nadmierną dolegliwość dla oskarżonej. W ocenie Sądu wystarczające jest zastosowanie wobec oskarżonej środków, których orzeczenie z jednej strony umożliwi jej refleksję nad dotychczasowym postępowaniem i uświadomi, że każde naruszenie porządku prawnego skutkować będzie negatywnymi konsekwencjami, a z drugiej nie będzie stanowić dolegliwości nieproporcjonalnej do stopnia tego naruszenia i nie będzie stawiać oskarżonej w jednym szeregu z osobami, których postawa wskazuje na brak zdolności do właściwej oceny swojego postępowania wskazujący na konieczność wydania wyroku skazującego.

Środkiem spełniającym powyższe kryteria z pewnością będzie warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonej, z ustalonym na podstawie art. 67 § 1 k.k. okresem próby jednego roku. M. H. uniknie w ten sposób wyroku skazującego, jednak musi mieć świadomość że przez ww. okres, jak również w ciągu kolejnych sześciu miesięcy powinna wykazać, że dokonana przez Sąd ocena jej zachowania, a także dotychczasowej postawy była właściwa. Oznacza to również, że oskarżona powinna zdawać sobie sprawę z tego, iż każde rażące naruszenie porządku prawnego będzie mogło skutkować podjęciem warunkowo umorzonego postępowania, a w razie popełnienia przez nią przestępstwa, będzie to obligatoryjne. W ocenie Sądu mając na uwadze dotychczasowy tryb życia oskarżonej i okoliczności popełnienia czynu orzeczony okres próby będzie wystarczający do zweryfikowania pozytywnej prognozy kryminologicznej ustalonej przy wyrokowaniu.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

W punkcie II wyroku

na podstawie art. 67 § 3 k.k. nałożono na oskarżoną M. H. obowiązek uiszczenia na rzecz oskarżyciela prywatnego zadośćuczynienia w kwocie 500 złotych

Jest to obligatoryjny obowiązek okresu próby przy warunkowym umorzeniu postępowania. Kwota 500 zł jest, zdaniem Sądu, adekwatna do miary zarzutu.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

1.6. inne zagadnienia

1.KOszty procesu

W punkcie III wyroku

Na podstawie art. 628 pkt 1 k.p.k. zasądzono od oskarżonej M. H. na rzecz oskarżyciela prywatnego kwotę 300 złotych tytułem zwrotu opłaty od prywatnego aktu oskarżenia oraz kwotę 1.728 złotych tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia pełnomocnika. Rozstrzygnięcie to było obligatoryjne (§ 11 pkt 2 ppkt 1 i § 17 pkt 1 Rozp. M.. Spr. z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

W punkcie IV wyroku

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. nie obciążano oskarżonej opłatą. Zdaniem Sądu, przemawiają za tym zasady słuszności.

1.Podpis