Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 74/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. S.

w dniu 06 lipca 2015 roku w R., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A z siedzibą w B. przy ul. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 2000 zł, poprzez wprowadzenie w/w spółki w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zawartej umowy pożyczki nr (...) z dnia 06 lipca 2015, czym działał na szkodę (...) S.A.

tj. czyn z art. 286 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W lipcu 2015 roku J. S. nawiązał kontakt z przedstawicielami (...) S.A. Mężczyzna wiedząc, że ww. podmiot udziela pożyczek zainteresowany był uzyskaniem ww. świadczenia. W dniu 6 lipca 2015 roku J. S. udał się do Oddziału (...) S.A., znajdującego się w R. przy ul. (...), gdzie w obecności doradcy finansowego, E. W., złożył wniosek o udzielenie mu pożyczki w kwocie 5958 zł. Wnioskodawca w treści pisma oświadczył, że zamierza spłacić ww. pożyczkę w osiemnastu ratach, płatnych miesięcznie, przy czym wysokość raty wynosiła 331 zł. W dalszej części wniosku wskazano, że J. S. ubiega się o wypłatę kwoty 2000 zł, co miało nastąpić w dniu zawarcia umowy. J. S. wprowadził (...) S.A. w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zawartej umowy pożyczki. Wnioskodawca wskazał, iż zatrudniony jest przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. na stanowisku pracownika fizycznego, na podstawie umowy zlecenia zawartej w dniu 11 lutego 2015 roku, uzyskując z tego tytułu dochód w wysokości 1500 zł netto miesięcznie. J. S. zaznaczył we wniosku, że na dzień jego złożenia, nie osiąga żadnych innych dochodów.

J. S. prowadził działalność gospodarczą, tj. sklep spożywczo-przemysłowy znajdujący się w miejscowości O., na której prowadzenie otrzymał w dniu 25 kwietnia 2013 roku, środki finansowe, tj. pożyczkę w kwocie 21.000 zł, przyznaną przez Powiatowy Urząd Pracy w K.. Działalność gospodarcza nie przyniosła jednak J. S. spodziewanych dochodów, w związku z czym nie posiadał on środków umożliwiających spłatę pożyczki w wyznaczonym terminie. Po bezskutecznym upływie terminu spłaty pożyczki, Powiatowy Urząd Pracy wystąpił z powództwem do Sądu Rejonowego w Kozienicach, który uwzględnił powództwo i zasądził od J. S. na rzecz ww. podmiotu kwotę stanowiącą równowartość udzielonej mu pożyczki wraz z odsetkami. Postanowieniem z dnia 27 marca 2015 roku strony zawarły ugodę, a J. S. zobowiązał się do zapłaty powyższej kwoty. Mając jednak uwadze, że nie miało to miejsca, wszczęto wobec niego postępowanie egzekucyjne.

W piśmie z dnia 7 września 2017 roku, Dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy w K. oświadczył, że J. S. spłacił większą część udzielonej mu pożyczki, tj. kwotę ok. 11.800 zł.

Z informacji nadesłanej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. wynika natomiast, że J. S. w 2015 roku osiągnął przychód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w kwocie 15 642,92 zł. Ponadto z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej RP wynika, że w ww. okresie J. S. prowadził działalność gospodarczą tj. sklep (...) znajdujący się w K.. Po zapoznaniu się z treścią dokumentu, w tym samym dniu doszło do zawarcia umowy pożyczki nr (...), pomiędzy J. S. jako pożyczkobiorcą, a (...) S.A. jako pożyczkodawcą reprezentowanym przez E. W.. Zgodnie z treścią umowy, w dniu 7 lipca 2015 roku, pożyczkodawca przelał na rachunek bankowy podany przez J. S., środki finansowe w kwocie 2000 zł.

J. S. nie wywiązał się z obowiązku spłaty pożyczki. (...) S.A. kilkakrotnie, tj. w dniach 25.08.2015 r., 07.09.2015 r., 25.09.2015 r., 07.10.2015 r., 20.10.2015 r. wysyłała na wskazany przez J. S. adres, wezwania do spłaty rat pożyczki zgodnie z harmonogramem. W związku z brakiem wpłaty jakiejkolwiek kwoty przez pożyczkobiorcę, pismem z dnia 8 listopada 2015 r. (...) S.A. wypowiedziało umowę pożyczki.

Na rachunek bankowy tytułem spłaty ww. świadczenia, w dniu 17 września 2015 roku, wpłynęła wyłącznie kwota 331 zł, stanowiąca równowartość miesięcznej raty.

zeznania E. W.

60v, 188

Wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym i częściowo na rozprawie

135, 222-223

Zawiadomienie (...) S.A. wraz z załącznikami

5-21

(...) S.A.

37-43, 52-58

Umowa pożyczki

107,

Informacja o spłacie raty pożyczki

207

Informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w K.

230-231

Dokumenty nadesłane przez pracowników Powiatowego Urzędu Pracy w K.

Załącznik do akt postępowania

Pismo z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej

192-193

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania E. W.

Świadek jako osoba obca dla oskarżonego nie miała powodu do fałszywego zeznawania na jego niekorzyść. Ponadto jej zeznania zgodne były z pozostałym materiałem uznanym przez Sąd za wiarygodny.

Wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowaw-czym i częściowo na rozprawie

Za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego, w których oświadczył on, że przyczyną wniosku o udzielenie pożyczki była konieczność spłaty zadłużenia wynikłego z braku wywiązania się z obowiązku zwrotu środków przyznanych mu przez Powiatowy Urząd Pracy w K., w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Z dokumentów nadesłanych przez ww. organ wynika, że J. S. otrzymał środki finansowe w kwocie 21.000 zł na realizację ww. przedsięwzięcia, jednak wskutek braku osiągnięcia oczekiwanych dochodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, nie był w stanie spłacić ich w wyznaczonym terminie. Z uwagi na powyższe PUP wytoczył powództwo o zapłatę ww. kwoty, zakończone zasądzeniem obowiązku jej zapłaty przez oskarżonego, a następnie wszczęciem postępowania egzekucyjnego. J. S. spłacił większą część ww. zadłużenia w kwocie ok. 11.800 zł, o czym świadczy treść pisma Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w K. z dnia 7 września 2017 roku. Z powyższych względów złożone przez niego wyjaśnienia w tej części uznać należy za wiarygodne.

Dowody nieosobowe

Zawiadomienie (...) S.A. wraz z załącznikami,

(...) S.A.

Umowa pożyczki

Pismo z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej

Informacja o spłacie raty

Informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w K.

Dokumenty nadesłane przez pracowników Powiatowego Urzędu Pracy w K.

Karty karne

Dowody nieosobowe zostały ocenione jako w pełni wiarygodne. Zostały one sporządzone przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę i doświadczenie, w sposób zgodny z właściwymi przepisami. Treść zawartych w nich informacji nie była kwestionowana przez strony postępowania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznał się do zarzucanego mu czynu.

Sprzeczne z materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny, a także z zasadami logiki oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego ocenione zostały wyjaśnienia oskarżonego w takim zakresie, w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu. Odnosząc się do adresowanego do (...) S.A. pisma, w którym oskarżony wnosił o polubowne rozwiązanie kwestii zadłużenia (k. 208) stwierdzić należy, że J. S. nadesłał je po wypowiedzeniu umowy pożyczki przez wierzyciela, z uwagi na brak wywiązywania się z obowiązku jej spłaty. Tym samym fakt złożenia ww. pisma może mieć wpływ jedynie na wymiar kary orzeczonej wobec oskarżonego, a nie na kwestię jego winy. Nie sposób również zgodzić się ze stwierdzeniem, iż oskarżony nie wprowadził w błąd pożyczkodawcy co do możliwości wywiązania się z zawartej umowy. Należy zauważyć, że J. S. we wniosku o zawarcie pożyczki oświadczył, iż jego jedynym dochodem jest wynagrodzenie w kwocie 1500 zł netto, które miała wypłacać mu Spółka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. jako wynagrodzenie za pracę w charakterze pracownika fizycznego. Oskarżony miał otrzymywać ww. środki pracując fizycznie, jak wyraźnie wskazano we wniosku o udzielenie pożyczki. Podkreślić należy, że oskarżony zawarł umowę pożyczki w lipcu 2015r., zaś umowa zlecenia, którą przedłożył przy jej zawarciu została zawarta od dnia 11.02.2015r. do 31.08.2015r. A zatem oskarżony miał zagwarantowane zatrudnienie tylko w następnym miesiącu po zwarciu umowy. Mając na uwadze stosunkowo niewielkie dochody z umowy zlecenia i ciążące na oskarżonym zobowiązania z tytułu konieczności spłaty pożyczki udzielonej przez PUP w K. wyjaśnienia oskarżonego dotyczące zamiaru spłaty pożyczki należy uznać za gołosłowne. Stanowią one jedynie przyjętą na potrzeby postępowania karnego linię obrony oskarżonego. Nie sposób również zgodzić się ze stwierdzeniem, iż J. S. nie wiedział o tym, że pracownicy (...) S.A. wysyłają mu wezwania do spłaty rat pożyczki. Stwierdzić należy, że wezwanie te wysyłane były na adres wskazany przez J. S. we wniosku o udzielenie pożyczki. Tym samym oskarżony, będąc świadomy obowiązku spłaty pożyczki, zdawał sobie sprawę, iż wszelka korespondencja w tej sprawie będzie nadsyłana na jego adres.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Stosownie do treści art. 286 § 1 k.k. kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Jak stwierdzono w literaturze przedmiotu, wprowadzenie w błąd polega na tym, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy. Środkiem użytym do wprowadzenia w błąd może być słowo, pismo, fałszywe narzędzie i urządzenie. Do przypisania oszustwa nie jest potrzebne użycie szczególnego podstępu, lecz wystarczy każde działanie mogące wprowadzić poszkodowanego w błąd. Wprowadzenie w błąd musi dotyczyć tzw. istotnych okoliczności, które mogą mieć wpływ na podjęcie przez oszukiwaną osobę decyzji rozporządzenia mieniem (M. Szwarczyk [w:] T. Bojarski [red.] Kodeks karny. Komentarz, LEX 2016).

Zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona ww. występku. J. S. wprowadził (...) S.A z siedzibą w B. w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z umowy pożyczki nr (...) z dnia 06 lipca 2015 roku. Oskarżony we wniosku o udzielenie pożyczki oświadczył, że osiąga wynagrodzenie w kwocie 1500 zł netto miesięcznie za pracę wykonywaną na podstawie umowy zlecenia. Umowa ta jak wskazano powyżej gwarantowała oskarżonemu uzyskiwanie dochodów jedynie jeszcze w miesiącu sierpniu 2015r. Ponadto oskarżony zobowiązany był do spłaty pożyczki udzielonej przez PUP w K. w kwocie 21.000 zł, której również nie był w stanie spłacić, stąd zaciągnięcie kolejnego zobowiązania, którego dotyczy niniejsze postępowanie. W ocenie Sądu jest to okoliczność istotna dla oceny, czy J. S. miał możliwość wywiązania się z obowiązku spłaty zaciągniętej pożyczki, co w sytuacji niewielkich dochodów i wysokich zobowiązań, świadczy o tym, że oskarżony takiej możliwości nie miał. W ocenie Sądu powyższe okoliczności świadczą również o tym, że oskarżony wprowadził pokrzywdzony podmiot w błąd co do zamiaru wywiązania się z powyższego obowiązku. Niezależnie od powyższego stwierdzić należy, że również zachowanie J. S. po zawarciu umowy pożyczki świadczy o zamiarze wprowadzenia w błąd pokrzywdzonej Spółki. Oskarżony nie ustosunkował się do wysłanych na wskazany przez niego adres wezwania do zapłaty, a wniosek o „polubowne rozwiązanie problemu” przesłał pożyczkodawcy już po wypowiedzeniu umowy pożyczki i wszczęciu postępowania egzekucyjnego. Jakkolwiek J. S. twierdził, że nie wiedział o pismach wysyłanych przez (...), to nie sposób uznać ww. tłumaczenia za logiczne. Oskarżony w chwili zawarcia umowy pożyczki miał 56 lat, był zatem osobą doświadczoną życiowo. Oznacza to, że zdawał sobie sprawę, z faktu, iż pożyczkodawca może wysyłać pisma dotyczące pożyczki na wskazany mu adres, zaś pożyczkobiorca powinien na bieżąca monitorować korespondencję. Miało to miejsce zwłaszcza w sprawie będącej przedmiotem niniejszego postępowania, tj. wówczas gdy pożyczkobiorca nie wywiązuje się z obowiązku spłaty udzielonego mu świadczenia. Niejako na marginesie należy wskazać, że oskarżony przed popełnieniem czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania był karany za występek z art. 286 § 1 k.k., co oznacza iż jego świadomość odnośnie spoczywających na nim obowiązków nie powinna budzić wątpliwości.

Oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, tj. uzyskania środków finansowych w kwocie 2.000 zł. Zachowanie oskarżonego skutkowało doprowadzeniem (...) S.A z siedzibą w B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w powyższej kwocie, poprzez wpłacenie ich na rachunek bankowy oskarżonego. Do dnia wydania niniejszego orzeczenia oskarżony wpłacił zaledwie niewielką (331 zł) część, zadłużenia powstałego w wyniku niespłacenia udzielonej mu pożyczki.

Z powyższych względów zachowanie J. S. wypełniło znamiona zarzucanego mu czynu, tj. występku z art. 286 § 1 k.k.

Mając na uwadze zgromadzone w sprawie dowody, Sąd dokonał niewielkiej modyfikacji czynu zarzucanego oskarżonego. Z zeznań E. W. wynika, że J. S. złożył wniosek o udzielenie mu pożyczki, w biurze ww. osoby znajdującej się w R.. W tym samym miejscu doszło do zawarcia przedmiotowej umowy. Zasadne była zatem zmiana opisu czynu poprzez ustalenie, iż popełniony on został w miejscowości R..

Z powyższych względów, w pkt. 1 wyroku Sąd uznał J. S. za winnego tego, że w dniu 06 lipca 2015 roku w miejscowości R., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A z siedzibą w B. przy ul. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 2000 zł, poprzez wprowadzenie w/w spółki w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zawartej umowy pożyczki nr (...) z dnia 06 lipca 2015, czym działał na szkodę (...) S.A.,

tj. czynu z art. 286 § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. S.

1

1

Stopień winy oskarżonego był znaczny. J. S. dopuścił się czynu, który może być popełniony jedynie w zamiarze bezpośrednim kierunkowym. Nie ulega wątpliwości, że oskarżony miał świadomość skutków swojego zachowania, tj. doprowadzenia (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Społeczna szkodliwość czynu, którego dopuścił się oskarżony była wysoka. Przestępstwa przeciwko mieniu, do których należy oszustwo, skierowane są przeciwko dobru znajdującemu się wysoko w hierarchii dóbr chronionych prawem.

Należy również mieć na uwadze, że oskarżony J. S. jest osobą wielokrotnie karaną, w tym również za przestępstwo oszustwo.

Sąd nie tracił jednak z pola widzenia okoliczności łagodzących. Jedną z nich była z pewnością stosunkowo niewielką wartość mienia pokrzywdzonej Spółki.

Należy mieć na uwadze, że J. S. był osobą wielokrotnie karaną. Mimo powyższego, po opuszczeniu Zakładu Karnego podjął on działania zmierzające do prowadzenia działalności gospodarczej, co nie jest oczywiste w przypadku innych osób znajdujących się w podobnej sytuacji. Oskarżony prowadził ww. działalność, jednak ostatecznie przyniosła ona straty. Jakkolwiek zatem, motywacja oskarżonego, który próbował pozbyć się pierwotnego zadłużenia, daleka była od właściwej, to z drugiej strony sam fakt zamiaru wywiązania się z obowiązku zwrotu pożyczki udzielonej mu przez PUP, uniemożliwia stwierdzenie, iż J. S. jest osobą zdemoralizowaną..

Oskarżony dopuścił się występku z art. 286 § 1 k.k., który zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 6 (sześciu) miesięcy do lat 8 (ośmiu).

W ocenie Sądu mając na uwadze powyższe okoliczności wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności stanowiłoby dla niego nadmierną dolegliwość. Stosownie do treści art. 37a § 1 k.k., jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 (ośmiu) lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 (trzech) miesięcy albo grzywną nie niższą od 100 (stu) stawek dziennych, jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek.

Zdaniem Sądu mając na uwadze okoliczności czynu popełnionego przez oskarżonego oraz jego sytuację życiową, zasadne będzie wymierzenie mu kary 5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć wobec oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, nie przekraczając jednocześnie stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości zarzucanego czynu. Wykonując karę ograniczenia wolności polegającą na regularnej, nieodpłatnej pracy na rzecz społeczeństwa, J. S. będzie w stanie zrozumieć, iż problemy finansowe nie mogą być usprawiedliwieniem dla wprowadzania w błąd innych osób, skutkującym doprowadzeniem ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Jednocześnie brak konieczności przebywania w warunkach izolacji, z pewnością ułatwi oskarżonemu powrót do prawidłowego funkcjonowania w ramach społeczeństwa. Ustalając wymiar kary Sąd miał na uwadze, że oskarżony nie będzie pozbawiony możliwości zarobkowania, co mając na uwadze dotychczasowy tryb jego życia może skutecznie zniechęcić go do kolejnego wejścia na drogę konfliktu z prawem.

J. S.

2

2

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego J. S. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 1669,00 (tysiąc sześćset sześćdziesiąt dziewięć) złotych na rzecz (...) S.A. Orzekając ww. obowiązek Sąd miał na uwadze, że oskarżony do dnia wydania wyroku nie spłacił większej części kwoty udzielonej mu pożyczki, wpłacając na rzecz pokrzywdzonej tylko jedną ratę. Mając zatem na względzie prawnie chronione interesy pokrzywdzonej, konieczne było zasądzenie obowiązku zwrotu przez oskarżonego kwoty stanowiącej równowartość pozostałej kwoty pożyczki.

J. S.

3

3

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek dowodu rzeczowego opisanego na k. 138, poz. 1, poprzez pozostawienie go w aktach sprawy. Przedmiot, o którym mowa powyżej, tj. umowa pożyczki, służył do popełnienia przestępstwa będącego przedmiotem niniejszego postępowania. Z powyższych względów Sąd postanowił, jak w pkt. 3. wyroku.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Mając na uwadze, że oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, w osobie radcy prawnego, A. W., Sąd w pkt. 4 wyroku, na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. zasądził na rzecz ww. kwotę 588 (pięciuset osiemdziesięciu ośmiu) złotych podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za realizację ww. czynności. Kwota ta ustalona została na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu. Obrońca oskarżonego uczestniczył w postępowaniu sądowym, będąc obecnym na trzech terminach rozprawy. Z powyższych względów Sąd orzekł jak w pkt. 4. wyroku.

5

Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa. Sąd miał na uwadze, iż oskarżony J. S. przebywał w Zakładzie Karnym, w którym odbywał karę pozbawienia wolności, będąc pozbawionym możliwości zarobkowania. Ponadto, po opuszczeniu ww. placówki, jakiekolwiek dochody, powinien on w pierwszej kolejności przeznaczyć na realizację obowiązku naprawienia szkody orzeczonego w pkt. 2. Z powyższych względów, mając na uwadze treść art. 624 § 1 k.p.k. Sąd orzekł jak w pkt. 5 wyroku.

1.Podpis