Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z 27 lipca 2018 r. (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty – Subfundusz KI 1 z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od B. G. kwoty 1413,24 zł tytułem zwrotu pożyczki i odsetek od niespłaconego kapitału pożyczki wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu.

( pozew k. 1-7)

Nakazem zapłaty z 17 sierpnia 2018 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił powództwo w całości.

( nakaz zapłaty k. 8)

Od nakazu zapłaty pozwana wniosła sprzeciw. Wniosła o oddalenie powództwa z uwagi na przedawnienie roszczenia.

( sprzeciw od nakazu zapłaty k. 10-13)

1.  Ustalenia faktyczne

B. G. zawarła z W..pl sp. z o.o. z siedzibą w W. ramową umowę pożyczki nr (...). Przedmiotem umowy było udzielenie pozwanej odnawialnej linii pożyczki. Umowa została zawarta za pośrednictwem portalu internetowego prowadzonego przez W..pl sp. z o.o.

( dowód: umowa ramowa pożyczki wraz z regulaminem k. 90-102, formularz informacyjny k. 103-107)

Na podstawie umowy W..pl sp. z o.o. udzielił pozwanej pożyczki w kwocie 1160 zł. Pozwana zobowiązała się do uiszczenia prowizji za udzielenie pożyczki w wysokości 166 zł. Całkowita kwota do zapłaty przez pozwaną wyniosła 1326 zł. Termin spłaty określono na 6 sierpnia 2015 r. Kwota pożyczki została wypłacona pozwanej 7 lipca 2015 r.

( dowód: potwierdzenie wypłaty k. 114)

Pozwana nie wywiązała się z zaciągniętego zobowiązania i w wymaganym terminie nie dokonała spłaty.

(niesporne, dowód: wydruk wiadomości sms k. 174)

W związku z brakiem spłaty W..pl sp. z o.o. wystąpiła przeciwko pozwanej z pozwem o zapłatę w elektronicznym postępowaniu upominawczym, które toczyło się przed Sądem Rejonowym Lublin Zachód w Lublinie pod sygn. VI Nc-e 709886/17. Z uwagi na cofnięcie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia postępowanie zostało umorzone postanowieniem z 8 maja 2017 r.

( dowód: postanowienie z 8 maja 2017 r. k. 129)

Umową z 22 marca 2018 r. W..pl sp. z o.o. z siedzibą w W. przeniosła na (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty – Subfundusz KI 1 z siedzibą w W. wierzytelność przysługującą wobec B. G. z tytułu pożyczki udzielonej umową ramową nr (...).

( dowód: umowa przelewu k. 43-60, załącznik nr 1 do umowy przelewu k. 68-70)

Pismem z 22 marca 2018 r. powód zawiadomił pozwaną o zawartej umowie przelewu wierzytelności.

( dowód: zawiadomienie k. 87)

Pismem z 4 kwietnia 2018 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty łącznie kwoty 1389,66 zł, na którą składały się: niespłacony kapitał pożyczki w wysokości 1160 zł, odsetki umowne w wysokości 18,99 zł, odsetki naliczone do 11 kwietnia 2018 r. w wysokości 4,67 zł oraz koszty w kwocie 206 zł.

( dowód: wezwanie k. 88)

2.  Ocena dowodów

Stan faktyczny nie był sporny między stronami dlatego czyniąc ustalenia faktyczne Sąd uwzględnił zgodne twierdzenia stron w trybie art. 229 k.p.c. oraz twierdzenia strony, którym przeciwnik nie przeczył w trybie art. 230 k.p.c. Fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy Sąd ustalił także na podstawie wskazanych powyżej dokumentów, które w całości uznał za wiarygodne. Ich rzetelność i prawdziwość nie była kwestionowana przez strony. Wiarygodność dowodów z dokumentów nie budziła też wątpliwości Sądu.

3.  Ocena prawna

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Podstawą faktyczną roszczenia powoda było twierdzenie, że pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki zawartej z pierwotnym wierzycielem W..pl sp. z o.o.

Pozwana nie kwestionowała zawarcia umowy pożyczki oraz wypłacenia jej w dniu 7 lipca 2015 r. pożyczki w kwocie 1160 zł. Nie negowała też skutecznego nabycia przez powoda od W..pl sp. z o.o. wierzytelności wynikającej z tej umowy. Tym samym legitymacja czynna powoda nie była objęta sporem. Głównym zarzutem jaki pozwana podniosła w sprzeciwie od nakazu zapłaty był zarzut przedawnienia roszczenia. Pozwana wskazała również, że Sąd Rejonowy Lublin Zachód w Lublinie umorzył wobec niej postępowanie.

Odnosząc się do zarzutu przedawnienia roszczenia Sąd stwierdza, że nie zasługiwał on na uwzględnienie i nie mógł odnieść zamierzonego przez pozwaną skutku w postaci oddalenia powództwa.

Art. 117 § 1 k.c. stanowi, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie może uchylić się od jego zaspokojenia chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie z dniem 9 lipca 2018 roku do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Z powyższego wynika, że w tej sprawie będzie miał zastosowanie art. 118 k.c. w brzmieniu po nowelizacji. Zgodnie z nową treścią art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem dzielności gospodarczej trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Termin przedawnienia roszczenia w przedmiotowej sprawie wynosi trzy lata jako że roszczenie powoda związane jest z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. W myśl art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Z kolei o przerwaniu biegu terminu przedawnienia mówi przepis art. 123 § 1 k.c., zgodnie z którym bieg przedawnienia przerywa się m.in. przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia (pkt 1). Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. (art. 124 § 1 k.c.).

Zgodnie z umową pożyczki pozwana była zobowiązana do zwrotu W..pl sp. z o.o. kwoty 1326 zł do 8 sierpnia 2015 r. Oznacza to, że roszczenie o zwrot tej kwoty stało się wymagalne z dniem 9 sierpnia 2015 r. i od tej daty rozpoczął bieg termin przedawnienia. Trzyletni termin przedawnienia minął tym samym 9 sierpnia 2018 r. Biorąc pod uwagę wystąpienie z niniejszym powództwem przez powoda 27 lipca 2018 r., a więc przed upływem terminu, doszło do przerwania biegu przedawnienia.

W tym zakresie nie miał znaczenia fakt wcześniejszego wytoczenia powództwa zakończonego umorzeniem postępowania z uwagi na cofnięcie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia. Umorzenie postępowania na tej podstawie nie wywołuje skutków materialnoprawnych ani procesowych jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa oraz z doręczeniem pozwu pozwanemu. Umorzenie postępowania z uwagi na cofnięcie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia nie zwalnia dłużnika z długu. Pozwana w dalszym ciągu była zatem zobowiązana do spłaty na rzecz pierwotnego wierzyciela kwoty pożyczki.

W toku postępowania pozwana nie wykazała również, aby dokonała spłaty pożyczki. Z przedłożonego przez nią potwierdzenia przelewu na kwotę 1194,72 zł (k. 131) nie wynika, że kwota ta stanowi spłatę zobowiązania dochodzonego niniejszym pozwem. Po pierwsze kwota wskazana w przelewie różni się od tej dochodzonej powództwem. Po drugie zauważalna jest rozbieżność między datą zlecenia przelewu (2 lipca 2015 r.), a datą przekazania jej środków pieniężnych (7 lipca 2015 r.). W ocenie Sądu niemożliwym jest, aby pozwana dokonała spłaty zobowiązania jeszcze przed przekazaniem jej kwoty pożyczki. Ponadto z przedstawionej przez powoda ramowej umowy pożyczki nie wynika, aby pozwana była w jakimkolwiek zakresie zobowiązana do świadczenia na rzecz (...) sp. z o.o. Prowadzi to do wniosku, że pozwana nie spłaciła na rzecz pierwotnego wierzyciela jak i powoda kwoty 1326 zł stanowiącej całkowitą kwotę pożyczki.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz mając jednocześnie na względzie brak zgłoszonych innych zarzutów względem istnienia jak i wysokości dochodzonego roszczenia powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

O odsetkach orzeczono w oparciu o dyspozycję przepisu art. 481 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

4.  Koszty

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 98 k.p.c. Pozwana przegrała sprawę i z tej przyczyny zobowiązana jest zwrócić powodowi koszty postępowania w kwocie 317 zł.

Na koszty te składają się:

a)  opłata od pozwu w wysokości 30 zł,

b)  opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości po 17 zł,

c)  wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 270 zł ustalone stosownie do § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (w brzmieniu obowiązującym w dacie wytoczenia powództwa).

ZARZĄDZENIE

Wykonać pkt 5 zarządzenia z dnia 16 stycznia 2020 r.