Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

Sygn. akt I C 2859/18

Uzasadnienie wyroku z dnia 22 września 2023 r.

W pozwie skierowanym przeciwko pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. powód Krajowy Ośrodek (...) z siedzibą w W. żądał zasądzenia kwoty 10.732,14 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz kosztami procesu według norm przepisanych.

Podstawę powództwa stanowiło zobowiązanie pozwanego do uiszczenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste nieruchomości stanowiących działki nr (...), należnych za 2015 r., w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy opłatami uiszczonymi przez pozwanego według stawki 1% oraz wartości nieruchomości ustalonych na kwotę 607,27 zł/m kw., a opłatami naliczonymi przez powoda według stawki 1% oraz wartości nieruchomości ustalonych na kwotę 872,13 zł/m kw.

W odpowiedzi na pozew pozwany żądał oddalenia powództwa oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany podniósł, że uiszczenie przez niego powyższych opłat rocznych według stawki 1% oraz wartości nieruchomości ustalonych na kwotę 607,27 zł/m kw. stanowiło spełnienie należnego świadczenia w całości, bowiem wypowiedzenie opłat rocznych dokonane w dniu 12 grudnia 2007 r. ze względu na zmianę wartości nieruchomości, ustalające wartość na kwotę 872,13 zł/m kw., zostało uznane za bezskuteczne, a wypowiedzenie opłat rocznych dokonane w dniu 9 lutego 2009 r. dotyczyło jedynie ustalenia stawki 1%.

Za podstawę wyroku Sąd Rejonowy przyjął następujące ustalenia i wnioski:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Trafny bowiem okazał się podniesiony przez pozwanego zarzut spełnienia należnego świadczenia w całości, wobec uiszczenia przez niego powyższych opłat rocznych według stawki 1% oraz wartości nieruchomości ustalonych na kwotę 607,27 zł/m kw., z uwagi na to, że wypowiedzenie opłat rocznych dokonane w dniu 12 grudnia 2007 r. ze względu na zmianę wartości nieruchomości, ustalające wartość na kwotę 872,13 zł/m kw., zostało uznane za bezskuteczne, a wypowiedzenie opłat rocznych dokonane w dniu 9 lutego 2009 r. dotyczyło jedynie ustalenia stawki 1%.

W świetle dowodów z dokumentów zgromadzonych w sprawie niniejszej, których wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu Rejonowego i nie była kwestionowana przez strony, zachodziła wystarczająca podstawa do przyjęcia, że wypowiedzenie opłat rocznych dokonane w dniu 12 grudnia 2007 r. ze względu na zmianę wartości nieruchomości, ustalające wartość na kwotę 872,13 zł/m kw., było nieskuteczne.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 września 2016 r., sygn. XXIV C 295/15 (k. 103 i nast.), wypowiedzenie opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości stanowiącej działkę nr (...), dokonane w dniu 12 grudnia 2007 r., zostało uznane za bezskuteczne.

Apelacja od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2019 r., sygn. I ACa 1239/17 (k. 256 i nast.).

Okoliczność, że nieruchomości stanowiące działki nr (...) wyodrębnione zostały z działki nr (...), pozostawała poza sporem i znajdowała potwierdzenie w dokumentach zawartych na k. 173, k. 79 oraz k. 177, k. 80.

W konsekwencji mocy wiążącej oraz powagi rzeczy osądzonej powyższych wyroków w sprawie niniejszej brak było podstaw do przyjęcia odmiennej wartości nieruchomości stanowiących działki nr (...), niż ta ustalona na kwotę 607,27 zł/m kw.

Tym samym brak było podstaw do przyjęcia, aby kolejne wypowiedzenie opłat rocznych, tym razem dokonane w dniu 9 lutego 2009 r., mogło przyjmować za podstawę wyliczenia należnych opłat odmienną wartość tych nieruchomości, niż ustalona na kwotę 607,27 zł/m kw.

Oceniając skutki prawne wypowiedzenia dokonanego w dniu 9 lutego 2009 r. należało uwzględnić zarówno podany wyżej wynik sprawy prawomocnie zakończonej wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2019 r., sygn. I ACa 1239/17, jak i treść tego wypowiedzenia.

Prowadzą one do jednoznacznego wniosku, że wypowiedzenie dokonane w dniu 9 lutego 2009 r. (k. 77-78, k. 170-171) dotyczyło jedynie ustalenia stawki opłaty rocznej wynoszącej 1%.

Z treści tego wypowiedzenia jasno wynikało, że następuje ono w związku ze zmianą stawki procentowej i właśnie zmiana stawki opłaty rocznej z 3% na 1% stanowiła zasadniczy jego element. W treści wskazano, że podana wysokość opłaty rocznej została ustalona na podstawie dotychczasowej wartości nieruchomości, jako iloczyn tej wartości oraz stawki 1%. W uzasadnieniu wypowiedzenia odwołano się zaś wyłącznie do art. 17b ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, według którego opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego wynosi 1% w odniesieniu do nieruchomości wykorzystywanych m.in. na realizację urządzeń infrastruktury technicznej.

Co więcej, na podstawie art. 17b ust. 2a ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, do zawiadomienia o zmianie dotychczasowej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami dotyczące postępowania w razie wypowiedzenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, w tym art. 78 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, według którego w wypowiedzeniu należy wskazać sposób obliczenia nowej wysokości opłaty rocznej, a do wypowiedzenia dołącza się informację o wartości nieruchomości, o której mowa w art. 77 ust. 3 tej ustawy, tj. wartości nieruchomości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego, oraz o miejscu, w którym można zapoznać się z operatem szacunkowym. Natomiast wypowiedzenie dokonane w dniu 9 lutego 2009 r. (k. 77-78, k. 170-171) nie zawierało żadnego z tych elementów.

W świetle powyższych okoliczności zachodziła wystarczająca podstawa do przyjęcia, że zamiarem i skutkiem wypowiedzenia dokonanego w dniu 9 lutego 2009 r. (k. 77-78, k. 170-171) było jedynie ustalenie stawki opłaty rocznej wynoszącej 1%, nawet jeśli w jego treści wysokość opłaty rocznej została błędnie podana.

Podstawę zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego kwoty 3.617,00 zł tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, stanowiły art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 oraz art. 99 Kodeksu postępowania cywilnego, według których strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), w tym wynagrodzenie adwokata lub radcy prawnego, a od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia radcy prawnego stanowił zaś § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Z tych względów Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji.

sędzia Robert Bełczącki

(...)

sędzia Robert Bełczącki