Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 marca 2016r.

Powódka S. „. siedzibą w W. , pozwem z dnia 31 października 2013r. (data nadania pisma w placówce operatora pocztowego) wniosła przeciwko M. S. W. o zasądzenie na jej rzecz kwoty 32.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10 września 2013r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu powódka wskazała:

Powódka jest właścicielem budynku, w którym znajduje się lokal zajmowany przez pozwaną oraz właścicielem tego lokalu. Wyrokiem zaocznym z dnia 7 października 2011r. tut. Sąd nakazał pozwanym E. P., A. P. i A. B. (1) opróżnienie lokalu nr (...), w budynku przy ul. R. (...) w W.. Jednocześnie Sąd orzekł, że pozwanym A. P. i A. B. (1) przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego zaś pozwanej E. P. takie uprawnienie nie przysługuje i nakazał w stosunku do A. P. i A. B. (2) wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez M. S. W. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Wyrok uprawomocnił się w dniu 27 czerwca 2012r. Do dnia wniesienia powództwa pozwany nie wskazał lokalu, ani nie złożył oferty zawarcia umowy najmu lokalu.

(pozew k. 1-2)

Pozwane M. S. W. w odpowiedzi na pozew z dnia 24 lutego 2014r. (data złożenia pisma w placówce operatora pocztowego) wniosło o oddalenie powództwa w całości oraz o zasadzenie od powódki na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew strona pozwana wskazała:

M. S. W. zakwestionowało zarówno samo dochodzone roszczenie jak i z ostrożności procesowej jego wysokość. Zdaniem strony pozwanej ewentualna odpowiedzialność strony pozwanej mogłaby powstać, gdyby można było zarzucić mu bezprawność działania, w przedmiotowym przypadku zaniechania. Mając na uwadze okoliczność sprawy, realizacja uprawnienia do lokalu socjalnego jest niemożliwa.

Uprawnienie do lokalu socjalnego przysługuje A. P. oraz jej małoletniej córce A. B. (1). W związku z faktem, iż A. P. od 5 sierpnia 2011r. pozbawiona jest wolności, nie jest możliwe przyznanie lokalu socjalnego jej córce, gdyż nie mogłaby ona zawrzeć umowy bez przedstawiciela ustawowego, ani też zamieszkać bez opieki. A. B. (1) prawdopodobnie zostanie umieszczona w rodzinie zastępczej, zatem również nie jest możliwe przekwaterowanie jej do lokalu socjalnego.

Zasadniczą kwestią jest także fakt, że w lokalu należącym do Spółdzielni nadal zamieszkuje E. P., której uprawnienie do lokalu socjalnego nie przysługuje, w związku z tym, nawet gdyby zrealizowano obowiązek wobec osób uprawnionych, lokal pozostałby zamieszkały przez E. P., na której ciąży obowiązek ponoszenia kosztów zajmowania lokalu.

W zakresie żądanej kwoty strona pozwana podniosła, że wysokość szkody powódka wyliczyła z uwzględnieniem wysokości czynszu najmu, jaki uzyskałaby za żądany okres, przy czym czynsz najmu przyjęty został przez powódkę w wysokości przeciętnej wysokości czynszu w rejonie, czyli wysokości czynszu rynkowego. Powódka nie uzasadniła, na jakiej podstawie mogłaby uzyskiwać wskazany przez nią czynsz najmu, skoro jej statut takiej możliwości nie przewiduje. Ponadto zdaniem strony pozwanej powódka nie wykazała, że miała ona rzeczywistą możliwość wynajęcia lokalu.

(odpowiedź na pozew k. 35-38)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 października 2011r. Sąd Rejonowy dlaW. M. w W. II W. C. wydał wyrok zaoczny, w którym nakazał pozwanym E. P., A. P. i A. B. (1) opuścić i opróżnić lokal nr (...) położony przy ul. R. (...)w W. oraz wydać go powódceS. (...) z siedzibą w W.. Sąd orzekł, że pozwanym A. P. i A. B. (1) przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego ,zaś pozwanej E. P. takie uprawnienie nie przysługuje i nakazał w stosunku do A. P. i A. B. (2) wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez M. S. W. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Wyrokowi w pkt 1 Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności w stosunku do pozwanej E. P..

(odpis wyroku zaocznego z dnia 7 października 2011r., k. 21)

Postanowieniem z dnia 12 października 2012r. tut. Sąd nadał klauzulę wykonalności tytułowi egzekucyjnemu w postaci wyroku zaocznego tut. Sądu z dnia 7 października 2011r., sygn. akt II C 741/11 w zakresie pkt 5, tj. w zakresie zasądzenia od pozwanych E. P., A. P. i A. B. (1) na rzecz powódkiS. (...) z siedzibą w W. kosztów procesu.

(postanowienie z dnia 12 października 2012r., k. 22)

Pismem z dnia 4 września 2013r. (data prezentaty) powódka S. (...) z siedzibą w W. wniosła do Urzędu M. S. W. – (...) D. M. Wydziału Zasobów Lokalowych o zapłatę kwoty 40.000 zł, która to należność obejmuje okres od dnia 1 stycznia 2012r. do dnia 31 sierpnia 2013r., tytułem odszkodowania za nieprzygotowanie lokalu socjalnego dla E. P., A. P. i A. B. (1). Zgodnie z zawartą informacją kwota 2.000 zł, stanowiąca miesięczne odszkodowanie, winna być bez wezwania wpłacana powódce począwszy od września 2013r. co miesiąc.

(pismo powódki z dnia 4 września 2013r., k. 23)

Jak wynika z informacji pobranej z Krajowego Rejestru Karnego, A. P. począwszy od dnia 5 sierpnia 2011r. nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu, bowiem jest pozbawiona wolności, w związku z popełnieniem przez nią czynu zabronionego spenalizowanego w art. 148 §1 kodeksu karnego oraz orzeczeniem wobec niej kary 25 lat pozbawienia wolności.

(informacja o osobie z krajowego rejestru karnego, k. 40)

Małoletnia A. B. (1) zamieszkuje wspólnie z babką E. P., która jest ustanowiona rodziną zastępczą dla małoletniej. Zgodnie z informacją z (...) Centrum Pomocy (...) z dnia 18 kwietnia 2014r. w tut. Sądzie, V Wydziale Rodzinnym i Nieletnich toczy się postępowanie o zwolnienie E. P. z funkcji rodziny zastępczej dla wnuczki A. B. (1), w związku z pozbawieniem praw rodzicielskich do małoletniej A. B. (2) matki A. P.. Wobec niewywiązywania się przez babkę E. P. z obowiązków opiekuna prawnego dla małoletniej A. B. (1), (...) Centrum Pomocy (...) wystąpiło do sądu o wyznaczenie opiekuna prawnego w osobie pracownika (...) M. W.. Jak wskazało (...) w piśmie z dnia 18 kwietnia 2014r. nie ma możliwości, aby małoletnia A. B. (1) zamieszkała wspólnie z opiekunem prawnym – M. W..

(notatka, k. 41-42, arkusz przyjęcia interesanta przez naczelnika wydziału, k. 43-44; pismo (...) z dnia 18 kwietnia 2014r., k. 115, zeznania świadka A. G., k. 116-117; zeznania świadka J. P., k. 117-118)

Zgodnie ze sporządzoną przez biegłą sądową z zakresu wyceny nieruchomości M. K. opinią z dnia 21 lipca 2015r., czynsz najmu jaki można by uzyskać z tytułu najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w W. przy ul. R. (...) (...), w okresie od 17 czerwca 2012r. do dnia 27 października 2013r. wynosił 1.232 zł miesięcznie , co daje łącznie kwotę 20.128 zł za cały analizowany okres.

(opinia biegłej M. K. z dnia 21 lipca 2015r., k. 136-151)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o złożone do akt sprawy przez strony kserokopie dokumentów oraz na podstawie pisemnej opinii, która została sporządzona w sposób profesjonalny i rzetelny. Ostatecznie nie była kwestionowana przez strony. Z tych też względów Sąd pominął dowód ze złożonego do akt sprawy statutu strony powodowej, bowiem wysokość czynszu najmu lokalu została ustalona przez biegłego, dopuszczonego przez Sąd w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w części zasługiwało na uwzględnienie.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był bezsporny. Spór w istocie dotyczył wysokości należnego odszkodowania, co skutkowało uwzględnieniem przez Sąd wniosku powodowej spółdzielni o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego celem jej ustalenia. Podkreślić należy, że ostatecznie strony nie kwestionowały wysokości odszkodowania ustalonego przez biegłego.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 Ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz.U. 2001, Nr 71 poz. 733), osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego (art. 18 ust. 2). Osoby uprawnione do lokalu zamiennego albo socjalnego, jeżeli Sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł (art. 18 ust. 3). Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 5 w/w ustawy, jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 k.c. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014r., poz. 121).

Nie budzi wątpliwości, że w ramach odpowiedzialności gminy na podstawie art. 417 k.c. w zw. z art. 18 ust. 5 powołanej ustawy zastosowanie ma zasada pełnego odszkodowania. Należne właścicielowi odszkodowanie obejmuje całą szkodę, zarówno poniesione straty jak i utracone zyski, a właściciel jest zobowiązany do wykazania, że poniósł szkodę, która pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z zaniechaniem gminy.

Sąd podziela w pełni pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 13 maja 2015r. pod sygn. akt VCa 1/15, że skutkiem wydania wyroku przyznającego uprawnienie do lokalu socjalnego jest powstanie odpowiedzialności odszkodowawczej gminy za szkodę poniesioną przez właściciela za niedostarczenie lokalu socjalnego, które stanowi bezprawne zaniechanie wykonania obowiązku publicznoprawnego wynikającego z ustawy, a nie obowiązku wynikającego z orzeczenia sądowego.

Podkreślić w tym miejscu należy, wobec argumentów podnoszonych przez pozwanego , że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, gmina ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za samo niedostarczenie lokalu socjalnego bez względu na przyczynę takiego stanu rzeczy. Nie stanowi okoliczności wyłączającej tę odpowiedzialność fakt, że gmina nie dysponuje wystarczającą ilością lokali socjalnych, aby zabezpieczyć potrzeby wszystkich uprawnionych. Obowiązek dostarczenia lokalu socjalnego jest powinnością wynikającą z ustawy, której pozwane miasto nie dopełniło. Ponadto trzeba wskazać, że obowiązek gminy, o jakim mowa w art. 18 ust. 5 u.o.p.l. polega na złożeniu oferty wynajęcia lokalu socjalnego spełniającego wymagania określone w art. 2 ust. 1 pkt 5 u.o.p.l. osobie, której służy uprawnienie będące korelatem tego obowiązku zgodnie z art. 66 § 1 i 2 k.c. Stosownie zaś do tego przepisu ofertą jest oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy z określeniem jej istotnych postanowień i oznaczeniem terminu oczekiwania na odpowiedź. Oznaczenie terminu jest przy tym fakultatywne, gdyż w razie braku jego oznaczenia mają zastosowanie przepisy art. 66 § 2 k.c. Do essentialia negotii umowy najmu, stosownie do art. 659 § 1 k.c., należy niewątpliwie określenie czynszu, który najemca miałby obowiązek uiszczania na rzecz wynajmującego.

Z ustawy nie wynika, przez jaki czas złożona oferta ma wiązać gminę, a zatem wyznacza ona ten okres samodzielnie. Zawarte w art. 18 ust 5 u.o.p.l. odesłanie do art. 417 k.c., oznacza, że odpowiedzialność odszkodowawcza w tym przypadku miasta ma charakter odpowiedzialności deliktowej. Jej podstawową przesłanką jest bezprawność działania sprawcy szkody. Przesłanka bezprawności działania miasta jest związana z wiedzą miasta o wyniku procesu, w którym zapadł wyrok eksmisyjny stwierdzający istnienie uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego. Bezprawność polegająca na zaniechaniu wykonania obowiązku ustawowego, stwierdzonego wyrokiem, może być przypisana miastu jedynie pod warunkiem ustalenia, że miasto o takim obowiązku wiedziało. Z materiału dowodowego wynika ,iż w postępowaniu o eksmisję m. s. W. nie brało udziału w charakterze interwenienta ubocznego lecz dnia 3 września 2013 r pozwany został zawiadomiony o treści wyroku przez powoda , i nadal uprawnionej nie została złożona oferta zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego .Zatem skutkowało to odpowiedzialnością za szkodę powstałą w ten sposób po stronie powódki, skoro zgodnie z art. 14 ust. 6 ww. ustawy i treścią prawomocnego wyroku do wykonania eksmisji nie mogło dojść w tym przypadku wobec E. P. pełniącej funkcje rodziny zastępczej dla małoletniej A. B. (1) uprawnionej do lokalu socjalnego aż do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Zdaniem Sądu oczywisty jest związek przyczynowy pomiędzy niedostarczeniem lokalu socjalnego a szkodą powodowej spółdzielni.

Przechodząc do rozważań dotyczących wysokości należnego spółdzielni odszkodowania Sąd oparł się w tej kwestii na opinii pisemnej biegłej mgr inż. M. K.. Podkreślić należy, że ostatecznie sporządzona w sprawie opinia biegłej nie była kwestionowana, a strony nie składały kolejnych wniosków dowodowych w tym zakresie Sąd w pełni podziela argumentację powołaną przez biegłą w opinii.

Wobec powyższego Sąd uwzględnił powództwo w części zasądzając kwotę 20128 zł ustaloną przez biegłego tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie zgodnie z treścią treści art. 481 k.c. od dnia 10 września 2013r. do dnia zapłaty.

Powódka wezwała pozwane M. S. W. – pismem z dnia 3 września 2013r. do zapłaty kwoty 2.000 zł tytułem odszkodowania za nieprzedstawienie oferty najmu lokalu socjalnego A. P. i A. B. (1), począwszy od września 2013r. do czasu przedstawienia oferty najmu lokalu socjalnego. Przedmiotowe wezwanie do zapłaty odszkodowania zostało doręczone stronie pozwanej w dniu 10 września 2013r., czego strona pozwana nie kwestionowała, w związku z czym Sąd od tej daty zasądził dochodzoną pozwem należność.

(pismo z dnia 4 września 2013r., k. 23)

Jednocześnie Sąd w pkt 2 wyroku oddalił powództwo w pozostałym zakresie, wobec nieudowodnienia co do wysokości albowiem powód dochodził kwoty 32000zł zaś udowodniona zastała kwota wskazana w opinii biegłej tj. 20128zł którą sad zasądził jak w punkcie 1 wyroku .

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu Sąd oparł na podstawie art. 100 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Ponieważ żądanie powoda obejmowało kwotę 32.000 zł, Sąd uwzględnił powództwo w 63 %. W konsekwencji przyjąć należało, iż powód w tej wysokości wygrał proces, wobec czego należny jest mu zwrot kosztów procesu w 63%. Analogicznie - pozwanemu należy się zwrot kosztów procesu w wysokości 37%.

Ponadto Sąd na mocy art. 83 w zw. z art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) nakazał pobrać od powódki kwotę 369,13 zł, zaś od pozwanego kwotę 628,53 zł tytułem nieuiszczonych wydatków na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego, również proporcjonalnie do wyniku procesu.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w uzasadnionym wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.