Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 623/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. C. (1)

1.  w bliżej nieustalonym czasie lecz nie później niż w dniu 13 grudnia 2012 r., w nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny, podrobił dokument w postaci faktury proforma nr Z (...) poprzez umieszczenie w miejscu danych sprzedawcy treść M. M.-D. Aleja (...) (...)-(...) J. NIP: 123-098-53-59, a następnie posłużył się nim w tym samym celu przesyłając go do M. P.,

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.,

2.  w nieustalonym bliżej czasie, lecz nie później niż w dniu 15 stycznia 2013 r. w nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny, podrobił dokument w postaci faktury proforma nr (...) poprzez umieszczenie w miejscu danych sprzedawcy treści M.
M-D. Aleja (...) (...)-(...) J. NIP: 123-098-53-59” a następnie posłużył się nim w tym samym celu przesyłając go do M. A.,

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.,

3.  w nieustalonym bliżej czasie, lecz nie później niż w dniu 29 stycznia 2013 r. w nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny, podrobił dokument w postaci faktury proforma nr (...) poprzez umieszczenie w miejscu danych sprzedawcy treści „M. M.-D. Aleja (...) (...)-(...) J. NIP: 123-098-53-59” a następnie posłużył się nim w tym samym celu przesyłając go do K. H.,

tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

N. K. (1) była koleżanką M. C. (1) i jego żony J. C..

W 2011 r. M. C. (1) zaproponował kobiecie, że na jej dane założy działalność gospodarczą, na co ww. wyraziła zgodę.

Następnie M. C. (1) poprosił N. K. (1), aby ta otworzyła w banku na swoje dane rachunek, który był mu potrzebny do prowadzenia działalności gospodarczej. Mężczyzna za przysługę zaoferował ww. kwotę 200 złotych.

N. K. (2) w dniu 16 grudnia 2011 r. w Banku (...) S.A. w W. otworzyła rachunek bankowy o numerze (...). Po wszystkim dane do ww. rachunku jak hasła, kody (...) przekazała M. C. (1). Zgodnie z obietnicą N. K. (1) za przysługę otrzymała kwotę 200 złotych.

Następnie w dniu 28 stycznia 2012 r. M. C. (1) zarejestrował na portalu allegro na dane N. K. (2) konto użytkownika (...), adres: ul. (...) w W., e-mail: (...), tel. (...) i sprzedawał tam programy komputerowe (...).

M. C. (1) przygotował dla N. K. ,,umowę zlecenia” datowaną na dzień 10 stycznia 2012 r. w ramach której N. K. (1) jako Zleceniodawca – prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w J., Al. (...), NIP (...) zawarła z nim umowę w ramach której zleciła mu prowadzenie w imieniu i na jej rzecz sprzedaży programów komputerowych na koncie (...) za co miał on otrzymywać tytułem wynagrodzenia kwotę 5000 zł miesięcznie.

M. C. (1) poprosił również N. K. (1) o przygotowanie dla niego stosownego pełnomocnictwa. W dniu 01 stycznia
2012 r. N. K. (1) udzieliła pełnomocnictwa M. C. (1) do prowadzenia spraw w jej imieniu jako założyciela przedsiębiorstwa (...) do wystawiania oraz podpisywania faktur, w tym umieszczenia na nich nazwy oraz pieczęci przedsiębiorstwa, korzystania
z otwartego do prowadzenia działalności gospodarczej konta nr (...).

N. K. (1) sporządziła również oświadczenie z dnia 10 maja 2013 r. w którym oświadczyła, że jest świadoma tego, że w okresie od 01 stycznia 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r. to M. C. (1) wystawiał i podpisywał w jej imieniu faktury.

M. C. (1) na prośbę kupujących od użytkownika (...) wystawiał dla nich faktury używając do tego fikcyjnych danych rejestracyjnych: (...) (Aleja (...), (...)-(...) J.:NIP:123-098-53-59). W rzeczywistości taki podmiot nigdy nie istniał, a M. C. (1) wykorzystał do wystawiania faktur danych firmy (...), która od 05 września 2011 r. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie usług przewozowych pod firmą (...) (NIP: 123-098-53-59) zarejestrowaną w J. przy Al. (...), (...)-(...) P..

Na portalu G. również istniał profil użytkownika M. z siedzibą w W. na ul. (...) wraz z logo firmy (...) i adresem (...) Pod adresem (...) nie znajdowała się żadna strona internetowa, natomiast pod adresem (...) znajdowała się firma (...) z siedzibą w S., której logo było częściowo zgodne z logo widniejącym na profilu użytkownika w G..

I tak M. C. (1):

- w bliżej nieustalonym czasie lecz nie później niż w dniu 13 grudnia 2012 r., w nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny, podrobił dokument w postaci faktury proforma nr Z (...) poprzez umieszczenie w miejscu danych sprzedawcy treść „M. M.-D. Aleja (...) (...)-(...) J. NIP: 123-098-53-59, a następnie posłużył się nim
w tym samym celu i przesłał go do M. P.;

-w nieustalonym bliżej czasie, lecz nie później niż w dniu 15 stycznia 2013 r. w nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny, podrobił dokument w postaci faktury proforma nr (...) poprzez umieszczenie w miejscu danych sprzedawcy treści „M. M.-D. Aleja (...) (...)-(...) J. NIP: 123-098-53-59” a następnie posłużył się nim w tym samym celu i przesyłał go do M. A.;

-w nieustalonym bliżej czasie, lecz nie później niż w dniu 29 stycznia 2013 r. w nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny, podrobił dokument w postaci faktury proforma nr (...) poprzez umieszczenie w miejscu danych sprzedawcy treści „M. M.-D. Aleja (...) (...)-(...) J. NIP: 123-098-53-59” a następnie posłużył się nim w tym samym celu przesyłał go do K. H..

częściowo wyjaśnienia M. C. (1)

170-172

zeznania świadka N. K. (2)

173-179

dokumentacja bankowa

79-163

dokumentacja allegro Sp. z o.o.

11-12,17-19,69-76, 53-60

wydruk z G.

21

wydruk M.

22

notatka urzędowa

16

wydruk z (...) dot. M. C. (2)

20

pismo z urzędu Skarbowego w P.

2

Zeznania świadka M. C. (2)

23v

Korespondencja z M. C. (2)

6-7,9-10-12,13,44-52

Faktura proforma nr Z (...)

8,41

faktury proforma nr (...)

14,42

faktury proforma nr (...)

30,40

oświadczenie

29,65

zawiadomienie

37-39

wezwanie

66,67

umowa zlecenie

pełnomocnictwo

222,282-283

214-221,288-289-

zeznania świadka R. K.

k. 34v

M. C. (1) urodził się (...)
w W.. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest energetykiem cieplnym. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga dochód w wysokości 10000 zł miesięcznie. Jest żonaty. Ma dziecko w wieku 16 lat, które pozostaje na jego utrzymaniu. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo. Jest osobą niekaraną.

dane osobo-

-poznawcze

k. 272

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 270

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. C. (1)

Sąd uznał za częściowo wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego M. C. (1) złożone w postępowaniu przygotowawczym w dniu 17 kwietnia 2013 r. w zakresie,
w jakim odniósł się rzeczowo do faktu założenia na dane N. K. (2) konta na allegro, poproszenia jej o założenie konta bankowego, które mu następnie udostępniła wraz z kodami (...),
a także wystawianiem przez niego na życzenie klientów ,,fikcyjnych faktur” na dane sprzedawcy (...) Aleja (...) (...)-(...) J. NIP: 123-098-53-59. Okoliczności te były rzeczowe, konkretne, logiczne i potwierdzone w zeznaniach świadka N. K..

zeznania świadka N. K. (2)

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka N. K., która przedstawiła okoliczności założenia konta bankowego oraz działalności gospodarczej. Potwierdziła, że to M. C. (1) zajmował się wszelkimi formalnościami i że założenie konta bankowego oraz działalności gospodarczej na jej dane to była jego inicjatywa. Przyznała, że założyła konto bankowe, do którego numery (...) oraz loginy przekazała oskarżonemu, a za tę przysługę otrzymała od niego kwotę 200 zł. Świadek potwierdziła również wystawieniem dla oskarżonego stosownych pełnomocnictw do prowadzenia działalności gospodarczej w jej imieniu.

zZeznania świadka M. C. (2)

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka M. C. (2), która odniosła się do okoliczności posłużenia się danymi jej firmy do wystawiania faktur. Jej zeznania były logiczne i spójne, zostały potwierdzone w dokumentacji w postaci faktur oraz korespondencji mailowej.

zeznania świadka R. K.

Zeznania R. K. wiarygodne i logiczne w zakresie tego, że w mieszkaniu przy ul. (...) lok. 75 nie prowadzono nigdy żadnej działalności gospodarczej.

dokumentacja:

Nie budziły wątpliwości Sądu także pozostałe dowody, zgromadzone w niniejszej sprawie. Żadna ze stron nie podnosiła wobec zgromadzonych dokumentów zarzutów, nikt nie kwestionował w ich zakresie podpisów i treści. W ocenie Sądu dowody te zostały zgromadzone prawidłowo, dokumenty zaś sporządzone przez osoby do tego uprawnione, stanowiąc tym samym wierne odzwierciedlenie okoliczności w nich opisanych. Sąd nie znalazł podstaw, by dowodom powyższym odmówić wiary.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia M. C. (1)

Za niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego M. C. (1) złożone w postępowaniu przygotowawczym
w dniach 27 maja 2014 r. oraz 27 lipca 2020 r. i przed Sądem
w zakresie, w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów.

Wyjaśnienia oskarżonego są dla Sądu nieprzekonujące. Są one bowiem nielogiczne, niekonsekwentne, a przede wszystkim ewidentnie sprzeczne z wiarygodnym materiałem dowodowym w postaci zeznań świadka N. K., która rzeczowo opisała okoliczności w których oskarżony poprosił ją o założenie w banku rachunku bankowego, którego potrzebował do prowadzenia działalności na allegro na jej dane.

Oskarżony przed Sądem starał się negować swoje sprawstwo, zaprzeczając by miał mieć pojęcie o tym, że dane ,,firmy” są nieprawdziwe argumentując to zarejestrowaniem ww. podmiotu na portalu allegro co miało świadczyć o ich prawdziwości. Oskarżony szeroko odniósł się do znajomości z N. K. (2), która to miała założyć działalność gospodarczą oraz otworzyć rachunek bankowy (ta okoliczność nie budzi wątpliwości), a następnie podpisała z nim umowę współpracy, w ramach której miał się zajmować obsługą klienta na Allegro oraz wysyłką towarów do klienta. Oskarżony odnosząc się do wyjaśnień złożonych w toku postępowania przygotowawczego, w których użył w odniesieniu do wystawionych faktur VAT określenia ,,fikcyjne” zaprzeczył, aby miał tak kiedykolwiek powiedzieć. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach próbował przerzucić całą odpowiedzialność za swój ,,proceder” na N. K. (2), która jako jedyna miała mieć dostęp do kont.

W ocenie Sąd wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym w dniach 27.05.2014 r. oraz 27.07.2020 r. oraz złożone przed Sądem stanowiły niewątpliwie linię obrony zmierzającą do umniejszenia jego winy. Wyjaśnienia oskarżonego z postępowania przygotowawczego były zasadniczo zbieżne z depozycjami N. K. (2), które Sąd obdarzył wiarą. Oskarżony przyznał się bowiem wówczas do czynów, które rzeczywiście zaistniały i znalazły potwierdzenie w ujawnionym materiale dowodowym. Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek okoliczności, które nakazywałyby odmówić samemu przyznaniu się oskarżonego jak i jego wyjaśnieniom w tym zakresie, przymiotu wiarygodności.

Zeznania świadka J. C.

Sąd uznał zeznania świadka J. C. (k. 292) za niewiarygodne, bowiem były sprzeczne z uznanymi przez Sąd za wiarygodne zeznaniami N. K. jak i częściowo wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi w postępowaniu przygotowawczym w dniu 17 kwietnia 2013 r.

Zauważalne jest to, że wersja zdarzeń podawana przez tego świadka jest tożsama z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi przed Sądem. Świadek jako osoba najbliższa starała się niewątpliwie wspierać linię obrony zaprezentowaną przez oskarżonego (jej męża).

Informacja z P. 78

Nieprzydatna do czynienia ustaleń faktycznych w sprawie, albowiem nie można było ustalić danych abonenta numeru 533 500 363

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

M. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił ustalić, że M. C. (1) dopuścił się zarzucanych mu czynów, stanowiących występek z art. 270 § 1 k.k., przy czym zostały one popełnione w ramach ciągu przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 k.k.

W art. 270 § 1 k.k. przewidziano odpowiedzialność karną za trzy odmiany zabronionego zachowania: podrobienie dokumentu w celu użycia go za autentyczny, przerobienie dokumentu
w celu użycia go za autentyczny oraz użycie podrobionego bądź przerobionego dokumentu jako autentycznego. Podrobienie i przerobienie dokumentu określane jest w doktrynie mianem fałszu materialnego dokumentu, ponieważ sprawca tych czynów oddziałuje na materię dokumentu lub na inną materię w celu nadania jej pozoru autentycznego dokumentu. W art. 270 § 1 k.k. przewidziany jest czyn polegający na nieuprawnionym wypełnieniu blankietu na szkodę osoby na nim podpisanej albo na użyciu takiego dokumentu. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 października 1979 r., II KR 10/79, OSNPG 1980, nr 11, poz. 127, stwierdził: „Dokument jest podrobiony wówczas, gdy nie pochodzi od tej osoby, w której imieniu został sporządzony" (zob. także wyrok SN z dnia 5 marca 2003 r., III KKN 165/01, OSNwSK 2003, poz. 516). Może to być osoba fizyczna lub prawna, istniejąca faktycznie albo fikcyjna. Zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i w literaturze podkreśla się, że podrobienie stanowi zamach na autentyczność dokumentu, sprawca bowiem sporządza dokument przy zachowaniu pozorów, że pochodzi on od innej osoby. Podrobienie dokumentu polega na działaniu sprawcy powodującym, że z danym przedmiotem lub innym zapisanym nośnikiem informacji związane jest określone prawo albo że ze względu na zawartą w nim treść stanowi on dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Sprawca może sporządzić taki dokument w całości albo uzupełnić dany przedmiot lub inny nośnik o pewien element lub elementy, które powodują, że z danym przedmiotem lub innym nośnikiem wiąże się określone prawo albo ich treść ma znaczenie prawne. Wprowadzony przez sprawcę element lub elementy przesądzają o tym, że konkretnemu przedmiotowi albo innemu zapisanemu nośnikowi informacji nadawany jest pozór autentycznego dokumentu. Takim elementem może być określony tekst, podpis, odbity znak pieczęci.

Przestępstwo polegające na podrobieniu lub przerobieniu dokumentu ma charakter materialny. Skutkiem zachowania sprawcy jest podrobiony bądź przerobiony dokument. Przestępstwo w postaci użycia fałszywego dokumentu ma natomiast charakter formalny. Do uznania go za dokonane nie jest konieczne wywołanie skutku w postaci wprowadzenia kogoś w błąd czy wyrządzenia komukolwiek szkody. (por. J. Piórkowska-Flieger, Komentarz do art.270 Kodeksu karnego [w:] Bojarski T. (red.), Michalska-Warias A., Piórkowska-Flieger J., Szwarczyk M., Kodeks karny. Komentarz, LEX 2016).

Sąd doszedł do przekonania, że trzy zachowania zarzucone oskarżonemu wyczerpały znamiona
z przepisu 270 § 1 k.k. Oskarżonemu udowodniono, że:

- podrobił dokument w postaci faktury proforma nr Z (...) poprzez umieszczenie w miejscu danych sprzedawcy treść „M. M.-D. Aleja (...) (...)-(...) J. NIP: 123-098-53-59, a następnie posłużył się nim w tym samym celu przesyłając go do M. P.,

- podrobił dokument w postaci faktury proforma nr (...) poprzez umieszczenie w miejscu danych sprzedawcy treści „M. M.-D. Aleja (...) (...)-(...) J. NIP: 123-098-53-59” a następnie posłużył się nim w tym samym celu przesyłając go do M. A.,

- podrobił dokument w postaci faktury proforma nr (...) poprzez umieszczenie w miejscu danych sprzedawcy treści „M. M.-D. Aleja (...) (...)-(...) J. NIP: 123-098-53-59” a następnie posłużył się nim w tym samym celu przesyłając go do K. H..

W konsekwencji sporządzone przez oskarżonego dokumenty w postaci faktur jednoznacznie wskazuje, że jego wystawcą jest M. M.-D. mimo że w rzeczywistości tak nie było, ponieważ taki podmiot nigdy nie był zarejestrowany.

W ocenie Sądu nie ma również wątpliwości, że M. C. (1) działał umyślnie i w celu użycia podrobionych dokumentów za autentyczne. M. C. (1) miał bowiem świadomość, że sporządza fikcyjne faktury przy wykorzystaniu danych firmy (...) oraz częściowo. Oskarżony zamieszczając dane firmy , której nie prowadził a (także umieszczając na fakturze dla K. H. w pieczątce nadto adresu sklepu internetowego, który miał znajdować się na ul. (...) w W. wiedział, że pod podanym adresem nigdy nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza przez N. K. (1), której dane umieszczał w pieczątce firmowej - ,,osoba upoważniona do wystawiania F.VAT N. D. (...), a mimo to podrabiał faktury VAT. Oskarżony wiedział, że zamieszczając na fakturach
w większości dane adresowe jak i identyfikacji podatkowej cudzej firmy tworzy pozory, że dokument został wystawiony przez osobę upoważnioną.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że swoim zachowaniem M. C. (1) wyczerpał wszystkie znamiona czynów zabronionych z art. 270 § 1 k.k.

Dokonane w sprawie ustalenia faktyczne pozwalają również na przypisanie oskarżonemu winy w czasie popełnienia czynu. Jest on osobą dorosłą, zdolną do rozpoznania znaczenia podejmowanych przez siebie działań, podejmowania racjonalnych decyzji życiowych i właściwego kierowania swoim postępowaniem. W chwili czynu nie znajdował się w żadnej anormalnej sytuacji motywacyjnej nie zachodziły po jego stronie żadne okoliczności wpływające na wyłączenie bądź ograniczenie winy.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. C. (1)

I

I

Czyn zarzucany oskarżonemu M. C. (1) zagrożony jest karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 (art. 270 § 1 k.k.).

Sąd wymierzając karę oskarżonemu kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k.

W ocenie Sądu stopień winy oskarżonego jest znaczny. Mężczyzna działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim.

Sąd miał również na względzie znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów z 270 § 1 k.k.
z uwagi na rodzaj naruszonego dobra, jakim jest wiarygodność dokumentów. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na względzie również sposób działania oskarżonego, wielość zachowań podjętych w krótkim czasie wypełniających znamiona przestępstwa podrobienia dokumentów.

Sąd miał również na uwadze, aby wymierzona kara nie przekroczyła stopnia winy oskarżonego. Jednocześnie Sąd miał na względzie jego motywację oraz sposób popełnienia czynu. Nadto Sąd miał na uwadze właściwości i warunki osobiste oskarżonego, zwłaszcza jego dotychczasowy sposób życia.

Podkreślić należy, że oskarżony jest osobą dojrzałą życiowo, zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej, doskonale zdawał sobie sprawę
z bezprawności własnego zachowania, a w toku postępowania sądowego nie ujawniły się żadne okoliczności wyłączające jego winę.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył uprzednią niekaralność oskarżonego oraz warunki i właściwości osobiste oskarżonego, w tym ustabilizowany tryb życia.

Sąd ustalił, że oskarżony działał w krótkich odstępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności, a wobec tego zarzucone mu czyny stanowią ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. Zgodnie z treścią tego przepisu, jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu,
z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek
z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego
o połowę. Mając na uwadze treść powołanego przepisu oraz okoliczność w postaci popełnienia przez oskarżonego czynów w takich samych okolicznościach, Sąd przyjął, iż czyny przypisane oskarżonemu stanowią ciąg przestępstw kwalifikowanych z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i wymierzył oskarżonemu jedną karę 200 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 złotych. Ustalając wysokość stawki dziennej, Sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. W ocenie Sądu sytuacja rodzinna oraz zawodowa oskarżonego uzasadnia ustalenie stawki dziennej w wysokości 50 złotych.

Zdaniem Sądu wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości

Należy przy tym podkreślić, że przepis art. 91 § 1 k.k. ma charakter obligatoryjny, co oznacza obowiązek Sądu zastosowania tej instytucji
w przypadku, gdy stwierdzi, że sprawca dopuścił się kilku przestępstw w warunkach takiego ciągu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2006 r., II AKa 173/06, OSA 2007/4, poz. 16).

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130 tytułem kosztów sądowych oraz kwotę 1000 złotych tytułem opłaty. Wysokość opłaty ustalono na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U. 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.). Oskarżony ma możliwość ich uiszczenia, a koszty te są tylko i wyłącznie wynikiem zachowania oskarżonego, nie można w tym stanie rzeczy oczekiwać, że ogół społeczeństwa,
w tym osoby które przestrzegają nałożone na nich obwiązki, ze swoich podatków będą ponosić konsekwencje finansowe zachowania oskarżonego. Oskarżony jest osobą, która prowadzi działalność gospodarczą i osiąga miesięczne dochody w wysokości 10 000 zł, a więc ma możliwość regulowania swoich zobowiązań finansowych.

6.  Podpis