Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 kwietnia 2018 roku

Pozwem z 4 kwietnia 2017 roku Agio Wierzytelności (...) 2 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł o zapłatę na jego rzecz przez W. R. kwoty 503,21 zł oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu..

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzona przez niego wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwanego należności wynikającej z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z 28 lutego 2014 roku. Powód nabył przedmiotową wierzytelność od pierwotnego wierzyciela na podstawie umowy przelewu zawartej 18 grudnia 2015 roku miedzy powodem a P4 spólką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Na zobowiązanie pozwanego składają się kwoty:

-

9,00 zł (nr dokumentu (...)) z terminem wymagalności 17 kwietnia 2014 roku wraz z odsetkami - 2,34 zł;

-

54,98 zł (nr dokumentu (...)) z terminem wymagalności 19 maja 2014 roku wraz z odsetkami - 13,61 zł;

-

59,98 zł (nr dokumentu (...)) z terminem wymagalności 17 czerwca 2014 roku wraz z odsetkami – 14,24;

-

65,97 zł (nr dokumentu (...)) z terminem wymagalności 17 lipca 2014 roku wraz z odsetkami - 14,94 zł;

-

65,97 zł (nr dokumentu (...)) z terminem wymagalności 18 sierpnia 2014 roku wraz z odsetkami - 14,19 zł;

-

157,70 zł (nr dokumentu (...)) z terminem wymagalności 22 października 2014 roku wraz z odsetkami - 30,29 zł.

Na wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie składa się suma należności wynikająca z poszczególnych tytułów zobowiązania i odsetek naliczanych na dzień poprzedzający wniesienie pozwu. Powód podniósł, że przesłał pozwanemu zawiadomienie od poprzedniego wierzyciela o dokonaniu cesji wierzytelności wraz z wezwanie do dobrowolnej spłaty całej należności w terminie 7 dni. Dochodzona wierzytelność jest bezsporna, jako że pozwany nie kwestionował wysokości zadłużenia w postępowaniu reklamacyjnym lub tez ewentualne reklamacje nie zostały uwzględnione.

(pozew k. 1-9)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 19 czerwca 2017 roku, sygn. akt VI Nc-e 574795/17 Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił wywiedzione powództwo w całości.

(nakaz zapłaty k. 10)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty złożonym 4 lipca 2017 roku (data nadania) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, że roszczenie powoda nabyte w drodze cesji jest pozbawione podstaw prawnych i faktycznych z uwagi na fakt, iż pozwany nie naruszył żadnych zobowiązań wynikających z umowy zawartej z poprzedniczką prawna powoda. Pozwany wskazał, że nie wyrażał zgody na jakąkolwiek zamianę warunków zawartej umowy oraz podpisanie aneksu do umowy. W momencie, w którym poprzedniczka prawna powoda zaczęła wysyłać do pozwanego faktury VAT z nowymi płatnościami pozwany zaprzestał ich płacenia z uwagi na fakt, iż nigdy nie zaakceptował nowych warunków umowy. Pozwany zakwestionował zasadność roszczenia zarówno co do zasady, jak również wysokości. Pozwany wskazał, że wielokrotnie próbował wyjaśnić zasadność roszczeń dochodzonych przez powoda, lecz poszczególne firmy zajmujące się windykacją roszczeń nigdy nie wyjaśniły mu zasadności kierowanych względem niego roszczeń.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 12-13)

Z uwagi na złożenie przez pozwanego sprzeciwu od nakazu zapłaty, Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie 21 lipca 2017 roku wydał postanowienie o przekazaniu niniejszej sprawy do Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa jako właściwego do rozpoznania niniejszej sprawy.

(postanowienie k. 22)

Pismem z 5 lutego 2018 roku (data nadania) powód złożył odpowiedź na sprzeciw. Powód wskazał, że 28 lutego 2014 roku podczas rozmowy telefonicznej z przedstawicielem pierwotnego wierzyciela powód przedłużył umowę. Pozwany został prawidłowo zweryfikowany i jednoznacznie wyraził zgodę na zaproponowaną przez konsultanta zmianę umowy. W ramach przedłużenia umowy pozwany otrzymał taryfę P. O. (...) 12 GB, której wartość abonamentu po rabacie wyniosła 51,97 zł. Przy założeniu, że pozwany wyrazi zgodę na otrzymywanie e-faktury a także zgody marketingowej abonament miał być rabatowany o kwotę 11,98 zł co daje miesięczną kwotę abonamentu w wysokości 39,99 zł. Pozwany nie wyraził zgodny marketingowej, zatem jego kwota abonamentu wyniosła 45,98 zł.

(odpowiedź na sprzeciw k. 93-93v.)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 5 stycznia 2011 roku pozwany W. R. zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr (...) z P4 spółką z o.o. z siedzibą w W. określoną jako P. O. (...) (oferta podstawowa), Ś. z P. O. od 01.10 (promocja). Czas trwania umowy został określony na 18 miesięcy. Pozwany oświadczył, że otrzymał i zaakceptował regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych, cennik oraz regulamin promocji.

(okoliczności bezsporne; umowa k.15 oraz k.70)

Zgodnie z regulaminem świadczenia usług telekomunikacyjnych abonent mógł złożyć reklamacje w sprawie niewykonywania lub nienależytego wykonywania umowy pisemnie na adres korespondencyjny operatora, telefonicznie za pośrednictwem (...) Klienta, pocztą elektroniczną lub za pośrednictwem strony internetowej operatora. W przypadku wniesienia reklamacji pisemnie lub ustnie do protokołu w Punkcie Sprzedaży P4 abonent miał otrzymać niezwłocznie pisemne potwierdzenie jej wniesienia. Reklamacja mogła być zgłoszona w terminie 12 miesięcy od ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, w którym zakończyła się przerwa w świadczeniu usługi lub od dnia, w którym usługa telekomunikacyjna została nienależycie wykonana lub miała być wykonana lub od dnia doręczenia rachunku telekomunikacyjnego zawierające nieprawidłowe obliczenie należności. Jeżeli przedmiotem reklamacji była niewykonana lub nienależycie wykonana usługa lub nieprawidłowe naliczenie należności z tytułu świadczonej usługi, wówczas obowiązek zapłaty kwestionowanej kwoty zostawał zawieszony do momentu wniesienia przez abonenta reklamacji spełniającej wymagania określone w ust 5 powyżej do momentu rozpatrzenia reklamacji. Operator udzielał odpowiedzi na reklamację w formie pisemnej w terminie 30 dni od dnia jej złożenia. Reklamacja nie rozpatrzona w tym terminie uznana była za uwzględnioną (§ 14 ust 1, 4, 6-8).

Dodatkowo regulamin przewidywał, że umowa zawarta na czas określony przekształca się po upływie czasu, na jaki została zawarta w umowę zawartą na czas nieokreślony, chyba że abonent na 30 dni przed upływem okresu, na który umowa jest zawarta zawiadomi na piśmie operatora, że nie zamierza korzystać z jego usług (§ 16 ust 1).

(dowód: regulamin usług telekomunikacyjnych, k. 82-83)

W dniu 28 lutego 2014 roku pozwany przeprowadził rozmowę telefoniczną z pracownikiem spółki P4 podczas której zaproponowano mu nową taryfę telekomunikacyjną z oferty promocyjnej P. O. (...) tylko SIM dla Abonentów (18)

(okoliczności bezsporne; potwierdzenia zarejestrowania zgłoszenia k. 16, 17; odpowiedź z dnia 18 lutego 2005 r. oraz 21 stycznia 2015 r, k. 95-96, 97-98)

Oferta promocyjna P. O. (...) tylko SIM dla Abonentów (18) obejmowała abonentów, którzy zawrą aneks do dotychczasowej umowy.

(dowód: oferta promocyjna, k. 99-102v)

Przez stronę pozwaną po dacie powyższej rozmowy wystawione zostały następujące faktury:

-

(...) z dnia 3 kwietnia 2014 r., na kwotę 9,00 zł, termin płatności 17 kwietnia 2014 r.;

-

(...) z dnia 3 maja 2014 r. na kwotę 54,98 zł, termin płatności 19 maja 2014 r.;

-

(...) z dnia 3 czerwca 2014 r. na kwotę 59,98 zł, termin płatności 17 czerwca 2014 r;

-

(...) z dnia 3 lipca 2014 r. na kwotę 65,97 zł, termin płatności 17 lipiec 2014 r.;

-

(...) z dnia 3 sierpnia 2014 r. na kwotę 65,97 zł, termin płatności 18 sierpnia 2014 r.;

-

(...) z dnia 8 października 2014 r. na kwotę 157,70 zł termin płatności 22 października 2014 r. tytułem opłaty specjalnej za przedterminowe rozwiązanie umowy.

Podstawą wystawienia tych faktur była nowa taryfa P. O. (...) 12 GB.

(okoliczności bezposrne; faktury, k. 72-77)

Pozwany dnia 26 września 2014 roku złożył reklamację w oddziale pierwotnego wierzyciela, w której pozwany stwierdził, że nie miał świadomości zawarcia aneksu. W trakcie rozmowy przeprowadzonej z konsultantem pozwany stwierdził, że nie wyraził zgody na kontynuacje umowy.

W piśmie z dnia 23 stycznia 2015 roku P4 sp. z o.o. z siedzibą w W. odpowiedziała na zgłoszoną przez pozwanego reklamację z dnia 13 stycznia 2015 roku, w której to odpowiedzi powyższa spółka nie uznała reklamacji pozwanego. Pozwany został poinformowany również, że z uwagi na brak płatności numer został odłączony oraz została wystawiona nota debetowa na kwotę 157,70 zł. Pozwany został również poinformowany o nieuregulowanej należności w kwocie 413,60 zł.

(dowód: potwierdzenie zarejestrowania zgłoszenia, k. 16; pismo spółki P4 Sp. z o.o., k. 97-98)

Pozwany za pomocą punktu sprzedażowego 6 lutego 2015 roku odpowiedział na przesłane mu pismo z 23 stycznia 2015 roku. Pozwany wskazał, że rozmawiając z konsultantem dostał propozycje zgodnie, z którą abonament miał wynosić 39,00 zł. Pozwany wniósł o przedstawienie podstawy prawnej dotyczącej naliczania mu dodatkowych opłat za brak zgody na wysyłanie informacji promocyjnych. Zdaniem powoda było to warunkiem przedłużenia umowy. W odpowiedzi z dnia 18 lutego 2015 roku spółka P4 w W. wskazała, że powód w trakcie rozmowy z konsultantem przeprowadzonej dnia 28 lutego 2014 roku złożył dyspozycje zawarcia aneksu, potwierdził przekazanie prawidłowych informacji odnośnie kwoty abonamentu i dodatkowych upustach w przypadku wyboru e-faktury, wyrażeniu zgody marketingowej. Zgodnie z ofertą promocyjną w przypadku przedłużenia obowiązywania umowy o kolejne 18 miesięcy abonent mógł otrzymać m.in.:

a)  rabat na abonament w wysokości 10 zł przyznawany przez cały Okres Zastrzeżony oraz po przekształceniu się umowy w umowę zawarta na czas nieokreślony;

b)  rabat na abonament w wysokości 100 % przyznawany przez pierwszy niepełny i dwa następujące po nim pełne Okresy Rozliczeniowe;

c)  dodatkowy rabat na abonament w wysokości 5,99 zł- w przypadku wyrażenia przez abonenta zgody na wybarwianie i otrzymywanie faktur w formie elektronicznej (e-faktur) oraz terminowych płatności należności wynikających z Rachunku Telekomunikacyjnego;

d)  dodatkowy rabat na abonament w wysokości 5,99 zł- w przypadku wyrażenia przez abonenta zgód marketingowych.

Warunkiem skorzystania z oferty promocyjnej było uiszczenie przez abonentów w dniu zawarcia aneksu do umowy wszystkich wymaganych należności na rzecz P4 wynikających z Rachunków Telekomunikacyjnych.

(dowód: potwierdzenie zarejestrowania zgłoszenia, k. 17; odpowiedź z dnia 18 lutego 2005 r., k. 95-96; oferta promocyjna, k. 99-102v)

W dniu 18 grudnia 2015 r. została zawarta umowa przelewu wierzytelności pomiędzy P4 sp. z o.o. z siedzibą w W. (zbywca) a Agio Wierzytelności (...) 2 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. (nabywca). Przedmiotem powyższej umowy było przeniesienie przez zbywcę na rzecz nabywcy wierzytelności pieniężnych w celu ich windykacji. Umowa przewidywała, że wierzytelności przechodzą na nabywcę z dniem zawarcia umowy pod warunkiem uiszczenia przez niego ceny. Do chwili zapłaty przez nabywcę ceny na rzecz zbywcy, wierzytelności przysługują zbywcy. W terminie 7 dni od otrzymania ceny zbywca zobowiązany był wydać nabywcy oświadczenie potwierdzające całkowitą zapłatę ceny, ziszczenie się warunku nabycia wierzytelności i przejścia wierzytelności na nabywcę z datą zawarcia umowy (§ 3 ust. 3 umowy). Brak zapłaty ceny do dnia 31 grudnia 2105 roku powodował wygaśnięcie umowy cesji automatycznie (§ 3 ust. 4 umowy).

Zgodnie z § 7 ust. 1 powyższej umowy nabywca zobowiązał się do wysłania dłużnikom, w terminie 21 dni od dnia przekazania wykazu wierzytelności pisemnego zawiadomienia o przelewie wierzytelności. Zgodnie z tym postanowieniem powód pismem z dnia 18 grudnia 2015 r. zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności.

(dowód: umowa cesji, k. 39-41v; zawiadomienie, k. 78)

Pismem z dnia 2 lutego 2016 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 469,99 zł w terminie do dnia 9 lutego 2016 r. Następnie pismem z dnia 3 sierpnia 2016 r. działająca na rzecz powoda spółka (...) S.A. poinformowała pozwanego o zmianie serwisera wierzyciela z (...) S.A. na (...) S.A. W piśmie tym spółka poinformowała pozwanego, iż jego zadłużenie nie zostało uregulowane i na dzień 3 sierpnia 2016 r. wynosiło 483,94 zł oraz wezwał do natychmiastowej spłaty zobowiązania do dnia 17 sierpnia 2016 r. Pismem z dnia 15 lutego 2017 r. powód wezwał pozwanego do spłaty zadłużenia w kwocie 499,50 zł do dnia 28 lutego 2017 r. Do dnia dzisiejszego należność nie została uiszczona przez pozwanego.

(dowód: wezwanie do zapłaty, k. 79; informacja o przyjęciu zlecenia windykacji, k. 80; przedsądowe wezwanie do zapłaty, k. 81)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił z jednej strony w oparciu o zgodne twierdzenia stron dotyczące zawarcia pierwotnej umowy z 2011 roku oraz faktu wystawiania faktur przez spółkę P4 w 2014 roku na podstawie nowej taryfy (art. 229 k.p.c), a z drugiej strony na podstawie powołanych wyżej dokumentów, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron, a w ocenie Sądu nie było podstaw, by podawać w wątpliwość okoliczności faktyczne wynikające z ich treści. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że dowody z tych dokumentów tworzą spójny, nie budzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a przez to w pełni zasługujący na wiarę materiał dowodowy. Dodatkowo należy dodać, że dokumenty zebrane w toku postępowania to dokumenty prywatne Zgodnie z art. 245 k.p.c. dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokumenty te mogły zatem stać się podstawą ustaleń w zakresie oświadczeń stron, a faktów jedynie w tym zakresie, w którym obie strony złożyły tożsame oświadczenia. Tym samym pisma przedłożone przez strony – pochodzące z postępowania reklamacyjnego – mogą być przedmiotem ustalenia, że takie postępowanie było prowadzone, jakie strony zajęły stanowiska, ale nie okoliczności przed nich przedstawianych – a więc tego, że pozwany zawarł w drodze rozmowy telefonicznej lub też nie zawarł aneksu do umowy.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Z powyższego wynika, że w wyniku przelewu w rozumieniu art. 509 k.c. przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela.

Dla przyjęcia skuteczności cesji podstawowe znaczenia ma wykazanie istnienia przelewanej wierzytelności, a więc okoliczności, z których wynika, że prawo takie przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi oraz wykazanie, że sama umowa cesji została skutecznie zawarta.

W przedmiotowej sprawie – w ocenie Sądu – powód nie wykazał żadnej z tych okoliczności.

Po pierwsze umowa cesji wierzytelności pomiędzy powodem Agio Wierzytelności (...) 2 (...) (nabywcą) a P4 sp. z o.o. (zbywcą) została zawarta pod warunkiem i to warunkiem rozwiązującym, jakim było przekazanie zbywcy wierzytelności ceny i wystawienie przez niego stosownego oświadczenia o zapłacie tejże ceny (§ 3 ust. 3 i 4). Powód – na którym zgodnie z art. 6 k.c. – spoczywał ciężar dowodu nie wykazał, aby warunek taki został spełniony. Odnosząc się do sprzeciwu pozwanego Fundusz przedłożył umowę cesji, jednakże bez stosownego oświadczenia, które wskazywałoby na jej skuteczność.

Z tych względów Sąd uznał, że powód nie wykazał, że umowa cesji została zawarta skutecznie i przysługuje mu wierzytelność wobec pozwanego.

Dodatkowo, powód nie wykazał należycie, że przedmiotowa wierzytelność po stronie zbywcy wierzytelności rzeczywiście istniała.

Należy zauważyć bowiem, że pozwany zawarł ze spółką P4 umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w dniu 5 stycznia 2011 roku na okres 18 miesięcy określoną jako P. O. (...) (oferta podstawowa), Ś. z P. O. od 01.10 (promocja). Umowa ta zgodnie § 16 ust. 1 regulaminu mogła stać się po upływie 18 miesięcznego terminu umową na czas nieokreślony, o ile abonent pisemnie nie zrezygnuje z jej przedłużenia – co nie miało miejsca w niniejszej sprawie (żadna ze stron nie wskazywała takiej okoliczności). Spółka P4 od marca 2014 roku zaczęła jednak wystawiać FV dla taryfy P. O. (...) 12 GB wynikającej z oferty promocyjnej P. O. (...) tylko SIM dla Abonentów (18). Jak wskazywała strona powodowa podstawą zmiany taryfy była zgoda pozwanego udzielona telefonicznie w dniu 28 lutego 2014 roku. Natomiast zasady tej taryfy wskazywała przedstawiona przez powoda oferta promocyjna P. O. (...) tylko SIM dla Abonentów (18) (k. 99-101). Zgodnie z ust. 1 tej oferty obejmowała ona abonentów, którzy zawrą aneks do dotychczasowej umowy.

W ocenie Sądu powód nie wykazał, aby do zawarcia takiego aneksu doszło. Twierdzenia powoda, że doszło do tego podczas rozmowy telefonicznej 28 lutego 2108 roku przeprowadzonej pomiędzy pozwanym a pracownikiem (...) Klienta spółki P4 zostały zanegowane przez pozwanego. Powód na ich potwierdzenie złożył jedynie dokumenty prywatne w postaci późniejszej korespondencji do powoda, które wskazują na tę okoliczność. Dokumenty te (o czym była mowa wyżej) nie mogą stanowić dowodu, że do zawarcia rzeczonego aneksu doszło. To na powodzie spoczywał ciężar wykazania tych okoliczności, z czego jednak się nie wywiązał. Jednocześnie z uwagi na zmianę taryfy brak jest podstaw do stwierdzenia, że wierzytelności przedstawione przez stronę powodową wynikają z przedłużenia na czas nieokreślony pierwotnej umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Na marginesie należy dodać, że w toku sprawy obie strony przedstawiły pisma składane podczas postępowania reklamacyjnego. Pozwany pierwszą reklamację złożył już 26 września 2014 roku w obecności pracownika spółki P4 w W. przy ul. (...). Tymczasem pierwsza odpowiedź spółki P4 datowana jest na dzień 23 stycznia 2015 roku. Oznaczałoby to, że spółka P4 w sposób dorozumiany – w myśl § 14 regulaminu – uznała reklamację pozwanego.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że powód nie wykazał, ani istnienia wierzytelności po stronie jej zbywcy, ani skutecznego jej nabycia – stąd też powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach Sąd orzekł na zasadzie art. 98 k.p.c., kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Koszty należne pozwanej od strony powodowej wyniosły 270 zł i złożyło się na nie wynagrodzenie pełnomocnika – 270 zł (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie). W sprawie pełnomocnik pozwanego nie przedstawił dowodu uiszczenia opłaty skarbowej.

Jednocześnie Sąd uznał, że nakład pracy pełnomocnika oraz charakter sprawy nie uzasadniał orzeczenia tych kosztów w wyższej wysokości niż jednokrotność stawki minimalnej (§ 15 rozporządzenia).

asesor sądowy Jan Maśnica

Zarządzenie (14.05.2018)

Sekretariat, proszę doręczyć odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia pełnomocnikowi strony powodowej.

asesor sądowy Jan Maśnica