Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie III Wydział Karny

z dnia 17 września 2018 r.

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Spółka (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. zajmowała się m.in. organizowaniem gier na automatach o niskich wygranych. Spółka posiadała zezwolenie Dyrektora Izby Skarbowej w W. na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa (...) wydane w dniu 25 października 2007 r., (...). Nieprzekraczalny termin rozpoczęcia działalności w zakresie gier o niskich wygranych został określony na dzień 25 września 2008 r. Wykaz punktów, w których mogły być prowadzone tego rodzaju gry stanowił załącznik do decyzji. Ważność decyzji wygasa
z dniem 25 października 2013 r.

W dniu 15 stycznia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. wydał decyzję zmieniającą decyzję koncesyjną z dnia 25 października 2007 r. w ten sposób, że częściowej zmianie uległ załącznik do decyzji zawierający wykaz punktów, w których mogły być prowadzone gry na automatach o niskich wygranych. Jak wynika z załącznika do tej decyzji, nie więcej niż trzy automaty mogły zostać umieszczone m.in. w sklepie (...), (...)-(...) P., ul. (...). W dniu 04 grudnia 2007 r. została bowiem zawarta umowa najmu/podnajmu powierzchni w lokalu użytkowym pomiędzy (...) sp. z o.o. z siedzibą
w W. (najemcą) a J. S. (wynajmującym). Przedmiotem umowy najmu była powierzchnia 3 m ² w sklepie spożywczo-przemysłowym prowadzonym przez J. S. w miejscowości P., przy ul. (...). Taki adres był umieszczony m.in. na pieczątce, która posługiwał się J. S. i taki też adres został wpisany w umowie.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. Ż. – k. 611, 647, decyzja z dnia 25 października 2007 r. – k. 142-147, decyzja z dnia 15 stycznia 2008 r. – k. 155-159, umowa najmu –
k. 162-163.

W dniu 08 lutego 2008 r. Ł. J. – funkcjonariusz Urzędu Celnego w R. przeprowadził kontrolę weryfikacyjną w sklepie spożywczo-przemysłowym prowadzonym przez J. S. w miejscowości P., przy ul. (...). Taki adres sklepu został umieszczony w protokole z kontroli. Podczas kontroli nie stwierdzono nieprawidłowości czy niezgodność danych zawartych w dokumentacji ze stanem rzeczywistym. Jak wynika z treści protokołu kontroli „stwierdzono zgodność danych zawartych w aktach weryfikacyjnych ze stanem faktycznym”.

Dowody: zeznania świadka Ł. J. – k. 542-543, 650-651, protokół kontroli z dnia 08 lutego 2008 r. – k. 186-187.

Postanowieniem z dnia 15 lutego 2008 r. Naczelnik Urzędu Celnego w R. zatwierdził akta weryfikacyjne firmy (...) sp. z o.o. dotyczące punktu gry na automatach
o niskich wygranych w sklepie (...), (...)-(...) P.,
ul. (...).

Dowody: postanowienie – k. 130, akta weryfikacyjne – k. 133-188.

W związku ze zmianą osoby prowadzącej sklep, w którym umieszczono automaty do gier w dniu 01 października 2009 r. została zawarta nowa umowa najmu/podnajmu powierzchni
w lokalu użytkowym pomiędzy (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (najemcą) a A. K. (wynajmującym). Przedmiotem umowy najmu była powierzchnia 3 m ² w sklepie spożywczo-przemysłowym prowadzonym przez A. K. w miejscowości P., przy ul. (...). Taki adres był umieszczony m.in. na pieczątce, którą posługiwała się A. K. i taki też adres został wpisany w umowie.

Dowód: umowa – k. 93-94.

W sklepie spożywczo – przemysłowym w miejscowości P. umieszczono ostatecznie dwa automaty do gier o nazwie:

1.  A. P., numer świadectwa rejestracji: (...), numer fabryczny (...);

2.  H. S. P., numer świadectwa rejestracji: (...), numer fabryczny: (...).

Urządzenia te posiadały zezwolenia właściwego Dyrektora Urzędu Skarbowego, a także posiadały opinie techniczne z badania poprzedzającego rejestrację wykonanego przez jednostkę badającą ds. rejestracji urządzeń gier liczbowych – zespół pracowników Katedry Technologii Maszyn Politechniki (...). W opiniach tych stwierdzono, że są to automaty do gier o niskich wygranych i spełniają one wymogi określone w przepisach prawa. W każdym przypadku jednostka badająca, tj. Politechnika (...) założyła plomby rejestracyjne w badanych urządzeniach. Po uruchomieniu tych urządzeń były one przedmiotem kontroli funkcjonariuszy Urzędu Celnego w R., którzy nie zgłaszali zastrzeżeń co do ich funkcjonowania. Nie stwierdzono także naruszenia plomb.

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego A. Ż. – k. 611, 647, zeznania świadka R. F. – k. 716-718, protokół kontroli – k. 2-3, wniosek o rejestrację automatu lub urządzenia do gier – k. 96-100, 109-112, 126-128, wykaz automatów – k. 101, 112, 129, opinia techniczna z badania poprzedzającego rejestrację nr PŁ/R-39-22/08 z dnia 06 grudnia 2008 r. – k. 103-108, 115-121, księga kontroli i eksploatacji automatu do gier – k. 121-122, protokół kontroli – k. 123.

W związku ze zmianą osoby prowadzącej sklep, w którym umieszczono automaty do gier w dniu 01 czerwca 2010 r. została zawarta nowa umowa najmu/podnajmu powierzchni
w lokalu użytkowym pomiędzy (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (najemcą) a B. A. (wynajmującym). Przedmiotem umowy najmu była powierzchnia 3 m ² w sklepie spożywczo-przemysłowym prowadzonym przez B. A. w miejscowości P., przy
ul. (...). Taki adres był umieszczony m.in. na pieczątce, którą posługiwała się B. A. i taki też adres został wpisany w umowie.

Dowody: zeznania świadka B. A. – k. 4, 65-66, 647-649, umowa – k. 9.

W dniu 10 września 2010 r. funkcjonariusze Urzędu Celnego – P. L. oraz R. C. przeprowadzili kontrolę w zakresie urządzania i prowadzenia gier na automatach poza punktem gier na automatach o niskich wygranych w sklepie (...) w miejscowości P., ul. (...). W wyniku przeprowadzonej kontroli zatrzymano automaty znajdujące się w tym sklepie.

Dowody: zeznania świadka B. A. – k. 4, 65-66, 647-649, protokół kontroli – k. 2-3, pokwitowanie – k. 6, 17, protokół zatrzymania rzeczy – k. 7-8, upoważnienie do wykonywania kontroli –
k. 11-13.

Zdaniem biegłego, który sporządził opinię w toku postępowania przygotowawczego zarówno automat do gier A. P., numer świadectwa rejestracji: (...), numer fabryczny (...), jak i automat do gier H. S. P., numer świadectwa rejestracji: (...), numer fabryczny: (...) nie są zgodne
z zapisami ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz.U.
z 2004 r., Nr 4, poz. 27 ze zm.), w szczególności w zakresie wysokości jednorazowych wygranych oraz maksymalnej stawki za udział w jednej grze.

Dowody: opinia z dnia 27 marca 2011 r. – k. 34-42, opinia z dnia 27 marca 2011 r. – k. 43-57.

W lokalu przy ul. (...) w miejscowości P. w od dnia 14 kwietnia 1997 r. do 15 września 2009 r. działalność prowadził J. S.. W okresie od dnia 01 października 2009 r. do dnia 01 czerwca 2010 r. działalność prowadziła A. K. (adres: ul. (...)). Następnie od dnia 01 czerwca 2010 r. działalność gospodarczą prowadzi B. A.. Wszyscy ww. przedsiębiorcy prowadzili działalność w tym samym budynku pod adresem: ul. (...), P..

Dowody: zeznania świadka B. A. – k. 4, 65-66, 647-649, pismo z Urzędu Gminy
w P. – k. 22, zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej dotyczące A. K. – k. 681,

Decyzją z dnia 21 kwietnia 2011 r. Dyrektor Izby Celnej w W. odmówił zmiany decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. nr (...)z dnia 25 października 2007 r. udzielającej zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa (...), w części dotyczącej zmiany właściciela oraz zmiany numeru porządkowego lokalu mieszczącego się w miejscowości P. przy ul. (...).

Dowód: decyzja – k. 69-72.

A. Ż. ma 40 lat. Posiada wykształcenie zawodowe. Obecnie pracuje jako prezes zarządu spółki (...) sp. z o.o. Z tego tytułu osiąga dochód w wysokości 3 000,00 złotych miesięcznie. Jest żonaty. Posiada dwoje dzieci w wieku 13 i 11 lat, które pozostają na jego utrzymaniu. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo. Jest osobą dotychczas niekaraną

Dowody: dane osobopoznawcze – k. 611, informacja z Krajowego Rejestru Karnego – k. 699.

Oskarżony A. Ż. na etapie postępowania przygotowawczego nie przyznał się do winy i odmówił składania wyjaśnień ( protokół przesłuchania – k. 239-240). Na etapie postępowania sądowego oskarżony ponownie nie przyznał się do winy i oświadczył, że będzie odpowiadał jedynie na pytania swojego obrońcy. Oskarżony wyjaśnił m.in., że firma (...) sp. z o.o. posiadała zezwolenia na urządzenia gier na automatach o niskich wygranych. Automaty te posiadały odpowiednie opinie techniczne wydane przez jednostkę badawczą upoważnioną przez Ministra Finansów. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że spółka (...) sp. z o.o. kupowała automaty, które miały wszystkie niezbędne opinię, a na uruchomienie punktu w miejscowości P. zezwolił Naczelnik Urzędu Celnego w R.. Wydanie takiego zezwolenia poprzedzone było kontrolą przeprowadzaną przez pracowników Urzędu Celnego. Nie zgłaszali oni zastrzeżeń do punktu w P. ( wyjaśnienia oskarżonego – k. 611). Podczas uzupełniającego składania wyjaśnień na etapie postępowania sądowego oskarżony wyjaśnił, że jego spółka uzyskała zezwolenie na urządzanie gier w sklepie spożywczo-przemysłowym w miejscowości P. przy ul. (...). Podczas podpisywania umowy z kolejnym dzierżawcą tego sklepu, tj. B. A. okazało się, że adres tego sklepu, to ul. (...), a nie ul. (...). O tym fakcie zostało poinformowane Ministerstwo Finansów. Oskarżony dodał, że w stosunku do niego prowadzone było kilkadziesiąt postępowań, które zakończyły się umorzeniem lub uniewinnieniem ( wyjaśnienia oskarżonego – k. 647).

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na miano wiarygodnych, albowiem są one wewnętrznie spójne, logiczne, a przede wszystkim znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci dokumentów, m.in. pochodzących z Urzędu Celnego w R.. Ponadto wyjaśnienia świadka korespondują z zeznaniami świadka R. F. oraz B. A..

W ocenie Sądu na miano wiarygodnych zasługują zeznania świadka B. A. . Świadek od 2010 r. prowadzi sklep spożywczy w miejscowości P. przy ul. (...). Sklep zawsze znajdował się w tym samym miejscu, tylko wcześniej w miejscowości nie było nazw ulic. Jak świadek przejęła prowadzenie sklepu od poprzedniego właściciela, to automaty do gier już się tam znajdowały. Świadek jedynie podpisała nową umowę ze spółkę (...) sp. z o.o., aby te automaty tam się nadal znajdowały. Po około 3 miesiącach przyjechali pracownicy Urzędu Celnego, którzy zatrzymali te automaty. Świadek wskazała, że nieruchomości przy ul. (...) to są oddzielne posesje. Pod numerem (...) znajduje się dom prywatny, w którym mieszka teściowa świadka. B. A. zeznała, że osoba, która poprzednio prowadziła sklep, tj. J. S. mylił numer sklepu ((...)) z numerem swojego domu ((...)) i zamiast numeru (...) podawał numer (...), a tym samym wskazywał błędny adres sklepu ( zeznania świadka – k. 65, 647-648). Zeznania świadka B. A. są logiczne i spójne. Zeznania świadka cechuje bezstronność. Jest ona osobą obcą dla oskarżonego. Ponadto jej zeznania znajdują potwierdzenie
w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, m.in. umowach najmu zawieranych pomiędzy spółką (...) sp. z o.o. a osobami prowadzącymi sklep przy ul. (...) w miejscowości P..

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania funkcjonariuszy (...) C. P. L. oraz Ł. J.. Pierwszy z wymienionych świadków oświadczył, że być może podejmował jakieś czynności służbowe w miejscowości P., jednakże szczegółów sobie nie przypomina. Świadek zeznał, że kojarzy zarówno oskarżonego, jak i spółkę (...) sp. o.o. Świadek P. L. zeznał, że firmę tę kojarzy z legalnie działającymi, zarejestrowanymi automatami do gier o niskich wygranych. Świadek szczegółowo opisał procedurę związaną z uzyskaniem zezwolenia na prowadzenie tego rodzaju gier
w konkretnym punkcie. Jednym z elementów tej procedury był sprawdzenie tych automatów
w miejscu, w którym miały one działać. Świadek nie przypominał sobie, aby spółka (...) sp. o.o. urządzała gry na automatach bez stosownych zezwoleń ( zeznania świadka P. L. – k. 73-74, 649-650). Zeznania świadka P. L. są logiczne, wewnętrznie spójne,
a nadto korespondują z zeznaniami świadka Ł. J..

Świadek Ł. J. nie pamiętał, czy brał udział w czynnościach kontrolnych związanych z funkcjonowaniem punktu gier w P.. Świadek zeznał, że spółka (...)
sp. z o.o. działała na podstawie udzielonych zezwoleń. To była legalna działalność. Automaty były badane przez uprawnione podmioty. Świadek opisał przebieg typowej kontroli weryfikacyjnej poprzedzającej uruchomienie punktu z automatami do gier. Zeznał on, że gdyby podczas kontroli okazało się, że rzeczywisty adres nie zgadza się z adresem wskazanym
w dokumentach, to wówczas nie można byłoby zezwolić na uruchomienie punktu gier ( zeznania świadka Ł. J. – k. 542-543, 650-651). Zarówno P. L., jak i Ł. J. są osobami obcymi dla oskarżonego, a ze spółką (...) sp. z o.o. zetknęli się
w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Świadkowie podczas przesłuchania przed Sądem nie pamiętali szczegółów czynności podejmowanych w sprawie punktu z automatami do gier o niskich wygranych w P., co jest zrozumiałe z uwagi na upływ czasu oraz typowy charakter takich czynności. Świadkowie potwierdzili natomiast treść zeznań składanych w toku postępowania przygotowawczego.

Sąd uznał za wiarygodne także zeznania świadka R. F. , który w spółce (...) sp. z o.o. zajmował się pozyskiwaniem zezwoleń na organizowanie gier na automatach
o niskich wygranych. Świadek opisał szczegółowo, jak wyglądała procedura uzyskania takiego zezwolenia. W tym zakresie jego zeznania korespondowały z treścią zeznań świadków Ł. J. oraz P. L.. Świadek R. F. opisał także szczegółowo problemy dotyczące adresu lokalu przy ul. (...) w P.. Była to jedna z dwóch sytuacji tego rodzaju w całej działalności spółki (...) sp. o.o., więc świadek dobrze zapamiętał tę sytuację. Świadek przedstawił również swój pogląd na późniejsze problemy spółki (...) sp.
z o.o. w związku ze zmianą przepisów dotyczących organizowania gier na automatach o niskich wygranych ( zeznania świadka R. F. – k. 716-718). Dokonując oceny zeznań świadka Sąd miał na względzie, iż współpracował on z oskarżonym w spółce (...) sp. z o.o. Brak jest jednak podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań tego świadka. Należy bowiem wskazać, że zeznania świadka znajdują potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy,
w tym dokumentach pochodzących z Urzędu Celnego.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci wyżej wymienionych dokumentów wskazać należy, iż treść tych dokumentów nie budzi wątpliwości. Rzetelności, prawdziwości i fachowości powyższych dokumentów strony nie kwestionowały, zaś Sąd nie znalazł podstaw, aby tych cech owym dokumentom odmówić.

Analizując tak ustalony stan faktyczny, zgodnie z poczynioną oceną materiału dowodowego, Sąd zważył co następuje:

A. Ż. został oskarżony o to, że jako prezes zarządu firmy (...) sp.
z o.o. z siedzibą w W., ul. (...) lok. B w dniu 10 września 2012 r. urządzał
w sklepie Spożywczo – Przemysłowym należącym do B. A. znajdującym się przy ul. (...), (...)-(...) P., gry na automatach o niskich wygranych A. P. nr (...) (1 sztuka) oraz H. S. P. nr (...) (1 sztuka) wbrew przepisom art. 129 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201 z 2009 r., poz. 1540),
tj. o czyn z art. 107 § 1 k.k.s.

W tym miejscu wskazać należy, że w akcie oskarżenia wskazano, że oskarżony miał się dopuścić zarzucanego mu czynu w dniu 10 września 2012 r. Tymczasem z akt sprawy wynika, że funkcjonariusze Urzędu Celnego dokonali kontroli oraz zatrzymania automatów w sklepie
w P. w dniu 10 września 2010 r. Tym samym Sąd dokonujące prawnokarnej oceny zachowania oskarżonego uwzględnił stan prawny obowiązujący w dniu 10 września 2010 r.

Zgodnie z obecnie obowiązującą treścią art. 107 § 1 k.k.s. odpowiedzialność karną ponosi ten, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi gry hazardowe. Przepis art. 107 § 1 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym w dniu 10 września 2010 r. przewidywał odpowiedzialność karną osoby, która wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny. Osoba taka podlegała karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. Przepis ten obowiązywał w takim brzmieniu od dnia 01 stycznia 2010 r. na skutek wejścia w życie z tym dniem ustawy z dnia z dnia 19 listopada 2009 r.
o grach hazardowych (Dz.U. 201, poz. 1540). Przepis art. 129 ust. 1 tej ustawy w pierwotnym brzmieniu stanowił natomiast, że działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz gier na automatach urządzanych w salonach gier na automatach na podstawie zezwoleń udzielonych przed dniem wejścia w życie ustawy jest prowadzona, do czasu wygaśnięcia tych zezwoleń, przez podmioty, których im udzielono, według przepisów dotychczasowych, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Zgodnie z treścią art. 129 ust. 2 tej ustawy postępowania w sprawie wydania zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz gier na automatach urządzanych w salonach gier na automatach, wszczęte
i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, umarza się. Przepis art. 129 ust. 3 ustawy
o grach hazardowych zawierał definicję gry na automatach o niskich wygranych. Przez gry na automatach o niskich wygranych rozumie się gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których wartość jednorazowej wygranej nie może być wyższa niż 60 zł, a wartość maksymalnej stawki za udział
w jednej grze nie może być wyższa niż 0,50 zł.

W tym miejscu wskazać należy, że w zarzucie sformułowanym w akcie oskarżenia oskarżyciel publiczny wskazał, że wypełnienie znamion czynu zabronionego z art. 107 § 1 k.k.s. miało polegać na naruszeniu art. 129 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala przyjąć, iż oskarżony A. Ż. swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 107 § 1 k.k.s. Treść przepisów art. 129 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych jednoznacznie wskazuje, że ustawodawca zezwolił przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie urządzania gier na automatach o niskich wygranych na kontynuowanie tej działalność na urządzeniach uprzednio zarejestrowanych, w zmienionym stanie prawnym, do czasu wygaśnięcia uprzednio udzielonych zezwoleń.

Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności niniejszej sprawy wskazać należy, że
z dokumentów przedstawionych przez oskarżyciela skarbowego wynika, że spółka (...)
sp. z o.o. z siedzibą w W. dopełniła wszystkich wymogów przewidzianych przez przepisy prawa obowiązujące w chwili ubiegania się o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności
w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa (...). Jak wynika z treści decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 25 października 2007 r., (...), ważność tej decyzji wygasa z dniem 25 października 2013 r. Zezwolenie zostało udzielone na prowadzenie gier na automatach o niskich wygranych
w 53 punktach gier na terenie województwa (...), w których w każdym z nich liczba zainstalowanych automatów nie może być większa niż 3 ( decyzja Dyrektora Izby Skarbowej
w W. – k. 142-147). W dniu 15 stycznia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. wydał decyzję koncesyjną z dnia 25 października 2007 r. w części odnoszącej się do załącznika nr 1 z wykazem punktów gry przydzielonych (...) sp. z o.o. W wyniku tej zmiany w wykazie został umieszczony punkt mieszący się w sklepie (...)
w miejscowości P., ul. (...) ( decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W. – k. 155-159). Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w W. zatwierdził Regulamin gry na automatach o niskich wygranych (k. 160). Jak wynika z treści dokumentów zgromadzonych w aktach weryfikacyjnych dotyczących punktu gier w miejscowości P., akta te zostały zatwierdzone przez Naczelnika Urzędu Celnego w R., który nie zgłosił żadnych zastrzeżeń. Ponadto uruchomienie urządzeń w punkcie gier zlokalizowanym w przedmiotowym sklepie spożywczo – przemysłowym zostało poprzedzone przeprowadzeniem kontroli przez funkcjonariusza Urzędu Celnego
w R.. W protokole kontrolnym nie wskazano żadnych uchybień, który miałaby się dopuścić spółka (...) sp. z o.o. Jak zeznawali przesłuchani w sprawie funkcjonariusze, którzy w tamtym okresie pracowali w Urzędzie Celnym w R., gdyby stwierdzono jakąkolwiek niezgodność między dokumentami a stanem rzeczywistym, to wówczas nie zostałaby wydana zgoda na uruchomienie urządzeń. Wskazać należy, że także podczas funkcjonowania tego punktu gier w miejscowości P. nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego, w tym z zeznań świadka R. F. oraz zeznań funkcjonariuszy pracujących w przeszłości w Urzędzie Celnym w R. wynika, że uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie organizowania gier na automatach o niskich wygranych poprzedzone było długotrwałą, żmudną procedurą, a podmiot, który chciał prowadzić tego rodzaju działalność musiał spełnić liczne wymogi.

W tym miejscu wskazać należy, że świadek R. F. zeznał, że spółka (...) sp. z o.o. kupowała automaty do gier o niskich wygranych, które posiadały odpowiednie opinie techniczne wystawione przez jednostkę badawczą – Politechnikę (...), która miała stosowne upoważnienie Ministra Finansów. W sklepie spożywczo – przemysłowym w miejscowości P. umieszczono dwa automaty do gier o nazwie: A. Poker, numer świadectwa rejestracji: (...), numer fabryczny (...) oraz H. S. P., numer świadectwa rejestracji: (...), numer fabryczny: (...). Urządzenia te posiadały zezwolenia właściwego Dyrektora Urzędu Skarbowego, a także posiadały opinie techniczne z badania poprzedzającego rejestrację wykonane przez jednostkę badającą ds. rejestracji urządzeń gier liczbowych – zespół pracowników Katedry Technologii Maszyn Politechniki (...). W opiniach tych stwierdzono, że są to automaty do gier o niskich wygranych i spełniają wymogi określone w przepisach prawa. Termin ważności opinii został określony na dzień 31 grudnia 2014 r. W każdym przypadku jednostka badająca, tj. Politechnika (...) założyła plomby rejestracyjne w badanych urządzeniach. Po uruchomieniu tych urządzeń były one przedmiotem kontroli funkcjonariuszy Urzędu Celnego w R., którzy nie zgłaszali zastrzeżeń co do ich funkcjonowania, jak również co do ewentualnego naruszenia plomb.

Z powyższych okoliczności wynika zatem, że oskarżony A. Ż. zasadnie miał prawo zakładać, że ww. urządzenia odpowiadają wymogom stawianym im przez ustawodawcę. Brak jest jakichkolwiek dowodów, które wskazywałby na to, że działalność prowadzona przez oskarżonego nie odpowiada przepisom prawa. Nie można oskarżonemu wykazać, że miał on świadomość tego, że w lokalu, w którym nigdy nie przebywał, automaty do gier, wbrew wcześniejszym opiniom technicznym i decyzjom administracyjnym w istocie umożliwiały przekraczanie maksymalnej stawki za jedną grę. Brak jest również dowodów, które pozwalałyby ustalić, że oskarżony był informowany o takich sytuacjach. Podkreślić należy, że żaden z przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych nie przewidywał sytuacji, w której opinie wydane przed dniem 01 stycznia 2010 r. wygasną. Na podmioty prowadzące tego rodzaju działalność nie nałożono również obowiązku przeprowadzenia nowych badań czy dostosowania automatów do gier do nowych przepisów.

Należy również zauważyć, iż zakwestionowane automaty od momentu przeprowadzenia badań poprzedzających ich rejestrację aż do chwili zabezpieczenia przez Urząd Celny w R. nie były w żaden sposób modyfikowane. Nie dokonywano modyfikacji w ich oprogramowaniu
(w programie sterującym), jak również nie dokonywano przeróbek w płycie logicznej. Plomby zabezpieczające założone przez pracowników Politechniki (...) nie były w żaden sposób uszkodzone. Wielokrotnie przeprowadzane kontrole nie wykazały, iż gry na automatach są prowadzone wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych. Brak jest także jakichkolwiek dowodów, która wskazywałby na to, że przedstawiciele spółki (...) sp. z o.o. mieli jakikolwiek wpływ na opinie przygotowane przez pracowników Politechniki (...). Należy podkreślić, że to Minister Finansów upoważnił Politechnikę (...) do przeprowadzanie tego rodzaju badań automatów do gier, a spółka (...) sp. z o.o. dokonując zakupu automatów posiadających odpowiednie opinie techniczne nie miała podstaw podważać ich treści, skoro opinie zostały sporządzone przez podmiot wskazany przez Ministra Finansów.

Przestępstwo karne skarbowe określone w art. 107 § 1 k.k.s. może zostać jedynie umyślnie w obu postaciach zamiaru, tj. sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić (zamiar bezpośredni) albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi (zamiar ewentualny). Dokonując oceny zachowania oskarżonego w świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego nie daje podstaw do przypisania A. Ż. znamion strony podmiotowej, a więc zamiaru ewentualnego, ani tym bardziej zamiaru bezpośredniego urządzania gier wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych. Odmienne ustalenia, co do stanu świadomości oskarżonego zasadne byłyby wówczas gdyby dokumenty na podstawie, których zarejestrowano automaty do gier jako automaty o niskich wygranych poświadczały nieprawdę, a oskarżony o tym by wiedział. Przeprowadzone postępowanie nie wykazało, aby oskarżony w jakikolwiek sposób wpływa na tę procedurę. Jeśli
w opinii technicznej uznano ww. urządzenia za automaty o niskich wygranych, to przypisywanie oskarżonemu świadomości ich użytkowania niezgodnie z ustawą oznaczałoby nałożenie na niego odpowiedzialności ponad wymagania ustawy, która oddała kwestie technicznej oceny urządzeń odpowiednim instytucjom. A. Ż., który pełnił funkcję prezesa zarządu spółki (...) sp. z o.o., dopełnił wszystkich ciążących na nim obowiązków wynikających z przepisów prawa. Działał on w zaufaniu do organów państwa. Nie może on ponosić zatem odpowiedzialności za brak konsekwencji ustawodawcy w zakresie stanowienia prawa.

Jak wskazuje się w orzecznictwie Sądu Najwyższego nie ma podstaw do przypisania osobie urządzającej gry na automatach o niskich wygranych znamion strony podmiotowej przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s., a więc ani zamiaru ewentualnego, ani tym bardziej bezpośredniego, urządzenia gry na automacie o niskich wygranych wbrew przepisom ustawy,
w sytuacji gdy została przeprowadzona na cała wieloetapowa procedura administracyjna, która doprowadziła do zarejestrowania urządzenia jako automatu o niskich wygranych i tym samym do uzyskania przez tę osobę uprawnienia do wprowadzenia go do eksploatacji i użytkowania jako takiego. Poświadczenie rejestracji, o którym mowa w § 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych (Dz.U. Nr 102, poz. 946), stwierdza uprawnienie do wprowadzenia do użytkowania urządzenia jako automatu o niskich wygranych. Decyzja administracyjna jest w tym względzie miarodajna
i wiążąca w myśl unormowanych zasad urządzania gier na automatach. Odmienne ustalenia co do stanu świadomości osoby urządzającej gry zasadne byłyby wtedy, gdyby dokumenty, na podstawie których zarejestrowano urządzenie jako automat o niskich wygranych poświadczały nieprawdę,
a on sam o tym wiedział (postanowienie Sądu Najwyższego dnia 03 grudnia 2010 r., sygn. akt V KK 190/10, Legalis nr 414179). Zdaniem Sądu analogiczna sytuacja w zakresie świadomości oskarżonego była w niniejszej sprawie.

Powyższe uwagi odnoszą się również do kwestii błędnego adresu sklepu spożywczo-usługowego w miejscowości P. przy ul. (...). W załączniku do decyzji zmieniającej decyzję koncesyjną wskazano, iż sklep, w którym mają zostać umieszczone automaty do gier znajduje się przy ul. (...). Taki adres został wskazany w umowie najmu/podnajmu powierzchni w tym sklepie podpisany w dniu 04 grudnia 2007 r. przez spółkę (...) sp. z o.o.
z właścicielem sklepu (...). Adres taki widniał m.in. na firmowej pieczątce, którą posługiwał się J. S.. Przedstawiciel spółki (...) sp. z o.o. nie miał zatem podstaw, aby kwestionować adres sklepu. Oczywistym jest bowiem, że to właściciel sklepu najlepiej wie, jaki jest adres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Tożsama sytuacja miała miejsce podczas podpisywania umowy z A. K., która przejęła prowadzenie sklepu od J. S.. Także ona posługiwała się adresem „ul. (...), P.”. Po rozpoczęciu działalności, podczas podpisywania umowy z kolejną osobą, która prowadziła sklep, okazało się, że prawidłowy adres sklepu, to ul. (...). Pod numerem 4 znajduje się dom jednorodzinny. Jak zeznała świadek B. A. pod numerem 4 mieszka jej teściowa, a błąd
w zakresie numeracji wskazany w umowie jest wynikiem tego, że J. S. notorycznie mylił numer budynku, w którym prowadził sklep (6) z numerem budynku, w którym mieszkał (4). Błąd ten nie został zauważony ani przez przedstawicieli spółki (...) sp. z o.o., którzy podpisywali umowę z J. S., ani przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego
w R., którzy przeprowadzali kontrolę weryfikacyjną przez zezwoleniem na uruchomienie automatów. Gdyby taka omyłka została przez nich wówczas zauważona, to nie doszłoby do uruchomienia punktu gier. Tak się jednak nie stało, a błąd w adresie sklepu został zauważony przez pracowników (...) sp. z o.o., którzy następnie wystąpili o zmianę decyzji koncesyjnej
w tym zakresie. Tym samym nie można czynić oskarżonemu A. Ż.,
iż świadomie spółka (...) sp. z o.o. wskazała błędny adres. Brak jest jakichkolwiek dowodów, że oskarżony działał z zamiarem wprowadzenia w błąd funkcjonariuszy Urzędu Celnego, albo przewidując możliwość, iż dane adresowe są nieprawidłowe, godził się na to. Wskazać przy tym należy, że nie budziło żądnych wątpliwości stron, że automaty do gier o niskich wygranych faktycznie znajdowały się w sklepie spożywczo – przesyłowym, a nie w budynku prywatnym. Zgodnie z treścią załącznika do decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. zezwolenie na prowadzenie punktu gier dotyczyło bowiem sklepu spożywczo-przemysłowego w miejscowości P..

Mając na uwadze powyższe, Sąd uniewinnił oskarżonego A. Ż. od popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, a podstawę tej decyzji stanowił przepis art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k., który to przepis stosuje się w postępowaniu karnym skarbowym. W przypadku uniewinnienia oskarżonego koszty procesu obciążają Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku.

Zarządzenia:

1.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem proszę doręczyć Mazowieckiemu Urzędowi Celno-Skarbowemu
w Warszawie – VI Wydział Dochodzeniowo – Śledczy w R. (k. 722);

2.  po uprawomocnieniu się wyroku akta proszę przedstawić celem rozpoznania wniosku o zwrot wydatków oskarżonemu w związku z ustanowieniem obrońcy w sprawie.