Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 253/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. D.

w dniu 7 października 2016 r. działając wspólnie i w porozumieniu
z nieustalonymi osobami, dokonał włamania do domu jednorodzinnego w W. przy ul. (...) poprzez podważenie drzwi balkonowych, skąd zabrał w celu przywłaszczenia sejf z zawartością gotówki w postaci: 150 000 złotych, 500 euro oraz 5 000 dolarów, stanowiących mienie w łącznej kwocie 171 390 złotych, a na następnie na skutek wagi ww. sejfu i szybkiej interwencji załogi ochrony firmy (...) porzucił przedmiotowy sejf na podwórzu ww. posesji, działając na szkodę T. N., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 07 października 2016 r w godzinach wieczornych w domu jednorodzinnym przy ul. (...)
w W. nie było żadnego domownika. W tym czasie P. D. działając z innymi, nieustalonymi osobami przeskoczył przez ogrodzenie. Następnie mężczyźni dostali się do wnętrza domu poprzez podważenie nieustalonym narzędziem drzwi balkonowych. Wówczas uruchomił się alarm zainstalowany w budynku. Na miejsce przyjechał patrol firmy (...), który ochraniał budynek. Pracownicy ochrony nie stwierdzili żadnych nieprawidłowości i odjechali. W tym samym czasie P. D. oraz współdziałające z nim osoby dokonali zaboru w celu przywłaszczenia sejfu, który znajdował się w sypialni na pierwszym piętrze od strony ogrodu. Sejf ważył około 70-80 kg i nie był przytwierdzony do podłogi. Sejf był zabezpieczony hasłem. Mężczyźni zrzucili ten sejf z wysokości pierwszego piętra. Huk zwrócił uwagę sąsiadki B. K.. Kobieta zadzwoniła wówczas do firmy (...). Z uwagi na wagę sejfu oraz ponowną interwencję patrolu ochrony mężczyźni porzucili sejf na terenie ogrodu i zbiegli z miejsca zdarzenia. Na miejsce zdarzenia przybył również znajomy rodziny – M. L., który na prośbę T. T. Nguyen oświetlał latarką teren posesji.

Po przyjeździe na miejsce zdarzenia T. T. Nguyen otworzyła sejf, który znajdował się nadal
w ogrodzie, a następnie wyjęła znajdującą się tam gotówkę i schowała ją do torby.

W sejfie znajdowała się gotówka w różnych walutach: 150 000 złotych, 500 euro oraz 5 000 dolarów, stanowiących mienie w łącznej kwocie 171 390 złotych.

Kurs euro w dniu 07 października 2016 r. wynosił 4,28 zł, zaś kurs dolara wynosił 3,83 zł.

częściowo wyjaśnienia P. D.

k. 82-83, 91-92, 546-567, 238-239, 806.

częściowo zeznania T. N.

k. 22-23, 61-62, 8, 9-90, 174-176, 708-710

częściowo zeznania Q. A. L. T.

k. 170, 734, 809

zeznania M. L.

k. 154, 755-756, 810

zeznania B. K.

k. 156, 733, 809

protokół oględzin miejsca

k. 2-12

protokół zatrzymania

k. 49

protokół przeszukania osoby

k. 52-53

protokół przeszukania mieszkania

k. 56-57

W czasie wynoszenia sejfu na balkon przez drzwi sypialni P. D. zranił się w rękę, pozostawiając ślady krwi na posadce ww. balkonu. Z opinii biegłego z zakresu genetyki wynika, że zabezpieczona na balkonie krew
z bardzo wysokim prawdopodobieństwem należy do P. D..

opinia wydana na podstawie badań z zakresu genetyki sądowej

k. 36-39, 208-211

informacja dotycząca dopasowania profilu DNA

k. 41

Oskarżony P. D. ma 36 lata, jest żonaty, na utrzymaniu na jedno dziecko w wieku 14 lat. Posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest masażystą, prowadzi własną działalność z dochodem ok. 2000 zł. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Oskarżony był wielokrotnie karany. Zarzucany czyn popełnił będąc na warunkowym przedterminowym zwolnieniu
i w warunkach powrotu do przestępstwa, tj. przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne będąc skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Ł. II Wydział Karny z dnia 30 września 2019 r., sygn. (...) za czyn z art. 281 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ z dnia 26 kwietnia 2010 r. i którą to odbywał od dnia 15 lutego 2011 r. do dnia 24 stycznia 2013 r.

dane osobopoznawcze

k. 695

informacja z KRK

k. 792-797

odpisy wyroków

k. 121, 131-133

zeznania B. D.

k. 59, 733, 809-810

wywiad środowiskowy

k. 744-747

1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.OCena DOWOdów

2.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo wyjaśnienia P. D.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego - w przeważającej części - za wiarygodne. Oskarżony przyznał, że był na miejscu zdarzenia. Opisał również okoliczności poprzedzające popełnienie czynu zabronionego. Wyjaśnił, że nie miał świadomości, że uczestniczy w kradzieży z włamaniem. W tym zakresie jego wyjaśnienia nie zasługują na miano wiarygodnych, albowiem pozostają w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Oskarżony był w budynku, w którym nie było mieszkańców. Okoliczności jednoznacznie świadczyły o tym, że oskarżony wraz z innymi osobami dokonuje kradzieży z włamaniem. Oskarżony wyjaśnił m.in., że przeskoczył wraz z dwoma innymi mężczyznami przez płot, a następnie wspięli się na balkon z tyłu domu.

częściowo zeznania T. N.

Sąd uznał zeznania pokrzywdzonej za wiarygodne w przeważającej części, albowiem są one spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. W części nie były one przydatne do czynienia ustaleń faktycznych, albowiem dotyczyły zdarzenia, które miało miejsce tydzień później. Z uwagi na upływ czasu pokrzywdzona miała problemy, aby wskazać, ile pieniędzy znajdowało się w sejfie w chwili kradzieży z włamaniem. W pierwszych zeznaniach w dniu 08 października 2018 r. pokrzywdzona nic nie zeznawała o zawartości sejfu. W zeznaniach składanych w dniu 02 lutego 2019 r. (k. 89-90) pokrzywdzona zeznała, że w sejfie znajdowało się około 800 000 złotych w różnych walutach, w tym w dolarach i euro. Następnie w kolejnych zeznaniach pokrzywdzona wskazała, że w dniu napadu miała 190 000 dolarów i około 100 000 złotych. Zeznała również, że pożyczyła od koleżanki 100 000 dolarów w dniu 08 października 2016 r. Tymczasem włamanie do jej domu miało miejsce dzień wcześniej, tj. 07 października 2016 r. L. T. A. zeznała natomiast, że pieniądze pożyczyła pokrzywdzonej kilka dni przed włamaniem. Podczas przesłuchania w toku postępowania sądowego pokrzywdzona sprecyzowała, że w sejfie było powyżej 100 000 złotych, tj. około 150 000 złotych, nie więcej niż 500 euro oraz 5 000 dolarów. Z uwagi na rozbieżności w zeznaniach świadka co do zawartości sejfu, Sąd przyjął jako podstawę ustaleń faktycznych jej zeznania złożone w toku postępowania sądowego (k. 707). W tym zakresie jej zeznania są spójne ze zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, a nadto przyjęcie tak ustalonej wartości sejfu jest najbardziej korzystne dla oskarżonego.

zeznania B. D.

Sąd uznał te zeznania za wiarygodne, albowiem są one spójne, logiczne i korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego dotyczącymi jego aktualnej sytuacji osobistej i zawodowej.

zeznania B. K.

W ocenie Sądu zeznania tego świadka są spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, m.in. zeznań pokrzywdzonej oraz M. L..

zeznania M. L.

W ocenie Sądu zeznania tego świadka są spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, m.in. zeznań pokrzywdzonej oraz B. K.

częściowo zeznania Q. A. L. T.

W ocenie Sadu zeznania tego świadka zasługują na miano wiarygodnych w części. Nie ulega wątpliwości, że świadek pożyczyła pieniądze pokrzywdzonej. Świadek zeznała, że miało to miejsce kilka dni przed włamaniem, zaś pokrzywdzona zeznała, że pożyczka miała miejsce dzień po włamaniu, tj. 08 października 2016 r.

informacja z KRK

Dokument urzędowy

odpisy wyroków

Dokumenty urzędowe

wywiad środowiskowy

Sąd uznał za wiarygodny dowód w postaci wywiadu środowiskowego sporządzone przez kuratora. Treść tego dokumentu nie budzi wątpliwości. Został sporządzony zgodnie z obowiązującymi przepisami przez uprawnioną do tego osobą.

protokół oględzin miejsca, zatrzymania, przeszukania miejsca i osoby

Dokumenty urzędowe, sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami przez uprawnionych do tego funkcjonariuszy Policji. Nie budziły wątpliwości Sądu. Nie były również kwestionowany przez strony.

opinia wydana na podstawie
badań z zakresu genetyki sądowej

Opinia sporządzona w sposób fachowy i rzetelny

z wykorzystaniem specjalistycznej wiedzy biegłych. Wnioski opinii zostały należycie uzasadnione i nie zawierają błędów logicznych.

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia P. D.

Z powodów wskazanych w punkcie 2.1. uzasadnienia

częściowo zeznania T. N.

Z powodów wskazanych w punkcie 2.1. uzasadnienia

częściowo zeznania Q. A. L. T.

Z powodów wskazanych w punkcie 2.1. uzasadnienia

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

P. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

P. D. został oskarżony o to, że w dniu 7 października 2016 r. działając wspólnie
i w porozumieniu z nieustalonymi osobami, dokonał włamania do domu jednorodzinnego
w W. przy ul. (...) poprzez podważenie drzwi balkonowych, skąd zabrał w celu przywłaszczenia sejf z zawartością gotówki w walucie dolarów amerykańskich oraz euro stanowiących mienie znacznej wartości w łącznej kwocie 800 000,00 zł, a na następnie wskutek włączenia się sygnału alarmu posesji, wagę ww. sejfu i szybką interwencję załogi ochrony firmy (...) porzucił przedmiotowy sejf na podwórzu ww. posesji, działając na szkodę T. N., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 279 § 1 k.k. kto kradnie z włamaniem podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Kradzież z włamaniem to typ kwalifikowany kradzieży zwykłej z art. 278 k.k., która różni się od niej sposobem popełnienia, gdzie dokonanie zaboru wiąże się z przełamaniem istniejącego zabezpieczenia rzeczy ruchomej (por. wyr. SN z 3.2.1999 r., V KKN 566/98, Prok. i Pr. 1999, Nr 7–8, poz. 7). Istota tego czynu wiąże się więc z zamkniętym dostępem do przedmiotu czynu i bez przełamania tej przeszkody, nie jest możliwe dokonanie zaboru rzeczy ruchomej. Jest to więc przestępstwo złożone, dwuaktowe, na które składają się dwie odrębne czynności sprawcze: włamanie, czyli przełamanie zabezpieczenia, oraz następne dokonanie zaboru rzeczy ruchomej, która była zabezpieczona przed swobodnym dostępem osób nieuprawnionych. Włamanie polega więc na umożliwieniu sprawcy dostępu rzeczy, znajdującej się w zamkniętym pomieszczeniu lub zabezpieczonej w inny sposób.

Mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200 000 złotych(art. 115 § 5 k.k.).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. Podkreślić należy, iż to, że to nie oskarżony podważył drzwi balkonowe, jak również początkowo jego rola miała ograniczać się do stania „na czatach”, nie oznacza, że nie można mu przypisać odpowiedzialności za przestępstwo kradzieży z włamaniem. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, który podziela Sąd rozpoznający niniejszą sprawę, za współsprawstwo odpowiada ten, kto wykonuje czyn zabroniony wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. Istotą współsprawstwa jest zatem oparte na porozumieniu wspólne działanie co najmniej dwóch osób, z których każda obejmuje swym zamiarem urzeczywistnienie wszystkich przedmiotowych znamion czynu przestępnego. Obiektywnym elementem współsprawstwa jest nie tylko wspólna (w sensie przedmiotowym) realizacja znamion określonej w odpowiednim przepisie tzw. czynności czasownikowej, lecz także taka sytuacja, która charakteryzuje się tym, że zachowanie jednego współsprawcy stanowi dopełnienie zachowania drugiego współsprawcy albo popełnione przestępstwo jest wynikiem czynności przedsięwziętych przez współsprawców w ramach dokonanego przez nich podziału ról w przestępnej akcji. Natomiast subiektywnym elementem, a zarazem warunkiem niezbędnym współsprawstwa jest porozumienie oznaczające nie tylko wzajemne uzgodnienie przez wszystkich współsprawców woli popełnienia przestępstwa, lecz także świadome współdziałanie co najmniej dwóch osób w akcji przestępnej. Porozumienie to jest czynnikiem podmiotowym, który łączy w jedną całość wzajemnie dopełniające się przestępne działania kilku osób, co w konsekwencji pozwala przypisać każdej z nich również i tę czynność sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca świadomie w popełnieniu przestępstwa. Do przyjęcia współsprawstwa nie jest konieczne, aby każdy ze współdziałających realizował niejako własnoręcznie znamię czasownikowe, lecz wystarcza, że występuje on w ramach uzgodnionego podziału ról, ułatwiając co najmniej bezpośredniemu sprawcy wykonanie wspólnie zamierzonego celu ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu - II Wydział Karny z dnia 18 stycznia 2023 r.II AKa 195/22, Legalis 2905871).

Mając na uwadze wyniki postępowania dowodowego Sąd zmodyfikował opis czynu przypisanego oskarżonemu w ten sposób, że:

1) przedmiotowy sejf w ogrodzie posesji został porzucony na skutek jego wagi oraz szybkiej interwencji ochrony firmy (...), a nie w wyniku włączenia się alarmu (w tym zakresie Sąd oprał swoje ustalenia na zeznaniach świadka B. K.); samo uruchomienie się alarmu nie doprowadziło do ucieczki oskarżonego i pozostałych współsprawców;

2) w przedmiotowym sejfie znajdowała się gotówka w różnych walutach: 150 000 złotych, 500 euro oraz 5 000 dolarów, stanowiących mienie w łącznej kwocie 171 390 złotych; dla ustalenia zawartości sejfu kluczowe były zeznania pokrzywdzonej złożone w toku postępowania sądowego. W pierwszych zeznaniach w dniu 08 października 2018 r. pokrzywdzona nic nie zeznawała o zawartości sejfu. W zeznaniach składanych w dniu 02 lutego 2019 r. (k. 89-90) pokrzywdzona zeznała, że w sejfie znajdowało się około 800 000 złotych w różnych walutach, w tym w dolarach i euro. Następnie w kolejnych zeznaniach pokrzywdzona wskazała, że w w dniu napadau miała 190 000 dolarów i około 100 000 złotych. Zeznała również, że pożyczyła od koleżanki 100 000 dolarów w dniu 08 października 2016 r., Tymczasem włamanie do jej domu miało miejsce dzień wcześniej, tj. 07 października 2016 r. L. T. A. zeznała natomiast, że pieniądze pożyczyła pokrzywdzonej kilka dni przed włamaniem. Podczas przesłuchania w toku postępowania sądowego pokrzywdzona sprecyzowała, że w sejfie było powyżej 100 000 złotych, tj. około 150 000 złotych, nie więcej niż 500 euro oraz 5 000 dolarów. Z uwagi na rozbieżności w zeznaniach świadka co do zawartości sejfu, Sąd przyjął jako podstawę ustaleń faktycznych jej zeznania złożone w toku postępowania sądowego (k. 707). W konsekwencji w niniejszej sprawie przedmiotem kradzieży z włamaniem nie było mienie znacznej wartości.

Oskarżony działał w warunkach recydywy (art. 64 § 1 k.k.). Zarzucany czyn popełnił będąc na warunkowym przedterminowym zwolnieniu i w warunkach powrotu do przestępstwa, tj. przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne będąc skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Ł. II Wydział Karny z dnia 30 września 2019 r., sygn. (...) za czyn z art. 281 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ z dnia 26 kwietnia 2010 r. i którą to odbywał od dnia 15 lutego 2011 r. do dnia 24 stycznia 2013 r.

Reasumując, Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 7 października 2016 r. działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi osobami, dokonał włamania do domu jednorodzinnego w W. przy ul. (...) poprzez podważenie drzwi balkonowych, skąd zabrał w celu przywłaszczenia sejf z zawartością gotówki w postaci: 150 000 złotych, 500 euro oraz 5 000 dolarów, stanowiących mienie w łącznej kwocie 171 390 złotych, a na następnie na skutek wagi ww. sejfu i szybkiej interwencji załogi ochrony firmy (...) porzucił przedmiotowy sejf na podwórzu ww. posesji, działając na szkodę T. N., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. czynu wyczerpującego znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. D.

I

I

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k.

Czyn z art. 279 § 1 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył uprzednią karalność oskarżonego.

Oskarżony ze względu na swój wiek, stopień dojrzałości oraz rozwoju umysłowego, jest osobą od której można wymagać zachowania się zgodnego z normami prawnymi. Nie zachodziła przy tym żadna okoliczność wyłączająca bezprawność czynu albo winę oskarżonego. Żaden z przeprowadzonych dowodów nie wskazuje, aby nie można było wymagać od niego zachowania zgodnego z prawem w tej konkretnej sytuacji. W momencie dokonania przypisanego czynu zabronionego oskarżony miał niczym niezakłóconą możliwość podjęcia decyzji
i zachowania się w sposób zgodny z prawem.

Przypisany oskarżonemu czyn cechuje się również znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, z zamiarem bezpośrednim w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Mimo że oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną, to Sąd uznał, iż w stosunku do P. D. zachodzą podstawy do wymierzenia kary przy zastosowaniu art. 37b k.k. Zgodnie z treścią tego przepisu w sprawie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności, niezależnie od dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w ustawie za dany czyn, sąd może orzec jednocześnie karę pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym 3 miesięcy, a jeżeli górna granica ustawowego zagrożenia wynosi przynajmniej 10 lat - 6 miesięcy, oraz karę ograniczenia wolności do lat 2.

Za jednoczesnym wymierzeniem kary pozbawienia wolności oraz ograniczenia wolności przemawia m.in. postawa oskarżonego. Oskarżony od 2016 r. nie naruszał porządku prawnego. Od tego czasu prowadzi ustabilizowany tryb życia. Pracuje zawodowo. Ukończył studia licencjackie i planuje kontynuowanie nauki na studiach magisterskich. Jego sytuacja rodzinna również nie budzi wątpliwości. Okoliczności te znajdują potwierdzenie w wywiadzie środowiskowym sporządzonym przez kuratora sądowego na potrzeby niniejszego postępowania (k. 744-747). Kurator wskazał m.in., że dozór stosowany wobec oskarżonego do października 2018 r. przebiegał prawidłowo. Oskarżony na bieżąco informował swojego kuratora
o swojej sytuacji. Oskarżony dał się poznać jako osoba prawidłowo funkcjonująca
w środowisku rodzinnym, a także
w środowisku lokalnym. P. D. od 2016 r. nie wszedł w konflikt z prawem,
a jego zachowanie - w ocenie kuratora – nie budzi zastrzeżeń.

Mając na uwadze powyższe, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 2 (dwóch) lat ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym. Podstawę prawną tego rozstrzygnięcia stanowi przepis art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k.

W ocenie Sądu kara ta uwzględnia stopień winy oraz stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, jak również wnioski zawarte w wywiadzie środowiskowym. Sąd stanął na stanowisku, że wskazany powyżej wymiar kary będzie dla oskarżonego z jednej strony wymiernie dolegliwy, a tym samym uświadomi oskarżonemu, że jego czyn spotkał się
z odpowiednią reakcją ze strony wymiaru sprawiedliwości, osiągając w ten sposób wobec oskarżonego cele wychowawcze
i zapobiegawcze, a w efekcie powstrzyma oskarżonego od naruszenia prawa
w przyszłości, z drugiej zaś strony nie przekroczy stopnia zawinienia oskarżonego
i stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów.

P. D.

III

III

Na podstawie art. 43b k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez jego ogłoszenie na tablicy ogłoszeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa
w W. na okres 30 dni. Tego rodzaju rozstrzygnięcie będzie służyło przede wszystkim realizacji celów prewencji ogólnej. Jednocześnie jednak tego rodzaju środek karny nie będzie zbyt dolegliwy dla oskarżonego. Jest on adekwatny do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu.

5.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. D.

II

II

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności
w sprawie od dnia 01 lutego 2018 r., godz. 15:40 do dnia 04 czerwca 2018 r., tj. okres od daty zatrzymania do dnia uchylenia stosowania tymczasowego aresztowania w stosunku do oskarżonego.

6.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. W ocenie Sądu brak było podstaw, aby zwolnić oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania oraz uiszczenia opłaty. W ocenie Sądu, oskarżony ma możliwość uiszczenia tych kosztów, która są wyłącznie wynikiem jego postępowania.

7.Podpis