Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 889/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

C. S.

W dniu 1 października 2021 roku w W. na skrzyżowaniu ulic (...), kierując samochodem osobowym marki T. (...) o nr rej. (...), jadąc jezdnią ulicy (...) od ulicy al. (...) w kierunku ulicy (...) na wyznaczonym przejeździe dla rowerów jezdni ulicy (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 3 ust. 1, art. 25 ust. 1 oraz art. 27 ust. 1 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym (Dz.U.2022.988 z dnia 2022.05.11) w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa jadącemu po ścieżce rowerowej wyznaczonej na ulicy (...) rowerzyście M. W. poruszającym się rowerem marki B. (...) w wyniku czego spowodował nieumyślnie wypadek, w którym M. W. doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy bez utraty przytomności, rozległego otarcia naskórka okolicy ciemieniowo-czołowej lewej, stłuczenia obu stawów kolanowych z otarciami naskórka, skręcenia i otarcia naskórka obu stawów skokowych, uraz stopy prawej ze zwichnięciem palca IV-go w stawie śródstopno-paliczkowym ze złamaniem w obrębie dalszego końca IV-tej kości śródstopia prawego, potłuczeń ogólnych, które to obrażenia spowodowały u ww. naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 1 października 2021 r. około godz. 15:55 ul. (...) od strony al. (...) w kierunku ul. (...) po jezdni poruszał się pojazd marki T. (...) o nr rej. (...), kierowany przez C. S.. Kierowca poruszał się wówczas z prędkością w przedziale od 10 km/h do 20 km/h i chcąc skręcić w prawo, skierował samochód ku prawej krawędzi jezdni. Wzdłuż ul. (...) od strony ul. (...) w kierunku do centrum m. st. W., od prawej strony patrząc wedle kierunku jazdy samochodu marki T. (...), poruszał się rower marki B. (...), prowadzony przez M. W.. Będąc na wyznaczonym przejeździe dla rowerów na ulicy (...) doszło do uderzenia samochodu marki T. (...) z lewej strony w rower.

W momencie zderzenia, lewy pedał roweru wbił się w dolną kratę wlotu powietrza samochodu i zahaczył o nakładkę zderzaka odrywając jej lewą część od mocowania pod lewym reflektorem. Doszło również do złamania aluminiowej tarczy koła i oderwania prawej części widelca tylnego koła od górnej części ramy. W wyniku tego zderzenia M. W. spadł z roweru na ulicę, a następnie wylądował na trawniku w odległości około 3,9 metra od miejsca pierwszego kontaktu roweru z samochodem.

M. W. doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy bez utraty przytomności, rozległego otarcia naskórka okolicy ciemieniowo-czołowej lewej, stłuczenia obu stawów kolanowych z otarciami naskórka, skręcenia i otarcia naskórka obu stawów skokowych, uraz stopy prawej ze zwichnięciem palca IV-go w stawie śródstopno-paliczkowym ze złamaniem w obrębie dalszego końca IV-tej kości śródstopia prawego, potłuczeń ogólnych, które to obrażenia spowodowały u ww. naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni.

W chwili zdarzenia wszyscy uczestnicy wypadku byli trzeźwi. Badań dokonano urządzeniem pomiarowym posiadającym aktualne świadectwo wzorcowania.

C. S. nie był dotychczas karany.

częściowe wyjaśnienia oskarżonego C. S.

119-120, 169v-170

zeznania świadka M. W.

40-41, 170

zeznania świadka J. L.

45-46, 189v-190

szkic miejsca wypadku

2

szkic miejsca zdarzenia drogowego

3

protokół oględzin miejsca wypadku

7-8

protokół oględzin roweru

9

protokół oględzin pojazdu

10-11

dokumentacja medyczna

18-19

opinia sądowo-lekarska

21-22

protokoły badania stanu trzeźwości

4-6

materiał poglądowy

80

opinia z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych

89-115

zdjęcia dołączone przez oskarżonego

136, 61-83

karta karna

184

1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.OCena DOWOdów

2.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowe wyjaśnienia oskarżonego C. S.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne jedynie w części, mimo iż nie przyznał się on do zarzucanego mu czynu. Relacja C. S. w zakresie okoliczności faktycznych, jakie miały miejsce bezpośrednio przed wypadkiem, jak i już po tym wydarzeniu pokrywa się ze zgromadzonym materiałem dowodowym. Oskarżony nie negował faktu, iż w dniu 1 października 2021 roku na skrzyżowaniu ulic (...) w W., pojazd prowadzony przez jego osobę zderzył się z rowerem, kierowanym przez pokrzywdzonego. Mężczyzna dość szczegółowo opisał okoliczności przed i jak i po zdarzeniu drogowym. Wyjaśnienia w tym zakresie korespondują ze zgromadzonym materiałem dowodowym w niniejszej sprawie.

zeznania świadka M. W.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka. W dniu zdarzenia M. W. poruszał się rowerem wzdłuż ul. (...) od ul. (...) w stronę ul. (...) i w momencie kiedy znajdował się na ścieżce rowerowej na skrzyżowaniu ulic (...) z P., został on potrącony przez samochód prowadzony przez oskarżonego. Mężczyzna dokładnie opisał przebieg zdarzenia. Zeznania w tym zakresie są logiczne, jasne i szczegółowe, a także w pełni korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

zeznania świadka J. L.

Sąd uznał zeznania świadka za w pełni wiarygodne. J. L. w dniu zdarzenia, poruszając się hulajnogą elektryczną, bezpośrednio zaobserwował przebieg wypadku z udziałem oskarżonego i pokrzywdzonego, co też dość szczegółowo opisał. Jego zeznania pokrywają się ze zgromadzonym materiałem dowodowym, a zwłaszcza ustaleniami biegłego zawartymi w opinii z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych oraz zeznaniami pokrzywdzonego. Nie były one kwestionowane przez strony i również Sąd nie miał powodów aby poddawać je w wątpliwość.

szkic miejsca wypadku

Sąd uznał za wiarygodne w całości pozostałe dowody i dokumenty, zgromadzone w aktach sprawy – zostały one pozyskane zgodnie z obowiązującymi przepisami, dokumenty zaś sporządzone przez osoby do tego uprawnione, stosownie do regulacji określających ich formę i treść, stanowiąc tym samym wierne odzwierciedlenie okoliczności w nich opisanych.

szkic miejsca zdarzenia drogowego

protokół oględzin miejsca wypadku

protokół oględzin roweru

protokół oględzin pojazdu

dokumentacja medyczna

protokoły badania stanu trzeźwości

materiał poglądowy

zdjęcia dołączone przez oskarżonego

opinia z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych

Opinia zawiera bardzo dokładną analizę zachowania uczestników w momencie zdarzenia, jak również szczegółowy opis miejsca zdarzenia, poparty dokumentacją fotograficzną i rysunkową. Co więcej, została sporządzona przez osobę o wysokich kwalifikacjach merytorycznych i doświadczeniu zawodowym.

Jest ona jasna, pełna, kategoryczna, nie zawiera w swej treści sprzeczności, pominięć, jak również domniemań nie odnoszących się wprost do analizowanego materiału dowodowego. Wszelkie nieścisłości zostały rozwiane przez biegłego w trakcie ustnej, uzupełniającej opinii złożonej na rozprawie. W ocenie biegłego bezpośrednią przyczyną powstania stanu zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego i wynikającego z tego zderzenia przedmiotowych pojazdów było nie zachowanie szczególnej ostrożności i nie ustąpienie pierwszeństwa rowerzyście jadącemu po ścieżce rowerowej wyznaczonej na ulicy (...) przez kierowcę samochodu C. S.. Z kolei biegły uznał, iż główną przyczyną nieustąpienia pierwszeństwa przejazdu rowerzyście przez kierującego samochodem była nieprawidłowa obserwacja zmiennej sytuacji drogowej panującej na ścieżce rowerowej prowadzona przez oskarżonego.

opinia sądowo-lekarska

Opinia biegłego nie pozostawiła najmniejszych wątpliwości co do wskazanych w niej treści, a wnioski odpowiadają treści dokumentacji medycznej. Opinia jest jasna, treściwa, kategoryczna, nie była kwestionowana przez strony w postępowaniu oraz została sporządzona przez osobę o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych.

karta karna

Sąd uznał dokument za w pełni wiarygodny. Został on sporządzony zgodnie z regulacjami ustawowymi, w oparciu o dane z Krajowego Rejestru Karnego. W toku postępowania nie ujawniły się okoliczności podważające prawdziwość zawartych w nim informacji.

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

częściowe wyjaśnienia oskarżonego C. S.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w którym opisał przebieg wypadku i wskazał pokrzywdzonego, poruszającego się rowerem jako bezpośredniego sprawcę. Co więcej, Sąd uznał również za niewiarygodne wypowiedzi C. S. w zakresie w jakim stwierdził, iż miejsce wypadku z udziałem pokrzywdzonego znajdowało się za ścieżką rowerową. Wyjaśnienia w powyższym zakresem stoją w opozycji do ustaleń biegłego, który swój wyraz znalazły w opinii sporządzonej w związku z przedmiotowym zdarzeniem drogowym. Wypowiedzi oskarżonego w zakresie przebiegu wypadku nie pokrywają się również z zeznaniami świadków M. W. oraz J. L.. Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego w niniejszej sprawie nie wziął również pod uwagę zeznań C. S. w charakterze świadka, złożonych na etapie postępowania przygotowawczego.

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

C. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej za czyn kwalifikowany z art. 177 § 1 k.k. podlega ten, kto naruszając, choćby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w 157 § 1 k.k. – takie, które powodowały naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni.

Warunkiem odpowiedzialności za wypadek komunikacyjny jest więc naruszenie (umyślne lub nieumyślne) zasad obowiązujących w ruchu, zaistnienie wypadku drogowego będące skutkiem tego naruszenia oraz doznanie w wyniku wypadku przez inną niż sprawca osobę uszczerbku na zdrowiu.

Zasady ostrożności skodyfikowane zostały przepisach prawa o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1047 z późn. zm. – dalej PoRD). Wynikają one jednak także ze wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego (ogólnie pojęte, nieskodyfikowane zasady ostrożności). Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. Z kolei art. 25 ust. 1 ustawy stanowi, iż kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pojazdowi nadjeżdżającemu z prawej strony, a jeżeli skręca w lewo - także jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost lub skręcającemu w prawo. Natomiast na podstawie art. 27 ust. 1 PoRD, kierujący pojazdem, zbliżając się do przejazdu dla rowerów, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa kierującemu rowerem, hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego oraz osobie poruszającej się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch, znajdującym się na przejeździe.

Oskarżony w dniu 1 października 2021 roku rozpoczął manewr skrętu w prawo z ulicy (...) w kierunku ulicy (...). Z tego też względu zbliżył swój pojazd marki T. (...) do prawej krawędzi jezdni. Rozpoczynając ten manewr zdawał sobie sprawę, iż bezpośrednio przed skrzyżowaniem znajduje się przejazd dla rowerów. Oskarżony tym samym miał obowiązek zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa rowerzyście jadącemu po ścieżce rowerowej, która biegła wzdłuż ulicy (...) i przecinała ulicę (...). Technika obserwacji zmiennej sytuacji na wyżej wskazanym przecięciu się przejazdu dla roweru z ulicą (...) prowadzona przez C. S. była nieprawidłowa. Oskarżony znajdując się tuż przed przedmiotowym przejazdem dla rowerów mógł bez przeszkód zaobserwować pokrzywdzonego, jadącego po ścieżce rowerowej patrząc z prawej strony względem ruchu oskarżonego. Jednakże kierowca pojazdu T. (...) obserwując jedynie zmienną sytuację na jezdni ulicy (...) po jego lewej stronie, gdyż miał zamiar włączyć się do ruchu skręcając w prawo, nie upewnił się należycie w zakresie zapewnienia bezpiecznego przejechania przez ścieżkę rowerową M. W..

Bezpośrednią przyczyną powstania stanu zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego i wynikającego z tego zderzenia pojazdów było nie zachowanie szczególnej ostrożności i nie ustąpienie pierwszeństwa rowerzyście jadącemu po ścieżce rowerowej wyznaczonej na ulicy (...) przez oskarżonego. Jak ustalił biegły, zarówno prędkość samochodu, kierowanego przez C. S., jak i roweru M. W.. Oscylowała w przedziale od 10 km/h do 20 km/h. Główną przyczyną zaś nieustąpienia pierwszeństwa przejazdu przez kierującego samochodem była nieprawidłowa obserwacja zmiennej sytuacji drogowej panującej na ścieżce rowerowej prowadzona przez oskarżonego.

W wyniku wypadku M. W. doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy bez utraty przytomności, rozległego otarcia naskórka okolicy ciemieniowo-czołowej lewej, stłuczenia obu stawów kolanowych z otarciami naskórka, skręcenia i otarcia naskórka obu stawów skokowych, uraz stopy prawej ze zwichnięciem palca IV-go w stawie śródstopno-paliczkowym ze złamaniem w obrębie dalszego końca IV-tej kości śródstopia prawego, potłuczeń ogólnych, które to obrażenia spowodowały u ww. naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni. Powstanie obrażeń ciała u pokrzywdzonego nie było zamiarem oskarżonego, jednak jako kierowca ze znacznym stażem powinien i mógł spodziewać się, że jego niewłaściwe zachowanie na drodze może doprowadzić do takiego skutku.

Ze względu na powyższe, Sąd stwierdził, iż C. S. popełnił czyn zabroniony określony w art. 177 § 1 k.k. nieumyślnie

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

C. S.

II

1

Sąd na podstawie art. 177 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 października 2023 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 120 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych.

Należy zauważyć, iż przepis art. 37a § 1 k.k. w czasie orzekania obligował Sąd do wymierzenia kary ograniczenia wolności nie niższej od 4 miesiące, albo grzywny nie niższej od 150 stawek dziennych. W zestawieniu ze stanem prawnym obowiązującym przed wejściem nowelizacji w dniu 1 października 2023 r., kiedy to dopuszczalne było wymierzenie kary ograniczenia wolności nie niższej od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych, należało uznać, iż ustawa obowiązująca poprzednio jest względniejsza dla oskarżonego.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami wymiary kary, określonymi w art. 53 k.k. uwzględniając:

wysokość ustawowego zagrożenia czynu z art. 177 § 1 k.k. – kara pozbawienia wolności do lat 3, zaś przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. kara ograniczenia wolności od 3 miesięcy do 2 lat, albo grzywna od 100 do 200 stawek dziennych;

umiarkowany stopień społecznej szkodliwości czynów, na który składa się: naruszenie istotnego dobra prawnego, jakim jest bezpieczeństwo w ruchu lądowym oraz życie i zdrowie, stojące wysoko w hierarchii dóbr chronionych prawem;

umiarkowany stopień winy oskarżonego, który nieumyślnie popełnił zarzucony mu czyn;

brak uprzedniej karalności;

niski rozmiar ujemnych następstw popełnionego przestępstwa - obrażenia M. W. miały charakter powierzchowny, nie zagrażały jego życiu.

potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa: wyrobienie przekonania o nieuchronności sankcji, ugruntowanie poczucia obowiązywania określonych norm i wartości oraz zaufania do instytucji państwa i obowiązującego prawa, a także uświadomienie społeczeństwu, że przestępstwa przeciwko mieniu spotykają się z ostrą reakcją wymiaru sprawiedliwości;

cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: wymierzona kara uświadomi mu fakt naruszenia obowiązujących norm społecznych, a przez dolegliwość, jaka łączy się z jej wykonaniem, stanowić będzie na przyszłość bodziec zniechęcający do popełnienia czynów naruszających prawo.

Ustalając wysokość stawki dziennej Sąd zgodnie z treścią art. 33 § 3 k.k. wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Należy wskazać, iż oskarżony utrzymuje się z pracy dorywczej oraz posiada na utrzymaniu niepełnoletniego syna.

C. S.

II

1

Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek uiszczenia na rzecz M. W. zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wysokości 1000 złotych.

Sąd doszedł do przekonania, że kwota ta pozostaje adekwatna do stopnia poniesionej krzywdy, nadto pozwoli złagodzić cierpienia pokrzywdzonego i towarzyszące im ujemne następstwa działań oskarżonego. Wysokość orzeczonego środka kompensacyjnego jest dostosowana do stopnia odniesionej krzywdy, a także uwzględnia możliwości zarobkowe oskarżonego.

5.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Oskarżony został obarczony koniecznością uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa 480 zł tytułem opłaty, zwalniając go od ponoszenia pozostałych wydatków, które zostały wygenerowane od chwili wszczęcia postępowania. Sąd wziął pod uwagę możliwości finansowe oskarżonego, jego sytuację rodzinną oraz fakt, iż orzeczono już wobec niego obowiązek uiszczenia zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego.

7.Podpis