Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Formularz (...)

Sygnatura akt

III K 984/21

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1. 

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu

11 grudnia 2009 r.

II K 919/09

Sąd Rejonowy w Nysie

21 maja 2010 r.

II K 58/10

Sąd Rejonowy w Nysie

6 lipca 2010 r.

II K 365/10

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie

22 lutego 2011 r.

X K 2492/10

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie

4 listopada 2010 r.

IV K 635/10

Sąd Rejonowy w Piasecznie

29 grudnia 2011 r.

II K 1335/11

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie

23 marca 2012 r.

IV K 98/12

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Woli w Warszawie

10 maja 2012 r.

IV K 1102/11

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Woli w Warszawie

11 marca 2014 r.

V K 1468/13

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

2 kwietnia 2019 r.

II K 901/17

Sąd Rejonowy w Białymstoku

16 grudnia 2019 r.

III K 1255/19

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

18 grudnia 2019 r.

VIII K 470/18

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

20 lutego 2020 r.

XIV K 398/19

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

23 lipca 2020 r.

VIII K 200/19

1.2.  Inne fakty

1.2.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1. 

Skazany w izolacji penitencjarnej przebywa po raz czwarty, obecnie od września 2019 r. Jest osobą wielokrotnie karaną, powracającą do popełniania przestępstw.

Skazany początkowo odbywał karę w zakładzie karnym dla recydywistów penitencjarnych typu półotwartego. Dnia 03.12.2019 roku w związku z negatywnymi postępami resocjalizacji został przeniesiony decyzją Komisji Penitencjarnej do dalszego odbywania kary pozbawienia wolności w warunkach zakładu karnego typu zamkniętego.

Zachowanie skazanego podczas pobytu w warunkach izolacji penitencjarnej oceniono jako zmienne. Okresy poprawnego zachowania przeplatały się z zachowaniami ocenianymi jako negatywne.

Pięciokrotnie został ukarany dyscyplinarnie w związku z popełnieniem siedmiu przekroczeń dotyczących m.in. niepoprawnego zachowania, odmowy przyjmowania posiłków, odmowy wykonania polecenia, nieprzestrzegania porządku wewnętrznego oraz używania słów wulgarnych. Ostatnio ukarany 18 sierpnia 2021 r.

Był czterokrotnie nagrodzony w związku z wykonywaniem prac nieodpłatnych. Ostatnio w dniu 11 czerwca 2021 r.

W stosunku do przełożonych stara zachowywać się w sposób kulturalny i zdyscyplinowany. Relacje interpersonalne z innymi skazanymi układa w sposób zgodny, nie odnotowano sytuacji konfliktowych z jego udziałem. Nie prezentował zachowań o charakterze agresywnym. W zmiennym stopniu przestrzega porządku i dyscypliny. Nie jest zainteresowany podniesieniem wykształcenia w czasie odbywania kary.

Od 14 lipca 2021 r. był zatrudniony nieodpłatnie jako wydający posiłki w oddziale, jednakże w dniu 9 sierpnia 2021 r. został wycofany z zatrudnienia z uwagi na względy bezpieczeństwa jednostki.

Od 25 lutego do 30 kwietnia 2021 r. uczestniczył w programie resocjalizacji pt. „Mediacja zza krat”. Był zaangażowany w realizacji zajęć, dzielił się własnymi przemyśleniami i wykonywał wszystkie polecenia prowadzących.

Nie przynależy do podkultury przestępczej. Kontakt zewnętrzny utrzymuje głównie z konkubiną i dzieckiem. Sporadycznie korzysta z zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych organizowanych na terenie zakładu karnego.

Biegli psychiatrzy zdiagnozowali u skazanego cechy osobowości nieprawidłowej oraz szkodliwe zażywanie substancji psychoaktywnych (marihuana, amfetamina). W związku z tym w maju 2020 r. uczestniczył w programie readaptacji społecznej z zakresu profilaktyki uzależnień. Opiniowany wykazywał aktywność i zaangażowanie.

Opinia o skazanym z dnia 07.12.2021 r.

245-247

1.2.1.2. 

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 11 grudnia 2009 r. wydanym w sprawie II K 919/09 za czyn z art. 278 § 1 kk popełniony w dniu 15 lipca 2009 r., na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby, oddając oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora, zobowiązano oskarżonego do przeproszenia pokrzywdzonego na piśmie. Na poczet kary zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania w dniach 15 lipca 2009 r. do 17 lipca 2009 r. i w dniu 11 grudnia 2009 r.

Postanowieniem z dnia 6 października 2011 r. zarządzono wykonanie kary.

Kara została wykonana w związku z wyrokiem łącznym sygn. V K 1468/13.

akta sprawy II K 919/09

---

odpis wyroku

96-97

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Nysie z dnia 21 maja 2010 r. wydanym w sprawie II K 58/10 za czyn z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 9 stycznia 2009 r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby, oddając oskarżonego pod dozór kuratora sądowego, orzeczono wobec oskarżonego nawiązkę w kwocie 500 zł.

Postanowieniem z dnia 24 lutego 2013 r. zarządzono wykonanie kary.

Kara została wykonana w związku z wyrokiem łącznym sygn. V K 1468/13.

akta sprawy II K 58/10

----

odpis wyroku

993v

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Nysie z dnia 6 lipca 2010 r. wydanym w sprawie II K 365/10 za czyn z art. 279 § 1 kk popełniony w dniu 28 stycznia 2009 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie wolności warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby, oddając oskarżonego pod dozór kuratora, oskarżonego zobowiązano do naprawienia szkody w całości.

Postanowieniem z dnia 27 marca 2013 r. zarządzono wykonanie kary.

Kara została wykonana w związku z wyrokiem łącznym sygn. V K 1468/13.

akta sprawy II K 365/10

----

odpis wyroku

94

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia z dnia 22 lutego 2011 r. wydanym w sprawie X K 2492/10 za czyn z art. 280 § 1 kk popełniony w dniu 18 listopada 2010 r., na karę 2 lat pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres pozbawienia wolności od dnia 19 listopada 2010 r. do 22 lutego 2011 r.

Kara została wykonana.

akta sprawy X K 2492/10

----

odpis wyroku

90

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy z dnia 4 listopada 2010 r. wydanym w sprawie IV K 635/10 za czyn z art. 278 § 1 kk popełniony w dniu 13 i 14 maja 2010 r., na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby, oddając oskarżonego pod dozór kuratora oraz grzywnę 100 stawek po 10 zł, zobowiązano oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego.

Postanowieniem z dnia 26 marca 2012 r. zarządzono wykonanie kary.

Kara została wykonana.

akta sprawy IV K 635/10

----

odpis wyroku

71-72

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 29 grudnia 2011 r. wydanym w sprawie II K 1335/11 za czyn z art. 278 § 1 kk popełniony w dniu 19 września 2011 r., na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby oddając oskarżonego pod dozór kuratora oraz grzywnę 60 stawek dziennych po 10 zł.

Kara uległa zatarciu.

akta sprawy II K 1335/11

----

odpis wyroku

256

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Ż. z dnia 23 marca 2012 r. wydanym w sprawie IV K 98/12 za czyn z art. 278 § 1 kk, popełniony w dniu 6 lipca 2011 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody w całości.

Kara została wykonana.

akta sprawy IV K 98/12

----

odpis wyroku

104-105

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli z dnia 10 maja 2012 r. wydanym w sprawie IV K 1102/11 za czyn z art. 278 § 1 kk, popełniony w dniu 21 sierpnia 2001 r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby oddając oskarżonego pod dozór kuratora.

Kara uległa zatarciu.

akta sprawy IV K 1102/11

----

odpis wyroku

74

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. wymierzono wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli w Warszawie z dnia 11 marca 2014 r. wydanym w sprawie V K 1468/13, kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności z uwagi na połączono kary orzeczone w sprawach: II K 919/09, II K 58/10, II K 365/10.

Kara została wykonana.

akta sprawy V K 1468/13

----

odpis wyroków

76-79

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 901/17, za czyn z art. 278 § 1 i 5 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 26 września 2009 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono skazanemu dzień 26 września 2009 r. od godz. 02:50 do godz. 04:30, zaokrąglając do pełnego dnia.

Kara została wykonana.

akta sprawy II K 901/17

----

odpisy wyroków

85-86v

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

dane o karalności

240-242

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 16 grudnia 2019 r. w sprawie III K 1255/19, za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w dniu 17 stycznia 2019 r. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody w całości.

Kara nie została wykonana.

akta sprawy III K 1255/19

----

odpis wyroku

887v

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

dane o karalności

240-242

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 18 grudnia 2019 r. w sprawie VIII K 470/18 :

- za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 17 lutego 2018 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności,

- za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 26 lutego 2018 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- karę łączną za w/w czyny w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności, zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody.

Kara nie została wykonana.

akta sprawy VIII K 470/18

----

odpis wyrok

113-115

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 20 lutego 2020 r. w sprawie XIV K 398/19, za czyn z art. 278 § 1 kk popełniony w dniu 22 marca 2018 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono skazanemu okres od 24 maja 2018 r. od godz. 09:50 do dnia 25 maja 2018 r. do godz. 13:55, zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody.

Kara nie została wykonana.

akta sprawy XIV K 398/19

----

odpis wyroku

107-107v

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

G. Z. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 23 lipca 2020 r. w sprawie VIII K 200/19, za czyn popełniony w dniach: 20-21 września 2018 r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono skazanemu okres pozbawienia wolności w dniu 12 grudnia 2018 r. od godz. 11:15 do godz. 12:40.

Kara nie została wykonana.

akta sprawy VIII K 200/19

----

odpis wyroku

203

dane o karalności

240-242

informacja o pobytach i orzeczeniach

61-63v

1.2.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1.

Opinia o skazanym

Sąd uznał za wiarygodną opinię o skazanym sporządzoną przez administrację jednostki penitencjarnej stanowiącą podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Opinia zawierała zarówno obiektywne stwierdzenia faktyczne i subiektywne oceny, a za podstawę ustaleń Sąd wziął pod uwagę jedynie ustalenia faktyczne.

Rzetelności, prawdziwości i fachowości opinii o skazanym strony nie kwestionowały, zaś Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować treść tego dokumentu.

1.2.1.2. -1.2.1.14.

Wszystkie wskazane wyżej dokumenty

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w postaci akt sprawy, odpisów wyroków, danych o karalności oraz informacji o pobytach i orzeczeniach. Dokumenty te zostały sporządzone i potwierdzone przez uprawnione do tego osoby i instytucje. Ich autentyczność i prawdziwość nie została zakwestionowana przez strony, nie wzbudziła też wątpliwości Sądu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.1. PODSTAWa pierwszej KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.2.1.  3.1.1.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia w Warszawie z dnia 11 grudnia 2009 r. w sprawie II K 919/09

Kara 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby.

Wyrok Sądu Rejonowego w Nysie z dnia 21 maja 2010 r. w sprawie II K 58/10

Kara 2 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby.

Wyrok Sądu Rejonowego w Nysie z dnia 6 lipca 2010 r. w sprawie IIK 365/10

Kara 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie wolności warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 901/17

Kara 1 roku pozbawienia wolności.

3.2. PODSTAWa drugiej KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.2.1. 

Wyrok Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 16 grudnia 2019 r. w sprawie III K 1255/19

Kara 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 18 grudnia 2019 r. w sprawie VIII K 470/18

Kary:

- 1 roku pozbawienia wolności,

- 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 20 lutego 2020 r. w sprawie XIV K 398/19

Kara 1 roku pozbawienia wolności.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 23 lipca 2020 r. w sprawie VIII K 200/19

Kara 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. Sąd wydaje wyrok łączny, jeśli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów. Wyrok łączny to instytucja karnoprocesowa, której zadaniem jest realizacja prawa karnego materialnego w zakresie kary łącznej wobec osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów na kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu. Pod względem procesowym kara łączna może być orzekana w wyroku skazującym albo w wyroku łącznym. Pierwsza sytuacja zachodzi wówczas, gdy wszystkie przestępstwa objęte zbiegiem realnym rozpoznawane są w jednym postępowaniu i sąd w jednym wyroku wymierza sprawcy kary jednostkowe za poszczególne czyny, a następnie karę łączną. Wyrok łączny wydawany jest w sytuacji, gdy dopiero po wydaniu co najmniej dwóch wyroków skazujących okaże się, że dotyczą one przestępstw pozostających w zbiegu realnym (art. 568a kpk). O celu wyroku łącznego wypowiedział się również Sąd Najwyższy wskazując, że jest nim "stosowanie regulacji dotyczących kary łącznej nie tylko do sprawców sądzonych w jednym postępowaniu, ale także do sprawców, którzy zostali skazani w różnych postępowaniach za przestępstwa pozostające w realnym zbiegu" (wyrok SN z 17.1.2013 r., II KK 84/12, OSNKW 2013, Nr 5, poz. 43). Wobec tego przedmiotem wyroku łącznego jest jedynie połączenie kar orzeczonych różnymi wyrokami skazującymi i następnie wymierzenie kary łącznej.

Warunki łączenia kar i środków karnych określa art. 85 kk, przy czym brzmienie przepisu tego do dnia dzisiejszego wielokrotnie ulegało zmianie. Z uwagi na to, że część wyroków wydanych wobec skazanego obejmuje czyny popełnione przed wejściem w życie nowelizacji z dnia 01.07.2015 r. oraz fakt, że część wyroków zostało wydanych i uprawomocniło się przed wejściem w życie nowelizacji z dnia 24.06.2020 r., a część z nich zostało wydanych i uprawomocniło się po tejże nowelizacji należało odnieść się do każdego z trzech stanów prawnych obowiązujących na przestrzeni ostatnich lat mając na uwadze treść art. 4 §1 k.k. Sąd był zobowiązany do rozważenia przepisów względniejszych dla skazanego w zależności od przyjętego stanu prawnego. Sąd ocenia "względność" ustaw przy porównaniu stanu normatywnego z daty orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego oraz stanu normatywnego z czasu popełnienia każdego z przestępstw wchodzących w skład realnego zbiegu (wyrok SN z dnia 09.08,2017 r., sygn. II KK 216/17).

Odnosząc się do przepisów sprzed 01.07.2015 r. i po tej dacie, to przed wejściem w życie nowelizacji z 01.07.2015 r. na podstawie art. 85 k.k. łączeniu podlegały kary wymierzone za dwa lub więcej przestępstw popełnionych zanim zapadł pierwszy, choćby nieprawomocny, wyrok co do któregokolwiek z tych przestępstw. Po tej dacie łączeniu podlegały kary, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym zgodnie z § 2 powołanego przepisu - podstawą orzeczenia kary łącznej były wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa. Przepis przejściowy, tj. art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw stanowił, że m.in. ww. nowelizacji nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem jej wejścia w życie, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po tym dniu. Przy czym gdy łączeniu podlegały wyłącznie kary prawomocnie orzeczone po wejściu w życie ww. ustawy zmieniającej za czyny popełnione przed wejściem w życie tej ustawy to art. 19 ust. 1 tejże ustawy nie wyłączał stosowania art. 4 § 1 k.k. (wyrok SA w Białymstoku z dnia 15.11.2018 r., sygn. II AKa 158/18).

Kolejna zmiana nastąpiła dnia 24.06.2020 r., a jej istota sprowadza się do powrotu do brzmienia art. 85 k.k. sprzed nowelizacji z dnia 01.07.2015 r. Przepis przejściowy, tj. art. 81 ust. 2 Ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 z dnia 19 czerwca 2020 r. stanowił, że brzmienie nadane tą ustawą stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie tejże ustawy, czyli po dniu 24.06.2020 r. Podkreślenia również wymaga, że mając na względzie niepełność regulacji przepisów art. 81 ust. 1 i 2 ustawy zmieniającej to zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego to przepisy te nie wyłączają stosowania art. 4 § 1 k.k., który ma zastosowanie w zakresie nieuregulowanym przepisami szczególnymi (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 października 2021 r., sygn. I KZP 2/21).

W konsekwencji Sąd, mając na uwadze treść art. 4 §1 kk, rozważył konsekwencje zastosowania w sprawie niniejszej zarówno przepisów obowiązujących w okresie przed dniem 01.07.2015 r., od 01.07.2015 r. do 24.06.2020 r., oraz po dniu 24.06.2020 r. dochodząc w konsekwencji do wniosku, że zastosowanie przepisów obowiązujących przed dniem 01.07.2015 r. jest dla skazanego względniejsze.

Przepisy po dniu 24.06.2020 r. nie są dla skazanego względniejsze z tego powodu, że zgodnie z przepisami sprzed 24 czerwca 2020 r. kare łączną wymierzano od najwyższej z kar podlegających łączeniu, a w brzmieniu po 24 czerwca 2020 r. karę łączną wymierza się powyżej najwyższej z kar podlegających łączeniu.

Przepisy obowiązujące w okresie od 01.07.2015 r. do 24.06.2020 r. również nie będą względniejsze bowiem połączeniu podlegałyby tylko kary dotychczas niewykonane, orzeczone wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 16 grudnia 2019 r. w sprawie III K 1255/19 (pkt. 11),

2.  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 18 grudnia 2019 r. w sprawie VIII K 470/18 (pkt. 12),

3.  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 20 lutego 2020 r. w sprawie XIV K 398/19 (pkt. 13),

4.  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 23 lipca 2020 r. w sprawie VIII K 200/19 (pkt. 14).

Zgodnie zaś z przepisami sprzed 01.07.2015 r. można utworzyć dwa ciągi, przy czym jeden z nich obejmowałby wskazane wyżej wyroki, a drugi ciąg prowadziłby do rozwiązania wyroku łącznego Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli w Warszawie z dnia 11.03.2014r. wydanego w sprawie V K 1468/13 obejmującego 3 wyroki (z pkt. 1-3) i następnie połączenia 4 wyroków (z pkt. 1-3 i 10), tj. tworząc ciąg obejmujący wyroki:

1.  Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 11 grudnia 2009 r. wydanym w sprawie II K 919/09 (pkt. 1),

2.  Sądu Rejonowego w Nysie z dnia 21 maja 2010 r. wydanym w sprawie II K 58/10 (pkt. 2),

3.  Sądu Rejonowego w Nysie z dnia 6 lipca 2010 r. wydanym w sprawie II K 365/10 (pkt. 3),

4.  Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 901/17 (pkt. 10).

Tym samym przepisy obowiązujące przed 01.07.2015 r. dają możliwość do zrekonstruowania sytuacji prawnej skazanego obejmując węzłem kary łącznej o jeden więcej wyrok skazujący.

4. WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed 01.07.2015. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności; karę ograniczenia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

Ustalając wymiar nowej kary łącznej istotne w tej mierze są dyrektywy prewencji indywidualnej i generalnej. Chodzi w szczególności o to, aby właściwie ukształtowana kara łączna oddziaływała wychowawczo na sprawcę przestępstwa oraz odpowiednio chroniła obywateli przed niebezpieczeństwem ponownego dopuszczenia się przez niego zbrodni czy występku. Kara ta powinna również kształtować w społeczeństwie świadomość prawną. Powszechnie przyjmuje się, że istnieją trzy zasady wymiaru kary łącznej: zasada kumulacji, asperacji i absorpcji. System kumulacji polega na zsumowaniu kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa. System absorpcji polega na tym, że najsurowsza z kar pochłania pozostałe. System asperacji polega zaś na zaostrzeniu najsurowszej z wymierzonych kar jednostkowych.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 1990 roku, sygn. akt IV KR 80/90, opublikowany w LEX nr 22064, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1983 roku, sygn. akt IV KR 213/83, OSNKW nr 5-6 z 1984 roku, i inne) zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo-podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione a im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objęte tym wyrokiem.

Nie budzi bowiem wątpliwości zarówno w judykaturze, jak i doktrynie, że zasadę absorpcji stosuje się w wymiarze kary łącznej wyjątkowo, gdy związek zbiegających się przestępstw jest tak ścisły, że upodabnia je do jednego przestępstwa, jak w przypadku pomijalnego zbiegu przestępstw lub ciągu przestępstw, gdy nie potrzeba podwyższać progu represji karnej (wyrok SA w Białymstoku z dnia 21 grudnia 2015 r., II AKa 206/15).

Redukcja kar poprzez zastosowanie zasady pełnej absorpcji przy wymiarze kar łącznych stanowiłaby w rzeczywistości nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczeniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów jakich się dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 13 grudnia 2006 r., II AKa 208/06, KZS 2007/1/40).

Przy wymiarze kary łącznej Sąd jest zobligowany uwzględnić nadto postawę sprawcy i sposób jego życia od momentu wydania pierwszego z łączonych orzeczeń do momentu rozprawy, na której miałby zapaść wyrok łączny. Sąd, przy wymierzaniu kary łącznej, powinien zatem uwzględnić zachowanie się skazanego w trakcie odbywania kary w zakładzie karnym (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 1985 r., II KR 245/85), a które ewentualnie w pozytywny sposób prognozowałyby, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych, jest wystarczającą oceną zachowania się sprawcy i odniesie zamierzone cele kary w zakresie resocjalizacji skazanego.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że ani zastosowanie w pełni zasady absorpcji ani odwołanie się w całości do zasady kumulacji nie byłoby zasadne. Bliski podmiotowy i przedmiotowy związek między przestępstwami czy też nawet podobieństwo tych przestępstw, nie są tak istotnymi przesłankami wymiaru kary łącznej, aby ograniczały czy też eliminowały którekolwiek z dyrektyw wymiaru kary zawarte w art. 53 k.k. Sąd miał na uwadze, iż skazany wykazuje się zmiennym zachowaniem w czasie odbywania kary pozbawienia wolności i brak było jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby zasługiwać na szczególne uwzględnienie, aby zasadne było zastosowanie zasady pełnej absorbcji. Opinia odnośnie skazanego nie wskazywała również na potrzebę zastosowania zasady kumulacji.

Sąd mógł wymierzyć kary łączne:

1.  w związku pierwszym ciągiem od 1 roku do 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

2.  w związku z drugim ciągiem od 1 roku i 8 miesięcy do 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Mając na uwadze powyżej przytoczone okoliczności Sąd wykorzystał zasadę asperacji i orzekł kary łączne:

1.  za pierwszy ciąg 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

2.  za drugi ciąg karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu wysokość kar łącznych pozbawienia wolności jest miarodajna i sprawiedliwa. Sąd przede wszystkim miał na względzie okoliczność, że zachowanie skazanego w toku odbywania kar pozbawienia wolności nie uległo poprawie na tyle aby można było mówić o widocznej resocjalizacji. Nagminność popełniania przez skazanego czynów przeciwko mieniu wyłącza nieuzasadnione gratyfikowanie go poprzez zastosowanie zasady absorpcji.

5.  Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

6.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

I, IV

Na podstawie art. 575 § 1 k.p.k. straciły moc kary łączne orzeczone wyrokiem łącznym w sprawie o sygn. V K 1468/13 i wyrokiem skazującym w sprawie o sygn. VIII K 470/18.

III

Na podstawie art. 577 k.p.k. należało na poczet wymierzonej w pkt. II kary łącznej pozbawienia wolności zaliczyć skazanemu G. Z. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie V K 1468/13 w dniach: 13.01.2009 r. (1 dzień), 29.01.2009 r. (1 dzień), od 15.07.2009 r. do 17.07.2009 r. (3 dni), 11.12.2009 r. (1 dzień), od 21.08.2013 r. godz. 6.20 do 18.08.2014 r. godz. 6.20 (362 dni), od 4.06.2016 r. godz. 6.20 do 2.06.2017 r. godz. 6.20 (362 dni) oraz w sprawie II K 901/17 w dniu 26.09 2009 r. w godz. od 02.50 do 4.30 (1 dzień), od 25.09.2019 r. godz. 10.40 do 22.03.2020 r. godz.10.40 (179 dni). Łącznie 910 dni, a uwzględniając regulację z art. 127b k.p.k. 2 lata i 6 miesięcy.

Jednocześnie Sąd zauważył, że z uwagi na powyższe zaliczenie kara łączna orzeczona w pkt. II została wykonana w całości.

VI

Na podstawie art. 577 k.p.k. należało na poczet wymierzonej w punkcie V kary łącznej pozbawienia wolności zaliczyć skazanemu G. Z. okres rzeczywistego pozbawienia wolności, tj. w sprawie III K 1255/19: od 23.09.2020 r. godz. 10.40 do 25.03.2022 r., w sprawie XIV K 398/19: 24.05.2018 r. godz. 09:50 do 25.05.2018 r. godz. 13:55 i w sprawie VIII K 200/19: 12.12.2018 r. od godz. 11.15 do godz.12.40.

VII

Wskazania wymagało, że pozostałe wyrzeczenia w wyrokach, które zostały objęte węzłem kary łącznej pozostają do odrębnego wykonania.

VIII

Na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kar wymierzonych wyrokami:

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia z dnia 22 lutego 2011 r. wydanym w sprawie X K 2492/10 (pkt 4 części wstępnej wyroku);

- Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy z dnia 4 listopada 2010 r. wydanym w sprawie IV K 635/10 (pkt 5 części wstępnej wyroku);

- Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 29 grudnia 2011 r. wydanym w sprawie II K 1335/11 (pkt 6 części wstępnej wyroku);

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza z dnia 23 marca 2012 r. wydanym w sprawie IV K 98/12 (pkt 7 części wstępnej wyroku);

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli z dnia 10 maja 2012 r. wydanym w sprawie IV K 1102/11 (pkt 8 części wstępnej wyroku).

Sąd miał przy tym na uwadze, że wyroki z pkt. 4 i 5 nie tworzyły z żadnym z popełnionych przez skazanego przestępstw ciągu. Wyroki skazujące zapadły w czasie, gdy przed ich wydaniem nie doszło do popełnienia więcej niż jednego czynu. Skazany w dniach 13-14 maja 2010 r. popełnił czyn z wyroku nr 5, wyrok skazujący został wydany 4 listopada 2010 r. Następnie skazany popełnił czyn z wyroku nr 4, tj. 18 listopada 2010 r., w zakresie którego wyrok zapadł 22 lutego 2011 r. Z tego powodu, żaden z wyroków nie spełnia wymogu „zanim zapadł pierwszy wyrok”, nie tworzą ciągu przestępstw, gdyż w czasie orzekania ww. wyroków nie istniały żadne inne czyny jeszcze nieosądzone.

Ponadto Sąd miał na uwadze, że wyroki z pkt. 6 i 8 obejmowały kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a zatem w przypadku ich połączenia sąd na nowo musiałby określić okres próby, który biegłby od uprawomocnienia orzeczenia, a zatem byłoby to niekorzystne dla skazanego, w sytuacji, kiedy okresy warunkowego zawieszenia już się zakończyły. Sąd zauważył, że wyrok z pkt. 6 mógłby teoretycznie tworzyć ciąg z wyrokiem z pkt. 7, jednakże z uwagi na to, że jednak z kar była karą bezwzględną, druga zaś karą, której wykonanie warunkowo zawieszono, brak było przesłanek do warunkowego zawieszenia wykonania kary, mając na uwadze dotychczasową wielokrotną karalność skazanego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX

Skazanemu została udzielona pomoc prawna w osobie adwokat K. S., wobec czego Sąd zasądził od Skarbu Państwa na jej rzecz kwotę 240 zł powiększoną o podatek VAT, albowiem koszty obrony nie zostały uiszczone ani w całości, ani w części. Rozstrzygnięcie w tym zakresie oparto o przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3.10.2016 r.

X

Mając na względzie trudną sytuację materialną skazanego, jego pozbawienie wolności i brak możliwości zarobkowania, Sąd zwolnił skazanego od uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

8.  PODPIS