Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 314/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. S.

w dniu 03 maja 2020 r. w W. na ul. (...), na wysokości budynku nr (...), usiłował prowadzić samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości: wynik I badania – 0,51 mg/l, wynik II badania – 0,50 mg/l, wynik III badania – 0,46 mg/l, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na awarię samochodu,

tj. czyn wyczerpujący dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 03 maja 2020 r. w W. na ul. (...), na wysokości budynku nr (...), T. S. próbował przy pomocy K. D. uruchomić samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...). Mężczyźni na zmianę próbowali uruchomić samochód, tzn. najpierw jeden z nich siedział na miejscu kierowcy, a drugi pchał samochód, a następnie zmieniali. T. S. podniósł również pokrywę silnika i zajrzał do komory silnika, jednakże działania te nie doprowadziły do uruchomienia samochodu. Mimo podjętych prób T. S. nie udało się uruchomić pojazdu z uwagi na awarię pojazdu.

Zachowanie mężczyzn obserwowała ze swojego balkonu M. O. (1), która następnie poprosiła swojego chłopaka, aby ten wezwał Policję. Wezwani funkcjonariusze Policji podjęli interwencję
w stosunku do T. S. oraz K. D.. Przeprowadzone badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu: wynik I badania – 0,51 mg/l, wynik II badania – 0,50 mg/l, wynik III badania – 0,46 mg/l.

częściowo wyjaśnienia T. S.

k. 74-75

zeznania Ł. W.

k. 13, 54

zeznania M. O. (2)

k. 10-11, 55

częściowo zeznania K. D.

k. 94-95

protokół z badania stanu trzeźwości

k. 4-5

protokół zatrzymania osoby

k. 6-7

T. S. urodził się (...) w W.. Z zawodu jest cukiernikiem. Obecnie pracuje jako dostawca. Z tego tytułu osiąga dochód w wysokości 2500 złotych miesięcznie. Jest kawalerem. Nie ma dzieci. Mieszka z babcią, której pomaga finansowo. Jest osobą wielokrotnie karaną m.in. za przestępstwa z art. 226 § 1 k.k., art. 288 § 1 k.k. oraz art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

dane osobopoznawcze

k. 53-54

informacje z Krajowego Rejestru Karnego

k. 78-79

Biegli lekarze psychiatrzy nie rozpoznali u T. S. choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. W odniesieniu do zarzucanych mu czynów rozpoznali natomiast uzależnienie mieszane, które w chwili czynu nie znosiło ani nie ograniczało jego zdolności do rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu ani do pokierowania swoim postępowaniem. O ile T. S. wprawił się w stan nietrzeźwości, to było to upicie zwykłe, którego skutki powinien przewidzieć na podstawie wiedzy ogólnej i doświadczeń własnych. Ten stan zdrowia psychicznego pozwala na jego udział w czynnościach postępowania karnego oraz na prowadzenie samodzielnej i rozsądnej obrony.

opinia sądowo-psychiatryczna

k. 84 -85

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

T. S.

w dniu 03 maja 2020 r. w W. na ul. (...), na wysokości budynku nr (...), usiłował prowadzić samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości: wynik I badania – 0,51 mg/l, wynik II badania – 0,50mg/l, wynik III badania – 0,46 mg/l, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na awarię samochodu,

tj. czyn wyczerpujący dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Sąd uznał za nieudowodnioną okoliczność, iż samochód T. S. nie posiadał akumulatora.

Dowody wymienione w pkt 1.1.1.

-------------

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia T. S.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na miano wiarygodnych jedynie w części, tj. w zakresie, w jakim oskarżony przyznał, że siedział na miejscu kierowcy. W tym zakresie jego wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w zeznaniach Ł. W. oraz M. O. (2).

częściowo zeznania K. D.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka K. D. jedynie w części, tj. co do tego, że był on razem z oskarżonym na miejscu zdarzenia.

zeznania Ł. W.

W ocenie Sądu na miano wiarygodnych zasługują świadka Ł. W. . Świadek opisał szczegółowo przebieg interwencji przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Policji. Wskazał, że to oskarżony T. S. siedział na miejscu kierowcy, a drugi z mężczyzn pchał samochód. W tym zakresie zeznania tego świadka znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka M. O. (2), która zeznała, że to oskarżony siedział na miejscu kierowcy.

zeznania M. O. (2)

Na miano wiarygodnych zasługują zeznania świadka M. O. (2) , albowiem są one spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Świadek zeznała m.in., że słyszała, jak oskarżony denerwuje się, że nie może uruchomić samochodu.

protokół: zatrzymania osoby,

przebiegu badania stanu trzeźwości

Dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby, stosownie do regulacji określających ich formę i treść; brak podstaw do kwestionowania wiarygodności bądź prawidłowości sporządzenia tych dokumentów.

informacje z Krajowego Rejestru Karnego

Dokument urzędowy, którego treść nie była kwestionowana przez strony postępowania.

opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd uznał opinię sądowo-psychiatryczną za pełną, jasną
i niezawierającą sprzeczności. Nie była ona również kwestionowana przez strony.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia T. S.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, jakoby przyczyną braku możliwości uruchomienia pojazdu był brak akumulatora. Oskarżony wyjaśnił, że informował o tym fakcie funkcjonariuszy Policji, którzy jednak nie zwracali na to uwagi, gdyż oskarżony był bardzo pijany. Wyjaśnił ponadto, że kupił samochód od kolegi i samochód ten był już w momencie zakupu niesprawny z uwagi na brak akumulatora. Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadka Ł. W., który zeznał, że podczas interwencji oskarżony mówił, że ma problemy z odpaleniem silnika. Oskarżony w rozmowie z funkcjonariuszem Policji nie wskazywał natomiast na to, że samochód nie ma akumulatora. Należy zauważyć, iż wynik I badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wyniósł 0,51 mg/l. Trudno zatem uznać, że oskarżony był bardzo pijany i dlatego funkcjonariusz Policji nie zapamiętał, iż oskarżony wspominał o braku akumulatora. Ponadto z zeznań funkcjonariusza Policji wynika, że samochód ten nie stanowił własności T. S.. Oskarżony dopiero chciał kupić ten pojazd od R. K.. Ponadto wyjaśnienia oskarżonego pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadka M. O. (2). Świadek zeznała m.in., że nie słyszała pracy wyłączonego silnika samochodu marki F. (...). Osoba pchająca samochód krzyczała, że osoby, która siedziała na miejscu kierowcy, że ten nie umowie odpalić silnika samochodu. Gdyby oskarżony i K. D. wiedzieli o tym, że w samochodzie nie ma akumulatora, to nie próbowaliby odpalić uruchomić samochodu, tylko po prostu przepchnęliby pojazd. Ponadto, ich zachowanie, tj. otwieranie pokrywy komory silnika jednoznacznie wskazuje na to, że oskarżony chciał uruchomić silnik, co byłoby oczywiście niemożliwe, gdyby – jak twierdzi oskarżony – w pojeździe nie było akumulatora.

częściowo zeznania K. D.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka K. D.
w zakresie, w jakim zeznał on iż w samochodzie nie było akumulatora i że świadek oraz oskarżony od początku o tym wiedzieli. Zeznania świadka, podobnie jak wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie, pozostają w sprzeczności z zeznaniami Ł. W. oraz M. O. (2).

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

T. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

T. S. został oskarżony o to, że w dniu 03 kwietnia 2020 r. w mieszkaniu w W. przy ul. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w art. 45 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że znajdując się w stanie nietrzeźwości: wynik I badania – 0,51 mg/l, wynik II badania – 0,50 mg/l, wynik III badania – 0,46 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k. dopuszcza się ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Zachowanie karalne sprawcy występku z art. 178a § 1 k.k. polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Prowadzenie pojazdu oznacza kierowanie nim, czyli zespół ruchów mający ścisły wpływ na poruszanie się pojazdu. Z kolei pojazd mechaniczny to wyposażony w silnik środek transportu przeznaczony do poruszania się po drogach albo do tego przystosowany. Ruch lądowy to ruch, który rozpoczyna się, przebiega lub kończy w miejscu otwartym dla ruchu publicznego. Nie ogranicza się on w szczególności do ruchu po drogach publicznych, lecz dotyczy wszelkich ogólnodostępnych i przeznaczonych do ruchu dróg, placów, stref, parkingów i ich części. Stan nietrzeźwości definiuje wprost art. 115 § 16 k.k.. Zgodnie z nim stan nietrzeźwości ma miejsce wtedy gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Przestępstwo określone w art. 178 a § 1 k.k. jest przestępstwem formalnym, co oznacza, że dla jego popełnienia nie jest konieczne wystąpienie określonego prawem skutku w postaci uszkodzenia ciała lub zaistnienia szkody materialnej. Czyn zabroniony stypizowany treścią art. 178a § 1 k.k. należy do kategorii przestępstw umyślnych. Sprawca winien jest mieć zatem świadomość, że pozostaje w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, a także musi mieć zamiar prowadzenia pojazdu.

Z kolei usiłowanie udolne z art. 13 § 1 k.k. ma miejsce wówczas, gdy sprawca w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

Odnosząc powyższe rozważania do czynu przypisanego oskarżonemu treścią wyroku, stwierdzić należy jednoznacznie, iż w sprawie zaszły uzasadnione podstawy do przypisania oskarżonemu zarzutu usiłowania udolnego popełnienia przestępstwa prowadzenia pojazdu mechanicznego
w stanie nietrzeźwości w ruchu lądowym tj. występku art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 178 a § 1 k.k.

Swoim zachowaniem oskarżony niewątpliwie zrealizował znamiona określające czynność sprawczą występku z art. 178 a § 1 k.k., w stadialnej formie usiłowania, albowiem próbował uruchomić pojazd, że był w stanie nietrzeźwości alkoholowej.

Oskarżony pozostawał w stanie nietrzeźwości w rozumieniu art. 115 § 16 k.k., albowiem, jak wynikało z protokołu badania trzeźwości, zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu prowadziła do stężenia znacznie przekraczającego wartość 0,25 mg/l, tj. 0,51 mg/l, co stanowiło około 1 ‰ alkoholu.

W okolicznościach sprawy nie mogło budzić wątpliwości, że oskarżony działał umyślnie, co wprost wynikało z jego wyjaśnień. Oskarżony miał świadomość pozostawania w stanie nietrzeźwości wskutek uprzedniego spożycia alkoholu, jak i próby uruchomienia samochodu.

Sąd przyjął, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa w ramach stadialnej formy usiłowania udolnego, zachodziły przesłanki art. 13 § 1 k.k., tj. oskarżony w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierzał do jego dokonania, które jednak nie nastąpiło z przyczyn obiektywnych, tj. z uwagi na awarię samochodu. Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło ustalić, że oskarżonemu nie udało się uruchomić samochodu marki F. (...), albowiem pojazd ten uległ awarii. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego i zeznaniom świadka K. D. jakoby w pojeździe nie było akumulatora. Zachowanie tych osób na miejscu zdarzenia przeczy bowiem jednoznacznie temu twierdzeniu.
W okolicznościach niniejszej sprawy należy przyjąć, że oskarżony swoim zachowaniem, w zamiarze popełnienia czynu zabronionego, bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie nastąpiło z uwagi na awarię pojazdu.

W ocenie Sądu brak było podstaw, aby uznać, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona wykroczenia z art. 87 § 1a k.w., a to z uwagi na fakt, iż pojazd, który próbował uruchomić oskarżony, spełnia wymogi uznania go za pojazd mechaniczny.

Reasumując, Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 03 maja 2020 r. w W. na ul. (...), na wysokości budynku nr (...), usiłował prowadzić samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości: wynik I badania – 0,51 mg/l, wynik II badania – 0,50 mg/l, wynik III badania – 0,46 mg/l, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na awarię samochodu, tj. czyn wyczerpujący dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. S.

I

I

Czyn zarzucany oskarżonemu T. S. zagrożony jest karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (art. 178a § 1 k.k.).

Zgodnie natomiast z treścią art. 14 § 1 k.k. sąd wymierza karę za usiłowanie
w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.

Sąd wymierzając karę oskarżonemu kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k.

W ocenie Sądu stopień winy oskarżonego T. S. jest średni. Mężczyzna działał umyślnie,
z zamiarem bezpośrednim. Wcześniej spożywał on alkohol. Mając na uwadze ilość spożytego alkoholu oraz odstęp czasowy dzielący spożywanie alkoholu od próby uruchomienia silnika samochodu i wprawienia pojazdu
w ruch, oskarżony miał świadomość, że znajduje się pod wpływem alkoholu. Podkreślić należy, że oskarżony jest osobą dojrzałą życiowo, zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej, doskonale zdawał sobie sprawę
z bezprawności własnego zachowania, a w toku postępowania sądowego nie ujawniły się żadne okoliczności wyłączające jego winę.

Czyn oskarżonego wypełniający znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Nadal bowiem, mimo wieloletnich kampanii edukacyjnych, jednym z głównych problemów na polskich drogach są nietrzeźwi kierujący, a alkohol jest jedną z głównych przyczyn wypadków drogowych, które niejednokrotnie mają tragiczne skutki. Oskarżony wykazał się lekceważącym stosunkiem do obowiązujących norm prawnych, albowiem postanowił kierować samochodem pod wpływem alkoholu. W toku postępowania sądowego nie ujawniono żadnej okoliczności, która usprawiedliwiałaby zachowanie oskarżonego.

Uwzględniając stopień winy oskarżonego, jak również stopień społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił, a także inne dyrektywy wymiaru kary, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku
i 2 miesięcy ograniczenia wolności
z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne.

Zdaniem Sądu wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu.

T. S.

II

II

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej
w punkcie I kary ograniczenia wolności okres zatrzymania w dniu 03 maja
2020 r., od godz. 10:30 do godz. 13:20.

T. S.

III

III

Czyn oskarżonego podważa zaufanie do niego jako odpowiedzialnego uczestnika ruchu drogowego, a ze skazaniem za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. wiąże się obligatoryjny obowiązek Sądu do orzeczenia środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych (art. 42 § 2 k.k.). Zakaz ten orzeka się w granicach od roku do lat 15 – art. 43 § 1 pkt 1 k.k. Z uwagi na całokształt okoliczności przedmiotowej sprawy - na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. - Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Zdaniem Sądu, taki okres stosowania wobec oskarżonego tego środka karnego, osiągnie wobec niego zakładane przez prawo cele polityki karnej i jest adekwatną dolegliwością za przestępstwo jakiego się oskarżony dopuścił. Oskarżony swoim zachowaniem podważył zaufanie do siebie jako odpowiedzialnego uczestnika ruchu drogowego. Jednocześnie na podstawie art. 63 § 4 k.k. zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia od dnia 03 maja 2020 r. do dnia 29 grudnia 2021 r., tj. do dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie przez Sąd I instancji.

T. S.

IV

IV

Zgodnie z treścią art. 43a § 2 k.k.
w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k., Sąd orzeka (obligatoryjnie) świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 k.k. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5 000 złotych, a w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 4 k.k. co najmniej 10 000 złotych. Mając na uwadze treść tego przepisu, w punkcie IV wyroku, Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 5 000,00 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. oraz § 17 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu Sąd przyznał obrońcy oskarżonemu wynagrodzenie z tytułu pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w toku postępowania sądowego. Mając na uwadze, iż obrońca oskarżonego uczestniczył w dwóch terminach rozpraw należało przyznać mu wynagrodzenie w kwocie 504 złotych powiększonej o stawkę należnego podatku od towarów i usług (...).

VI

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, a wydatkami obciążył Skarb Państwa. Decyzja ta uzasadniona jest trudną sytuacją materialną oskarżonego.

Podpis