Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2011 r.

Sąd Rejonowy dla W. M. w W. II W. C.w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Stanisław Wojciechowski

Protokolant: Anna Babula

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2011 r. w W. sprawy

z powództwa S. „.w W.

przeciwko M. T.

o zobowiązanie

I.  zobowiązuje pozwaną M. T. do udostępnienia stronie powodowej S. (...)w W. lokalu nr (...) położonego w budynku przy ul. R. (...) w W. w celu wymiany drzwi wejściowych;

II.  nie obciąża pozwanej M. T. kosztami procesu.

SSR Stanisław Wojciechowski

Sygn. akt: II C 697/11

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 września 2011 r.

W pozwie z dnia 19 lipca 2011 r. powód S. (...)z siedzibą w W. wniósł o zobowiązanie pozwanej M. T. do udostępnienia powodowi lokalu nr (...)przy ul. R. (...) w W. w terminie 14 dni w celu wymiany drzwi wejściowych w tym lokalu oraz o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Na uzasadnienie podniósł, że jest właścicielem budynku położonego w W. przy ul. R. (...), w którym usytuowany jest lokal zajmowany przez pozwaną. W stosunku do tego lokalu pozwanej przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu. Powód wskazał, że decyzją Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej (...) W. został zobowiązany do zamontowania drzwi wejściowych w mieszkaniach znajdujących się w tym budynku o odpowiednim stopniu odporności przeciwpożarowej. W związku z tym obowiązkiem powód zwrócił się do pozwanej o udostępnienie lokalu w celu wymiany drzwi. Pozwana odmówiła twierdząc, że jej drzwi posiadają wymagane parametry. Powód w dalszym ciągu nakłaniał pozwaną do udostępniania lokalu, proponując różne warianty wymiany drzwi, jednak pozwana za każdym razem odmawiała. Powód podkreślił, że na skutek działania pozwanej nie może wypełnić obowiązków w zakresie ochrony przeciwpożarowej przewidzianych przepisami prawa. Jako podstawę prawną żądania powód wskazał art. 61 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (pozew k. 2-5).

Na rozprawie w dniu 28 września 2011 r. powód doprecyzował żądanie pozwu w ten sposób, że wniósł o udostępnienie lokalu przez pozwaną w terminie jednego tygodnia od daty uprawomocnienia się wyroku (protokół rozprawy k. 50).

Na rozprawie w dniu 28 września 2011 r. pozwana oświadczyła, że uznaje powództwo i wraża zgodę na wymianę drzwi (protokół rozprawy k. 50).

Bezspornym w sprawie było to, że powód jest właścicielem budynku położonego w W. przy ul. R. (...) oraz, że pozwanej przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu znajdującego się w tym budynku. Bezspornym było również to, że powód został zobowiązany do zamontowania drzwi wejściowych do mieszkań znajdujących się w tym budynku o odpowiedniej odporności przeciwpożarowej oraz to, że pozwana odmówiła udostępniania swojego lokalu w celu wykonania przez powoda tego obowiązku.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie stan faktyczny był miedzy stronami bezsporny. Pozwana przyznała, że odmówiła udostępnienia lokalu, ponieważ jej zdaniem nowe drzwi nie zabezpieczały należycie jej mieszkania przed włamaniem. Oświadczyła, że znalazła odpowiednie drzwi, które odpowiadałyby zarówno jej, jak i powodowi.

Na rozprawie w dniu 28 września 2011 r. pozwana złożyła oświadczenie, w którym uznała powództwo i wyraziła zgodę na wymianę drzwi.

Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Odnosząc się do kwestii uznania powództwa przez pozwaną, Sąd zważył, że czynność ta jest aktem dyspozycyjności strony pozwanej, która nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez niego okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (por. orz. SN z 28 października 1976 r., III CRN 232/76, OSNCP 1977, nr 5-6, poz. 101, z 14 września 1983 r., III CRN 188/83 , OSNCP 1984, nr 4, poz. 60). Uznanie powództwa nie może zatem nastąpić przy jednoczesnym zaprzeczeniu okoliczności faktycznych, na których powód oparł swoje żądanie. W niniejszej sprawie pozwana nie negowała podstawy faktycznej powództwa, nie zgłaszała wniosków dowodowych mających na celu podważenie lub zaprzeczenie okolicznościom, na podstawie których powód oparł swój pozew. Przyznała, że odmówiła udostępniania lokalu w celu wymiany drzwi wejściowych.

Z powołanego art. 213 § 2 k.p.c. wynika również, że sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Analiza złożonego przez pozwaną oświadczenia o uznaniu powództwa nie doprowadziła do stwierdzenia, że jest ono sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Natomiast roszczenie powoda znajduje uzasadnienie w obowiązujących przepisach prawa. Zgodnie bowiem z przepisem art. 6 ¹ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych jeżeli lokal lub budynek wymaga remontu obciążającego spółdzielnię lub przebudowy, spółdzielnia może żądać od osób korzystających z tego lokalu lub budynku jego udostępnienia w celu wykonania koniecznych robót po wcześniejszym uzgodnieniu terminu.

Z powyższych względów Sąd uznał, że powództwo zasługuje na uwzględnienie, o czym orzekł w punkcie I wyroku.

Jednocześnie, mając na uwadze, że żaden przepis ustawy nie nakazuje określenia terminu wykonania zobowiązania określonego w wyroku, Sąd nie orzekł, w jakim terminie pozwana ma obowiązek udostępnić lokal powodowi. Obowiązek nałożony na pozwaną w wyroku stanie się wykonalny z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. Zgodnie z treścią tego przepisu w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. O tym, czy w konkretnej sprawie zachodzi "szczególnie uzasadniony przypadek" decyduje m.in. sposób prowadzenia procesu przez stronę przegrywającą sprawę. W niniejszej sprawie pozwana dążyła do zwarcia ugody z powodem, przedstawiła nawet projekt porozumienia w sprawie rozwiązania zaistniałego sporu zawartego z pełnomocnikiem powoda (k. 47-48). Pełnomocnik powoda nie zgodził się na zawarcie ugody twierdząc, że nie posiada w tym zakresie odpowiedniego umocowania. Zachowanie powoda działającego przez swojego pełnomocnika, polegające na odmowie zawarcia ugody w sytuacji, gdy pozwana w zasadzie zgodziła się z żądaniem pozwu, należy ocenić negatywnie. Pokreślenia wymaga fakt, że z treści przedłożonego pełnomocnictwa nie wynika, że pełnomocnik powoda nie miał umocowania do zawarcia ugody z pozwaną, a odmienne twierdzenia pełnomocnika w tym zakresie nie zasługują na uwzględnienie.

Mając to wszystko na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że brak jest podstaw do obciążania pozwanej kosztami procesu i orzekł jak w pkt II sentencji wyroku.