III K 812/18 - uzasadnienie Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z 2021-11-24
UZASADNIENIE |
||||||||||
|
Formularz UK 1 |
Sygnatura akt |
III K 812/18 |
||||||||
|
Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. |
||||||||||
|
1. USTALENIE FAKTÓW |
||||||||||
|
0.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||
|
. Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
|||||||||
|
K. K. A. N. (1) J. B. |
uznane za winne tego, że: w dniu 24 listopada 2017r., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu, na terenie CH Galeria (...) przy ul. (...) dokonały zaboru w celu przywłaszczenia:
a tym samym przedmiotów o całkowitej wartości 8.490,64 PLN, tj. czynu, wyczerpującego dyspozycję art. 278 §1 kk zw. z art. 12 kk w brzmieniu sprzed 15.11.2018r. w zw. z art. 4 §1 kk |
|||||||||
|
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione |
Dowód |
|||||||||
|
Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 24 listopada 2017r. oskarżone K. K., A. N. (1), i J. B. udały się razem samochodem marki B. o nr rej. (...) do Galerii (...). Oskarżone miały ze sobą w samochodzie torby i taśmy aluminiowe, a także przedmioty do usuwania klipsów zabezpieczających. W Galerii (...) oskarżone rozdzieliły się i dokonały kradzieży: ze sklepu (...): dwóch opakowań L. (...) o numerach (...) o wartości 300 PLN każde, dziewięciu opakowań L. T. o numerze (...) o wartości 299 PLN każde, jednego opakowania L. (...) o numerze (...) o wartości 300 PLN, dwóch plecaków (...) o wartości 89,99 PLN każdy, tj. mienia o łącznej wartości 3.790.89 PLN na szkodę spółki (...) S.A.; ze sklepu (...): czapki zimowej koloru granatowego o numerze RN 25-0-59-M-S o wartości 24,99 PLN, sukienki koloru czarnego o numerze (...) o wartości 199 PLN, żakietu/marynarki koloru czarnego o numerze katalogowym (...)-59X o wartości 249,99 PLN, tj. mienia o łącznej wartości 473,98 PLN na szkodę spółki (...) S.A.; ze sklepu: (...) perfum (...) l00 ml o numerze katalogowym (...) o wartości 449 PLN, perfum (...) 50 ml o numerze katalogowym (...) o wartości 299 PLN, tj. mienia o łącznej wartości 748 PLN na szkodę (...) Sp. z o.o.; w sklepie (...) czterech par rękawiczek marki T. (...) o łącznej wartości 649,96 PLN, kurtki dziecięcej firmy (...) o wartości 269,99 PLN, spodni turystycznych firmy (...) o wartości 379,99 PLN, polaru męskiego firmy (...) o wartości 349,99 PLN, tj. mienia o łącznej wartości 1.649,93 PLN na szkodę spółki (...) Sp. z o.o.; w sklepie (...) noży firmy (...) z serii E. o wartości 399,94 PLN, dysku twardego przenośnego o pojemności 4TB o wartości 399 PLN, końcówek do szczoteczki marki B. o łącznej wartości 559,93 PLN, końcówek do szczoteczek marki P. o łącznej wartości 239,97 PLN, szczoteczki sonicznej do zębów marki P. o wartości 249 PLN, tj. mienia o łącznej wartości 1.847,84 PLN na szkodę spółki (...)-net Sp. z o.o. (...) poszczególnymi kradzieżami oskarżone K. K. i A. N. (2) wracały do samochodu, po czym ponownie udały się na teren centrum handlowego. Z centrum handlowego (...) wyjechały samochodem, po czym o godz. 19.00 zostały zatrzymane przez funkcjonariuszy Policji. K. K. pozostała w centrum handlowym, gdzie została zatrzymana o godz. 21.30 |
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: -częściowo wyjaśnień oskarżonej K. K. (k. 81-82v) -zeznań świadków:
-notatki urzędowej (k. 1-2) -protokołów przeszukania (k. 6-8, 12-14, 15-19, 24-26, 74-75, 103-105) -protokołu zatrzymania rzeczy (k. 38-40, 182-184) -pokwitowania (k. 120-125) -protokołu oględzin (k. 148-155, 173-176, 201-202, 211-212), - pisma Euro RTV (k. 321, 342) - paragonu (k. 129, 172) |
|||||||||
|
0.1. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||
|
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
||||||||||
|
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione |
Dowód |
|||||||||
|
Sąd nie znalazł podstaw do przypisania oskarżonym także kradzieży tuszy ze sklepu (...) – złożony bowiem do akt sprawy paragon w powiązaniu z pismem Euro RTV oraz treścią zeznań J. W., które to dowody zawierają każdorazowo różne oznaczenia symboli tuszy, uniemożliwia zdaniem Sądu jednoznaczne ich rozróżnienie, w tym z uwzględnieniem tuszy, widniejących na paragonie, w końcu zaś takich, do których odnoszą się zeznania J. W.. W tym stanie rzecz Sąd – mając na uwadze normę art. 5 §2 kpk – przedmioty te wyeliminował z opisu przypisanego oskarżonym czynu. |
jw. |
|||||||||
|
2. OCena DOWOdów |
||||||||||
|
0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||
|
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||
|
wyjaśnienia oskarżonej K. K. (k. 81-82v) |
Wyjaśnienia oskarżonej Sąd obdarzył wiarą w zakresie, w jakim przyznała ona na fakt wizyty w centrum handlowym wspólnie z pozostałymi oskarżonymi, jak też fakt zanoszenia towarów ze sklepów do samochodu – w tym zakresie wyjaśnieniom oskarżonej nie zaprzecza żaden inny dowód. Podobnie Sąd obdarzył wiarą twierdzenie oskarżonej, że wróciła do samochodu, by zmienić spodnie – zdaniem Sądu oskarżona nie miałaby interesu, w by co do powołanej okoliczności złożyć wyjaśnienia niezgodne z prawdą. |
|||||||||
|
-zeznania świadków:
|
Sąd miał na uwadze, że świadkowie są dla oskarżonych osobami obcymi, a ich kontakt z niniejszą sprawą był związany wyłącznie z wykonywanych przez nich obowiązków, wynikających z pracy zawodowej. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że świadkowie nie mieliby jakiegokolwiek interesu w złożeniu zeznań niezgodnych z prawdą. Niepamięć szczegółów, jaka ujawniła się na rozprawie, Sąd przypisał upływowi czasu i związanemu z nim procesowi zapominania. W konsekwencji Sąd nie znalazł podstaw, by zeznaniom świadków odmówić wiary. |
|||||||||
|
opinia biegłego (k. 505-509) |
Sąd obdarzył wiarą w całości opinię biegłego z zakresu technik audiowizualnych – pozostaje ona pełna, jasna i spójna, Sąd zaś nie stwierdził w błędów w zakresie wykonanych przez biegłego czynności badawczych. Jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, że zapis monitoringu został zabezpieczony na etapie postępowania przygotowawczego, skoro powstał protokół z jego oględzin, a nadto sporządzony został wydruk zdjęć (k. 173-176) |
|||||||||
|
Dowody w postaci: -notatki urzędowej (k. 1-2) -protokołu zatrzymania osoby (k. 3, 9, 21) -protokołów przeszukania (k. 6-8, 12-14, 15-19, 24-26, 74-75, 103-105) -protokołu zatrzymania rzeczy (k. 38-40, 182-184) -pokwitowania (k. 120-125) -protokołu oględzin (k. 148-155, 173-176, 201-202, 211-212) - pisma Euro RTV (k. 321, 343) - paragonu (k. 129, 172) nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności – zostały one zgormadzone zgodnie z prawem, nadto dokumenty sporządzone zostały przez osoby do tego uprawnione, stosownie do regulacji, określających ich formę i treść, stanowiąc wierne odzwierciedlenie okoliczności w nich opisanych. W tym stanie rzeczy Sąd nie znalazł podstaw, by dowodom tym i dokumentom odmówić wiary. |
||||||||||
|
0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||
|
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||
|
wyjaśnienia oskarżonych |
Za niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia K. K. w zakresie wykraczającym poza okoliczności, wskazane powyżej. Sąd w pierwszej kolejności miał na uwadze, że oskarżone A. N. (1) i J. B. zostały zatrzymane o godz. 19.00 i o tej też porze dokonane zostało przeszukanie samochodu, w którym poza rozpoznanymi przez poszczególnych świadków na etapie postępowania przygotowawczego towarami ujawniono również przedmioty w sposób jednoznaczny przeznaczone do popełniania kradzieży sklepowych, względnie z nich pochodzące: torby aluminiowe, narzędzie do zdejmowania klipsów zabezpieczających, obcęgi, nożyce do blachy, jak również zabezpieczenia i elementy zabezpieczeń. Ponieważ wymienione przedmioty były porozrzucane po samochodzie i były na tyle rzucające się w oczy, że zwrócili na nie uwagę funkcjonariusze policji dokonując zatrzymania A. N. (1) i J. B., nie sposób uznać, że obecności powyższych przedmiotów nieświadome pozostawały oskarżone, które wszak – zgodnie w wyjaśnieniami K. K. – do samochodu powracały. Za nielogiczne w tym miejscu uznać należy, by obecność tychże przedmiotów nie wzbudziła co najmniej zaniepokojenia oskarżonych, gdyby przyjąć, że zostały one w samochodzie umieszczone przez osoby trzecie, w konsekwencji czego oskarżone bądź to odstąpiły od wyjazdu, bądź to przedmiotów tych się z samochodu pozbyły. Obecność przedmiotów tych staje się jednak w pełni logiczna, gdy przyjąć, że oskarżone właśnie w celu dokonania kradzieży do centrum handlowego się udały. Powyższe koresponduje z treścią wyjaśnień oskarżonej K. K. w zakresie, w jakim wskazała ona, że wróciła do samochodu, aby zmienić spodnie – nie sposób bowiem przyjąć, że zabieranie ze sobą odzieży na zmianę jest standardową czynnością osób wybierających się na zakupy do centrum handlowego. Skoro jednak oskarżona w takim celu zamierzała do samochodu powrócić, oczywistym jest, że pozostawała świadoma jego zawartości, w tym znajdujących się w nim ubrań. W tym stanie rzeczy Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonej w zakresie, w jakim zaprzecza ona swojemu udziałowi w kradzieży. Oceny powyższej nie zmienia fakt, że oskarżona K. K. posiadała paragon na dwa opakowania klocków - na paragonie widoczna jest bowiem godzina 20:02 (k. 172), oskarżona zaś wyjaśniła, że kupiła dwa opakowania kloców lego i spotkała później A. N. (1), której oświadczyła, że chce schować do samochodu zakupy (k. 82). Prawdziwość powyższego przebiegu wydarzeń wyklucza jednak fakt, że A. N. (1) została zatrzymana o godz. 19:00, a zatem klocki, o których mowa w wyjaśnieniach oskarżonej, musiałaby ona kupić już po zatrzymaniu A. N. (1) i dokonanym przeszukaniu samochodu, w którym znaleziono wszystkie klocki, wskazane w przedstawionych oskarżonym zarzutach. Dodatkowo Sąd miał na uwadze, że na żadne inne przedmioty oskarżone nie posiadały paragonów (k. 41v), a wśród transakcji w sklepie (...) z dnia 24.11 znajdują się zakupy po godzinie 19:00 i przed godziną 16:00 (k. 191-197). Oskarżona K. K. wyjaśniła jednak, że oskarżone do galerii przyjechały ok godziny 16:00-17:00 (k. 82). Jedynie jeden paragon z godziny 16:53 wskazuje na zakup jednego opakowania klocków, ale oskarżone go nie posiadały, a monitoring ze sklepu (...) zarejestrował, że jedna z oskarżonych była w sklepie o godz. 18:36 (k. 173v). Z analogicznych przyczyn Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom pozostałych oskarżonych w zakresie, w jakim wynika z nich, że nie przyznają się one do popełnienia zarzuconych im czynów. Wyjaśnienia oskarżonych w powołanym zakresie Sąd uznał za realizowaną przez oskarżone linię obrony. |
|||||||||
|
3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU |
||||||||||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Oskarżony |
|||||||||
|
☐ |
3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem |
|||||||||
|
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
||||||||||
|
Przedmiot ochrony z art. 278 §1 kk stanowi cudza rzecz ruchoma - istotą czynu jest zabór tej rzeczy celem przywłaszczenia. Oznacza to, że sprawca zabiera rzecz nie swoją, by władać nią jak właściciel, a właścicielem nie jest. Przez zabór rozumieć należy bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas rzeczą władającej (jak właściciel, posiadacz lub osoba posiadająca do rzeczy inne prawa rzeczowe lub obligacyjne) i objęcie rzeczy we własne władanie przez sprawcę. Wyjęcie rzeczy ruchomej spod władztwa nastąpić musi wbrew woli osoby nią dysponującej. Przy przestępstwie kradzieży działanie sprawcy należy uznać za ukończone z chwilą, gdy sprawca zawładnął rzeczą, objął ją w swoje posiadanie, bez względu na to, czy zdołał następnie zamiar rozporządzania tą rzeczą jako swoją urzeczywistnić, czy też nie. Kradzież jest zatem przestępstwem materialnym. Do jego znamion należy skutek w postaci objęcia rzeczy wyjętej spod władztwa osoby uprawnionej we władanie sprawcy. Zgodnie z dominującą w polskiej doktrynie i orzecznictwie teorią zawładnięcia, skutek następuje w momencie zawładnięcia rzeczą przez sprawcę, tj. w chwili, gdy sprawca objął ją w swoje posiadanie. Dla zrealizowania znamienia skutku przestępstwa kradzieży muszą więc zostać przesądzone łącznie dwa elementy: po pierwsze - fakt pozbawienia przez sprawcę osoby uprawnionej władztwa nad rzeczą, po wtóre - objęcie tej rzeczy przez sprawcę we władanie. Kradzież jest przestępstwem powszechnym, które może być popełnione jedynie umyślnie w formie zamiaru bezpośredniego. Kradzieży od strony przedmiotowej musi towarzyszyć dolus directus coloratus co do znamienia, co do którego ustawa wymaga, by był objęty celem, a więc do zabrania rzeczy. Sprawca musi mieć świadomość swojego działania - nie wystarcza, by sprawca godził się na możliwość przywłaszczenia (vide Dąbrowska-Kradas M, Komentarz, Zakamycze 2006). Współsprawstwem jest „oparte na porozumieniu wspólne wykonanie czynu zabronionego przez dwie co najmniej osoby, z których każda odgrywa istotną rolę w procesie realizacji ustawowych znamion czynu zabronionego” (A. W., Współsprawstwo w polskim prawie karnym; tenże, Kodeks..., s. 235 i n.), przy czym podkreślić należy, że znamię strony przedmiotowej współsprawstwa „wspólnie” jest realizowane nie tylko wtedy, gdy każdy ze współsprawców własnoręcznie realizuje wszystkie znamiona przestępstwa objętego porozumieniem, lecz także, gdy każdy ze współsprawców realizuje objęte porozumieniem czynności, które łącznie składają się na pełen komplet znamion danego typu czynu zabronionego. Wedle powszechnie przyjmowanego w piśmiennictwie i orzecznictwie poglądu istota współsprawstwa zasadza się na stworzeniu podstaw do przypisania każdemu ze współsprawców całości popełnionego wspólnie przez kilka osób przestępstwa, a więc także tego, co zostało realizowane przez innych współdziałających, przy czym każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność tak, jak gdyby sam „wykonał” czyn zabroniony (a więc zrealizował jego znamiona w całości własnoręcznie), niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dn. 15.01.2003r. o sygn. II Aka 353/02, Prok. i Pr. 2003, z. 9, poz. 18; wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dn. 15.06.2000r. o sygn. II Aka 70/00, Prok. i Pr. 2001, z. 5, poz. 24). Konstrukcja ta stanowi podstawę do przypisania każdemu ze współsprawców także tego, co uczynili pozostali. Decydujący dla odpowiedzialności za współsprawstwo jest zakres porozumienia, które obejmując całość akcji przestępnej spaja zachowania poszczególnych współdziałających w jedność (vide J. Satko, glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dn. 08.05.1992r. o sygn. II Akr 34/92, s. 112 i n.; J. Satko, glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dn. 04.06.1996r. o sygn. II Aka 152/96, s. 205 i n.). Ustawa nie wymaga żadnej szczególnej formy, w jakiej zawarte miałoby być porozumienie, co przesądza, że może mieć ono albo wyraźny albo konkludentny charakter. Jak wskazał Sąd Najwyższy „ustawa (art. 18 § 1 kk) nie wprowadza żadnych dodatkowych warunków dotyczących formy porozumienia. Może do niego dojść nawet w sposób dorozumiany” (vide wyrok Sądu Najwyższego z dn. 12 grudnia 2002r. o sygn. III KKN 371/00, Prok. i Pr. 2003, z. 7-8, poz. 2; wyrok Sądu Najwyższego z dn. 15.05.2001r. o sygn. V KKN 730/98). Porozumienie zachodzić będzie zatem zarówno wówczas, gdy „sprawcy wspólnie realizują wcześniej ustalone przestępne przedsięwzięcie, jak i wtedy, gdy wcześniej ustaleń takich nie podejmowali, a i tak wspólnie realizują znamiona czynu przestępnego”, mając świadomość wspólnego działania (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dn.12.07.2000r. o sygn. II Aka 122/00, Prok. i Pr. 2001, z. 5, poz. 25). Przepis art. 18 §1 kk nie określa też wprost czasu, w jakim porozumienie powinno być zawarte, możliwe jest zatem zawarcie porozumienia przed przystąpieniem do realizacji wspólnego wykonania czynu zabronionego, jak i w trakcie wykonywania tego czynu (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dn. 22.03.2001r. o sygn. II Aka 66/01, Prok. i Pr. 2002, z. 3, poz. 17; wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dn. 15.06.2000r. o sygn. II Aka 70/00, Prok. i Pr. 2001, z. 5, poz. 24). W orzecznictwie wskazuje się, że z uwagi na normatywne znaczenie porozumienia, wyznaczającego granice odpowiedzialności karnej, porozumienie „może nastąpić (...) najpóźniej w momencie realizacji działań sprawczych” (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dn. 15 maja 2001r. o sygn. II Aka 353/02). W przypadku przestępstw umyślnych przedmiotem porozumienia jest zamiar wspólnego popełnienia czynu zabronionego. W niniejszej sprawie Sąd uznał, że działanie oskarżonych wyczerpało znamiona przestępstwa kradzieży rzeczy ruchomych na szkodę sklepów (...), R., D., Go (...) i RTV Euro AGD. Skoro bowiem oskarżone przybyły do centrum handlowego wyposażone w torby aluminiowe czy narzędzia do ściągania klipsów zabezpieczających, służące ominięciu zabezpieczeń, następnie zaś ze sklepów wyniosły ubrania, zabawki, plecaki i elektronikę, które zazwyczaj zaopatrzone są w zabezpieczenia, uniemożliwiające kradzież, to tym samym miały one świadomość, że mogą oferowane w sklepie towary nabyć tylko poprzez zapłatę ceny. Wobec tego, że oskarżone nie uiściły przewidzianej ceny, a wyniosły je ze sklepu i ukryły w samochodzie, nie budzi wątpliwości fakt, iż ich zamiarem była kradzież powyższych towarów. Oczywistym był sam fakt zaboru przedmiotów bez uiszczenia ceny zakupu w kasach, skoro z jednej strony taka właśnie wersja wydarzeń wynika z zeznań pracowników sklepów, z drugiej zaś przedmioty ujawnione w samochodzie, wskazane w przypisanym oskarżonym w wyroku czynie, znalezione zostały bez paragonów dokumentujących zakup. Sąd miał na uwadze, że paragon jest nie tylko każdorazowo przekazywany kupującemu przez sprzedawcę, stanowiąc właśnie dowód legalnego nabycia towaru, lecz także stanowi podstawę zarówno ewentualnego zwrotu towaru, jak i dalszych reklamacji. Skoro jednak oskarżone nie posiadały paragonów na ujawnione towary, Sąd uznał za udowodnione, że oskarżone wyniosły je ze sklepu, bez uiszczenia ceny kupna. Oceny powyższej nie zmienia, że częściowo z zeznań pracowników pokrzywdzonych sklepów wynika, że oznaczenia towarów są jednakowe we wszystkich sklepach danej sieci handlowej – w świetle wskazań wiedzy i logicznego rozumowania Sąd wykluczył bowiem taki zbieg okoliczności, by oskarżone w samochodzie na terenie Galerii (...), w którym przewoziły torby aluminiowe i szczypce do usuwania zabezpieczeń, posiadały właśnie przedmioty pochodzące z placówek handlowych, mieszczących się w Galerii (...), dodatkowo bez paragonów, których to właśnie przedmiotów po sprawdzeniu w poszczególnych sklepach brakowało. Sąd nie powziął też wątpliwości, że oskarżone działały wspólnie i w porozumieniu – skoro bowiem przybyły do galerii handlowej wspólnie, wyposażone w narzędzia służące do pokonywania zabezpieczeń sklepowych przed kradzieżą, a po ich wizycie w centrum handlowym znaleziono u nich przedmioty zabrane ze sklepów bez dowodu zakupu, nie dopuszcza to wniosków innych, jak tylko takie, że celem wizyty w centrum handlowym było dokonanie kradzieży. Skoro oskarżone rozdzieliły się i chodziły po sklepie osobno, co wynika z zarejestrowania wizerunku dwóch oskarżonych z monitoringu w sklepie (...), a także z wyjaśnień K. K., a w przerwach powracały do samochodu z towarami, oczywistym jawi się, że oskarżona A. N. (1) musiała samochód otwierać i umożliwić pozostawienie tam rzeczy pozostałym oskarżonym - powyższe nie dopuszcza wniosków innych, jak tylko takie, że całość działania oskarżonych realizowana była w ramach zawartego uprzednio porozumienia. W konsekwencji Sąd uznał za udowodnione, że oskarżone dopuściły się przypisanego im w wyroku przestępstwa kradzieży. |
||||||||||
|
☐ |
3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem |
|||||||||
|
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
||||||||||
|
☐ |
3.3. Warunkowe umorzenie postępowania |
|||||||||
|
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania |
||||||||||
|
☐ |
3.4. Umorzenie postępowania |
|||||||||
|
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania |
||||||||||
|
☐ |
3.5. Uniewinnienie |
|||||||||
|
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia |
||||||||||
|
4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie |
||||||||||
|
Punkt wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||
|
Sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonych jako znaczny. Sąd w pełni podzielił stanowisko, że przestępstwa przeciwko mieniu należą do kategorii najgroźniejszych społecznie przestępstw, skierowane są bowiem przeciwko jednemu z podstawowych dóbr chronionych prawem, jakim jest mienie, własność, a więc przeciwko dobru, które w gradacji dóbr chronionych prawem usytuowane jest tuż za ludzkim życiem i zdrowiem. Motywacja, przyświecająca oskarżonym, była przy tym motywacją czysto majątkową – oskarżone, zamiast uczciwie zapracować na pożądane przez nie dobra, zdecydowały się na obranie drogi przestępstwa. Sąd nie mógł przy tym pominąć, że oskarżone naruszyły dobro, które stanowi przedmiot prowadzonej przez pokrzywdzone sklepy działalności handlowej, umożliwiającej w konsekwencji generowanie przychodu, w oparciu o to zaś – zatrudnienie pracowników i wypłacanie im za pracę należnego wynagrodzenia, pozwalającego osobom tym na utrzymanie siebie i rodzin. Również stopień winy oskarżonych Sąd uznał za wysoki. Przestępstwo, którego dopuściły się oskarżone, jest przestępstwem umyślnym, a oskarżone miały pełną świadomość działania niezgodnego z prawem. Należy podkreślić, iż w momencie dokonania czynu zabronionego oskarżone miały niczym niezakłóconą możliwość podjęcia decyzji o odstąpieniu od realizacji swego zamiaru i zachowania się w sposób zgodny z literą prawa, czego jednak nie uczyniły. Nie zaszła też żadna z okoliczności wyłączających winę czy bezprawność czynu. Zważyć należy, iż oskarżone K. K. i A. N. (1) były już w przeszłości wielokrotnie karane, to zaś za występki przeciwko mieniu. Z tych względów stopień winy oskarżonych zwiększał fakt, że zdawały one sobie sprawę, iż popełniają po raz kolejny przestępstwo umyślne o wysokim stopniu społecznej szkodliwości czynu. Znaczny stopień winy i znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonym czynu Sąd poczytał za okoliczności obciążające oskarżone. W stosunku do oskarżonych K. K. i A. N. (1) Sąd za okoliczność taką poczytał też dotychczasową karalność oskarżonych (k. 452, 455-456). Za okoliczność łagodzącą Sąd uznał fakt, że pokrzywdzeni odzyskali skradziony towar. Podobnie za okoliczność taką w stosunku do oskarżonej J. B. Sąd poczytał jej dotychczasową niekaralność. |
||||||||||
|
I, II |
Całość powołanych okoliczności obciążających skłoniła Sąd do przyjęcia, że oskarżonym winna zostać wymierzona kara znacznie powyżej dolnego progu ustawowego zagrożenia. Jednocześnie powołane powyżej okoliczności łagodzące skłoniły Sąd do przyjęcia, że wymierzona kara winna kształtować się także wyraźnie poniżej górnej jego granicy. W tym stanie rzeczy w stosunku do oskarżonych K. K. i A. N. (1) Sąd doszedł do przekonania, że oskarżonym winna zostać wymierzona kara każdorazowo 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś oskarżonej J. B. – z uwagi na jej dotychczasową niekaralność – kara 6 miesięcy ograniczenia wolności, połączona z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie. Wymierzoną w ten sposób każdorazowo karę Sąd uznał za adekwatną do stopnia zawinienia poszczególnych oskarżonych, stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz za spełniającą cele stawiane wymiarowi kary w zakresie wychowawczym i zapobiegawczym, jak też w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzona oskarżonym każdorazowo kara, w ocenie Sądu, stanowi wyraźny sygnał dla oskarżonych, że przypisany im czyn został oceniony jako społecznie szkodliwy w stopniu znacznym, podobnie jak stopień ich zawinienia, powstrzymując tym samym oskarżone od podjęcia analogicznych działań w przyszłości. W efekcie Sąd stanął na stanowisku, że wymierzona oskarżonym kara osiągnie cele stawiane wymiarowi kary zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak też będzie stanowiła również czytelny sygnał dla członków społeczeństwa, iż popełnianie przestępstw jest nieopłacalne i każdorazowo spotka się w orzeczeniem o karze, powstrzymując w efekcie innych potencjalnych sprawców przestępstwa od naruszenia porządku prawnego. Na poczet orzeczonych kar Sąd każdorazowo zaliczył oskarżonym okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie. |
|||||||||
|
5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU |
||||||||||
|
Punkt wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||
|
III, IV |
Na podstawie art. 44 §2 kk Sąd orzekł o przepadku na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych, ujętych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/29/18/P poz. 39-46, zaś na podstawie art. 230 §2 kpk dowody rzeczowe, ujęte w wykazie dowodów rzeczowych nr I/29/18/P poz. 12, 22-38, 49 i nr II/639/18/P poz. 50-54 zwrócił oskarżonej A. N. (1). |
|||||||||
|
1.6. inne zagadnienia |
||||||||||
|
W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, |
||||||||||
|
7. KOszty procesu |
||||||||||
|
Punkt wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||
|
V |
Mając na uwadze wymierzenie oskarżonym K. K. i A. N. (1) kar pozbawienia wolności, oskarżonej J. B. zaś kary polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne, Sąd zwolnił oskarżone od kosztów sądowych. |
|||||||||
|
6. 1Podpis |
||||||||||
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie
Data wytworzenia informacji: