Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 508/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. R.

Jak w pkt. I sentencji wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W okresie wakacyjnym 2019 roku A. Ż. podjęła decyzje o zakupie mieszkania w W. dla swojego syna. Rozmawiała o tym ze znajomym S. S. (1), którego zna z pracy. S. powiedział jej, że zna A. R., który oświadczał, że ma możliwość kontaktu z komornikami i uzyskania mieszkania w niższej cenie. Znali się od 2,5 roku, a poznał ich właściciel myjni samochodowej, w której pracowali. Słyszał, że właściciel ten wielokrotnie rozmawiał z A. R. o tańszych mieszkaniach lub samochodach pochodzących z licytacji komorniczych.

S. S. (1) umówił ich na spotkanie przy ul. (...) w W.. W trakcie spotkania A. R. twierdził, że jest komornikiem i ma do sprzedania mieszkanie. Zdjęcia mieszkania przesłał A. Ż. na skrzynkę mailową. W zamian za ofertę zażądał zaliczki w kwocie 40.000 zł.

A. Ż. zaufała A. R. z uwagi na to, że polecił go S. S. (1). Następnie w dniu 11.09.2019 r. przekazała A. R. kwotę 40.000 zł. Świadkiem był S. S. (1). W chwili przekazania nie otrzymała od A. R. żadnego pokwitowania, ani również żadnych dokumentów potwierdzających jego tożsamość, czy zajmowane stanowisko komornika. Miał pokwitowanie i numer sprawy komorniczej przywieźć następnego dnia. Oświadczył, że finalizacja transakcji nastąpi po 90 dniach i dodatkowych 2 tygodniach.

Po wskazanym czasie A. Ż. i S. S. (1) nie mogli się skontaktować z A. R., nie odbierał telefonów. Na wiadomości sms A. Ż., które wysłała na numer (...) przesłano odpowiedzi, w których wskazano, że pomyliła numer, jednakże był on prawidłowy, gdyż telefon o tym numerze telefonu znaleziono w toku przeszukania osoby A. R..

Mieszkanie, które A. R. prezentował zostało sprzedane komuś innemu, a zaliczka w wysokości 40.000 zł nie została zwrócona A. Ż..

Częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. R.

53, 152-153

Zeznania oskarżycielki posiłkowej A. Ż.

21, 125-126, 127

Zeznania świadka S. S. (1)

30-31, 126-127

Zdjęcia mieszkania

5-9

Wiadomości email i sms

10-15

Informacja Krajowej Rady Komorniczej

35

Protokół okazania i tablica poglądowa

38-40v

Protokół przeszukania A. R.

44-46v

0.1.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. R.

Sąd uznał za częściowo wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego A. R. w zakresie w jakim przyznał, że proponował A. Ż. pomoc przy zakupie mieszkania, potwierdził, że A. Ż. miała mieć przygotowane 40.000 zł na to mieszkanie oraz że doszło do spotkania z A. Ż. i S. S. (1), w trakcie którego A. Ż. położyła na stole torebkę z pieniędzmi. W tym zakresie wyjaśnienia korelowały z zeznaniami A. Ż. i S. S. (1).

Zeznania oskarżycielki posiłkowej A. Ż.

Sąd uznał za wiarygodne w pełni zeznania A. Ż. i S. S. (1), które były wzajemnie spójne i potwierdzały się. Były logiczne i chronologiczne. Ich zeznania przedstawiały zdarzenie faktyczne związane z działaniami A. R., który oświadczył wobec A. R. że ma wpływy u komornika, a wobec A. Ż., że jest komornikiem. Zgodnie zeznali, że po przekazaniu A. R. 40.000 zł kontakt z nim został utracony, a A. Ż. mieszkania nie kupiła.

Zeznania świadka S. S. (1)

Wszystkie dowody z dokumentów wskazane powyżej

Nie budziły wątpliwości Sądu także pozostałe dowody, zgromadzone w niniejszej sprawie. Żadna ze stron nie podnosiła wobec zgromadzonych dokumentów zarzutów, nikt nie kwestionował w ich zakresie podpisów i treści. Dokumenty te były przydatne do ustalenia okoliczności faktycznych istotnych przy ustalaniu zdarzenia historycznego dotyczącego niniejszej sprawy. Zgodnie z zabezpieczonymi wiadomościami sms i protokołem przeszukania wykazano, że numer telefonu, na który oskarżycielka posiłkowa wysyłała wiadomości należy do A. R.. Z protokołu okazania i tablicy poglądowej wynika, że to właśnie A. R. został rozpoznany jako osoba, która dokonała wprowadzenia A. Ż. w błąd. W ocenie Sądu dowody te zostały zgromadzone prawidłowo, dokumenty zaś sporządzone przez osoby do tego uprawnione, stanowiąc tym samym wierne odzwierciedlenie okoliczności w nich opisanych. Sąd nie znalazł podstaw, by dowodom powyższym odmówić wiary.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. R.

Sąd uznał za częściowo niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego A. R., w zakresie nie przyznania się do zarzuconego mu czynu, w tym że nie przedstawiał się jako komornik oraz nie dokonał zaboru pieniędzy w wysokości 40.000 zł od A. Ż. z uwagi na to, że pieniądze te miał zabrać S. S. (3).

Wersja oskarżonego jawi się jako nieprzekonująca i uznać ją należy jako jedynie przyjętą linię obrony. Podkreślenia wymaga, że w świetle uznanych za wiarygodne zeznań A. Ż. oraz S. S. (1) wersja oskarżonego jest niewiarygodna. Jednocześnie treść odpowiedzi w formie wiadomości sms, które zostały wysłane do A. Ż., jakoby miałaby to być pomyłka i zostały sformułowane w formie żeńskiej wskazuje, że A. R. działał w sposób umyślny, gdyż w toku postępowania ustalono, że numer telefonu, z którego wysłano wiadomości należy właśnie do niego. Ponadto nie zaprzeczył, że wiedział o kwocie 40.000 zł, a winą chciał obarczyć S. S. (3), co do którego A. Ż. nie stawiała zarzutów. Powoduje to, że wyjaśnienia oskarżonego to jedynie próba ukazania swojej osoby w pozytywnym świetle.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, A. R. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu z art. 286 § 1 k.k. Występek z art. 286 § 1 k.k. polega na doprowadzeniu innej osoby, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, do niekorzystnego rozporządzenia jej własnym bądź cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd, wyzyskania jej błędu lub wyzyskania jej niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Wprowadzenie w błąd oznacza wywołanie przez sprawcę w świadomości danej osoby fałszywego wyobrażenia o rzeczywistości (wyrok SN z 2.12.2002 r., sygn. akt IV KKN 135/00). Przy tym błąd dotyczyć musi okoliczności istotnej dla podjęcia przez daną osobę decyzji o rozporządzeniu mieniem (Małgorzata Dąbrowska-Kardas, Piotr Kardas, Komentarz do art. 286 Kodeksu karnego, teza nr 32, Lex). Sposób wprowadzenia w błąd może być rozmaity. Zamierzony cel sprawcy może być osiągnięty przy użyciu słowa, dokumentów lub innych przedmiotów bądź zachowania się sprawcy. Wprowadzeniem w błąd może być więc każde zachowanie powodujące błędną ocenę rzeczywistości adresata podstępnych zabiegów (wyrok SA w Krakowie z dnia 20.10.2011 r., sygn. akt II AKa 14/11).

Sąd uznał, że oskarżony działaniem swoim wypełnił znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k., gdyż bez wątpienia podjął działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, którą była kwota 40.000 zł. Podał się za komornika sądowego i wprowadził A. Ż. w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży mieszkania przy ul. (...) w W., bowiem nie miał zamiaru wywiązać się z umowy. Do transakcji nie doszło, a kwota zaliczki 40.000 zł nie została zwrócona.

Ponadto zawinienie oskarżonego nie budzi wątpliwości, brak okoliczności wyłączających jego winę. Jest osobą dojrzałą (wiek 53 lata) i wykształconą, a wtoku postępowania nie wystąpiły tego typu okoliczności, które wskazywałyby na zakłócenie jego świadomości.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. R.

pkt I sentencji wyroku

pkt I sentencji wyroku

Przy wymiarze kary sąd wziął pod uwagę zagrożenie ustawowe czynu: z art. 286 §1 kk - kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Przy wymiarze kary sąd wziął pod uwagę:

-

znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, na który składa się rodzaj dobra prawnego naruszonego przez oskarżonego, tj. mienie oraz prawidłowy obrót gospodarczy, działanie w celu czysto majątkowym, znaczne zlekceważenie przez oskarżonego porządku prawnego;

-

znaczny stopień winy oskarżonego, z tożsamych względów dla których Sąd uznał znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, bowiem oskarżony umyślnie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym popełnił przypisany mu czyn, jego działanie było przemyślane i ukierunkowane na doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem;

-

okoliczności obciążające: wysoka wartość szkody 40.000 zł;

-

okoliczności łagodzące: brak uprzedniej karalności oskarżonego (informacja z K. k. 58, 137).

Ponadto przy wymiarze kary Sąd również wziął po uwagę:

-

stan zdrowia oskarżonego, który utrudniałby mu wykonanie kary ograniczenia wolności;

-

stan majątkowy oskarżonego, który utrudniałby mu wykonanie kary grzywny.

Tym samym oskarżonemu A. R. Sąd wymierzył karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby, zobowiązując oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy.

Tak orzeczona kara w ocenie Sądu jest słuszna i sprawiedliwa. Zdaniem sądu wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu i stanowić będzie dla oskarżonego stosowne ostrzeżenie i dolegliwość, sprawiając, że w przyszłości oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego. Jednocześnie kara nie jest nadmiernie surowa.

A. R.

pkt III sentencji wyroku

pkt I sentencji wyroku

Zgodnie z dyspozycją art. 46 § 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej A. Ż. kwoty 40.000 złotych tytułem naprawiania szkody wyrządzonej przestępstwem, bowiem kwota ta nie została jej zwrócona, a pokrzywdzona wniosła o zwrot utraconych środków.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt IV sentencji wyroku

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego zgodnie z przedstawioną fakturą VAT (k. 145) na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. Ż. kwotę 5.850,00 złotych tytułem pokrycia wydatków związanych z ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika.

Zgodnie z art. 627 k.p.k. od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego. Stosownie zaś do treści art. 616 § l pkt 2 k.p.k. do kosztów procesu należą uzasadnione wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego pełnomocnika. Zgodnie z art. 620 k.p.k. wydatki związane z ustanowieniem pełnomocnika wykłada strona, która go ustanowiła, wobec czego zwrot poniesionych wydatków przyznaje się stronie.

Wysokość podlegających zwrotowi wydatków z tytułu ustanowienia pełnomocnika będącego adwokatem jest ustalana w oparciu o przepisy rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800, z późn. zm.). Na podstawie § 11 ust. 2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie stawka minimalna za obronę przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym wynosi 840 zł. Zgodnie zaś z § 17 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie w sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień, stawka minimalna ulega podwyższeniu za każdy następny dzień o 20%.

W myśl § 15 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie opłaty stanowiące podstawę zasądzania kosztów zastępstwa prawnego i kosztów adwokackich ustala się z uwzględnieniem stawek minimalnych. Podkreślić jednak należy, że zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2011r. w sprawie I KZP 1/11, Lex nr 738219, wysokość kosztów procesu zasądzanych od Skarbu Państwa lub przeciwnika procesowego na rzecz strony, której racje zostały w procesie uwzględnione, jest limitowana wysokością rzeczywiście poniesionych kosztów, ale zgodnie § 15 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie nie może przekroczyć sześciokrotności stawki minimalnej.

Zdaniem Sądu, oskarżyciel posiłkowy przedkładając fakturę VAT należycie wykazał poniesione w sprawie wydatki, które są zgodne z obowiązującymi stawkami i odpowiadają nakładowi pracy jego pełnomocnika. Nadto Sąd podziela pogląd wyrażony w postanowieniu Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 27 marca 2008 roku sygn. akt II Akz 147/08, opubl. w OSAW 2009/1/136, zgodnie z którym jeśli na podstawie umowy, łączącej klienta z adwokatem, strona zobowiązała się do uiszczenia wynagrodzenia wraz ze stawką podatku od towarów i usług, to w sytuacji, gdy łączna wysokość tak ukształtowanego zobowiązania nie przekracza maksymalnej dopuszczalnej wielkości wynagrodzenia jednego adwokata (sześciokrotności stawki minimalnej), brak jest podstaw by odmówić prawa do ubiegania się o zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego w pełnej wysokości.

Mając zatem na uwadze, że żądana kwota zwrotu kosztów poniesionych przez A. Ż. z tytułu ustanowienia pełnomocnika nie przekracza sześciokrotności stawki minimalnej (w niniejszej sprawie, przy uwzględnieniu obecności obrońcy na 4 terminach rozprawy 8.064 zł), Sąd postanowił jak na wstępie.

pkt V sentencji wyroku

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, z czego poniesione wydatki przejął na rachunek Skarbu Państwa z uwagi na fakt, że oskarżony utrzymuje się tylko z prac dorywczych, z których uzyskuje dochód około 1000 zł netto miesięcznie, nie posiada majątku i leczy się na cukrzycę. Jednocześnie obciążono go kosztami za pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej oraz nałożono na niego środek kompensacyjny, co już będzie stanowiło dla oskarżonego istotną dolegliwość.

1.Podpis