Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 784/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. P.

W okresie co najmniej od dnia 25 listopada 2019 r. co najmniej do dnia 27 listopada 2019 r. za pomocą środków masowego komunikowania wielokrotnie pomówił W. S. (1) o organizowanie protestów służących zablokowaniu premiery książki (...), że jest cynikiem, o to że jest człowiekiem, który bez żadnych skrupułów będzie zarabiać na wszystkim oraz o to, że zarzucił W. S. (1) głoszenie nieprawdziwych informacji tj. oskarżony twierdził jakoby próba samobójcza W. S. (1) była mistyfikacją i nie był on zaskoczony zatrzymaniem przez (...) w maju 2008 r., a zatem o takie postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć W. S. (1) i narazić go na utratę zaufania w opinii publicznej, tj o czyn z art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W okresie co najmniej od dnia 25 listopada 2019 r. co najmniej do dnia 27 listopada 2019 r. J. P. korzystając ze swojego konta w serwisie (...) opublikował następujące treści jako komentarze nawiązujące do organizowanej promocji wydawnictwa (...) "Powrót do Jedwabnego":

To cyrk @.. Żadnych blokad książki i spotkań nie ma. Fajna metoda promocji, ale śmiesznie to wygląda.

W. organizuje protesty sam przeciwko sobie, aby wypromować książkę. To świetny psycholog i marketingowiec, a przy tym człowiek pozbawiony skrupułów.

W. nie próbował popełnić samobójstwa a jedynie je pozorował. Dwa – nie był zaskoczony wizytą (...) w maju, ponieważ ostrzegłem go w lutym 2008 r. Wspólnie z płk. Al. (...) próbował mnie wmieszać do sprawy, co mu się opłaciło. Bo ja ujawniłem rolę K.. Coś jeszcze?

Ja nie mówię, że to źle, ale się śmieję, że tacy co nie wiedza, iż kręci się cyrk.

Zadzwoniłem do redakcji sputnika, po rosyjsku (mówię jak po polsku) przedstawiłem się jako oburzony wnuk żołnierza Armii Czerwonej – efekt, zaraz miałem protest i promocję mojego pisma (...). Mam dalej tłumaczyć jak to się robi.

Po pierwsze, nie czytałem książki, po drugie, nie atakuje autorów, a jedynie komentuję żenującą promocję polegającą na organizowaniu przez siebie protestów p-ko własnej książce.

Tłumaczę Pani, że żadnej cenzury nie ma. Akcje protestów organizuje autor, aby wypromować książkę…

Nikt tego nie blokuje. To promocja.

Nie krytykował tezy książki, ale przerost formy nad treścią. Książka S. jest nudna i nie zawiera żadnych nowych ustaleń. To produkt marketingowy. Dla S. liczy się stworzenie wrażenia ,,zakazanego owocu”. Przybija się do pluszowego krzyża.

W. zrobił szoł nagłaśniając rzekome próby cenzurowania go i tyle. Dzięki temu słaba książka mu się może sprzedać. Ot i cała tajemnica..

Powiedziałem i podtrzymuję – że @. sam organizował protesty przeciwko sobie. To bardzo dobry sposób marketingowy – sam go stosowałem i tyle. Przekazałem W., że jak będzie potrzebował adresu do pozwy – sam mu podeślę.

Ponadto J. P. w materiale rozpowszechnionym w serwisie (...) na kanale (...) w dniu 26 listopada 2019 roku w trakcie rozmowy z T. S. (1) wypowiedział następujące treści:

Nie było żadnej demonstracji. To była po prostu prowokacja W., bo W. jest świetnym animatorem. To genialny psycholog o bardzo dużym stopniu cynizmu, który robi co chce z ludźmi.

W. jest po prostu cynikiem. Jest człowiekiem, który – mnie nie osądzać jego poziomu wiary – ale to jest cynik. On po prostu robi imprezę, po to żeby (…)

Jeśli facet chce się zabić, to się zabija.

Absolutnie. Absolutnie W.… Powiem tak… że W. jest człowiekiem, który absolutnie będzie zarabiać na wszystkim.

Przecież ja to napisałem na T.. Cały cyrk, żadna gmina żydowska – nikt nie blokował twórczości W. S. (2) (…) Wszyscy, którzy protestowali w tej sprawie to byli ludzie, których o to poprosił W. S. (3).

Nikt z tego środowiska nie wykonał żadnego gestu, by blokować tę książkę.

Paręnaście miesięcy temu chciałem mieć protest ambasady Rosji przeciw mojej okładce. Co zrobiłem? Zadzwoniłem, ponieważ mówię dobrze po Rosyjsku, przedstawiłem się że jestem wnukiem żołnierza Armii Czerwonej i powiedziałem, że to skandal, że takie pismo jak (...) umieszcza na okładce naszego kochanego prezydenta W. W.. (…) Był protest przeciwko mojej okładce (…). Jeden telefon. (…)

On to wymyślił. On to stworzył po prostu z niczego.

Dowody dołączone przez oskarżyciela prywatnego

k. 11-59, 115-127, 277-294, 325-332, 347-352, 365

Zeznanie W. S. (1)

k. 97-101, 195-196, 376-378

Zeznania świadka M. D.

k. 101-104, 354-355

Zeznania świadka I. W.

k. 171-174

Zeznania świadka W. B.

k. 205-207

Zeznania świadka L. P.

k. 207-208

Wyjaśnienia oskarżonego J. P.

k. 209; 375-378

Dowody dołączone przez oskarżonego

k. 223, 226-228, 233-272, 367-370

Zeznania W. G.

k. 295-296

Zeznania świadka W. T.

k. 334-336

Zeznania świadka S. L.

k. 336-342

Zeznania świadka T. S. (2)

k. 342-343

Zeznania świadka M. K.

k. 355-357

Zeznania świadka T. K.

k. 357

Zeznania świadka J. K.

k. 372-373

zapis filmu

k. 365

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

W okresie co najmniej od dnia 25 listopada 2019 r. co najmniej do dnia 27 listopada 2019 r. za pomocą środków masowego komunikowania wielokrotnie pomówił W. S. (1) o organizowanie protestów służących zablokowaniu premiery książki (...), że jest cynikiem, o to że jest człowiekiem, który bez żadnych skrupułów będzie zarabiać na wszystkim oraz o to, że zarzucił W. S. (1) głoszenie nieprawdziwych informacji tj. oskarżony twierdził jakoby próba samobójcza W. S. (1) była mistyfikacją i nie był on zaskoczony zatrzymaniem przez (...) w maju 2008 r., a zatem o takie postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć W. S. (1) i narazić go na utratę zaufania w opinii publicznej.

dowody jak w sekcji 1.1.

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego J. P.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznał się do popełnienia przestępstwa. W treści swych wyjaśnień zaprezentował okoliczności z których wynikało, że istnieje pomiędzy nim a W. S. (1) konflikt i niekryta niechęć wobec publikacji W. S. (1). Oskarżony nie kwestionował treści wpisów na portalu T., przy czym w trakcie składania wyjaśnień uzasadniał z jakich powodów konkretne treści zaprezentował. Oskarżony także nie kwestionował okoliczności związanych z premierą książki oskarżyciela prywatnego oraz próbą samobójstwa podjętą przez W. S. (1). Z treści jego wyjaśnień wynikało to, jakie informacje oraz uzyskane od kogo stanowiły podstawę do formułowania ocen zachowania W. S. (1).

Zeznanie W. S. (1)

Sąd obdarzył wiarą w pełni zeznania W. S. (1), albowiem zostały one poparte niemal wszystkimi dowodami, za wyjątkiem twierdzeń oskarżonego jak i dołączonych przez niego dowodów z dokumentów. Nie budził wątpliwości fakt, że kilkakrotnie przesuwano miejsce premiery książki W. S. (1), jak też, że towarzyszył jej rozgłos (również dzięki wpisom w serwisie (...) samego W. S. (1)). Nie budziło wątpliwości również to, że na premierę książki licznie przybyli czytelnicy W. S. (1) oraz grupy osób wspierających jego poglądy polityczne i historyczne, jak też osoby chcące wyrazić swój protest przeciwko publikacji książki. Nie budzi wątpliwości również okoliczność, że W. S. (1) podjął próbę samobójstwa. To również wynika z treści zeznań M. D., M. K. czy T. K.. Samego faktu podjęcia próby samobójczej nie kwestionował także sam oskarżony.

Zeznania świadka M. D.

zeznaniom świadka sąd dał wiarę w całości, w zakresie w jakim zaprezentował okoliczności w których osobiście uczestniczył. Zeznania świadka cechowała spójność, logika i chronologiczne uporządkowanie. Brak było podstaw, aby jakakolwiek przyczyna mogła wiarygodność świadka podważyć.

Zeznania świadka T. K.

j.w.

Zeznania świadka I. W.

Zeznania świadka uzyskano wskutek dopuszczenia dowodu z urzędu przez sąd. Zeznaniom świadka nie sposób było nie dać waloru wiarygodności, albowiem stanowiły one spójną, popartą własnym doświadczeniem relację. W zakresie w jakim świadek przedstawiła okoliczności związane z premierą książki W. S. (1), sąd nie znalazł podstaw aby zeznania te zdyskwalifikować.

Zeznania świadka J. K.

zeznaniom świadka sąd dał wiarę w całości, w zakresie w jakim zaprezentował okoliczności w których osobiście uczestniczył. Zeznania świadka cechowała spójność, logika i chronologiczne uporządkowanie. Brak było podstaw, aby jakakolwiek przyczyna mogła wiarygodność świadka podważyć.

Zeznania świadka L. P.

zeznaniom świadka sąd dał wiarę w całości, w zakresie w jakim zaprezentował okoliczności w których osobiście uczestniczył. Zeznania świadka cechowała spójność, logika i chronologiczne uporządkowanie. Brak było podstaw, aby jakakolwiek przyczyna mogła wiarygodność świadka podważyć.

Zeznania świadka M. K.

j.w.

Zeznania świadka S. L.

zeznaniom świadka sąd dał wiarę w całości, w zakresie w jakim zaprezentował okoliczności w których osobiście uczestniczył oraz w zakresie w jakim wskazał na swoje doświadczenia z W. S. (1). Zeznania świadka cechowała spójność, logika i chronologiczne uporządkowanie. Brak było podstaw, aby jakakolwiek przyczyna mogła wiarygodność świadka podważyć.

Zeznania świadka T. S. (2)

zeznaniom świadka sąd dał wiarę w całości, w zakresie w jakim zaprezentował okoliczności w których osobiście uczestniczył. Zeznania świadka cechowała spójność, logika i chronologiczne uporządkowanie. Brak było podstaw, aby jakakolwiek przyczyna mogła wiarygodność świadka podważyć.

Zeznania świadka W. T.

j.w.

Zeznania świadka W. B.

j.w.

Zeznania W. G.

j.w.

Dowody dołączone przez oskarżonego

dowody z dokumentów, których treści nie kwestionowano, sąd uznał za wiarygodne.

Dowody dołączone przez oskarżyciela prywatnego

j.w.

zapis filmu

j.w.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

I.

J. P.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

W treści art. 212 KK, zarówno w § 1, jak i w § 2, przewidziana jest jedna postać czynności sprawczej, czyli pomówienie. W znaczeniu potocznym "pomówić" to bezpodstawnie zarzucić lub niesłusznie przypisać coś komuś, posądzić kogoś bądź oskarżyć. Pomówienie to przypisanie komuś w publicznej wypowiedzi cech, poglądów lub czynów, które psują mu dobrą opinię, powodują utratę zaufania do niego. Słowniki języka polskiego wskazują, że pomówienie to synonim zniesławienia ( S. Dubisz (red.), Uniwersalny, t. 3, 2003, s. 338; M. Szymczak (red.), Słownik, t. 2, 1988, s. 797).

W znaczeniu potocznym zniesławić to zepsuć komuś opinię, mówiąc o nim publicznie źle lub rozpowszechniając nieprawdziwe informacje, oczerniając, obmawiając. Zniesławienie to wypowiedź publiczna, w której ktoś psuje komuś dobrą opinię, mówiąc o nim nieprawdę ( S. Dubisz (red.), Uniwersalny, t. 4, 2003, s. 1055). Zniesławić to pozbawić kogoś czci, dobrej sławy, dobrego imienia; oczernić, obmówić ( M. Szymczak, (red.), Słownik, t. 3, 1989, s. 1049). W literaturze podkreśla się, że z określeń: "zarzucić", "posądzić", "oskarżyć" – będących synonimami pomówienia, jednoznacznie wynika, że sprawca ma przypisywać pomawianemu coś negatywnie ocenianego, co w konsekwencji może doprowadzić do poniżenia pomawianego w opinii publicznej lub może narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności ( M. Kalitowski, w: O. Górniok, KK. Komentarz, 2004, s. 645).

W doktrynie prawa karnego na tle znamion przestępstwa zniesławienia powstał spór, czy zarzut pomawiający ograniczać się musi wyłącznie do faktów, czy też może obejmować oceny. Uzasadnieniem tezy, że pomówienie powinno odnosić się tylko do faktów jest obawa części autorów, że karanie za formułowanie ocen stanowiłoby zbyt daleko idącą ingerencję w sferę poszanowania wolności ekspresji oraz stwarzałoby trudności w oddzielaniu, ze względu na treść art. 213 § 1 KK, zarzutów prawdziwych od nieprawdziwych ( L. Gardocki, Europejskie standardy wolności wypowiedzi, s. 17; P. Hofmański , J. Satko , Przestępstwa przeciwko czci, s. 26). Zgodnie bowiem z art. 213 KK niepubliczne uczynienie prawdziwego zarzutu pomówienia powoduje wyłączenie bezprawności w zakresie art. 212 § 1 KK. W związku z tym przyjmuje się, że przepis ten prowadzi w konsekwencji do tego, że treść zarzutu musi być zdolna do jej zweryfikowania w kategoriach prawdy i fałszu. Takiej zdolności weryfikacji odmawia się formułowanym opiniom, a przez to możliwości zrealizowania znamion pomówienia uczynionego niepublicznie w ten sposób ( A. Zoll, w: A. Zoll, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, 1999, s. 655; J. Raglewski, w: A. Zoll, KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, 1999, s. 778).

Podobne stanowisko zajął SN, który stwierdza, że pomówienie w rozumieniu przepisu art. 212 KK musi mieć charakter wypowiedzi o faktach. Idzie bowiem o wypowiedź, którą można poddać dowodowi prawdy przewidzianemu w art. 213 KK. Jeżeli jest ona sprawdzalna, to będzie pomówieniem, jeżeli zaś niesprawdzalna, może okazać się zniewagą (post. SN z 17.8.2016 r., IV KK 53/16, Legalis).

A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 8, Warszawa 2024

Przechodząc do ustaleń poczynionych na podstawie ujawnionych i ocenionych w sposób swobodny dowodów, Sąd nie był w stanie przeprowadzić w pełni oceny wypowiedzi oskarżonego przez pryzmat dowodu prawdy. W tym zakresie Sąd za bezsporne uznał okoliczności związane z :„blokowaniem” premiery publikacji W. S. (1).

Kilkukrotne przenoszenie miejsc odbycia premiery, problemy organizacyjne, informowanie przez oskarżyciela prywatnego w internecie o komplikacjach związanych z miejscem i innymi okolicznościami utrudniającymi spotkanie premierowe nie budziło żadnych wątpliwości.

Nie sposób było natomiast uznać że treści sformułowane przez oskarżonego, w tym te określające W. S. (1) jako ogólnie określenie go cynikiem, czy że jest człowiekiem, który bez żadnych skrupułów będzie zarabiać na wszystkim miały charakter zniesławienia. Biorąc pod uwagę to, że materiał dowodowy wskazywał na to, że sam oskarżyciel informował o problemach ze zorganizowaniem premiery swej książki, w opinii publicznej mogło to wzbudzić poczucie, że termin i miejsce odbycia premiery są zagrożone. Z drugiej zaś strony nie sposób wykluczyć, że tego rodzaju informacje stały się inspiracją dla środowisk przeciwnych premierze publikacji. Nie sposób zatem było uznać treści jakie J. P. sformułował względem tego zaplanowanego zdarzenia jako wypowiedź co do faktu, lecz tylko jako sformułowaną ocenę całokształtu zachowania W. S. (4). Sąd nie był w stanie jednoznacznie ustalić, że oskarżyciel prywatny nie kierował się chęcią uzyskania rozgłosu związanego z premierą jego książki, a podawane przez oskarżyciela przez niego samego okoliczności związane z problemami mogły zainspirować jego przeciwników do organizacji protestów. O ile J. P. formułował własne oceny, spostrzeżenia na temat postępowania oskarżyciela publicznego używając słów, które wskazywały na negatywny stosunek do W. S. (1) i organizowaniem, inspirowaniem przez niego protestów, to przedstawione przez oskarżyciela treści nie mogły bezspornie wskazać na przestępne działanie i w konsekwencji wyczerpanie znamion zarzuconego mu występku.

Badając kwestię związaną z próbą samobójstwa W. S. (1), sąd nie miał najmniejszych wątpliwości, że doszło do nieudanej próby. Przemawiają za tym ustaleniem bezsporne i niekwestionowane przez obronę dowody w postaci dokumentacji medycznej oraz niekwestionowanie tego faktu przez samego oskarżonego. Sąd ocenił zeznania oskarżyciela w tym zakresie za w pełni wiarygodne.

Związana z tym zdarzeniem ocena i motywacja zachowania W. S. (1) wyrażona przez oskarżonego w treści kwestionowanych wypowiedzi również nie mogła zostać zweryfikowana metodą ‘dowodu prawdy’. Wielce traumatyczne zdarzenie w życiorysie oskarżyciela nie mogło również zostać przez sąd ocenione przez pryzmat dowodu prawdy, albowiem treści jakie przedstawił oskarżony wynikały z jego wieloletniej znajomości z W. S. (1), z doświadczeniami jakie na przestrzeni czasu wiązał z osobą W. S. (1) i nie sposób było ustalić bezspornie, czy W. S. (1) chciał upozorować samobójstwo, czy też miał w zamiarze skutecznie uniknąć tymczasowego aresztowania, ale przede wszystkim czy chciał pozbawić się życia.

Powyższe zatem okoliczności zadziały na korzyść oskarżonego, albowiem nie sposób było dowieść faktów wskazujących bezspornie na to, że J. P. formułując swoje oceny, zaprezentował okoliczności, które byłyby obiektywnie sprawdzalne.

Skazanie za czyn będący występkiem musi wiązać się z koniecznością bezspornego ustalenia, że owy czyn stanowił przestępstwo.

Sąd uwzględniając w sposób swobodny całość zgromadzonych dowodów, nie był w stanie przypisać oskarżonemu zawinionych zachowań opisanych w treści aktu oskarżenia albowiem pomimo szerokiego zbadania okoliczności towarzyszących zarzucanemu czynowi, treści sformułowanych przez oskarżonego nie sposób było poddać ocenie w zakresie prawdy lub fałszu.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Mocą art. 632 pkt 1 k.p.k. Sąd obciążył kosztami procesu oskarżyciela prywatnego uznając że koszty te zostały uiszczone do wysokości 300 złotych stanowiących kwotę zryczałtowanych kosztów postepowania z oskarżenia prywatnego.

1.Podpis